Τιμη μου Λοιπον, για νεο καλο πραμα θα σου προτεινω την σειρα The Faithful and the Fallen του John Gwynne. Ειναι οτι με χει κανει να νιωσω πιο επικα στον χωρο τα κανα δυο τελευταια χρονια. Μαζι με τον Λωρενς οι αγαπημενοι μου απο τους νιουμπιδες. Ο Λωρενς πιο κριπι κ γκριτι κ ο Gwynne πιο επικος. Για μενα συνδιαζει την συγχρονη γραφη, καλοι χαρακτηρες, πλοκη, μαχες κτλ, με το επικορομαντικο στυλ του Τολκιν χωρις να γινεται καθολου τσηζι. Το αντιθετο. Σε σημεια χτυπαει κοκκινο απο επος κ δραμα. Με συγκινησες με Φαιστ. Ηταν ο πρωτος που με μπασε κ κανε να αδχοληθω πιο πολυ με το ειδος αφου διαβασα τον Αρχοντα.
P.s: Στην φαντασια μου ο Λωρενς με το Broken Empire, μου κανε κατι σε στορυ ενος Μουρκοκικου Ετερναλ Τσαμπιον κ ο Gwynne κατι σε lite Martin με Τολκιν κ Gemmell αποχρωσεις
Το χεις ξεκινήσει και δεν σε τραβάει? Γιατί και αυτό ειναι πολύ καλό. Απλά το χα διαβάσει λίγο παλιότερα και δεν το ανέφερα. Δεν νομίζω να μην σ αρεσει. Το θεωρώ ισάξιο των αλλων 2 που σου πα. Βασικα το θέμα ειναι αν σου αρέσουν λίγο πιο ρεαλιστικά και σκοτεινά η πιο λαιτ, σουπερ μαγείες κτλ.
Δεν το ξεκίνησα ακόμα, λογικά μέσα στο σ/κ που θα έχω τελειώσει το Α Darkness at Sethanon. Το αγόρασα λόγω των αποθεωτικών ποστς εδώ πέρα και νομίζω ότι θα μου αρέσει όπως το έχεις περιγράψει σε προηγούμενες σελίδες, απλά επειδή μαζεύτηκαν πολλά έλεγα να το διαβάσω, να πάρω και τα άλλα δύο της τριλογίας και μετά να παραγγείλω κάτι καινούριο. Ε μου το χάλασες με το ποστ για τον Gwynne, λίγο το έψαξα σε goodreads κλπ και μου φαίνεται ό,τι πρέπει για το καλοκαίρι :thumbup:
Μόλις τελείωσα το τριτο του Gwynne. To Ruin. Μένει άλλο ένα. Τα παίρνω όλα πίσω. Το συγκεκριμμένο βιβλίο ήταν ότι καλύτερο έχω διαβάσει εδώ και χρόνια στον χώρο. Μου θύμισε σε ένταση, αγωνία και ενδιαφέρον το Storm of Swords του Martin. Καταιγιστικό. Δεν σταματιέται η ανάγνωση με τίποτα. Μοναδικά επικό, δραματικό με φοβερούς χαρακτήρες, δράση, προδοσίες, και πλοκή. Για μένα καταφέρνει σε φοβερό βαθμό να συνδυάσει τα αγαπημένα στοιχεία των 2 κορυφαίων κατε με στον χώρο. Του Τολκιν κ του Μαρτιν. Το δραματικό ηρωικό έπος του πρώτου με το βάθος των χαρακτήρων και την πλοκή του 2ου. Καταφέρνει ταυτόχρονα να ναι εξίσου ρομαντικό και μοντέρνα καταιγιστικό. Σοκ κ δεος
Δυστυχώς όχι. Ειναι πολύ φρέσκος και τώρα γίνεται πιο ευρέως γνωστός. Αναπόφευκτο μιας και όσοι διαβάζουν τα βιβλία λένε τα καλύτερα. Μια επίσκεψη στο goodreads το επιβεβαιώνει. Ελπίζω να φιλοτιμηθεί κάποιος να κάνει την ελληνική έκδοση σύντομα.
μακάρι… εγώ πάντως μόλις τελείωσα τον πρώτο τόμο του wheel of time και δεν μπορώ να πω ότι με χάλασε… δεν είχε τόση φλυαρία όση με είχες προιδεάσει :Ρ … μπορεί να χαλάει στα υπόλοιπα… εγώ πάντως πιάνω καπάκι τον δεύτερο… για πες από abercrombie μεταφρασμένο από ποιο αρχίζουμε;
Σου πα το πρωτο ηταν καλο. Και κανα δυο μετα. Το μαυρο χαλι αρχιζει καπου στο 5ο . Αμπερκρομπι πιασε την τριλογια την κλασικη. Πρωτος Νομος στα Ελληνικα. Το Καλεσμα του ξιφους νομιζω το πρωτο. Πολυ καλη τριλογια
To first law πάντως ενώ ξεκίνησε πολύ δυνατά κάπου το έχασε στη συνέχεια… Η ιστορία ήταν σαν να ολοκληρώθηκε βιαστικά και έμειναν πολλά κενά, ενώ και οι χαρακτήρες δεν αναπτύχθηκαν όσο έπρεπε. Ίσως έπρεπε να γράψει ένα ή δύο βιβλία ακόμη.
To διάβασε κανείς? Το χω καιρό αλλά δεν λέω να το ξεκινήσω. Φοβάμαι μήπως είναι λίγο παιδικό.
Από την άλλη χτες τελείωσα το Beyond Redemption ενός Michael R. Fletcher και θεωρώ ότι πραγματικά αξίζει ειδικής μνείας. Από όσο θυμάμαι είναι ότι πιο ιδιαίτερο έχω διαβάσει στον χώρο τα τελευταία χρόνια. Έχει να κάνει με ένα κόσμο παρακμιακό, δυστοπικό όπου η μοίρα, η γη, η πίστη, οτιδήποτε μπορεί κανείς να φανταστεί δημιουργείτε και μεταλλάσσεται από την πιο δυνατή θέληση. Ουσιαστικά ο κόσμος αυτός αποτελεί ένα πεδίο σύγκρουσης απίστευτα παρανοϊκών μεγαλομανών. Ενα ψηφιδωτό απόλυτου χάους. Είναι πολύ σκοτεινή ιστορία γεμάτη αρρωστημένη παράνοια και πολύ καλογραμμένη με αρκετές δόσεις μάυρου χίουμορ που ναι και το μόνο που ξαλαφρώνει την ατμόσφαιρα που κ που. Μπορεί σε λίγα χρόνια να θεωρείται milestone του χώρου. Δεν έχω ξανασυναντήσει κάτι αντίστοιχο. Όποιος ψήνεται για κάτι πλήρως ακλισάριστο, έξυπνο πολύ, και σε σημεία πραγματικά άρρωστο και παρανοικό να το δοκιμάσει. Πάει το grimdark που ναι της μόδας σαν όρος, κάνα δυο επίπεδο προς το grim και το dark
Σκεφτόμουν να ποστάρω και να ρωτήσω μήπως ανακάλυψες τίποτα καινούριο, τι καλά που με πρόλαβες \m/
Το half a king θα αργήσω πολύ να το ξεκινήσω γιατί μετά την πρώτη τριλογία θέλω να πιάσω όλα τα υπόλοιπα του first law κόσμου και βλέπουμε. O Abercrombie πάντως είπε ότι είναι για “younger readers”, οπότε…
Πρώτα όμως θα τελειώσω τη σειρά του Gwynne, είμαι στο 1/3 του πρώτου βιβλίου και είναι τόσο διαφορετικό από το στυλ του Abercrombie (που λάτρεψα) αλλά με λίγο Tolkien, Martin και Feist (από τον πρώτο Μάγο) δε θα μπορούσε να απογοητεύσει, απλά υπέροχο. Και πόσο τέλειο που στήνονται όλα τα πιόνια στη σκακιέρα και ακόμα δεν υπάρχει σαφής εικόνα για την πλευρά που θα καταλήξει ο καθένας, πχ
[SPOILER]o Nathair ονειροπολεί ότι είναι o Bright Star αλλά μετά τη συνάντηση με τον Lykos τον κόβω πολύ εύκολα για τον Black Sun
εικασία είναι, μην απαντήσει κανείς =Ρ[/SPOILER]
Θα τσεκαριστεί και το Beyond Redemption, όταν με το καλό προκύψει κάτι καινούριο ξέρεις ε, εδώ είμαστε
Φίλε Bastard και που σαι ακόμα με τον Gwynne. Αυτό που με ενθουσίασε με αυτά τα βιβλία είναι ότι πραγματικά γίνεται όλο και καλύτερο με αποκορύφωμα το 3ο. Brace yourself
Μην το φοβάστε το half a king οι φαν του Αμπερκρόμπι κι ας λέει για young readers. Διαβάζεται νεράκι και στο τέλος θέλεις κι άλλο. Κλασικά πράγματα δηλ.
Λοιπον, για νεο καλο πραμα θα σου προτεινω την σειρα The Faithful and the Fallen του John Gwynne. Ειναι οτι με χει κανει να νιωσω πιο επικα στον χωρο τα κανα δυο τελευταια χρονια. Μαζι με τον Λωρενς οι αγαπημενοι μου απο τους νιουμπιδες. Ο Λωρενς πιο κριπι κ γκριτι κ ο Gwynne πιο επικος. Για μενα συνδιαζει την συγχρονη γραφη, καλοι χαρακτηρες, πλοκη, μαχες κτλ, με το επικορομαντικο στυλ του Τολκιν χωρις να γινεται καθολου τσηζι. Το αντιθετο. Σε σημεια χτυπαει κοκκινο απο επος κ δραμα. Με συγκινησες με Φαιστ. Ηταν ο πρωτος που με μπασε κ κανε να αδχοληθω πιο πολυ με το ειδος αφου διαβασα τον Αρχοντα.
