φιλοι??? ναι εχω αρκετους:D
φιλος πραγματικος ομως δεν ειναι κανενας:thumbdown:
κολητος???:-k
μπα αστο καλυτερα…[-X
Χαιρομαι που βλεπω οτι καταλαβαινουμε οι περισσοτεροι την εννοια “φιλος”.
Δυστυχως καποιοι νομιζουν οτι μια παρεα 15 ατομων που γνωριζονται 1-2 χρονια κ βγαινουν συχνα ολοι μαζι γινεται να ειναι ολοι φιλοι.
Δεν παιζει κατι τετοιο.
Παρεα:1-2 ατομα
Φιλοι: Ουδεις…
Εναν φιλο ειχα καποτε, αλλα εχουμε χαθει τελειως… Δικο μου φταιξιμο, δικο του, δεν εχει σημασια πλεον…
Όχι πολλούς γνωστούς και όχι πολλούς φίλους.Θα σου πώ όμως την ιστορία σχετικά με την καλύτερη μου φίλη.Όποιος δεν θέλει να διαβάσει κάτι πρωσοπικό,μην ανοίξει το spoiler.
[SPOILER]Την γνώρισα στη πρώτη λυκείου,μιοα εποχή που έπασχα από κατάθληψη,όπως σε όλη τη σχολική μου ζωή.Βασικά εμένα μου άρεσε,αλλά εγώ δεν της άρεσα ιδιαίτερα.:lol: Πολύ ντροπαλή,κλειστή,όπως εγώ.Τεσπα κάναμε παρέα αρκετά,αλλά όχι κάτι υπερβολικό.Την επόμενη χρονιά όμως έγινε κάτι απίστευτο.Ενδιαφέρθηκε.Εγώ βέβαια ούτε που το κατάλαβα.Ήρθαμε όμως πιο κοντά χάρη σε αυτό.Όταν βρήκα το κουράγιο να της το πώ,τότε εκίνη όμως είχε ερωτευθεί κάποιον άλλο.Εγώ πήρα κάποια χάπια,δυστηχώς ήμουν πολύ βλάκας και το έκανα αυτό.Είμαι σίγουρος ότι αυτό την πόνεσε,και η ίδια μου το έχει πεί.Όμως υποσχέθηκα να κάνω μια νέα αρχή,και εκείνη με βοήθησε πολύ.
Τα πράγματα ακουλούθησαν την εξής πορεία:συμφωνίσαμε να μείνουμε μόνο φίλοι,αλλά μετά τα κάναμε μπάχαλο.Την έβρισα,με έβρισε,και ειδικά εεγώ είπα πολύ βαριά πράγματα.Συμφιλιωθήκαμε όμως αυτό επαναλήφθηκε.Τελικά καταλίψαμε να μισούμε ο 1 τον άλλο,και η κατάσταση αυτή με οδήγησε να ξεσπάω στους γύρω μου αρκετά βίαια,μέχρι που κανείς δεν μου μίλαγε.Μέχρι που αποφάσισα να πολεμίσω,πρόσεξε όμως,για μένα,όχι για κανένα άλλο,για να 'μαι ε΄γω ο ίδιος καλά.Και ύστερα από 1 διάστημα που το είδε αυτό,ρίσκαρε και με ξαναεπιστεύυθηκε.
Τώρα το σχολείο έχιε τελιώσει,και δεν την βλέπω καθημερινά,πολλές φορές δεν μιλάμε για μισό μήνα.Όμως ξέρει ότι όποτε με χρειαστεί,θα 'μαι δίπλα της,και το πιστεύω και εγώ για εκείνη.Είναι κάτι σαν αδερφή μου για μένα.
[/SPOILER]Μπορεί να σου ακούστηκε μελό,όμως αυτή είναι η πραγματικότητα,το τι έγινε.Και μέσο αυτού σου προτείνω να σκεφτείς το εξής:αν ο ίδιος/α νιώσεις καλά με τον εαυτό σου,καλά μέσα στη μοναξιά σου,τότε θα το νιώσουν και άλλοι,και τότε θα είναι σειρά να επιλέξεις τους σωστούς ανθρώπους.
Παντως μου φαινεται λυπηρο που απο δω μεσα πολλα ατομα θεωρουν οτι δεν εχουν κανεναν φιλο. Καλο ειναι γενικα να ψαχνουμε και μεσα μας γιατι συμβαινει συμβαινει αυτο. Μηπως εχουμε κλεισει κι εμεις οι ιδιοι τις πορτες?
Μια αδερφη εχω, οχι φιλη, αδερφη, αλλα μενει Σαλλονικα…
Πολλες φορες εχω αναρωτηθει και για αυτο… Ισως επειδη απλα δεν ταιριαζουμε…:dunno: :-s
Παντως εχω δυο ξαδερφακια, με τα οποια ειμαστε παραπανω απο φιλοι… Αλλα δεν μετραει αυτο, ε?
Τον θεριον?
:lol3: :lol3: :lol3: :lol3: :lol3: :lol3:
:-s
Χουχουχου.
Α να χαθειτε σαρδαναπαλοι.
Εγω το αγαπω το Θεριο…
Φιλία! Απίστευτο θέμα! :roll:
Εννοείται πως πάντα οι γνωστοί είναι δεκάδες, και οι φίλοι λίγοι. Βέβαια μου έχει τύχει να θεωρώ μερικούς απ’τους γνωστούς, ιδανικούς για φιλία, απλά οι συγκυρίες δε βοήθησαν να αναπτυχθεί αυτή η φιλία… Για να πεις ότι κάποιος είναι φίλος σου πρέπει συνήθως να έχουν περάσει χρόνια και να έχει δοκιμαστεί η σχέση. Να έχει περάσει χίλια κύματα κοινώς Δε θεωρώ τυχαίο ότι με τους πραγματικούς μου φίλους έχω τσακωθεί αρκετά κάποτε. Ούτε το ότι με την κολλητή μου δε μέναμε ποτέ στην ίδια πόλη. Και μάλιστα κολλήσαμε πολύ περισσότερο όταν μέναμε σε άλλη χώρα! Και τώρα, πολλά από τα άτομα που νιώθω φίλους, επειδή μένουν έξω, κάνω πολλούς μήνες, ίσως και χρόνο, κάθε φορά για να τους δω. Αλλά δεν μετράει τόσο, δεν αλλάζει αυτό που νιώθουμε. Τα άτομα της παρέας που είμαι κάθε μέρα μαζί τους, δεν είναι περισσότερο φίλοι.
Eίσαι μαλάκας!!! :lol2:
χεχ. σε πιανω σε μεγαλο βαθμο.
φιλία ε; εχω απειρους γνωστους. αν ειχα ολα τα τηλεφωνα γενικα στη καρτα μου θα ηταν μαζεμενα καμια 500ρια νουμερα, και αυτο δεν ειναι υπερβολη. πολλοι με εχουν χαρακτηρισει υπερκοινωνικο.
βασικα η αληθεια ειναι οτι οσο ανοικτος ειμαι σαν πρωτη γνωριμια, τοσο κλειστος ειμαι για κατι παραπερα. ειναι τρομερα ευκολο να με γνωρισει κανεις με μια πρωτη επαφη, να κανουμε χαβαλε, κουβεντα και γενικα παρεα. δεχομαι τον αλλον με τα ελλατωματα του, αρκει να μη φτασω σε σημειο να τον κοψω λογω αυτων. δε γινεται παντως ευκολα κατι τετοιο.
τεσπα, αυτο στο οποιο θελω να καταληξω ειναι οτι με την πληρη εννοια του “φιλος” εχω εναν. και βασικα αρκετα δυσκολα θα δεχτω αλλον. εχω κι αλλους φιλους που ειναι αρκετα εμπιστοι, αλλα και παλι δε μου κολλαει αυτη η απλη κατα τα αλλα λεξη “φιλος”. ολοι οι αλλοι ειναι απο γνωστοι εως φιλαρακια ή καλοι φιλοι με την εννοια που αναφερθηκε πριν. απλα σκεφτειτε οτι υπαρχει κατι σαν “κλιμακα εμπιστοσυνης”.
δεν ειναι οτι μου ειναι δυσκολο να ανοιχτω. δε θελω να το κανω. ειναι πολυ απλο. στον κοσμο δειχνω την πλευρα μου που επιλεγω εγω να δειχνω και κραταω ολα τα αλλα για τον εαυτο μου.
Mεχρι στιγμης με θεωρω πολυ τυχερη στο θεμα φιλιας.Εχω δυο κολλητες - αδερφες.Η μια ειναι κολλητη μου εδω και 15 χρονια, απο το νηπιαγωγειο.Η αλλη ειναι εδω και 4 χρονια.Ειλικρινα τις νιωθω σαν οικογενεια μου.Με στηριξαν σε μια πολυ δυσκολη στιγμη που ειχα, που ψυχολογικα ημουν ρακος και ειχαν την υπομονη να με ακουν, να με συμβουλευουν και να με στηριζουν για πανω απο 6 μηνες μεχρι να γινω καλα και οφειλω ενα ΜΕΓΑΛΟ ευχαριστω γιατι εκει μου εδειξαν ποσο πολυ με αγαπανε και ποσο αξιζει να τις αγαπαω και εγω!
Ειχα αλλες δυο κολλητες σε περιοδο γυμνασιου - λυκειου που εγω αρχισα να ξεκοβω σιγα σιγα γιατι πιστευα οτι πια αλλαξαμε και δεν ταιριαζαμε τοσο, οσο παλαιοτερα.Ξερω οτι τις πληγωσα, ξερουν ομως οτι παντα θα τις αγαπαω και θα ειμαι εκει οταν με χρειαστουν!Κατα τα αλλα, εχω αλλες δυο πολυ καλες μου φιλες και αρκετους γνωστους.Τελικα συνειδητοποιω οτι ειναι θεμα τυχης και οχι τοσο επιλογης να βρεις ανθρωπους ζωης και σε φιλικο αλλα και σε ερωτικο επιπεδο…:-s
Έχω φίλους, ευτυχώς. Στο γυμνάσιο έφαγα απανωτά χτυπήματα από κάτι κοπέλες που νόμιζα για φίλες πράγμα που μ’ έκανε να καταλάβω ποιος αξίζει και ποιος όχι. Είχα κολλητό που αγαπούσα και ακόμα νοιάζομαι και “τον πήραν” και αυτόν. Ακόμα με πονάει, η αλήθεια έιναι γιατί το αποτελειωτικό “χτύπημα” έγινε πρόσφατα αλλά να πάνε να γαμηθο_νε (και οκ ξέρω, με περιμένουν κι άλλα γιατί είμαι μικρή μπλα μπλα μπλα ).
Γνωστούς, καλά παιδιά και απλά φίλους έχω…
Πραγματικούς φίλους… χμμμ… με μια κοπέλα μπορούμε και συνεννοούμαστε με τα μάτια και μόνο. Την ξέρω από τα 3 μου ποτέ δε μαλώσαμε και δεν θάψαμε η μία την άλλη, και είναι σαν αδερφή ψυχή μου πλέον. Γιορτάζουμε μαζί τα γενέθλια μας και την ονομαστική μας εορτή γιατί έχουν μία μέρα διαφορά (!!!).Έχω μία άλλη φίλη από την 4η δημοτικού κι επίσης είμαστε έτσι (πλην των γιορτών). Δυστυχώς άλλαξε περιοχή, αλλά εποικωνούμε συχνά. Μετά οι κοπέλες που έχουμε συγκρότημα με τις οποίες κάνω και την πιο πολύ παρέα πλέον (2). Ίδια ενδιαφέροντα, καταλαβαινόμαστε και είναι φοβερές κοπέλες. Και η καθηγητρία του ωδείου μου επίσης. Φτάνουν νομίζω.
αμα δεν περασουν τα χρονια δεν ξερεις αμα ο αλλος ειναι φιλος !!!κοιταξτε τους γονεις σας και δειτε ποσους φιλους εχουν!!!οσο εισαι νεος και χωρις οικογενεια εμπιστους φιλουσ θα εχεις(το πιθανοτερο)…αλλα οσο μεγαλωνεις και θα τους βλεπεις λιγοτερο…το πιο πιθανο ειναι να χαθει η φιλια σας!!!
συμπερασμα δεν μπορεις να σαι σιγουρος οτι εχεις φιλους μεχρι να τα τιναξεις!!!
Απο “φιλες/φιλους” την εχω παθει κι εχω μαθει(ελπιζω), δεν ειχα καμια ενοχη(μαλλον το αντιθετο θα ελεγα) να τα διαγραψω τελειως αυτα τα ατομα. Με γνωστους/ες θελω να πιστευω οτι αποκτω ευκολα οικειοτητα αν κολλαμε σαν χαρακτηρες/χιουμορ κ.λ.π. αλλα πραγματικοι φιλοι/ες ειναι 3-4 ατομα.
Τωρα για τις “παιδικες” φιλιες, δεν πιστευω οτι ειναι πολυ ευκολο να κρατησεις φιλια π.χ. απο το δημοτικο μεχρι αρκετα μεγαλος μιας και ειδικα στα χρονια της εφηβειας ο χαρακτηρας διαμορφωνεται, αλλαζεις κ.λ.π.
το παραπανω ποστ ειναι αυτο που λεμε “σοφο”.
Προσωπικα, ειμαι στην φαση που ειναι αποτι βλεπω, και οι περισσοτεροι εδω μεσα. 2-3 ατομα τους θεωρω πραγματικους φιλους, ολους τους ξερω χρονια…ενω απο γνωστους νταξει, οπως ειπε και ο Ανγμαρ πριν, απειρους. Πιστευω οτι συμβαινει γενικα στην ζωη. Παντα οι φιλοι οι πραγματικοι ειναι λιγοι, γιατι ειναι δυσκολο να τους βρεισ και το κυριοτερο να τους κρατησεις. Πολλες φορες στην ζωη μου εχει τυχει να κανω παρα πολυ καλη και κολλητη παρεα με ενα ατομο για 1 - 2 χρονια και να ημαστε οι καλυτεροι φιλοι κτλ. και ξαφνικα να χανομαστε τελειως χωρις λογο.
Πιστευω επισης οτι μια ηλικια και μετα, δυσκολα κανεις πραγματικους φιλους…μπαινουν πολλα στην μεση. Γι αυτο και οι φιλοι που κραταμε απο μικροι, απο σχολεια/ πανεπιστημια κτλ, ειναι παντα και οι πιο κοντινοι μας
με αυτο το τοπικ θελω να θεσω ενα ερωτημα…πιστευετε στη φιλια αγοριου - κοπελας;;;