Μάλλον μνημονεύεται ελέω γνωστού πρωταγωνιστή. αλλά και ο ίδιος μετά από 2-3 κορυφές εμπορικές έπεσε στα αζήτητα. Εκτός από την ωραία ιδέα, δεν είναι και κάνα τρελό έπος, απλά πιστεύω ότι σε μια Αμερική που γενικά αποδέχτηκε σε μεγαλύτερο βαθμό τους μαύρους μετά τον Β ΠΠ, ήταν αυτός που έγινε από τους πρώτους μαύρους σούπερσταρ ηθοποιούς. (τότε) Σίγουρα υπήρχαν και προγενέστεροι, αλλά μιλάμε από αυτή τη γενιά που μεγάλωσε με ράμπο κτλ.
Πριγκηπας της ζαμουντα μια χαρα ταινια. Απο τις πρωτες μαλιστα εμφανισεις του σαμ του ελ του τζακσον σε φιλμ ε
2 Likes
Τα αμερικανικα 80s ειχαν κυριως 2 τασεις που κρατουσαν τα ηνια στο κομματι «κωμωδια» (χωρις αυτο να σημαινει βεβαια οτι δεν υπηρχε και αλλη κινηση στο χωρο οπως πχ τις ταινιες των Zucker/Abrahams-Airplane κτλ-) και λιγο πολυ μονοπωλουσαν την «γραμμη» της περιοδου: το SNL και οσους ξεπηδησαν απο αυτο και ακολουθησαν τις παραγωγες του show ή δικη τους solo καριερα και τον John Hughes.
Η παρεα του SNL (Belushi, Ackroyd, Reitman, Murray, Candy, Murphy
,Chase κτλ) η οποια ξεκινησε απο τα 70s οντας και η καλυτερη φουρνια κωμικων που ανεδειξε αυτο το show, εκανε ακριβως αυτο που λεει ο @_Dead παραπανω: κυριως pitchαραν σκετσακια τα οποια γινοντουσαν incorporated σε σεναρια και μετα ταινιες με μερικα να δουλευουν και να βγαζουν αριστουργηματα (blues brothers, ghostbusters κτλ) αλλα μετρια/καλουτσικα (caddyshack, National Lampoon’s vacation κτλ) και αλλα οχι και τοσο (stripes, fletch κτλ). Ο ογκος ταινιων που προεκυψε απο μελη του SNL στα 80s ηταν τεραστιος γενικα.
Απο την αλλη ηταν ο John Hughes (Rip), γνωστος σεναριογραφος/σκηνοθετης που ανανεωσε την αμερικανικη κωμωδια των 80s και την πηγε 1-2 βηματα μπροστα καθως και τις teenager ταινιες της εποχης, το καλυτερο πραγμα που συνεβει στην βιομηχανια με αρκετες κλασσικες ταινιες οπως τα Breakfast Club, Sixteen Candles, Ferris Bueller day off, Pretty in Pink, Planes Trains and Automobiles κτλ και αρκετα σεναρια οπως και τα τρια του National Lampoon’s (+ Holiday + Christmas)…
Τωρα ο Murphy ειχε ενα καλο σερι μεχρι τα μεσα ‘80 κυριως απο τις κωμικες του εμφανισεις στην τηλεοραση και το legacy που εχτισε εκει και μετα απο το σινεμα στο οποιο μετρησε 2 τρελα hits (beverly hills cop, trading places) ενα σχετικα καλο παλιομοδιτικο buddy cop movie (48hours, εμενε μαρεσει αρκετα) και αλλη μια με τον Νταντλεη Μουρ που βαριεμαι καν να την γκουγκλαρω, πριν ερθει η σφαλιαρα με το Χρυσο Παιδι. Απο κει και περα, κρατηθηκε με μετριες ταινιες που τις εσωζε ακομα η περσονα του και η φιγουρα που ειχε χτισει ως τοτε (για να φυγει οριστικα απατος αρχες 90s με τα Nutty Professor, Bowfinger, Shrek αντε και το Dolemite να ειναι οτι αξιζει να κρατησει σε σχεδον 30 χρονια κινηματογραφικης καριερας απο το ‘90 εως σημερα…).
το Coming to America ειναι ενα σαχλο σεναριο πασπαλισμενο με οση 80s αφελεια μπορει να πασπαλιστει κατι για να το κανει να ρολλαρει στο ελαχιστο, το οποιο υπηρξε ενα μεγαλο hit λογω του πρωταγωνιστη -και του take it or leave it χιουμορ του που ειναι αρκετα υποκειμενικο- και της εποχης του γτ ναι, τοτε τετοιες ταινιες μπορουσαν να κανουν επιτυχια 
. Ναι ειναι «κλασσικο», οσο «κλασσικο» ειναι και πχ το Rambo 2 ή ο «Κροκοδειλακιας», αν αυτο αρκει ναι οκ, ειναι «κλασσικο»… αλλα συμφωνω με Ιασωνα γενικα και λεω οτι οι πραγματικα σπουδαιες 80s αμερικανικες κωμωδιες ειναι πραγματικα σπουδαιες γιατι ηταν πολυ δυσκολο να κερδισουν το στοιχημα με τον χρονο.
Το Coming to America ηταν ενα προιον της εποχης του που αν ειδωθει σημερα, η νοσταλγια και η αφελεια που κουβαλαει το καθιστουν κατι τυπου cult στην θεαση, μιας και αν βγαλεις τον Murphy (δεδομενου οτι εχεις μεγαλωσει τοτε και τον βλεπεις σημερα ακομα σαν μια φιγουρα των παιδικων σου ετων, γτ αν τον βλεπεις πρωτη φορα ειναι ενας μαυρος »ηθοποιος» που φωναζει και γελαει συνεχεια και αυτο) και μια ενδιαφερουσα κεντρικη ιδεα, το σεναριο ειναι πραγματικα της πλακας…ευχαριστη σαχλαμαρα παντως δε λεω, ιδανικη για background tv play τα Xmas. Σιγουρα ξερουν που πονταρουν οταν ανακοινωνουν sequels τετοιων ταινιων
1 Like
Coming To America > Ο πρίγκηπας της Ζαμούντα
Από τις καλύτερες μεταφράσεις μας!
3 Likes
Λιγο αστεια η πληρης ανοικοδομηση τετοιων ταινιων ως κωμωδιες της πλακας που αν εβγαιναν σημερα δε θα επαιρναν καν εγκριση. Εντωμεταξυ και το Coming to America και το Trading Places εχουν κοινωνικοπολιτικα σχολια που ειναι πιο ευστοχα και πιο ομορφα δοσμενα απο την πλειοψηφια των σοβαρων ταινιων που βγαινουν στις μερες μας για αυτα τα θεματα, αλλα οκ καλη καρδια.
Θα παω να δω το sequel 3 φορες στον κινηματογραφο, μια για μενα και αλλες 2 για την ξινιλα στο τοπικ.
1 Like
Ενδιαφερουσα συζητηση.Προσωπικα θεωρω το Trading Places μια καταπληκτικη κωμωδια,την οποια οποτε και να δω την ευχαριστιεμαι και γελαω πολυ.Διαχρονικη,σε αντιθεση με το Coming to America,που αν και την θεωρω κλασικη,δεν μου βγαζει πλεον την ιδια αισθηση γελιου.Ανθολογια βεβαια η cameo εμφανιση Bellamy-Ameche.
Κορυφαια για μενα κωμωδια ΟΛΩΝ των εποχων ειναι το ξεκαρδιστικο και απιστευτο My cousin Vinnie,με την οποια κυλιεμαι στο πατωμα καθε φορα!Την πρωτια μοιραζεται το Groundhog Day και απο τις πιο προσφατες τρομερο ειναι το Role Models με εναν Rudd στην κορυφαια ερμηνεια της καριερας του σαν κωμικος.
Οσον αφορα τις σειρες,εκει ειχα διλημμα αρκετο καιρο.Θεωρουσα το Friends κορυφαια αλλα δεν μπορει να συγκριθει με τιποτα με το Married with Children.Καθε βραδυ αργα παιζει 24/7 στο kodi και το friends δεν ειναι καν στις επιλογες…
1 Like
Γράφεται, εξ αφορμής της ακόλουθης είδησης, από κάποιον σχολιαστή σε πολύ γνωστό ειδησεογραφικό site ότι η επικείμενη ταινία θα είναι “πατάτα”, σαν το “The Favourite”. Επίσης, ο “κινηματογραφόφιλος” απορεί ποια είναι τα κονέ του σκηνοθέτη/σεναριογράφου κι εξανίσταται αναφορικά με το υπολειπόμενο χρονικό διάστημα που το φιλοθέαμον ελληνικό κοινό θα “ανέχεται” την “θολωμένη” τέχνη του εν λόγω δημιουργού.
Ελλάδα 2020 μ.Χ.
2 Likes
Με αφορμη την ιστορια για τον Λανθιμο να πω εδω οτι με ενοχλει υπερβολικα αυτο το πραγμα που οσον αφορα τον κινηματογραφο δεν μπορει καποιος να πει ποτε “δεν ειναι το στυλ μου”, οτιδηποτε δεν μας αρεσει ειναι σκουπιδι, υπερτιμημενο κτλ. Γιατι στις αλλες τεχνες μπορω να πω πχ, δεν μου αρεσει η Τζαζζ χωρις να μειωνω αυτους που τους αρεσει ενω για τις ταινιες ειναι υποχρεωτικο να μου αρεσουν ολες? Δεν το πιανω ρε παιδια, ποτε δεν το καταλαβα. Και η προταση “οι ταινιες του Λανθιμου δεν ειναι για εσενα” δεν περιεχει τον παραμικρο ελιτισμο, ο ανθρωπος εχει ενα πολυ συγκεκριμενο στυλ που ειτε το λατρευεις ειτε το μισεις, γιατι πρεπει ντε και καλα να ειναι ασχετος και να τον σπρωχνουν οι δημοσιογραφοι (ναι το εχω ακουσει και αυτο), δεν το καταλαβαινω
/rant
3 Likes
σε ποιους κυκλους κινεισαι που υπαρχει τοσος σεβασμος για τη μουσικη; εκατο τοις εκατο το ιδιο συμβαινει και στις αλλες τεχνες.
Δεν ξερω ρε συ, τουλαχιστον οι περισσοτεροι σεβονται τους Τζαζζ μουσικου και ας μην τους αρεσει, δεν εχω ακουσει κανεναν να λεει “η Τζαζζ ειναι σκουπιδι και οι μουσικη υπερτιμημενοι που τους σπρωχνει ο τυπος”. Τωρα στα ενδομεταλλικα παιζει πολυ οπαδηλικι οποτε υπαρχουν πολλες απαξιωτικες αποψεις, ειναι αληθεια αυτο.
Μια χαρα ταινιαρα ηταν το Favorite.
Ο Κυνοδοντας απο την αλλη…μεχ…
1 Like
It is happening!!! 
10 Likes
του JODO έπρεπε να είχε γίνει ΑΛΛΑ…
1 Like
Mας εδωσε τουλαχιστον ενα κορυφαιο ντοκυμαντερ
2 Likes
3 Likes
Επιστρέφει 24 Φεβρουαρίου!
3 Likes
“Σχεσάκιας έγινες;”. Άντε να δούμε πόσες ατάκες θα “μοιράσει” πάλι.
Έτοιμοι για νέα γροθιά στο μαχαίρι, μετά το αριστουργηματικό “Το μικρό ψάρι”.
5 Likes
Ωραία συγκυρία
3 Likes