Ύστερα από τα κολακευτικά σχόλια του Led Zeppelin κυρίως αποφάσισα να ακούσω τη δουλειά αυτού του καλλιτέχνη μέσα από κάποια cd που είχε ο πατέρας μου. Διέκρινα ωραία μουσική, έξυπνους στίχους και ποιότητα με όλη τη σημασία της λέξης. Ο αποσπερίστης και η παλιά πληγή μου έχουν κολλήσει στο μυαλό τις τελευταίες 2 μέρες. Ποια είναι η δική σας γνώμη?
Κατα την γνωμη μου ο κορυφαιος μουσικος της Ελλαδας αυτην την εποχη…
Ένας από τους λίγους πραγματικούς ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ.
Κάτι που μου αρέσει στον Παπακωσταντίνου,είναι το οτι,σε αντίθεση με άλλους ‘καλλιτέχνες’(τα εισαγωγικά δεν είναι τυχαία) της χώρας μας,δεν βασίζετε παρά μόνο στη μουσική και στην πρωσοπικότητα του για να μείνει επίκαιρος,και όχι σε ρόζ συμβάντα και εξωτερική εμφάνιση.Μακάρι να 'ταν παράδειγμα και για άλλους.
Με τέτοια εξωτερική εμφάνιση λογικό το βρίσκω…
Ειναι σιγουρα ο καλυτερος Ελληνας μουσικος αυτην τη στιγμη. Ποικιλια στη μουσικη, ομορφοι στιχοι και φοβερα λαηβ απ’οσο μου χουν πει. (Δεν εχει τυχει ακομα να τον δω.)
Ναι,δίκιο έχεις,απ’ την άλλη θα μπορούσε να κάνει ένα σωρό βλακίες όπως άλλοι που δεν έχουν εμφάνιση,για να τραβήξει τη οσοχή.Εγώ τουλάχιστον δεν θυμάμαι να έκανε ποτέ κάτι τέτοιο:wink:
Είναι τρομερός μουσικός. Απο τους καλλήτερους στην Ελλάδα. Εμένα όμως προσωπικά δε μ’αρεσει πολύ για δικούς μου λόγους
Τι δουλειά έχει αυτό το τόπικ στο ρόκινγκ.τζιάρ ρε; Δεν πάμε καλά μου φαίνεται:!:
Εχει στη μπαντα του την αφροκρεμα των session μουσικων στην Ελλαδα,ωστοσο οσο κι αν προσπαθησα να τον ακουσω,μετα απο απειρες προτροπες ατομων που εμπιστευομαι απολυτα το μουσικο τους γουστο,μου φανηκε εντελως αδιαφορος και συγχρονως μ εκανε ν αναρωτιεμαι τι του βρισκουν ολοι και στην τελικη αν στραβος ειναι ο γιαλος ή στραβα αρμενιζω…:-k :-k :-k
Σκασε και προτεινε δισκους κλπ.
Χμμμμφ. Βραχνός Προφήτης, Βροχή από κάτω, Αγρύπνια. Για αρχή. Μετά όλα τ’άλλα. Και αν δεν τα χεις έλα εμεσένια να σε βολέψω.
Ωραίο θέμα θίξατε και ζητώ συγνώμη επρεπε αυτό το τοπικ να το ανοίξω εγώ λοιπόν απλά ότι καλύτερο έχουμε στο λεγόμενο έντεχνο τραγούδι καταπληκτικές ερμηνείες καταπληκτική μουσική καταπληκτικοί στίχοι και πέραν όλων αυτών ενας εκπληκτικά μορφωμένος άνθρωπος ένας εξαίρετος επιστημόνας πιστός στις ρίζες του στην Λάρισα που τόσο αγάπησε και μόνο που διάλεξε το Μεταξοχώρι Αγιάς για να στήσει το στουντίο του εμένα μου λέει πολλά τον γνωρίζω προσωπικά έχω όλες τις δουλειές του έχω δει όλα τα λαίβ του
ένα έχω να σας πω τρέξτε παρτε ακούστε και θα με θυμηθείτε κάποτε αν οχι τώρα
Θανάση σε ευχαριστώ που υπάρχεις απλά
Πραγματικα απο τους καλυτερους ελληνες καλιτεχνες στην εποχη μας!Ο πεχληβανης ειναι τρελη κομματαρα!
Ο Νιόνιος βάζει τη φωνή ο Θανάσης τα τραγούδια
Της ΝΑΤΑΛΙ ΧΑΤΖΗΑΝΤΩΝΙΟΥ
Εδώ δεν χωρούν πρόλογοι. Η είδηση προέχει: Δεκέμβριο, Διονύσης Σαββόπουλος και Θανάσης Παπακωνσταντίνου μπαίνουν στο στούντιο για την ηχογράφηση ενός δίσκου με 16 τραγούδια. Ολα καινούργια του Λαρισαίου δημιουργού. Οσο για τον Διονύση Σαββόπουλο, δεν έχει αναλάβει μόνο την καλλιτεχνική παραγωγή.
Δεν έχει αναλάβει μόνο την ενορχήστρωση. Είναι και ο κύριος ερμηνευτής του δίσκου που θα κυκλοφορήσει την άνοιξη του 2008 από τη Lyra, με πιθανότερο τίτλο «Ο Σαμάνος» και εναλλακτική εκδοχή «Κοιμάται σαν γέρος, ξυπνάει σαν παιδί».
Είναι η πρώτη φορά που ο Διονύσης Σαββόπουλος αναλαμβάνει το ρόλο του βασικού ερμηνευτή στο δίσκο ενός άλλου δημιουργού. Στο παρελθόν έχει φυσικά συμμετάσχει σε δίσκους που θεωρούνται πια κλασικοί στην ιστορία της ελληνικής δισκογραφίας, αλλά και τομή στην πορεία της ελληνικής μουσικής. Στα «Παράλογα» του Χατζιδάκι το 1976 ερμήνευε «Το άλογο του Ομέρ Βρυώνη» και δύο χρόνια αργότερα στην «Εκδίκηση της Γυφτιάς» έδινε το δικό του χρώμα στα «Βρέχει στην Εθνική Οδό» και «Μετανάστης στην αγκάλη σου». Και τα επόμενα, όμως, χρόνια οι συμμετοχές του περιορίζονταν στην ερμηνεία 1-2 τραγουδιών, όπως π.χ. του «Σε θέλω» από τα «Μπαράκια» του Βαγγέλη Γερμανού ή του «Και τι ζητάω» του Λαυρέντη Μαχαιρίτσα ή του «Αδιέξοδου» του Αλκίνοου Ιωαννίδη -σε τριφωνία Ιωαννίδη, Σαββόπουλου και Αρβανιτάκη.
Η μεγάλη έκπληξη είναι λοιπόν ο ρόλος που αναλαμβάνει ο Σαββόπουλος. Οχι και τόσο μεγάλη, ωστόσο, αν θυμηθούμε ότι συχνά τα τελευταία χρόνια είχε εκφραστεί κολακευτικά για την παρουσία και τις δισκογραφικές δουλειές του Θανάση Παπακωνσταντίνου. Κυρίως για τον προτελευταίο δίσκο «Βροχή από κάτω», δίσκο ενός παροξυσμικού και υπέροχου πειραματισμού, που αρκετοί συνέδεαν με το ρηξικέλευθο του «Μπάλου» στην εποχή του. Αλλά κι απ’ τη «Βροχή από κάτω» ο Σαββόπουλος είχε επιλέξει το πιο αγαπημένο του κομμάτι: ήταν η «Σάρα», το τραγούδι για την ομώνυμη δηλητηριώδη πεταλούδα. Το ίδιο τραγούδι δεν αποκλείεται να περιλαμβάνεται, μάλιστα, στον καινούργιο δίσκο, με νέα εκτέλεση.
Ούτε ο Παπακωνσταντίνου έκρυψε ποτέ ότι ο Σαββόπουλος υπήρξε από τις πρώτες του επιρροές. Το έχει εξομολογηθεί συχνά στις συνεντεύξεις του. Παιδί ανακάλυψε τον Σαββόπουλο στις ραδιοφωνικές εκπομπές που έπιανε στα βραχέα. Ωριμος δημιουργός, με προσωπικό ύφος, ο ίδιος δεν μάσαγε τα λόγια του πολύ αργότερα, όταν έλεγε ότι ο Σαββόπουλος ήταν απ’ όσους λίγους του έδειξαν το δρόμο. Κι αυτό γιατί, όπως έλεγε παλιότερα στον Νίκο Ξυδάκη π.χ., «για μένα ο Σαββόπουλος είναι ένα βήμα μπροστά από όλους: πειραματίστηκε όσο κανένας άλλος…».
Αυτή η εξ αποστάσεως σχέση αμοιβαίας αποδοχής μετατράπηκε σε απόφαση για συνεργασία, όταν ο νεότερος θέλησε να συμβουλευτεί τον παλαιότερο. Οι συζητήσεις γέννησαν πρώτα την επιθυμία για τη συνεργασία τους ως προς την καλλιτεχνική παραγωγή, μετά και ως προς την ενορχήστρωση και τελικά και την ερμηνεία.
Από Λατινική Αμερική ώς Πάτμο
Τα τραγούδια προβάλλουν, μάθαμε, τον ψυχισμό ενός κόσμου μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, ανάμεσα στην Κάτω Ιταλία, την Ελλάδα, φυσικά, και κυρίως τη Θεσσαλία. Ανάμεσά τους και μια βυζαντινή παρωδία εκκλησιαστικού τροπαρίου, ο περίφημος «Μεθυστής» («Κι ο μεθυστής εξύπνησε τρίβει τους οφθαλμούς του, βλέπει κανάτες αδειανές, ποτήρια τσακισμένα…»).
Δύο από τα καινούργια τραγούδια αφορούν ηρωικές φυσιογνωμίες της Λατινικής Αμερικής. Τον Μεξικανό υπολοχαγό του Ζαπάτα, Φορτίνο Σαμάνο, που εκτελέστηκε το 1917 απ’ τον ομοσπονδιακό στρατό. Και τον «Ραμόν», όπως ήταν το ψευδώνυμο του Τσε Γκεβάρα. Ο τελευταίος δεν χρειάζεται συστάσεις. Ο Σαμάνο πάλι έγινε γνωστός περισσότερο κι από τους αγώνες του για την ιστορική φωτογραφία, που του τράβηξε, δευτερόλεπτα πριν να εκτελεστεί, ο Agustin Victor-Casasola: ο νεαρός αντάρτης ακουμπά μάγκικα στον πέτρινο τοίχο με ένα τσιγάρο στα χείλη, σχεδόν χαμογελώντας άφοβα στο φακό. Αυτή η φωτογραφία ενέπνευσε τον Παπακωνσταντίνου για ένα τραγούδι αφηγηματικό. Στον πρώτο στίχο μιλάει ο αντάρτης, στο δεύτερο ο εκτελεστής του και στον τρίτο το ρόλο του αφηγητή αναλαμβάνει το τσιγάρο. Θα το ακούσουμε σύντομα από τον Διονύση Σαββόπουλο. Ο δίσκος κλείνει με ένα τραγούδι για το Νησί της Αποκάλυψης, την Πάτμο.
Οι μουσικοί, που συμμετέχουν είναι ακόμα μια έκπληξη. Δεν είναι οι σταθεροί τα τελευταία χρόνια συνεργάτες του Θανάση Παπακωνσταντίνου, αλλά μια άλλη ομάδα από δεξιοτέχνες, που έχουν ανάμεσά τους από τον Γιώτη Κιουρτσόγλου και τη Βάσω Δημητρίου μέχρι τον Ινδό (αλλά μόνιμο κάτοικο Λος Αντζελες) περκασιονίστα Σάτναμ Ραμγκότρα και τον Ελληνοαμερικανικό κιθαρίστα Τζίμι Μαχλίς.
Πριν από την κυκλοφορία του δίσκου, Σαββόπουλος και Παπακωνσταντίνου ετοιμάζονται για κοινές εμφανίσεις, μάλλον από το Φεβρουάριο, σε χώρο που θα φτιαχτεί ειδικώς -ακούγεται ωστόσο και το «Polis». Και δεν αποκλείεται αργότερα μια κοινή περιοδεία. Να πούμε ότι ανυπομονούμε; Είναι λίγο…
http://www.enet.gr/online/online_text/c=113,id=11293992
8O 8O 8O
Αυτό κι αν είναι νέο… Οι 2 μεγαλύτεροι Έλληνες καλλιτέχνες μαζί…
:lol::lol::lol:
Eίναι μερικές φορές που τα συναισθήματα που σου προκαλεί μία μουσική δεν μπορείς να τα περιγράψεις με λόγια. Γιατί αν το κάνεις θα τα έχεις αδικήσει. Ο μεγαλύτερος Έλληνας τραγουδοποιός αυτή την στιγμή.
Από τους σπουδαιότερους δημιουργούς, και με την σοφία να δίνει το μικρόφωνο στον Σωκράτη Μάλαμα:!:
Απο τους πιο Σοβαρούς στο χώρο της έντεχνης μουσικής…
Ειδικά ο Δίσκος Αγρύπνια είναι όλα τα λεφτά