εγω απο φανταστικο kevin crosley holland,τα harry potter,michael murork,τολκιν & λιουις
Τελικά ρε παιδιά Forgotten Realms έχει διαβάσει κανείς απο σας? Τη γνωστή σειρά του Salvatore για παράδειγμα… Έχοντας “μεγαλώσει” (ή για να είμαι πιο ακριβής, έχοντας “περάσει την εφηβεία μου”) διαβάζοντας Dragonlance (το έτερο δέος των Forgotten Realms στη σειρά των βιβλίων του dungeons & dragons), πάντα άκουγα πόσο σημαντικά και κλασικά είναι τα βιβλία του Salvatore… αλλά αυτά τα έλεγε συνήθως κόσμος που δεν έχει διαβάσει dragonlance.
Απο άτομα λοιπόν που έτυχε να διαβάσουν και απο τις 2 σειρές, δεν άκουσα και τα καλύτερα λόγια για τα Forgotten Realms. Ο κόσμος είναι χαώδης, λένε, και σαν ήρωας ο Drizzt do Urden (ο κεντρικός χαρακτήρας των FR) δε φτάνει τους χαρακτήρες της dragonlance. Τα Forgotten Realms προσφέρονται για rpg και παιχνίδι, αλλά απο άποψη μυθιστορημάτων είναι υποδεέστερα.
Έχει κανείς καμιά άποψη πάνω στο θέμα?
Τα είχα διαβάσει πριν καμιά 10αριά χρόνια στα καπάκια μετά τα Dragonlances. Για να είμαι ειλικρινής αυτό που μου έχει μείνει είναι μια γενική εντύπωση η οποία ήταν καλή. Σε σημεία τα βιβλία ήταν κορυφαία, ενώ αλλού ψιλοκούραζε. Λογικό βέβαια όταν μιλάμε για τέτοιο όγκο. Ο Drizzt do Urden πάντως δεν υπολείπονταν σημαντικά των χαρακτήρων του dragonlances και τον θεωρούσα και λίγο πιο δραματικό. Πάντως σίγουρα δεν είχα βαρεθεί όταν τα διάβαζα τότε. Σόρυ που δεν μπορώ να βοηθήσω περισσότερο.
Επίσης θα ήθελα να αναφέρω(το έχω ποστάρει και σε άλλο θρεντ) Το τραγούδι της Φωτιάς και του Πάγου από George R. R. Martin όπως και οι σειρές Οι έμποροι των Θαλασσών από Robin Hobb καθώς και το Έπος των Φαρσιερ & Ο Χρυσαφένιος Ανθρωπος της τελευταίας. Ενδιαφέρουσα πλοκή και χαρακτήρες.7 βιβλία βέβαια Το τραγούδι της φωτιάς και του πάγου & 14 τα βιβλία της Hobb.
Μυθιστορηματα δεν εχω διαβασει αλλα ως πρωην καμμενος RPGας(επιτραπεζια φυσικα…)εχω να πω οτι τα Forgotten Realms ειναι απιστευτα ολοκληρωμενο campaign και προσφερει απειρες ιδεες για σεναρια,αλλα και απειρες ωρες παιχνιδιου.Προσωπικα μαζι με το Ravenloft και το Greyhawk,οι αγαπημενοι μου κοσμοι απο AD&D.
Καποια στιγμη ψηνομαι και για ενα τοπικ για επιτραπεζια rpg…θα χε ενδιαφερον πιστευω για οσους ασχολουνται ή εχουν ασχοληθει κατα καιρους…
τι μου θύμισες τώρα? Πιο σκοτεινός και γοτθικός κόσμος σαφέστατα. Από dragonlances δανείστηκε για παράδειγμα τον Lord Soth
Εχει δανειστει αρκετα πραγματα απο αλλα campaigns αλλα ειναι παρα πολυ ενδιαφερων κοσμος.Μ αρεσε κυριως οτι η “γη” ηταν ζωντανη και ουσιαστικα επιβραβευε και ενισχυε ο,τι κακο εχει μεσα του ο καθενας…Αυτος ο Strahd Von Zarovich ειδικα ειναι μεγαλη μουρη…:p.
Στάνταρ
Hokam, rpgας??? 8O Ανακαλύπτω πτυχές σου που δεν ήξερα οτι υπάρχουν!
Έπαιζα επιτραπέζια rpg για ένα διάστημα παλιά, κάποιοι καλοί μου φίλοι συνεχίζουν αλλά εγώ δεν λόγω έλλεψης χρόνου… ναι, θα είχε φάση ένα ανάλογο θρεντ (νομίζω κάτι είχε πάρει το μάτι μου στο off topic, αλλά ίσως αφορούσε κάποιο συγκεκριμένο παιχνίδι αν θυμάμαι καλά…)
Τα Forgotten Realms αν και μάλλον υπολείπονται των dragonlance (κατά αρκετό κόσμο τουλάχιστον) απο μυθιστορηματική άποψη, σαφώς και έχουν έναν απο τους καλύτερους (και μεγαλύτερους) κόσμους, ό,τι πρέπει για παιχνίδι δηλαδή (να θυμίσω και παιχνίδια τύπου Baldur’s Gate στο PC, βασισμένα σε αυτό τον κόσμο)…
Ravenloft δεν έχω ασχοληθεί, αλλά σαν κόσμος ανέκαθεν με τράβαγε! (τα σπάει αυτό το γοτθικό/βαμπιρικό στυλ)
Πάντως, μια που εδώ λέμε για βιβλία, προμηθεύτηκα απο έναν φίλο σήμερα μια ανθολογία στα αγγλικά με ιστορίες του Conan, απο τον Howard… Είμαι περίεργος να το διαβάσω… Οκ, πολλά έχουν ειπωθεί για τον Howard, αλλά στο είδος του ηρωικού φανταστικού είναι απλά κορυφαίος…
Lord Soth! Μεγάλη μορφή…!
Που παίζει να βρω βιβλία του Pratchett; Στο site του Ελευθερουδάκη που κοίταξα δεν βρήκα κατι.
Στο κεντρικό κατάστημα του Ελευθερουδάκη στο κέντρο πάντως είχα δει παλιά πολλά βιβλία του Pratchett (ομολογουμένως, αν και δεν ανήκει στις συμπάθειες μου σαν βιβλιοπωλείο, ο Ελευθερουδάκης έχει μεγάλη ποικιλία απο ξενόγλωσσα…)
Υποθέτω πάντως μπορεί να βρει κανείς και στο Public ή ακόμα και στον Παπασωτηρίου. Ή, πας απλά στις εκδόσεις. 
ή, αν δε σε πειράζει να το διαβάζεις ξενόγλωσσο, το παραγγέλνεις μέσω ίντερνετ!
θα πρότεινα www.play.com ή ακόμα και ebay καθώς θα τα βρείς σίγουρα πολύ φθηνότερα, γύρω στα 7 ευρώ το βίβλιο, ενώ εδώ (στην ελλάδα) είναι γύρω στο διπλασιο.
τρομερο μυαλο ο pkd και ο ορος ΕΦ δεν του αξιζει
πολλα χρονια μπροστα απο την εποχη του γι’αυτο και τα βιβλια του παραμενου επικαιρα και οσο περναει ο καιρος αναγνωριζεται ολο και πιο πολυ η μεγαλοφυια του
τα παρακατω βιβλια του συστηνονται ανεπιφυλακτα
valis
the 3 stigmata of palmer eldritch
ubik
the man in the high castle
do androids dream of electric sheep ?
συμβουλη παρτε τα στα αγλλικα.η μεραφραση οσο καλη και να ειναι,παντα κοβει απο την μαγεια της αυθεντικης γραφης.
το μόνο που λέω είναι αυτό Anubis!δν ξέρω αλλά έχει σώσει πολλά παλικάρια σαν και εμένα!Forgotten Realms κλασικά,Drizzt do’Urden ακόμα πιο κλασικά!και μετά εννοείτε Τόλκιν.Επίσης μου άρεσαν αρκετά τα 2 πρώτα βιβλία από Eragon.Όσο για FR πιστεύω πως είναι πιο υποτιμημένα από Dragonlance,που σαφώς προτιμώ FR.
Now playing: Almah - Birds of prey
via FoxyTunes
Υποτιμημένα τα FR έναντι των dragonlance? Έχεις διαβάσει dragonlance?
όχι πολλά,αλλά πολλά άτομα μου λένε ότι είναι καλύτερα τα dragonlacne και δεν μπορώ να καταλάβω,δεν με ενθουσίασαι από την αρχή όπως αυτά απο Forgotten Realms,οπότε έμεινα εκεί.Μπορεί να κάνω λάθος με αυτή την λογικά,αλλά δεν το έχω διαβάσει παρά ελάχιστα και δεν θα ασχοληθώ προστοπαρών.
Now playing: Equilibrium - Wald Der Freiheit
via FoxyTunes
Σύμφωνα με τη γνώμη μου, τα πρώτα έξι βιβλία του Dragonlance είναι από τα καλύτερα που μπορείς να βρεις στο είδος. Σαφώς ανώτερα από τις αντίστοιχες νουβέλες FR του Green, με εξαίρεση τις δύο πρώτες τριλογίες του Drizzt από τον Salvatore που είναι ισάξιες.
Ακόμα, κάποιος ανέφερε τον Philip Dick ο οποίος είναι όντως εξαιρετικός. Προτείνω μάλιστα τη “Θεϊκή Εισβολή” πέρα από τα κλασσικά του όπως το “Ubik” και το “Do Androids dream of Electric Sheep”.
Τέλος, επειδή δεν πρόλαβα να δω όλα τα posts του thread, να αναφέρω τον William Gibson. Η τριλογία του “Νευρομάντης-Κόμης 0-Στον αστερισμό της Μόνα Λιζα”, γέννησαν κυριολεκτικά το cyber punk…
Βασικά διαβάζω σχεδόν οτιδήποτε πέσει στα χέρια μου από λογοτεχνία του φανταστικού, με ιδιαίτερη αδυναμία σε Τόλκιν, Πόε και Λάβκραφτ. Από FR και Dragonlance έχω διαβάσει ελάχιστα, κυρίως λόγω έλλειψης αποθηκευτικού χώρου… Μετά την Τριλογία του Κόσμου, τα 2 πρώτα από Eragon, που μια χαρά ήταν, αλλά πολύ κλέψιμο ρε παιδί μου, τα clan novels του VtM και πολλά άλλα…
Listening to: Burzum - Einfόhlungsvermφgen
via FoxyTunes
Aυτην την περιοδο ασχολουμαι εντατικα με Τολκιν. Αφου εχω διαβασει ‘Σιμλαριλλιον’, ‘Τα Παιδια του Χουριν’, ‘Χομπιτ’ και ‘Η Συντροφια του Δαχτυλιδιου’, τελειωνω τους ‘Δυο Πυργους’ και παω τελος για την ‘Επιστροφη του Βασιλια’…
Εννοειτε οτι εγινα θαυμαστης του Τολκιν… Δεν ειναι μονο η απεραντη φαντασια που κανουν τα εργα του αριστουργηματα, ειναι και ο τροπος γραφης, οι περιγραφες, τα παντα…
Απο φαντασιας εχω διαβασει και την ‘Τριλογια του Κοσμου’ του Φιλιπ Πουλμαν. Καταπληκτικη ιστορια…
Αλλα τα βιβλια που εχουν σημαδεψει τα παιδικα και εφηβικα μου χρονια ειναι η σειρα ‘Χαρι Ποτερ’ της Τζ.Κ.Ροουλινγκ. Με ενοχλει το οτι τα βιβλια αυτα σνομπαρονται πολυ, προφανως εξαιτιας των (φαινομενικα επιτυχιμενων, αλλα στην πραγματικοτητα αποτυχιμενων) ταινιων…
Αυτο που μ’αρεσει στην σειρα ειναι η συνδεση των γεγονοτων απο τη συγγραφεα. Ακομα και κατι που φαινεται ασημαντο, μπορει να παιξει μεγαλο ρολο στη συνεχεια της ιστοριας…
Αφου τελειωσω με Τολκιν, σκεφτομαι να αρχισω την τριλογια Dragonlance και επειτα βλεπουμε τι θα ακολουθησει…
Χάρι Πότερ, σωστά, πώς το ξέχασα; Μερικές φορές σκέφτομαι ότι αν δεν ήταν αυτό ίσως να μην διάβαζα ποτέ φανταστική λογοτεχνία…
Και οι ταινίες (με εξαίρεση ίσως τις 3 πρώτες) ήταν πάρα πολύ άσχημες συγκρινόμενες με τα βιβλία…
Listening to: Metallica - Disposable heroes
via FoxyTunes
Κι όμως, ποτέ μου δεν έχω διαβάσει Χάρρυ Πόττερ. Το απέφευγα. Ίσως λόγω της όλης του δημοτικότητας το αντιμετώπιζα με επιφύλαξη. Ίσως γιατί πολύ πριν γίνει επιτυχία είχα ήδη χωθεί στον fantasy λογοτεχνικό χώρο και οι τίτλοι του Χάρρυ Πόττερ ξαφνικά φάνταζαν πολύ “παιδικοί” για μένα…
(μιλάω και γω που διάβαζα σαν τρελός τον “μικρό βρυκόλακα”…)