Μιας και υπάρχει τόπικ για τον Αλκίνοο Ιωαννίδη είπα να ανοίξω και 1 για το έτερον του ήμισυ στις φετινές συναυλίες, το Σωκράτη Μάλαμα. Κατ’ εμέ ο καλύτερος Έλληνας συνθέτης (το θανάση τον παπακωνσταντίνου δεν τον έχω ακούσει αρκετά για να κρίνω). Θα ήθελα πολύ να τον δω ζωντανά γιατί στις συναυλίες του λόγω και του εκρηκτικού του χαρακτήρα συνεπαίρνει τον κόσμο. Τα τραγούδια του είναι ωραία, με όμορφες ενορχηστρώσεις μόνο που ακολουθώντας την πεπατημένη όλων των Ελλήνων καλλιτεχνών κινούνται στο ίδιο στιλ. (όχι απαραίτητα κακό)
Γκεη.
Μπλιαχ:(
Τα ίδια με αυτά που είπα και στο τοπικ για τον Ιωαννίδη.
Eλεος.
Προτιμω Ιωαννιδη φυσικα.
Άφταστος καλλιτέχνης… πρέπει να κάτσεις προσεκτικά να τον ακούσεις…όχι πως με μια πρόχειρη ακρόαση δε γίνεται να μην καταλάβεις ότι δεν αστειεύεται:wink:
Αυτά που γράφει δεν παίζονται… Τέλειος.
κι αυτος σας γαμει
Πολυ γ@#$*ι εχει πέσει τελευταια:lol:
Μαζί με το Θανάση, που μας έκανε νερά, ο κορυφαίος Έλληνας μουσικός καλλιτέχνης… και ο πιο αλήτης! αξεπέραστος, σκοτεινός, δυστυχώς δε μπορώ να τον περιγράψω με λόγια… σιωπή και σκέψη…
Καλός ειναι αλλα ωρες-ωρες νιωθω οτι η μουσικη του ειναι τοσο καμενη που θελει πολλα ναρκωτικα για να την αντεξεις…
Δε μου άρεσε και η φωνή του ακόμα είναι λίγο…“παράξενη”.Αλλά αρκετά κομμάτια του είναι εξαίσια.Ρισπέκτ:wink:
Προτεινετε δισκους.
λαβυρινθο
Οι 4 αγαπημένοι:
Ένα
Ο Φύλακας & Ο Βασιλιάς
Λαβύρινθος
Ασπρόμαυρες Ιστορίες
Ξέχασες τον Κύκλο…
Ασπρομαυρες ιστοριες προτεινω εγω.
…Σημερα συνειδητοποιησα οτι ο Μαλαμας ειναι ο ορισμος του εντεχνου.
Αυτά που πρότεινε ο Nimlot… 4 φοβεροί δίσκοι… Ο 1ος, Ασπρόμαυρες ιστορίες, έχει ωραία ροκάκια, ο επόμενος, ο Φύλακας κι ο Βασιλιάς, αφήνει μία ωραία αίσθηση με τραγούδια που έχουν ορισμένες ηλεκτρικές στιγμές, Τίποτα δε χάθηκε και του χρόνου τα σκυλιά, μία απο τις καλύτερες ζεϊμπεκιές που έχουν γραφεί, την Πριγκηπέσσα που στους στίχους τις κρύβεται ολόκληρη κοσμοθεωρία και το ευφάνταστο “Χαμένο ρούχο” σε στίχους Θανάση… Ο λαβύρινθος είναι ο ωραιότερος δίσκος, κατ’ εμέ, του Ελληνικού πενταγράμμου τα τελευταία 15 χρόνια, με μία σκοτεινιά και λαϊκή διάθεση, ενώ το Ένα έχει πανέμορφα τραγούδια με λιτή ενορχήστρωση, συνήθως 2 κιθάρες, και εξαιρετικούς στίχους από τον Άλκη Αλκαίο (Ερωτικό"με μια πιρόγα", Πόρτο Ρίκο κτλ.)…
Υπέροχος:!: Μ’αρέσει κυρίως η πιο ‘‘ροκ’’ πλευρά του που φαίνεται στους δίσκους Ο Φύλακας Και Ο Βασιλιάς, Ένα, Το Άδειο Δωμάτιο:!:
:thumbup::thumbup::thumbup::thumbup:
Γουστάρω πολύ να τον βλέπω στα λάιβ
Μαρεσουν λιγα κομματια του,στα υπολοιπα θελω να αυτοκτονησω…αν και ακουω αυτη τη σκηνη αρκετα και απο παλια,ο μαλαμας ηταν παντα το αγκαθι για μενα…πιο βαρετη φωνη εβερ…