τα 3 πρώτα βιβλία για μένα ναι είναι παιδικά,αλλά μετά αλλάζει το πράγμα,έτσι πιστεύω…οπότε αν θες διαβάζεις από την αρχή με υπομονή,μέχρι να φτάσεις στο 4ο και μετά…
Now playing: Saturnus - Rain Wash Me
via FoxyTunes
Φίλοι του Τόλκιν, τσεκάρετε την ΚΟ-ΡΥ-ΦΑΙΑ έκδοση του Lord of The Rings (και τα τρία βιβλία), σε hardcover και με την φοβερή εικονογράφηση του Alan Lee (απο την οποία εμπνεύστηκαν οι δημιουργοί της ταινίας).
Τo αμαζον to έχει ακόμα σε τιμή προσφοράς, απο 70τοσα σε 40 ευρώ περίπου (αν και όταν το πήρα εγώ πριν κανένα μήνα η τιμή ήταν ακόμα χαμηλότερη).
Το βιβλίο είναι στα αγγλικά εννοείται. (ζόρικος τελικά ο Τόλκιν στ’ αγγλικά!)
Επίσης τρομερός είναι και ο Guy Gavriel Kay. Έχει διαβάσει κανείς; Αν αποφασίσετε πάντως να ασχολειθείτε ξεκινήστε οπωσδήποτε με το Tigana. Είναι απο τα καλύτερα βιβλία που έχω διαβάσει ποτέ και που με έκανε να φάω κόλλημα με τον ΚΑΥ.
ναι το παραδέχομαι κι εγώ διάβαζα χάρυ πόττερ… Ό,τι και να πει κανείς η πλοκή ήταν εξαιρετικά ενδιαφέρουσα και το τελευταίο βιβλίο ήταν κορυφαίο. (Όσο και αν αναγνώριζα “επιρροές” από άλλα βιβλία)
Η τριλογία του κόσμου, με εξαίρεση το πρώτο βιβλίο, δεν είναι καθόλου παιδική σειρά… Απορώ πως δεν τον αφόρισε τον Πούλμαν η Καθολική Εκκλησία…
—>Douglas Adams δαγκωτό για το εκπληκτικό του χιούμορ :lol:
terry pratchett πολλές φορές με κούρασε αλλά η μορφή του θανάτου είναι επική :lol:
kurt vonnegut έχει διαβάσει κανείς για να προτείνει από που να αρχίσω;
και για επιδόρπιο short stories του Roald Dahl… Έγραψε το Ματίλντα, το γιγαντοροδάκινο και το εργοστάσιο σοκολάτας του Τσάρλι, αλλά οι μικρές ιστορίες του είναι αποθέωση της (διεστραμμένης συνήθως) ειρωνίας… Μας έδινε ο καθηγητής Αγγλικών να τις διαβάσουμε αντί να κάνουμε το κλασσικό reading για το proficiency…
Επίσης έλεγα να διαβάσω καθόλου dune μιας που έπαιζα το παιχνίδι μικρή… any comments?
Λοιπόν, όταν βγήκε το Αστέρι του Βορρά (η ταινία) είχα τσακωθεί με έναν θρησκόληπτο στο youtube. Μιλάμε για χοντρό βρισίδι. Πραγματικά δεν ξέρω πώς και γιατί το Βατικανό δεν αντέδρασε… Μας το παίζουν και ανεξίθρησκοι ξαφνικά…
Από Ρόαλντ Νταλ έχω διαβάσει σχεδόν τα πάντα, μικρή ήταν ο αγαπημένος μου, ειδικά Οι Βλακέντιοι, τα απίστευτα γέλια…
Dune διαβάζω τώρα και μάλιστα στα αγγλικά (αρκετά ζόρικο) αλλά θα στο προτείνω, είναι κορυφαίο. Αν δηλαδή δεν έχεις πρόβλημα με τα πολλά ονόματα και “ιστορικά” γεγονότα…
Listening to: Entombed - Some Velvet Morning
via FoxyTunes
Αυτό είναι το μεγαλύτερο αριστούργημα που έχει βγάλει η φανταστική λογοτεχνία, σχεδόν ισάξια είναι και η γαιοθάλασσα της Ursula Le Guin που είχα προτείνει παλιότερα.
Και το οποίο επίσης θέλω να διαβάσω αλλά δεν βρίσκω πουθενά 
Έχω δει την ταινία (τηλεταινία για την ακρίβεια) αλλά κάτι μου λέει ότι δεν πιάνει μία μπροστά στο βιβλίο…
Listening to: Entombed - Night of the Vampire
via FoxyTunes
Η τηλεταινία είναι μια κακή παρωδία των 2 πρώτων βιβλίων. Έχει τόση σχέση ποιοτικά με αυτά όσο και η βέρα στο δεξί με την έβδομη σφραγίδα.
Προφανώς… αν και για κάποιον που δεν το έχει διαβάσει είναι απλά μια ταινία φαντασίας, ούτε καλή ούτε κακή… Όπως και η πρώτη ταινία Dungeons & Dragons (για τη δεύτερη δεν το συζητώ καν, χάλια).
Listening to: Entombed - 21st Century Schizoid Man
via FoxyTunes
Δε ντρέπεσαι να τσακώνεσαι με ανθρώπους της Πίστης. Φτου. 
To Dune πρέπει να είναι όντως ζόρικο στα αγγλικά, με όλες τις ορολογίες που έχει… το ελληνικό πάντως είναι ένα απο δέκα βιβλία που έλεγα πως διαβάζω παράλληλα.
Και μια που αναφερθήκατε σε μεταφορές σε ταινία, ΜΗ δείτε ποτέ το αίσχος που είναι η μεταφορά του πρώτου βιβλίου του dragonlance… Είναι κινούμενο σχέδιο, αλλά αυτό δεν έχει σημασία. Θα μπορούσε να είχε γίνει φοβερή δουλειά, αλλά το αποτέλεσμα είναι τουλάχιστον αισχρό. Μια αηδία σκέτη, που δε τιμάει ούτε στο ελάχιστο το βιβλίο…
Λοιπόν, όταν βγήκε το Αστέρι του Βορρά (η ταινία) είχα τσακωθεί με έναν θρησκόληπτο στο youtube. Μιλάμε για χοντρό βρισίδι. Πραγματικά δεν ξέρω πώς και γιατί το Βατικανό δεν αντέδρασε… Μας το παίζουν και ανεξίθρησκοι ξαφνικά…
Από Ρόαλντ Νταλ έχω διαβάσει σχεδόν τα πάντα, μικρή ήταν ο αγαπημένος μου, ειδικά Οι Βλακέντιοι, τα απίστευτα γέλια…
Υποτίθεται ότι τον “έσωσε” το γεγονός ότι περιέγραφε έναν φανταστικό κόσμο και όχι ακριβώς τον δικό μας… Αλλά σοβαρά, δεν καταλαβαίνω πως τη γλύτωσε… ΔΕΝ παίζει να μην υπάρξουν επεισόδια όταν με το καλό βγουν οι άλλες 2 ταινίες (ΑΝ βγουν )
Από Νταλ έχω διαβάσει μόνο ιστορίες και όχι βιβλία αλλά είναι πολύ διεστραμμένος… :lol: βλέπε “the great switcheroo”,“mr. botibol” ,“the visitor” etc Και είναι περίεργο γιατί έγραφε για τα δύο “άκρα”: αθώα παιδικά βιβλία και adult λογοτεχνία… #-o
το dune μάλλον θα περιμένει μέχρι να διαβάσω λίγο vonnegut πρώτα…
nai e? krima kai elega na to dw. pantws kai mia metafora tou lord of the rings se kinoumena sxedia pou eixa dei prin apo xronia den elege polla. einai krima giati me tetoies proxeirodouleies xaramizontai merika tromera vivlia. klassiko paradeigma gia auto einai polles metafores sth megalh othonh vivliwn tou stephen king. den milaw fysika gia thn lampsh me ton theo jack nickolson alla gia alles ligotero epityxhmenes paragwges.
Φίλε μου, αν μπορείς μη γράφεις με greeklish. 
Κατα τ’ άλλα ισχύει πέρα για πέρα αυτό που λες. Τέτοια βιβλία και πάνε χαμένα στην οθόνη. Ξέρω τη μεταφορά του άρχοντα που λες, πίστεψε με, εκείνη του dragonlance είναι πολύ, πολύ χειρότερη… πιάνει πάτο κυριολεκτικά, είναι ένα αίσχος!
Ισχύει και για ορισμένες απο τις ταινίες του Κινγκ, όπως το Αυτό χαρακτηριστικά (η Λάμψη φυσικά έκανε τη διαφορά λόγω Kubrick/Nickolson). Αν και έχουν υπάρξει και ορισμένες πολύ καλές μεταφορές, όπως το καταπληκτικό Misery…
Μετά από σχεδόν δύο χρόνια ζαχαρώματος, πήρα επιτέλους το Soulforge κι αύριο θα το λιώσω στο κτελ8)
Πάω να κατεβάσω την Coraline τώρα:p
Listening to: Nox Arcana - Treasure of the Four Crowns
via FoxyTunes
Προσωπικά έχω τρελό κόλλημα με Iain M. Banks, τον οποίο δεν έχει αναφέρει και κανένας εδωμέσα.
Ειδικά για όσους αρέσκονται σε space operas/sagas σαν το Dune, πιστεύω οτι θα κολλήσουν. Διαιρεί τα επιστημονικής φαντασίας του έργα σε δύο κατηγορίες, τα Culture και τα non-Culture βιβλία του.
Τα Culture βιβλία του αναφέρονται σε έναν διαστημικό ουτοπικό υπερ-πολιτισμό όπου το χρήμα είναι άνευ αξίας και άρα ανύπαρκτο, όλοι κυκλοφορούν με βιονικές μεταβολές στο σώμα τους και συνδέονται σε ένα γαλαξιακό internet απλά μέσω σκέψης, όλα τα διαστημόπλοια είναι τεχνητής νοημοσύνης, δεν υπάρχουν κοινωνικές και οικονομικές ανισσότητες και το σεξ είναι τελείως απενοχοποιημένο. Θα μου πείτε τι το ενδιαφέρον μπορεί να έχει αυτό. Το κόλπο είναι ότι στα βιβλία του για το Culture ο Banks γράφει για τις περιπέτειες μελών του Special Circumstances, των μυστικών υπηρεσιών του πολιτισμού αυτού και το πως εμπλέκονται στις ζωές άλλων πολιτισμών, λιγότερο ανεπτυγμένων πλανητών. Γενικά πολλές ίντριγκες και δολοπλοκίες.
Το Excession νομίζω ότι είναι πολύ κατάλληλο για να αρχίσει κανείς, ειδικά αν ασχολείται με fora γιατί θα βρεί πολλές ομοιότητες μεταξύ ενός forum και του τρόπου που συζητάνε τα διαστημόπλοια του σύμπαντος αυτού μεταξύ τους.
πολυ προσφατα τελειωσα ισως το καλυτερο βιβλιο του Τerry Pratchet, Night Watch. η γραφη του (στα αγγλικα φυσικα) ειναι απιστευτη!!! ο τροπος που περιγραφει καταστασεις,γεγονοτα δραση ειναι μοναδικος, αστειος με χιουμορ που δε θελει να πολυφαινεται. δε ξερω τι αλλο να πω. θα το λατρεψετε κ για τον βασικο του χαρακτηρα Sam Vimes, commander of the Watch!
Τρομερη σειρα τα Dragonlance. Ο Raestlin τα σπαει οντως. Ειναι ο 2ος αγαπημενος μου αντιηρωας.
Ο πρωτος πιστευω ειναι ευκολα ο Elric of Melnibone. Η εν λογω σειρα βιβλιων πρεπει να εχει αναφερθει και νωριτερα αλλα τη συστηνω κι εγω σε οσους αρεσει αυτο το στυλ
Το Dragonlance ήταν παλιά, αγαπημένη σειρά. Εντάξει, μπορεί η Weiss και Hickman να μη διεκδικούν δάφνες συγγραφικής πρωτοτυπίας, έφτιαξαν όμως μερικούς καταπληκτικούς χαρακτήρες. Τις δυο πρώτες τριλογίες της συνιστώ ανεπιφύλακτα σε όλους τους φίλους του fantasy.
Από εκεί και πέρα, η όλη ιστορία κάπου πήρε την κάτω βόλτα. Ίσως να φταίει και η υπερβολική εμπορευματοποίηση του Dragonlance, η πληθώρα των ιστοριών που βγήκαν, όπως και το γεγονός ότι έπρεπε να ακολουθούν τις αλλαγές στο setting του αντίστοιχου campaign. Για μένα πάντως, τα υπόλοιπα βιβλία είναι λιγότερο απαραίτητα, χωρίς να σημαίνει ότι είναι κακά. Απλά, δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι όποιος δεν πορώθηκε με τα Chronicles, θα “φτιαχτεί” με το War of Souls.
Προσωπικά, πέραν των Chronicles και Legends, έχω διαβάσει τα Second Generation, Dragons of Summer Flame και War of Souls (έχω παραλείψει την τριλογία Dragons of a New Age, για την οποία έχω διαβάσει διφορούμενες κριτικές). Σταμάτησα στο πρώτο μέρος της τριλογίας της Mina: αρκετά ενδιαφέρον, είχε πλάκα να παρακολουθεί κανείς το ξεκατίνιασμα των evil θεοτήτων μετά το τέλος του War of Souls και
το θάνατο της Takhisis
Δυστυχώς, δεν ήταν αρκετό για να μου κεντρίσει το ενδιαφέρον για τη συνέχεια. Η Μίνα είναι κάπως υπερτιμημένος χαρακτήρας για μένα, αν και, απ’ ότι καταλαβαίνω, η συγγραφική ομάδα την συμπαθεί πάρα πολύ.
Πέραν τούτων έχω διαβάσει και μερικές “ξέμπαρκες” νουβέλες, όπως το κλασικό Soulforge. Αυτή που θα πρότεινα σε όσους έχουν άνεση να διαβάζουν αγγλικά είναι το “The Doom Brigade”, το οποίο περιγράφει τις περιπέτειες μιας ομάδας Draconians (!!!) την εποχή του War of Chaos. Γραμμένο από την Weiss και τον Don Perrin, είναι έξυπνο, αρκετά χιουμοριστικό και σχετικά αναπάντεχο. Δυστυχώς, δεν έχω διαβάσει τη συνέχειά του, το Draconian Measures. Αν το έχει διαβάσει κανένας, ας πει άποψη.
Σε κάθε περίπτωση, ο αληθινός άρχοντας του fantasy πια, είναι για μένα ο George R.R. Martin. Περισσότερο σε άλλο post. 
Δεν βρήκα κάτι στο search, ελπίζω να μην επαναλαμβάνω πράγματα.
Θα ήταν τρομερή παράληψη στην επιστημονική φαντασία να προσπεράσει κανείς τα βιβλία του Dan Simmons.
H τετράδα των Hyperion, The Fall of Hyperion, Endymion, και The Rise of Endymion είναι μια επική ιστορία ενός τεχνολογικού μέλλοντος στο οποίο η ανθρωπότητα έχει αποικίσει τον γαλαξία αλλά δεν έχει ωριμάσει πλήρως ακόμα. Δίπλα στους ανθρώπους, ρόλους στην ιστορία έχουν οι Ousters, (άνθρωποι που στην διαδικασία του εποικισμού επέλεξαν να τροποποιηθούν γενετικά για να επιβιώσουν στο αφιλόξενο σύμπαν), η κοινότητα τεχνητής νοημοσύνης των Technocore και το Shrike, ένα μυστηριώδες μεταλλικό ον από τον πλανήτη Hyperion που κινείται στο χρόνο κατά βούληση. Ο Simmons καταπιάνεται με θέματα από θρησκεία μέχρι οικολογία, και περιγράφει έναν πιστευτό μελλοντικό κόσμο.
Άλλα βιβλία του είναι τα Ilium και Olympos που αν και μου άρεσαν λιγότερο (είναι ακόμα πιο πολύπλοκα από τα Hyperion) είναι επίσης συναρπαστικά. Πρωταγωνιστής είναι ο Thomas Hockenberry, λόγιος της Ιλιάδας του 21ου αιώνα που βρίσκει τον εαυτό του αναστημένο, να καταγράφει τον Τρωικό πόλεμο όπως αυτός εξελίσσεται στον πλανήτη Άρη. Άγνωστα όντα έχουν υιοθετήσει τις ταυτότητες των Ολύμπιων θεών και από το Olympos Mons του Άρη ενορχηστρώνουν έναν νέο Τρωικό πόλεμο, αναγκάζοντας τον Hockenberry να καταγράφει τα γεγονότα. Ο Hockenberry μισεί την Μούσα-αφέντρα του, και ερωτεύεται, ποια άλλη, την Ωραία Ελένη. Εντωμεταξύ, νοήμονες μηχανές ξεκινούν από τα βάθη του ηλιακού συστήματος για να μελετήσουν τις περιέργες εκκλήσεις ενέργειας από την επιφάνεια του Άρη…
