Την τιμή θα την κρίνεις εσύ, η ποιότητα της σειράς είναι φανταστική! Από τα κορυφαία του είδους, εγώ θα το έπαιρνα με κλειστά μάτια 
Thank yo!
Για μενα δεν αξιζει, αλλα αρεσει σε παρα πολλους, οποτε πρεπει να την δοκιμασεις. Επισης να ξερεις οτι αναμενεται αλλο ενα βιβλιο για να ολοκληρωθει και ηδη εχουν περασει πολλα χρονια που δεν εχει βγει και ο κοσμος εχει αρχισει να αναρωτιεται αν μιλαμε για αλλη μια περιπτωση Μαρτιν.
Διαβασα και πρωτη φορα David Gemmell. Το Sword In The Storm το πρωτο απο το επος των Ριγκαντε. Υπαρχει και στα Ελληνικα. Ειχα ακουσει τοσα φοβερα για αυτον απο πολλους αγαπημενους συγγραφεις και αναγνωστες που εκτιμω, οποτε επρεπε να δω τι παιζει. Στην αρχη απογοητευτηκα. Ειχα και πολυ ψηλες προσδοκιες. Προς το τελος ομως ανεβηκε πολυ και τελικα μου αρεσε αρκετα. Γραφει απλα αλλα υπαρχει σοφια στα κειμενα του. Η ιστορια ειναι εμπνευσμενη απο τους Κελτες, κυριως της Βρετανιας, καθως και την εξαπλωση της Ρωμαικης Αυτοκρατοριας. Δεν την βρηκα κατι φοβερο, αλλα κρατησε το ενδιαφερον μεχρι τελευταιας σελιδας. Αυτο που μου αρεσε πολυ ηταν οι χαρακτηρες. Πολυ αληθινοι. Ικανοι για το καλυτερο και το χειροτερο. Δεν ξερω αν θα ξαναδιαβασω κατι απο αυτον, αλλα δεν το αποκλειω κιολας οπως εχω κανει για αλλους που θεωρουντε τοπ, οπως ο Sanderson η ο Rothfuss.
έλα πουσαι…μιλήστε μου λίγο για τον μπραντον τον sanderson…αξίζει? μιλάμε πάντα για ελληνικά.
Εχει φοβερη απηχηση. Oι περισσοτεροι θα σου πουνε οτι αξιζει. Οτι εχει φοβερη μαγεια, ιδεες κτλ. Για μενα ειναι πολυ λαιτ διαβασμα. Δεν προκαλει ποτε. Δεν εχει ιχνος “σκοτους”. Ιχνος φιλοσοφιας η καλλιτεχνικης γραφης. Ενοχλητικοι χαρακτηρες κ σεναρια τυπου σαπουνοπερας. Δραση τυπου σουπερ ηρωες. ΕΙναι υποκειμενικο.
οκ θενκς τύπε. νομίζω κατάλαβα ακριβώς τι εννοείς.
Εγω θα σου λεγα να δοκιμασεις γτ μπορει να αρμενιζω στραβα. Ξερω πολλους που δεν του αρεσει για τους ιδιους λογους με μενα, αλλα η μεγαλη πλειοψηφια τον λατρευει. Κατι θα βρισκουν
σε γενικές γραμμές με όσα έχει γραψει εδω μέσα ταιριάζουμε(πλην του Gavriel kay) οπότε σε εμπιστεύομαι.
Προχωρησες; Η μεση του δευτερου ηταν το τερνινγκ ποιντ για μενα. Απο την ερημο κ μετα δεν υπηρχε σταματημος κ γινοταν μονο καλυτερο μεχρι που εκσπερματωνε ο εγκεφαλος μου 
Τελείωσα και το Deadhouse gates του Erikson.
Ομολογώ ότι ήταν πολύ ωραίο και με κράτησε από την αρχή. Επικοτατο με καλές περιγραφές (φοβερό λεξιλόγιο που ίσως είναι και επιτειδευμενα έτσι κάπου κάπου) και χαρακτήρες αλλά καπου περίμενα την πλοκή στο τέλος με μεγαλύτερες ανατροπές, που είναι το αλατοπιπερο για μένα σε τέτοια βιβλία. Όντας συνηθισμένος έτσι από το Wheel of time και το song of ice and fire.
Ερώτηση κρίσεως, πάλι, αξίζει να συνεχισω στο memory of ice ή να πιάσω κάτι άλλο?
Εχοντας διαβασει τα 5 πρωτα του Μαλαζαν, η αποψη μου ειναι οτι το Deadhouse ηταν το καλυτερο κ πιο κοντινο στα γουστα μου. Δυσκολα θα την ξαναπιασω αυτη την σειρα. Παρολαυτα εγω θα σου λεγα να συνεχισεις γτ καθε βιβλιο εχει αλλο μουντ κ χαρακτηρες κ μπορει να σου κανει πιο πολυ κλικ
Δεν ειναι ακριβως φαντασυ το βιβλιο που θα σας προτεινω, αλλα σιγουρα θα αρεσει σε πολλους του χωρου.
Ιστορικο θρησκευτικο θριλερ. Πολυ καλο. Αποκαλυψη εν μεσω πανουκλας κ Εκατονταετη Πολεμου. Θυμιζει πινακες του Ιερωνυμου Μπος. Συνισταται ανεπιφυλακτα
Πήρα τον τόμο Dune. Καλά έκανα ή είναι βαρυ για καλοκαίρι;
Καλα εκανες. Οτι πρεπει για να τριπαρεις σε ηλιοκαμμενη παραλια Πολυ μπροστα βιβλιο. Φοβερες ιδεες
Γινεται κ η σειρα τωρα απο τον Βιλνεβ. Εχεις καλο ταιμινγκ
Ζορικο το Dune και όντως πολύ μπροστά.
Θέλει λίγο χρόνο να εντρυφήσεις στον κόσμο του (όπως όλα) αλλά σε απορροφά.
Το Dune πραγματικά θύμιζει απεραντη άμμο
Συνεχίζοντας τα κλασσικά, έπιασα το Solaris του Stanislaw Lem.
Καλή ιδεα το Dune για επόμενο, το έχω στη βιβλιοθήκη αλλά με αποτρέπει λίγο το μέγεθος.
Δε μετράει ρε το μέγεθος!