Τραγικα πολυ γρηγορα sold out…Που απο την μια λες οκ δειχνει ενδιαφερον ο κοσμο απο την αλλη ηθελα να δω πολυ το The Beast και dream scenario αλλα δεν προλαβα… Παντως στο απο πανω (Twilight ) θα παω αυριο 6μιση.
Παπάρια ενδιαφέρον δείχνει ο κόσμος. Όσο θυμάμαι τον εαυτό μου να παρακολουθεί στενά τα κινηματογραφικά δρώμενα (δηλαδή τα τελευταία 10-11 χρόνια), το “σινεφίλ κοινό” αρκείται σε καμιά δωρεάν προβολή το καλοκαίρι, σε μόστρα στις Νύχτες Πρεμιέρας (μην μας περάσουν και για τίποτα τελευταίους) και άντε και σε κανένα πολύ σημαντικό blockbuster (και εκεί παίζεται) ή σε κάποια ταινία που είναι memeable (τα τελευταία χρόνια).
Την υπόλοιπη χρονιά παίζουμε σταθερά μπάλα στις αίθουσες στην συντριπτική πλειονότητα των ταινιών.
Παρασκευή “Αισθηματίες” σε αρκετά συγκινησιακό κλίμα -10 χρόνια μετά, απόντος του Τριανταφυλλίδη που μας άφησε το 2016 αλλά με παρόντες το μεγαλύτερο μέρος του cast (πλην και πάλι των ηθοποιών που μας άφησαν στο ενδιάμεσο) και του συνεργείου, με πολλές ανέκδοτες ιστορίες και μια μικρή αναδρομή στα επεισοδιακά γυρίσματα της ταινίας. Όλοι ήταν υπέροχοι, όσο υπέροχη είναι και ταινία, την οποία είχα δει πρώτη φορά τον Σεπτέμβριο του 2013 στις Νύχτες Πρεμιέρας, στην rough un-edited κόπια που έσπευσαν να προβάλλουν τότε για να προλάβουν τις προθεσμίες. Φοβερή βραδιά, έδωσε δύναμη για μια περαιτέρω περιπλάνηση στη νυχτερινή Αθήνα που τελείωσε κατά τις 6 το πρωί -το οποίο για τα δικά μου δεδομένα είναι άθλος.
Σάββατο, αφού ξύπνησα μεσημέρι, το απόγευμα πήγα και εγώ στο “Twilight”, το οποίο προσωπικά με συνεπήρε και με βύθισε ολοκληρωτικά στον κόσμο του -ενώ διαπίστωσα ότι το αμερικανικό The Pledge του Sean Penn με τον Jack Nickolson (δείτε το, φοβερή ταινία) είναι ουσιαστικά remake αυτής εδώ.
Κυριακή πήγα στο “Shortcuts” του Robert Altman, ένα από τα 90s αριστουργήματά του σε επετειακή προβολή για τα 30 χρόνια της ταινίας. Οκ είχα να το δω και εγώ αιώνες, άκοπο και διαχρονικό αριστούργημα σαν αυτά που μόνο ο Altman μπορεί να γυρίσει -ένα 3ωρο ψηφιδωτό 22 χαρακτήρων που οι ζωές τους τρέχουν παράλληλα ή μπλέκονται η μια με την άλλη στο LA του 1993, αναδεικνύοντας σε κάθε της πτυχής την κωμικοτραγική ανθρώπινη ύπαρξη. Ήθελε διάλλειμα, κακά τα ψέματα 3 ώρες σερί είναι ζόρικες για οποιαδήποτε ταινία, αλλά ο ρυθμός της δεν σε άφηνε στιγμή να πάρεις ουσιαστική ανάσα -φταίω και εγώ βέβαια που πήγα σχεδόν σερί μετά από 3ωρο μπίστηγμα στα τσιμέντα του Παγκρατίου, με μια μούρη κόκκινη σαν πατζάρι.
Πολυ ωραια η Θεωρια του Συμπαντος χθες.
Ενα αριστοτεχνικα εκτελεσμενο αμαλγαμα Lovecraftian και Lynchian neo-noir thriller, με ακραια ομορφη φωτογραφια και παραγωγη. Ολα δουλεψαν εξαιρετικα για εμενα και με καθηλωσε 2 ωρες χωρις ανασα - αλλα ο φωτισμος και το παιχνιδι που εκανε με τη χρηση του μαυρου ειναι για σεμιναριο. Πολυ ευχαριστη εκπληξη οι ερμηνειες αλλα και γενικα ολο το Post - πολυ καλη δουλεια στα σπεσιαλ κ βιζουαλ εφέ.
Το μονο που με κρατησε απο το να του βαλω την υψιστη βαθμολογια, ειναι οτι μετα το χαιπ που μας εκανε ο σκηνοθετης περιμενα μια περισσοτερο πολυπλοκη πλοκη (πλοκηπλοκη) και mindfuckness (ναι ειναι λεξη :P). Επειδη ειμαι λατρης των genre που αγγιζει και εχω δει/διαβασει πολυ, δε με δυσκολεψε να κατανοησω τη ταινια οποτε πιστευω οτι εαν εσπρωχνε λιγο το σεναριο σε στυλ τελευταιας σεζον Τwin Peaks θα μιλουσαμε για αριστουργημα.
Παίζει και την Κυριακή σε επαναπροβολή -να πάτε όσοι είστε του ήχου, του Cave και των λοιπών Bad Seeds. Θα σας αποζημιώσει σίγουρα με το αρχειακό του υλικό και την ένταση που βγάζει, όπως και με το γεγονός ότι δεν αποστρέφεται το σκοτάδι της μπάντας και τον επικίνδυνο χαρακτήρα της.
(Θα το έβλεπα ξανά αλλά στις 18.00 την Κυριακή έχω εδώ και καιρό προμηθευτεί τικέτο για το sold out Goodbye, Dragon Inn -ίσως την πιο αναμενόμενη επαναπροβολή του φεστιβάλ για εμένα)
Δυστυχώς για εμένα ευτυχώς για κάποιον απο εσας εχω 3 εισιτήρια για το boy and the heron για αυριο που δεν θα μπορεσω να παω. Οποιος θελει ας μου στειλει ενα pm.
Ο απολογισμός μου ειναι τραγικος οσον αφορα τις φετινές Νυχτες Πρεμιερας μονο δυο ταινιες καταφερα να δω ολες κι όλες, το Fremont και το Red Island. Το Fremont το λατρεψα, και πολυ χαρηκα το Q&A με τον σκηνοθετη του. Σημερα ειδα το Red Island το οποιο ειχε σιγουρα ταλαντουχους ηθοποιούς αλλα στο τελευταίο 40λεπτο περίπου ενιωσα να κανει κοιλια η ταινια. Θα ηθελα μαλλον να βουτηξει πιο βαθια στην ιστορια της αποικιοκρατίας και τις επιπτωσεις της. Κακη δεν μου φανηκε παντως.
Ελπίζω στις επόμενες Νυχτες Πρεμιερας να επανελθω με καρτα προβολων οπως επαιρνα παντα.
Όποιος έχει όρεξη να δει ένα πραγματικό αριστούργημα στη μεγάλη οθόνη που δεν προβάλλεται και τόσο συχνά πια τα καλοκαίρια στις επαναπροβολές κλασσικών στα θερινά -μια από τις σπουδαιότερες ταινίες των Βρετανικών 80ς και γενικότερα του προηγούμενου αιώνα- το Σάββατο 22.30 σε Cinobo Opera, στα πλαίσια των Νυκτών Πρεμιέρας
The Cook the Thief his Wife and her Lover του τεράστιου Peter Greenaway, με Richard Bohringer, Michael Gambon, Helen Mirren και Alan Howard.
Heads up γιατί είναι αρκετά γκροτέσκα ταινία με πολύ ιδιαίτερη αισθητική που ίσως κάποιοι “ζοριστούν” -if you know what i mean
Anyway αυτό, ήθελα να κάνω ένα shout out για όποιον τυχόν ψηθεί
(εκεί θα είμαι και εγώ, αν κάποιος έρθει και με εντοπίσει give me a shoutout επίσης)
Τι λέει πληβείοι, ετοιμαζόμαστε για πολλαπλές συναντήσεις με τον Αυτοκράτορα φέτος;
Καμία δεν χάνεται, προσωπικά λόγω χρόνου αμφιβάλλω αν πάω σε πάνω από 2 -αυτές θα είναι Ikiru και μάλλον το Ran - αν καταφέρω και High and Low θα είμαι χαρούμενος
Ουάου!! Ελπίζω να ανεβάσουν τίποτα και σε εμάς προς τα πάνω τώρα που γίναμε σπουδαίοι και τρανοί με το υπερσύγχρονο μετρό μας!
Πέρα από την πλάκα θα πήγαινα σε οποιαδήποτε από αυτές, αλλά φαντάζομαι σε μεγάλη οθόνη το Ran δεν χάνεται. Και σοβαρά τώρα, ο ελληνικός τίτλος του High and Low είναι “Ο δολοφόνος του Τόκιο”; Μια υπόθεση απαγωγής δεν είναι αν θυμάμαι καλά; Τι παίρνουν οι μεταφραστές και δεν μας το δίνουν!