Χοντρικα, γτ εχει πολυ δικο του στυλ γραφης, θα βρεις μεσα Τολκιν, ιστορικο μυθιστορημα, κ Dune απο κλασικς. Ειναι ομως πολυ βαρης. Αρρωστειες πολλες κ παρανοια. Πολυ ψυχολογια. Διδασκει neurosciences, philosophy κ τα βαζει πολυ αυτα μεσα. Ταυτοχρονα πολυ grand scope k meta θεματα. Αργη εξελιξη, αλλα πολυ ενδιαφερον. Φοβερος για μενα κ στην δραση. Ομηρικος στον πολεμο. Οταν πρεπει ειναι πολυ επικος κ οταν θελει σκοτοδινη
Υ.γ. θεωρητικα τον παρομοιαζουν με Μαλαζαν κ Μαρτιν. Ειναι ομως πολυ πιο focused k αρχετυπικος σκηνοθετικα κ εχει πολυ human study. Ο ιδιος σαν επιρροες αναφερει Τολκιν, Χερμπερτ, Μακ Κορμακ κ Νιτσε συνηθως
Μου εφεραν δωρο το nightflyers του martin. Αξίζει; εντομεταξύ ψήνομαι πολύ άπειρα να ξαναδιαβάσω το dune (το διάβασα το καλοκαίρι με όχι καλό mood και ζορίστηκα να το βγάλω) μπάς και πάρω κ το επόμενο
To Dune, ενώ μέχρι το 3ο βιβλίο είναι εκπληκτικο, το 4ο κάνει τεράστια κοιλιά.
Παλεύω να το διαβάσω πολύ καιρό τώρα, αλλά πλέον δεν μου πάει η καρδιά να το συνεχίσω.
Μόλις τελείωσα το House of chains από Malazan. Αρκετά καλό μου άρεσε μπορώ να πω περισσότερο από το Memories of ice και μαζί με το Deadhouse gates μέχρι τώρα είναι τα καλύτερα.
Η πλοκή σε κρατάει και οι νέοι ήρωες που εισήχθησαν είναι ενδιαφέροντες τουλάχιστον.
Πείστηκα να συνεχίσω και στο επόμενο.
ΥΓ: Αν δεν είχα ξεκινήσει αυτό θα είχα ήδη πιάσει Bakker με τόση “προώθηση” που υπάρχει εδώ μέσα
ΥΓ2: Το Dune είναι έπος αλλά θέλει το χρόνο του.
Φίλε ο bakker είναι δύσκολο ανάγνωσμα, σου προτείνω να τον αρχίσεις μόνο αν: 1. κατέχεις πολύ καλά αγγλικά 2. έχεις χρόνο να αφιερώσεις και να διαβάσεις αφοσιωμένος.
Τα πρώτα 3 βιβλία φεύγουν νεράκι (έχουν βέβαια και κάποιες κοιλιές), το 4ο στο πρώτο του 4ο ειναι λίγο μεχ, αλλά δείχνει να ανεβαίνει λίγο μετά - δεν το εχω τελειώσει ακόμα προφανώς.
Η δεύτερη προϋπόθεση είναι η δύσκολη. Τα βιβλία του Erickson κάνω κάνα δίμηνο να τα τελειώσω. Δυστυχώς δεν υπάρχει όπως παλια χρόνος όπου ήταν ένα ευχαριστο τριήμερο.
Συμφωνω με τον φιλο Unreal. Δεν διαβαζεται καζουαλ ο Μπεηκερ. Κ αν το κανεις θα χασεις πραματα. Σκεψου εγω τωρα τα ξαναδιαβαζω κ με σοκαρουν διαφορα σκηνικα. Παντως νομιζω οτι αν διαβαζεις Ερικσον, μπορεις να διαβασεις κ Μπεηκερ. Απο αποψης ονοματων, φυλων, τοπων κτλ ο Ερικσον ειναι πιο απαιτητικος.
Παντως προσωπικα πλεον μετα απο αυτους δυσκολα να διαβασω παλι φαντασυ. Πρεπει η να ναι παλιο κ αρχετυπικο η βαρυ κ φιλοσοφημενο
εχοντας διαβασει μονο το 1ο μερος (το Νευρομαντη δηλαδη), μπορω να πω με σιγουρια στον καθενα που ενδιαφερεται και γουσταρει την cyberpunk αισθητικη απο διαφορετικα μεσα (tv, comics, games κλπ) να διαβασει το βιβλιο, ειναι κλασικο απο καθε αποψη, νιωθεις την επιδραστικοτητα του στο sci-fi στο φουλ πραγματικα, τα τεραστια παραδειγματα που μου ηρθαν στο μυαλο ειναι deus ex και ghost in the shell, κυριως αισθητικα και οχι τοσο θεματικα
high tech/low life ειναι μεσες ακρες ο ορισμος και το νιωθεις απολυτα, οτι εχει να κανει με την τεχνολογια και την urban δυστοπια, ντρογκια οικονομικη ανισοτητα και η τεχνολογια σχετικα με αυτα τα θεματα κλπ ειναι εξαιρετικο νομιζω
τωρα απ’την αλλη ουσιαστικα ειναι και heist περιπετεια, απ’οσο εχω τσεκαρει και οι 2 συνεχειες το ιδιο, δεν ειμαι ιδιαιτερα φαν του ειδους αλλα ειναι διασκεδαστικο και ενδιαφερον και σε αυτο το μερος του, αναλογα τα γουστα
θελω να συνεχισω καποια στιγμη και στα επομενα παντως, αν και οσο εχω τσεκαρει το 1ο μερος θεωρειται το καλυτερο απο τους περισσοτερους.
ενα ακομα θετικο ειναι πως μου αφησε την αισθηση κλεισιματος γενικα, νομιζω ευκολα διαβαζεται και ως κατι αυτονομο.
Δυσκολο να περιγραψω την επιρροη που ασκησε πανω μου η αναγνωση του neuromancer το μακρινο 1988.Πρωτοποριακο,με θεματολογια εντελως προχω για εναν πιτσιρικα στην Ελλαδα των 80’s,hard scifi και noir ταυτοχρονα, επηρεασε αλλα και ορισε τη cyberpunk λογοτεχνια οσο κανενα αλλο βιβλιο.
Απολυτως ανταξια και τα δυο επομενα(count zero το αγαπημενο μου)
Αυτο ομως που το κανει κλασικο ειναι η,μετεπειτα γνωριμη αλλα τοτε πρωτογνωρη,ποιηση της τεχνολογιας της πληροφοριας που αρθρωσε με συγκλονιστικο τροπο ο gibson προφητεύοντας και ταυτόχρονα βαφτιζοντας(cyberspace ,matrix ειναι οροι που πρωτοχρησιμοποιηθηκαν λογοτεχνικα στο neuromancer) τον τοτε θαυμαστο καινούριο κοσμο.
