Άν πρέπει να ξεχωρίσω μόνο 5 (πολύ δύσκολο!), χωρίς σειρά κατάταξης:
Allman Brothers Band, Farm Aid, Νέα Υόρκη Σεπτέμβριος 2007 Σε ένα φεστιβάλ γεμάτο μεγάλα ονόματα όπως ο Νeil Young και ο Willie Nelson αλλά και ο Mellencamp και ο νεώτερος Dave Matthews, οι Allmans έδειξαν το μεγαλέιο τους ως live μπάντα με ένα σετ μίας μαγικής ώρας που είχε όμως “κλειδώσει” το ετερογενές ακροατήριο στον ρυθμό τους και δεν το άφησε να πάρει ανάσα μέχρι το τέλος. Η πιό δεμένη μπάντα που έχω ακούσει, δύο ντράμερς που παίζουν μαζί 40 χρόνια και ένας λατίνος περκασιονίστας να παίζουν σαν ένας άνθρωπος, δύο κιθαρισταράδες να διδάσκουν αυτοσχεδιασμό αλλά να ξαναβρίσκουν το δρόμο τους ανεπιτήδευτα για να παίζουν μαζί τις δισολίες του “revival”, blues, rock, jazz, χιππισμός και η φωνάρα του Gregg…
“People can you feel it?”
Page/Plant, Ζάγκρεμπ, Φεβρουάριος 1998 Πρώτη συναυλία των δύο λίγο πριν την κυκλοφορία του Walking into Clarksdale, πρώτη συναυλία στην Κροατία μετά τον πόλεμο. Σε ένα κατάμεστο κλειστό σε μέγεθος περίπου σαν του Περιστερίου. Το σετ βασισμένο σε Zeppelin μιά και ο κόσμος δεν ήξερε ακόμα τα νέα κομμάτια (άντε να έπαιξαν ένα-δύο). Ό,τι κοντινότερο σε Zeppelin έχω δεί, μέχρι και με το δοξάρι έπαιξε ο μάγος…
Μετά το τέλος κανείς δεν έφευγε από τη θέση του ακόμα και αφού άναψαν τα φώτα…
Ο κόσμος προσπαθούσε νασυνειδητοποιήσει τι ήταν αυτό που μόλις είχε δεί
Return to Forever, Νέα Υόρκη, Αύγουστος 2008 H τελευταία συναυλία στην περιοδέια της επανένωσης του 2008, στην “έδρα” της μπάντας, με συγγενείς και φίλους στο κοινό σε έναν πανέμορφο χώρο. Είχα ποστάρει και αναλύτικές εντυπώσεις στην κεντρική σελίδα τότε, όποιος ενδιαφέρεται ας τις αναζητήσει.
Δείτε και ένα σόλο του DiMeola:
Albert King, Λυκαβηττός, Ιούνιος 1992 - BB King Λυκαβηττός Ιούλιος 1994 (και τα δύο βράδια) Μουσικοί από μία άλλη εποχή, αυτοί που δημιούργησαν το είδος, όσοι προλάβαμε να τους δούμε είμαστε τυχεροί. Ο Albert King 6 μήνες μετά από αυτό το live μας άφησε. O BB αντίθετα ήταν ακόμα ακμαίος τότε, έπαιζε όρθιος και πολλή ώρα, “έπαιζε” μέχρι και με κάτι γκόμενες στις πρώτες σειρές!
Βlack Sabbath, Μαλακάσα, Ιούνιος 2005 Xρειάζεται να τα γράψω, εκεί είσασταν οι περισσότεροι. Η μπάντα φτιάχτηκε από το κοινό και έπαιξε ένα live που παρέπεμπε στις καλές της εποχές από πλευράς “πόρωσης”. Για το θέαμα του Ozzy που έχασε τη φωνή του στο τέλος στο Children of the Grave και χτυπόταν σαν παρτάλι λέγοντας στο κοινό “μη σταματάτε” και μόνο, θα άξιζε αυτή η συναυλία να αναφέρεται εδώ.
Πέρα από την πεντάδα ας βάλουμε και καμία μεταλλική:
Metallica Νέα Σμύρνη Ιούνιος 1993 - Dream Theater το διήμερο στο Ρόδον το 2002
Και στις δύο περιπτώσεις μπάντες στο απόγειο της καριέρας τους, περιοδεύοντας μετά από δισκάρες. Στην πρώτη περίπτωση μπροστά σε ένα ακόμα πολύ πεινασμένο Ελληνικό κοινό που δεν τους έχει ξαναδεί, στην δεύτερη σε μικρό χώρο και για δύο βράδια. Μαγεία!