τυχαια ειδα την πρωτη χθες (για πρωτη φορα) και μονο μου take away ειναι το ποσο ευκολα ηταν τα πραματα στα τελη 80-90ς οταν ο κοσμος δεν ειχε επιλογες και κατι σεναρια γινοντουσαν ταινιες.
Μιλας για μια απο τις καλυτερες κωμωδιες ολων των εποχων τωρα. Δεν ειναι κακο μερικες φορες να εχουμε λιγο perspective για το πως εχει “εξελιχθει” το χιουμορ τα τελευταια 30 χρονια και να εκτιμουμε μια ταινια για αυτο που ηταν οταν βγηκε. Κι εγω θα βαρεσω πρεζα αν δω οποιαδηποτε ασπρομαυρη “κλασικη” ταινια των 50ς και 60ς απο ιστορικους σκηνοθετες αν δεν την εχω ξαναδει ποτε, σε περιπτωση που βαλω το μυαλο μου να την υπεραναλυσει. Αλλα τις περισσοτερες φορες η τεχνη του κινηματογραφου γινεται μεγαλειωδης οταν το εργο αγγιζει κοσμο και βγαζει συναισθημα. Δεν μπορω να καταλαβω τι ακριβως θεωρεις “απλο” στο Coming to America. Δεν ειναι μια ταινια για να σου αλλαξει την κοσμοθεωρια. Παραμενει ταινιαρα, κι αυτο και το Trading Places.
4 Likes
Μεγάλη αλήθεια και για το “Trading Places”.
Και φυσικά θυμίζω ότι οι δύο ταινίες συνδέονται -ελέω Murphy- με το υπέροχο “Mortimer, we 're back!” cameo στο “Coming to America”.
1 Like
Γιατι νομιζεις το ανεφερα? 
1 Like
Ωραίος. Φαίνεται ότι έχεις κάνει τη “διατριβή” σου στα '80s.
Εντύπωση, βέβαια, μου προκαλεί η έλλειψη ενδιαφέροντός σου για το “Top Gun”, αλλά γούστα είναι αυτά.
1 Like
Δεν το έχω δει ποτέ χαχαχ… Απλά δεν έτυχε. Από τις ελάχιστες ταινίες των 100 πιο δημοφιλών ταινιών των 80ς που δεν έχω δει
τι να σου πω, καθε beat της ταινιας ειναι το απολυτως λογικο beat. Δεν λεω οτι δεν ηταν σημαντικο, λεω οτι ηταν εξαιρετικα ευκολο να γραφτει. Ηταν τοσο ευκολα τα πραματα τοτε, που οταν εχεις προβλημα στο σεναριο να λυσεις (πχ, η τυπισσα να τον χειωνει επειδη της ελεγε ψεματα ολο αυτο τον καιρο και να τον παραταει στο τραινο) μπορεις απλα να μην το λυσεις και να κοψεις στο μελλον οπου τελικα παντρευονται. αυτο ειναι γελοιο αλλα τοτε περναγανε. Σαν τον Μαραντονα με τις αμυνες της εποχης του ενα πραμα.
Μακαρι να φτιαχνονταν ακομα πολλες ταινιες που το καθε beat να ειναι το απολυτως λογικο beat. Αντιθετως πλεον γραφονται ενα σωρο ταινιες που δεν υπαρχει και πολλη λογικη και αντι να δινεται εμφαση στο στορυ, δινεται εμφαση στα focus groups και πως θα πιασουμε καθε ηλικια, καθε φυλο, καθε ρατσα να αγορασει το εισιτηριο, δινεται εμφαση στο shock value για το shock και μονο για να δημιουργησει στιγμιαιο buzz, και στο marketing παρα στο σεναριο, την σκηνοθεσια και την καλλιτεχνικη αποψη.
Οσον αφορα τον Μαραντονα, και καλα οτι ας πουμε δεν ειναι ο κορυφαιος ποδοσφαιριστης που εχει περασει απο το ποδοσφαιρο με μονο πιθανο να τον ξεπερασει μεχρι να αποσυρθει τον Μεσσι.
1 Like
Το θεμα ειναι οτι ειδικα το χιουμορ εξελισσεται πολυ γρηγοροτερα οποτε οι κομωδιες εχουν αυτο το θεμα.
Δειτε τα Friends πχ, εγω αμα πετυχω σε επαναληψη ακομα καλα περναω αλλα ειναι κυριως θεμα νοσταλγιας. Αν εβγαινε σημερα μια sitcom με το χιουμορ των Friends θα την επαιρναν με τις ντοματες.
1 Like
Καλά και το Trading Places (που μου αρέσει πολύ) θα έτρωγε κράξιμο σήμερα, ειδικά η σκηνή στο τρένο με τον Dan Akroyd να είναι με… blackface
Τα 80s είχαν πολλές και καλές κωμωδίες αλλά ελάχιστες που θα σου μείνουν. Η νοσταλγία και το βλαμμένο χιούμορ σκηνοθετών όπως οι Farelli, Apatow, Feig κτλ σήμερα έχουν κάνεις αρκετές κωμωδίες της εποχής να φαίνονται πολύ καλύτερες από ότι είναι. Το ίδιο ισχύει και για Friends, σειρά που προτιμώ από το σύνολο της Hollywood κωμωδίας των τελευταίων 20 ετών.
2 Likes
Δεν το λεω τοσο πολυ απο αποψη Politicall correctness οσο του γεγονοτος οτι το χιουμορ προχωραει και αν κατι δεν ειναι edgy δεν πιανει, γι’αυτο εφερα παραδειγμα το Friends, εξαιρετικη σειρα για την εποχη της, ακομα περναω πολυ καλα οταν την βλεπω αλλα το χιουμορ της πλεον θεωρειται “συντηρητικο” κατα καποιον τροπο.
Υπαρχουν και εξαιρεσεις φυσικα αλλα αυτο που προσπαθω να πω, προς υποστηριξη της γνωμης σου και του Κουιντομ ειναι οτι η κωμοδιες γενικα καλο ειναι να κρινονται στο context της εποχης που τις παρηγαγε.
2 Likes
Εγώ από αυτήν τη σκηνή θυμάμαι μόνο την Jamie Lee Curtis πάντως.
Άντε και τα αφρικάνικα τραγούδια του Murphy.
Do you want some beef jerky?
Θα σου απαντούσα “Merry New Year”, αλλά σε αυτήν τη χώρα λέμε “Happy New Year”!
1 Like
Υπάρχουν και άλλοι λόγοι για να θυμάται κανείς την Jamie σε αυτήν την ταινία πάντως 
Ναι, βέβαια. Όπως και άλλες ταινίες.
True γκουχ-γκουχ lies γκουχ-γκουχ, όσα υποστηρίζεις…
1 Like
1 Like
δεν αναφερομαι ομως στο χιουμορ εγω, αυτο το αφηνω να περασει γιατι ειναι οντως της εποχης και ειναι ετσι κι αλλιως υποκειμενικο. Μιλαω ομως για το σκρηνπλεη και το γεγονος πως εαν μεινεις στο ομορφο story που ειναι συλληψη Μερφι (που πολυ πιθανον να περιοριζεται στο “αφρικανος πριγκιπας παει στο Κουηνζ να βρει γυναικα”) στο να το κανουν ενα σκρηνπλεη της πλακας και να το κανουν ταινια που πιθανοτατα να γυριστηκε σε χρονο ΔΤ το οποιο πλεον μνημονευεται ως κλασικο, ειναι πραγμα που μονο στα 80ς-90ς γινεται, επειδη εχουμε πλεον καλομαθει με επιλογες και ξερουμε πλεον τι ειναι καλο και τι δεν ειναι.
Υπαρχει λογος που εμεινε ως κλασικο το Coming To America κι οχι οι δεκαδες αλλες κατωτερες ταινιες που γυριστηκαν εκεινη την εποχη και δεν τις ξερει κανενας πλεον. Τωρα αν εσυ με το ζορι θελεις να το βγαλεις κακη ταινια, ξερω γω οκ ο καθενας οπως την βρισκει. Το σινεμα ειναι απλα διαφορετικο σημερα, ουτε χειροτερο ουτε καλυτερο. Υπαρχει παντοτε η χρυση τομη για μια καλη ταινια, και δεν εχει να κανει στο ποσο χρονο εκατσαν να γυρισουν την ταινια ή στο ποσα λεφτα επεσαν.
2 Likes
Οι περισσότερες κωμωδίες των 80s έγιναν από την τότε ομάδα του SNL, όπως δηλαδή και σήμερα με τους Seth Rogen και σια. Που σημαίνει ότι περισσότερο τους ένοιαζε να βγάλουν αστεία σκετσάκια που θα τα χώσουν όσο πιο ομαλά γίνεται σε μια ταινία μεγάλου μήκους παρά να γράψουν ένα κινηματογραφικό σενάριο. Από αυτή την άποψη και εγώ δύσκολα τις λέω καλές ταινίες αυτές. Το Coming to America συγκεκριμένα δεν με ξετρελαίνει, δεν μπορώ να την πω καλή ταινία άσχετα αν είναι αρκετά διασκεδαστική. Το ίδιο ισχύει και για πολλές άλλες.
Από εκεί και πέρα τεράστιο ρόλο παίζει το γούστο που έχει ο καθένας. Τι τον κάνει να γελάει, τι τον διασκεδάζει. Καθαρά κινηματογραφικά αυτό που βρίσκω κάπως καλύτερο στα 80s σε σχέση με σήμερα είναι ο πιο ομαλός τρόπος που τα σκετς τους μπορούσαν να βγάλουν ολόκληρη ταινία, ενώ σήμερα μου φαίνεται σαν κακή συρραφή, πέρα από το πόσο αστεία είναι ή δεν είναι η κάθε σκηνή από μόνη της.
1 Like