Ποιο ήταν το πρώτο βινύλιο που αγοράσατε;

Καλή ερώτηση γιατί στην αρχή τα αγόραζα όλα κασσέτες που την δεκαετία του '80 κόστιζαν συνήθως γύρω στα 2/3 της τιμής του βινυλίου (Ελληνικής εκτύπωσης)…

Ozzy Osbourne - Speak of the Devil

κάποιο των metallica αλλά δεν θυμάμαι πια, θα ήθελα να ξεκινήσω συλλογή από βινύλια( όσα είχα τα πούλησα):frowning:

Το ultra violence τον death angel.Εγω ομως να ρωτησω κατι?Βινυλιο η cd?Πολλοι φιλοι μου λενε cd.Aλλα εγω γουσταρω βινυλια περισσοτερο αν και εχω και καποια cd.

Oικογενειακοι θησαυροι , οχι κειμηλια :stuck_out_tongue:

Το πρωτο βινυλιο που πηρα ηταν το 1975 το παρθενικο solo του Ted Nugent . Απο τοτε η συλλογη μου μεγαλωσε λιγακι…

Stranglehold και τα μυαλά στα κάγκελα.

Like a virgin…:stuck_out_tongue:

αυτό ήταν πιο μέτα

και εγώ ανήκω σε αυτούς που δεν είχαν ποτέ πικάπ. Παντώς μπορώ να σας πω ποιο ήταν το πρώτο μου cd.

θυμάμαι είχε κατακλειστεί το μοναδικό metal δισκάδικο της Λαμίας τότε που είχε βγει ο συγκεκριμένος δίσκος με αφίσες από το εξώφυλλο του άλμπουμ, και το αγόρασα.

Aσε μεγαλη ζημια επαθα τοτε , ακομα την θυμαμαι… Και μην ξεχνιομαστε ο θειος Ted βγαζει καινουριο 8)

Like a surgeon , cut for the very first time …:lol:

Προσωπικά δεν έχω αγοράσει κανένα βινύλιο, κάποια που υπάρχουν στο (παλιό μου σε λίγες μέρες:D ) σπίτι είναι γονεϊκή περιουσία, Black Sabbath, The Beatles, The Rolling Stones, Jethro Tull, Deep Purple, Pink Floyd, Led Zeppelin, Creedence Clearwater Revival και άλλα τέτοια ωραία πράματα…

Φοβερό thread! :wink:

To πρώτο βινύλιο που αγόρασα δεν ήταν LP, αλλά EP! :-s

Από το Do-re-mi, ένα παλιό δισκάδικο της Λαμίας, τον Ιούνιο του 1992!

Το “Garage Days” των Metallica στην τιμή των 1.750 δραχμών!

Σήμερα είναι ιδιαίτερα δυσεύρετο και θεωρείται σπάνιο…

Ένα μήνα μετά επίτελους αγόρασα το πρώτο μου LP, το “Trash” του Alice Cooper, που άκουγα στα parties το “Bed Of Nails” και το “Poison” και επιτέλους θα μπορούσα να τα ακούω συνέχεια και όποτε ήθελα! 2.200 δραχμές έκανε!

Χαίρομαι ιδαίτερα που είχα την τύχη να έχω συναντήσει τους κ.κ. Lars Ulrich και Alice Cooper και να τα υπογράψουν! Ο Alice με αφιέρωση κιόλας! 8) :stuck_out_tongue:

Αμάν! Έλα ρε πατρίδα! :smiley:

Για ποιό λές; :-k
Γιατί metal καθαρά δισκάδικο δεν υπήρχε…
…18 χρόνια έμενα εκεί, θα το είχα βρεί… :stuck_out_tongue:

χαχα! έλα ρε συ! Λαμιάς και συ? Αυτά είναι! Λέω αυτό που ήταν στην οδό Διάκου,όπου δυστυχώς αυτή την στιγμή δεν μπορώ να θυμηθώ με τπτ το ονομά του. Σπάω το κεφάλι μου αλλά δεν μου έρχεται το όνομά του… Ήταν standard δισκάδικο στην Λαμία (όπου τώρα έχει κλείσει), και όντως δεν είχε αποκλειστικά μέταλ κυκλοφορίες, αλλά έφερνε αρκετές από τον χώρο (είχα βρει ακόμα και το Apocalyptic Raids από Hellhammer). Θυμάμαι πάντως ότι ο ιδιοκτήτης του κάπνιζε Prince σκληρό (άσχετο). Α ρε πατρίδα!

Χεχε! Για το Music Hall λές! :slight_smile:

Είχε αρκετό πράγμα για επαρχία πράγματι… :yes:

Από ότι ξέρω έχει ξανανοίξει, στην Αινιάνων…

Πω πω δεν μου ερχόταν με τπτ το όνομα του μαγαζιού! Ωραίος!

Εγώ πάλι σε αντίθεση με τους περισσότερους δεν έχω αγοράσει ποτέ cd γιατί δε μου άρεσε καθόλου τότε η νταβατζιλίστική επιθεση των cd την πανάκριβή τιμή (Exω μόνο 1 του Sting από δώρο).

Μετά από αρκετές κασσέτες συλλογές αντιγραμμένες αλλά και κάποια αλμπούμ κασσέτες (Killers - Piece of mind- Number of the beast) που δεν μετράνε, όπως επισης δεν μετράνε και τα βινύλια από Zeppelin, Floyd, Talking Heads, Jethro Tull, Clash, Beatles κ.α που “κληρονόμησα”, “τσίμπησα” ή “απαλλοτρίωσα” απο φιλικά ή συγγενικά σπίτια

ηρθε η ώρα για το:

Iron Maiden - Live after death κάπου το 85-86. Δεν θυμάμαι πόσο έκανε (κανα 1500 ίσως επειδή ήταν διπλό) πάντως το αγόρασα από το happening που αποτελεσε από τότε και ύστερα στανταρ βόλτα τα Σαββατα το μεσημέρι…

ή το steel the light των q5 ή το rage for order. από τότε βέβαια, δεν έχει αυξηθεί κατά πολύ ο αριθμός τους.

Guns N Roses – Use Your Illusion II

Να πω κι εγώ cd :oops:
Bryan Adams-“18 Till I Die”
και μετά:
Def Leppard-“Hysteria”

Ωραίο θέρντ και εύγε σε όποιον το άνοιξε

στην ζωή μου έχω αγοράσει δύο βινύλια το πρώτο το 1983 και το δεύτερο πέρσι τέτοια εποχή.Δεν έχω ούτε είχα ποτέ πικ απ δυστυχώς.
Το βινύλιο που αγόρασα το 1983 ήταν ο μοναδικός και ανυπέρβλητος μέχρι σήμερα Σταυρός του Νότου απο το ένα δισκάδικο στα εξάρχεια που δεν υπάρχει σήμερα δυστυχώς καθώς όπως πληροφορήθηκα πέθανε το 90 ο ιδιοκτητής ένας ροκάς της παλιάς σχολής απο υπερβολική δόση :frowning:
Δεν το έχω στην κατοχή μου καθώς πριν φύγω από την Αμερική για να επιστρέψω στην Ελλάδα το χάρισα στον κολλητό μου τζαμαικανό Άντριου σαν ελάχιστο δείγμα φιλίας για τα τόσο κρύα βράδια που περάσαμε μαζί στην Μινεζότα προσπαθώντας να του εξηγήσω τους στίχους του Γουίλι του μαύρου θερμαστή που τόσο του άρεσε και του αρέσει μέχρι σήμερα :stuck_out_tongue:
Το δεύτερο βινύλιο κυριολεκτικά έφυγα τα λυσσακά μου να το βρω και το βρήκα πέρσι τέτοια εποχή από συλλεκτή ήταν ο πρώτος και κατ΄εμέ ο μοναδικός ελληνικός δίσκος του λεγόμενου κλάσσικ ροκ
δεν είναι άλλος από τον
ΑΠΕΡΑΝΤΑ ΧΩΡΑΦΙΑ του κώστα τουρνά κυκλοφορία του 1973 και αυτήν βρήκα και την πλήρωσα όσα την πλήρωσα χαλάλι μόνο που δεν πρόλαβα να την χαρίσω εκεί που ήθελα αφού ο τελικός κατοχός της βιάστηκε να μας αφήσει στα 47 του για να σολάρει αντάμα με το καλόπαιδο απο το τέξας και τον τζιμάρα των χέντριξ και εγώ η άχρηστη ακόμη δεν αξιώθηκα να τον πάω στον τάφο του αι σιχτίρ δηλαδή

Τα πρώτα cds που αγόρασα ήταν το 1988 από ένα υπόγειο δισκάδικο στο Χάρλεμ ήταν τα
1.TEXAS FLOOD SRV
2.LED ZEPPELIN IV LED ZEPPELIN
3.AXIS BOLD AS LOVE JIMMY HENDRIX
και κόστισαν περί τα 10 ευρώ έκαστο οκ 15 δολλάρια το καθένα κάναν τότε

Εννοείται ότι απογορεύεται να αγγιχτουν από οιανδήποτε επί ποινή θανάτου :stuck_out_tongue:

Α τις πρώτες κασέτες τώρα τις αγόρασα από το… παζάρι της Λάρισας μαζί με ένα χάλκινο μπρασελέ που χάραξα πάνω τις λέξεις ROCK AND LOVE το 1980 σε ηλικία 15 -Cozy μη γελάς -ετών αντί του ποσού των 100 δρχ έκαστη εξ αυτών ήταν οι εξής

1.Μάνος Λοίζος Πρώτη εκτέλεση
2.POLL Το ταγάρι και κρατηθείτε
3.Θέμης Αδαμαντίδης δεν θυμάμαι τον τίτλο :frowning:

Δεν έχω τις κασσέτες άλλα έχω το μπρασελέ #-o

το καλύτερο ποστ έβερ. Είχε και το “Πονάνε όσοι αγαπάνε” και το “Λίγο - Λίγο”??? (Αυτά τα ιστορικά κομμάτια ακούγονται στην καλύτερη ταινία όλων των εποχών). :stuck_out_tongue: :stuck_out_tongue: