Κι ομως. Ειδικα μοντεχρηστος.
Χαμηλές Πτήσεις (δαγκωτό!). Και έπονται Καστράτο, Ισοβίτης, Κόκκορας, Ξυπνάς Μέσα μου το Ζώο, Η Ζωή Μετά…
Έχω πάρει τόσα e-mail με το Ξυπνάς Μέσα Μου το Ζώο που κοντεύω να το μάθω απ’ έξω… Καλύτερες ατάκες: Λουκρητία, Μοντεκρίστο, και ο πιτσιρικάς των Χαμηλών Πτήσεων φυσικά!
{Off Topic: O Groucho Marx ήταν Αμερικανός κωμικός, έγινε γνωστός μέσω ταινιών με τα αδέρφια του (Marx Brothers) και μέσω της τηλεοτικής εκπομπής του (You Bet Your Life). Το χιούμορ του επηρέασε πολλούς κωμικούς και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού. Μέγιστος ατακδόρος:
“I never forget a face, but in your case I’ll be glad to make an exception.”
“Military intelligence is a contradiction in terms.”
“Outside of a dog, a book is Man’s best friend. Inside of a dog, it’s too dark to read.” :lol: }
θενκς που μου έλυσες την απορία για το ήταν αυτός.
Α! η συγκεκριμένη ατάκα που θυμίζειτον γνωστό στίχο:
Military intelligence: two words combined that can’t make sense…
(από το Hangar 18 των Megadeth)
Μιας και ειμαι σε αναλογο mood παραθετω το παρακατω αποσπασμα απο τον Ισοβιτη:
Μοντεχρηστος: - Τι κανεις Ισοβιτη?
Ισοβιτης: - Τι να κανω? Παλευω με τη δυστυχια μου…
Μοντεχρηστος: Περιττο να ρωτησω ποιος κερδιζει…
Ισως οτι πιο πεσσιμιστικο εχω διαβασει ποτε…
Γενικά, υπήρχε μια απαισιοδοξία σε αρκετά απο τα κείμενα του Αρκά, πίσω απο το κυνικό χιούμορ… Ειδικά στον Κόκκορα το είχα παρατηρήσει αυτό.
Κοκκορα δεν εχω διαβασει, αλλα ο Ισοβιτης ηταν εντελως μαυρο και κυνικο χιουμορ…
Ο Κόκκορας έχει την ίδια κυνική διάθεση, μόνο που εδώ είναι λιγότερο κοινωνικό, και ο κύριος αποδέκτης του είναι ο ίδιος ο κόκκορας, του οποίου και φανερώνει ουκ ολίγες ψυχολογικές πτυχές, απο την παιδική του ηλικία ως τις σχέσεις του με τις κότες-γυναίκες… Ειδικά το θέμα της γυναίκας αντιμετωπίζεται με πάρα πολύ κυνισμό και μαύρο χιούμορ… Βασικά δεν υπάρχει κότα σ’ αυτό το κοτέτσι που να γίνεται συμπαθής, ακόμα και η ίδια η μάνα του κόκκορα. Μόνη εξαίρεση μια γυναίκα-γλάρος, που ερωτεύεται ο κόκκορας, αλλά και πάλι, αυτή δεν είναι παρά μια φαντασίωση του… Αυτή και μια πολύ, πολύ γριά κότα ίσως.
Εχω αρχισει και διαβαζω τον τομο του ισοβιτη…δεν εχει πολυ γελιο σε σχεση με το ‘‘χαμηλες πτησεις’’ και την ‘‘ζωη μετα’’…καμια σχεση…θα την χαρακτηριζα απλα μετρια προς καλη την συγκεκριμενη σειρα…
Διάβασε κανείς εχθρούς εξ αίματος;
ναι τελείως καμένη φάση !!!
και το σκηνικό εντελώς ότι να ναι …
Δεν ξέρω, δε διάβασα καλές κριτικές αλλά το βρήκα υπέροχο/πανέμορφο κλπ. Ειδικά το φινάλε είναι τελείως Αρκάς και με έστειλε στο πάτωμα. Τρεχάτε και προσευχηθείτε να ανέβει κάπου.
Απο Η ζωη μετα το ‘‘ο θεος ειναι καλος ανθρωπος’’ διαβασα προσφατα… αχχαχαχα αυτος ο ανθρωπος δεν χανει ποτε το χιουμορ του 
ειναι ανεξαντλητη πηγη
το μια ζωη την εχουμε ειναι μακραν το αγαπημενο μου…8)
Ολα ειναι απιθανα αλλα λιγο πιο πολυ μ’ αρεσουν οι Χαμηλες Πτησεις. Μιλαμε για ΤΟ γελιο ο Αρκας! Καυστικο γαμωτεν!
Ο πιο έξυπνος Έλληνας. Τελεία. (Α, ναι… Μετά από μένα…) ΟΛΕΣ οι σειρές του τα σπάνε!
Το πιο σκληρό χιούμορ στον κόσμο είναι τα Πειραματόζωα.
χτες.
καλο ηταν 
ειχε στιγμες χιουμορ αλλα νταξ, δεν ηταν να ξεραθεις και στα γελια
αυτη η καριολα η καρδια φταιει για ολα!χα0χα0χα0χα0
Μ, κοίτα. Διάβασέ το όχι ως κείμενο, αλλά ως έργο. Τώρα βάλε πχ. το ήδη δοκιμασμένο ζευγάρι Αθερίδη-Λουδάρου (ειδικά για Λουδάρο είμ’ απόλυτος) και κάτσε γούσταρε.
ημουν αναμεσα σε ισοβιτη και χαμηλες πτησεις, τελικα ψηφισα το 2ο.
To “Ξυπνάς μέσα μου το Ζώο”, αν και δεν είναι σειρά, αλλά συρραφή μικρών σκίτσων, έχει απίστευτο γέλιο.
Δεν θα ξεχάσω έναν φίλο μου που όταν το διάβαζε έπεσε κάτω και δεν μπορούσε ν’ αναπνεύσει από τα γέλια…Αν δεν αποφάσιζα να ψηφίσω αυτό θα ψήφιζα τις “Χαμηλές Πτήσεις”…Η ατάκα “Μια φορά κι ένα καιρό ήταν ένα βασιλιάς που τον έλεγαν ΗΡΩΩΩΩΩΔΗΗΗΗΗ…” είναι απίστευτη…