Ωραίο θέμα αυτό, και πραγματικά απορώ που δεν έχω αφήσει δύο σέντς εδώ.
Οι καταστάσεις χωρίζονται σε δύο κατηγορίες. Η πρώτη είναι αυτή που δύο άνθρωποι έχουν μόλις γνωριστεί και έχουν ξεκινήσει να βγαίνουν και κάτι ψήνεται, αλλά ακόμα δεν έχει γίνει τίποτα. Σε αυτή τη φάση, είναι δεδομένο πως το “σε βλέπω σα φίλο” είναι ένας πολύ ευγενικός τρόπος για να πει κάποιος στον άλλο πως δε του αρέσει. Αυτός που θα το ακούσει θα το γυρίσει από δω κι από κει, θα το ψάξει και στην τελική θα το καταλάβει. Άλλο που βέβαια προτιμότερο είναι να πει κανείς “δε μου κάνεις” καθαρά και ξάστερα, θα κερδίσει την εμπιστοσύνη του άλλου παρά την απόρριψη που θα του δώσει, και που ξέρεις, ίσως να μπορεί να φτιαχτεί μια σχέση σε φιλικά πλαίσια, αφού για να υπάρχουν σχέσεις φιλίας το απαραίτητο είναι η εμπιστοσύνη.
Η δεύτερη περίπτωση - και πιο περίπλοκη - είναι αυτή που η ατάκα έρχεται και πέφτει αφότου έχει γίνει κάτι, είτε λέγεται αυτό απλά σεξ, είτε ύπνος με τον άλλο, είτε ξεκίνημα μιας σχέσης. Σε αυτή τη φάση υπάρχουν διάφοροι παράμετροι. Τι γίνεται λοιπόν εκεί και έρχονται έτσι τα πράγματα? Προφανώς υπάρχει αμοιβαία ορμονική και χημική έλξη και γι αυτό γίνεται το μοιραίο, αλλά συνήθως ο ένας από τους δύο (αυτός που λέει την ατάκα), δεν έχει καταφέρει να ξεπεράσει πρότερες τραυματικές καταστάσεις, γιατί δεν τα έχει ξεκαθαρισμένα με τον εαυτό του, τραβάει έντονα ψυχολογικά ζόρια, έχει καταλάβει την καψούρα του άλλου και κολακεύεται από αυτήν, ή απλά φοβάται να μείνει μόνος, όσο και να διατυμπανίζει το αντίθετο. Υπάρχουν άλλα πράγματα για να τον κρατήσουν, όπως το καλό κρεβάτι ή το γεγονός πως περνάει καλά με τον άλλον και τον βλέπει σαν ένα καλό τρόπο να ξεχαστεί. Επίσης δεν αποκλείεται ποτέ το γεγονός κάποιος να πηγαίνει με κάποιον για να τιμωρήσει πρώην.
Γι αυτό δε φεύγει λοιπόν. Όσο όμως προχωράει το πράγμα, σε βάθος χρόνου, το πράγμα περιπλέκεται ακόμα πιο πολύ, αφού ο ένας καψουρεύεται και ο άλλος πραγματικά γίνεται κόμπος. Σε αυτή τη φάση καλό είναι να μην πέσει ποτέ η ατάκα, γιατί επέρχεται η ολοκληρωτική καταστροφή. Δύο άνθρωποι βλέπουν εντελώς διαφορετικά το όλο θέμα “κοιμάμαι και ξυπνώ με τον άλλο”, έχουν τελειώς διαφορετικές ποσοτικές και ποιοτικές ερωτικές/σεξουαλικές εμπειρίες, και γιαυτό οδηγούνται σε μια κατάσταση που ο ένας καψουρεύεται τον άλλο και ο άλλος όχι. Αν πεις στον άλλο όταν έχει νιώσει πράγματα για σένα, “σε βλέπω σα φίλο”, δύο πράγματα θα συμβούν. Είτε ο άλλος δε θα ξεπεράσει ποτέ την καψούρα του (λιγότερο πιθανό, ο άνθρωπος έχει στη φύση του το concept της επιβίωσης) και θα μείνει με τον άλλο κοροιδεύοντας τον ευατό του, με αποτέλεσμα να γίνει καταθλιπτικός αφού δε θα παίρνει τίποτα, είτε δε θα μπορέσει ποτέ να ξεπεράσει ποτέ το γεγονός πως πρόδωσες την εμπιστοσύνη του αφού δεν του είπες τα πράγματα με το όνομά τους όταν έπρεπε και έπαιξες μαζί του, είτε συνειδητά είτε ασυνείδητα (έχοντας παίξει με τον εαυτό σου πρώτα, τον έχει πάρει και τον άλλο η μπάλα).
Πάντως πρίν πέσει αυτή η διαολεμένη ατάκα, υπάρχουν προειδοποιήσεις και σήματα καπνού που πρέπει να τα διαβάσετε κατάλληλα. Συνήθως λόγω καψούρας είναι πολύ δύσκολο να τα αξιολογήσεις, γιατί ο έρωτας επισκιάζει και την καταφανέστατη λογική. Γι’αυτό λοιπόν δεν πρέπει κανείς να περιμένει για να ακούσει ατάκες τύπου
- Μου προσφέρεις συντροφικότητα
- Δε θέλω να σε χάσω
- Θέλω να μείνω μόνος/μόνη
- Μη με περιμένεις, δε θέλω να σου δίνω ελπίδες
- Περίμενέ με
- Οφείλω στον εαυτό μου να προσπαθήσω μαζί σου
- Nα το πάμε αργά
αντί να σας πει ξεκάθαρα πως δε σας γουστάρει, ή ότι θέλει να γυρίσει στον/στην πρώην, γίνετε καπνός. Θα πονέσει στην αρχή, αλλά θα γλυτώσετε αμέτρητα πισωγυρίσματα. Φιλία δε θα μπορέσει ποτέ να υπάρξει, είναι καταδικασμένη στην αποτυχία, γιατί όπως λένε και οι σοφοί “Μisery loves company”, δηλαδή η μιζέρια αγαπά τη συντροφιά και αυτό συνέβη και με τη δική σας περίπτωση.
(εννοειται οχι σε κοπελα)
[/SPOILER]