ερωτηση… Η σειρα Hyperion ειναι καλυτερη απο Ilium/Olympos??
1 Like
Να σαι καλα. Απο τις μεγαλυτερες χαρες μου το μοιρασμα κ η ταυτιση σε βιβλιοπροτασεις.
Το Hyperion Cantos φανταστικη σειρα τι να λεμε. Φοβερο συμπαν, βαθυστοχαστη γραφη, πλεον θεωρειται κλασικ. Ηθελε να τα κανει κ ταινια ο Μπραντλευ Κουπερ. Ειναι λατρης.
@Neo για μενα ναι. Κ για τους περισσοτερους. Απλα επειδη θεωρω τον Σιμονς εξαιρετικο γενικοτερα, πιστευω οτι ειναι κ θεμα ταιμινγκ του τι θα διαβασεις κ πως θα το εκτιμησεις. Αν εχεις ευκαιρο δηλαδη το Ιλιουμ ξεκινα το.
Πολυ καλο σε χορορ απο τον ιδιο ειναι κ το Carrion Comfort
Εγω τωρα τελειωνω την τριλογια του Thomas Covenant The Unbeliever. Πολυ κλασικο 80ς μπεστ σελλερ. Με εξεπληξε ευχαριστα. Σε πολυ επιφανειακο επιπεδο θυμιζει Μεση Γη, αλλα πολυ γρηγορα καταλαβαινεις οτι οι προθεσεις ειναι διαφορετικες. To βαρος πεφτει στην ψυχολογια κ την ψυχοσυνθεση των χαρακτηρων κ με γερη δοση πρωιμου grimdark στο γραψιμο του. Μου αρεσε πολυ οτι το σετινγκ ειναι πολυ ομορφο αλλα πληρως εξαρτωμενο απο την μαχη Καλου κ Κακου, με αποτελεσμα να δημιουργουνται εντυπωσιακα τοπια η φαινομενα, ποτε σκοτεινα κ ποτε πανεμορφα. Ολη η πλαση συμμετεχει σε αυτη την διαμαχη. Διαισθητικα το χω πλασει σαν μια σειρα αντιστοιχη ταινιων οπως το Legend η το Dark Crystal με πιο βαρυ προβληματισμο κ πολυπλοκους χαρακτηρες. Νοτ μπαντ for a post bakker fantasy 
Για μετα εχω το It του Κινγκ κ μετα μπαινω στα βαρια. Δευτερη κ αποφασισμενη, σοβαρη αποπειρα για Malazan Book of the Fallen
3 Likes
Τρομερό το it. Απο τα καλύτερα του king!
4 Likes
Τελείωσα και το Bonehunters (6o βιβλίο της Malazan tale).
Overall ήταν καλό αλλά ήταν το χειρότερο μέχρι τώρα.
Το πρόβλημα ήταν το editing. Θα έπρεπε να κοπούν πολλά ανούσια κομμάτια που δεν προωθούν καθόλου την πλοκή. Κουράστηκα από τις πορείες μέσα στην έρημο, στα ταξίδια με πλοίo κλπ.
Αν ήταν 200 σελίδες λιγότερο και πιο σφιχτό θα συνέχιζε από εκεί που σταμάτησε το υπέροχο Midnight tides. Κάποια στιγμή το άφησα καμία εβδομάδα γιατί είχε κόλλησει η πλοκή και κουράστηκα.
Φοβάμαι ότι αν έτσι πάνε και τα επόμενα δεν θα τελειώσω τη σειρά (10 βιβλία).
Θα κάνω ένα μίνι διάλειμμα και βλέπουμε.
ΥΓ: Υπερίων θέλω να ξεκινήσω κάποια στιγμή
1 Like
Ξεκίνα το και έχε υπομονή, το πρώτο βιβλίο είναι περίεργο,γιατί χτίζει, χτίζει, χτίζει και όταν με το καλό φτάνεις προς το τέλος, είσαι κάπως έτσι 
Όταν πας στο δεύτερο, γίνεσαι κάπως έτσι 
Aν θες να το αγοράσεις πάντως, να ξέρεις ότι θα το βρείς (όταν είχα ψάξει εγώ τον Ιούνιο τουλάχιστον) στα myboxes.
1 Like
Ανυπομονω να ξεκινησω και εγω το Μαλαζαν παλι μετα το It. Δεν ειμαι πολυ αισιοδοξος, αλλα ειμαι περιεργος να το ξαναπιασω εκ νεου και με αλλα μυαλα
1 Like
Μιας και λέγατε για ελληνικά βιβλία του είδους παραπάνω, ξεσκονίζοντας την βιβλιοθήκη μου έπεσα πάνω στο “Τάλως: Ο Τρόμος που Ήρθε από το Χθες”. Είναι ένα ενδιαφέρον, ανάλαφρο σχετικά μα ιδιότυπο δείγμα ελληνικού (sci?) fi. Πέφτει λέει μια ατομική βόμβα στα Χανιά από ατύχημα, δεν σκάει αλλά ενεργοποιεί τον Τάλω (το μυθικό ρομπότ της αρχαιότητας), ο οποίος ξυπνάει, δεν νιώθει τίποτα και σπέρνει την καταστροφή στην Κρήτη. Ένας Έλληνας καθηγητής και μια Αμερικανίδα δημοσιογράφος αναλαμβάνουν να το σταματήσουν πριν ξεκάνει όλο το νησί.
Θυμάμαι πως μου είχε αρέσει αρκετά, είναι μια πολύ τίμια επιλογή για κάτι ξεκούραστο και ψυχαγωγικό και αποτελεί πάντα μπόνους για εμένα όταν διαβάζω τέτοιες ιδέες/σενάρια τα οποία διαδραματίζονται στην χώρα μας. Είναι σπάνιος συνδυασμός και μου φαίνεται τόσο ελκυστικό (αλλά και “αλλόκοσμο”/“εξωγήινο” παράλληλα) το πάντρεμα της ελληνικής καθημερινότητας με γεγονότα που ανήκουν στην σφαίρα της Φαντασίας (όπως η αφύπνιση του μυθικού ρομπότ εδώ).
2 Likes
Ωραιο ακουγεται. Pulp
2 Likes
Είμαι προς το τέλος του heretics of dune.
Ο τύπος έχει καταφέρει να φτιάξει μια ιστορία που εκτείνεται σε βάθος χρόνου χιλιάδων ετών, το οποίο είναι απίστευτα συμπαγές, σε κάνει να μπαίνεις μέσα σε κάθε νέο πρωταγωνιστή, παρόλο που όταν τελειώνει το προηγούμενο βιβλίο, σκέφτεσαι για το επόμενο “και τώρα τι μπορεί να γράψει??”.
Φοβερός ο Herbert, απίστευτα καλό για 5 βιβλίο σειράς και γενικά πολύ καλό 
Όποιος ψήνεται έστω και ελάχιστα να ξεκινήσει το dune, να ξέρει ότι θα χει καλή συντροφιά για πολύ καιρό.
2 Likes
Έχω φθάσει μέχρι το 4ο το οποίο μαζί με το 1ο είναι αυτά που μου άρεσαν περισσότερο μέχρι στιγμής (Λίτο ΙΙ 
). Φοβερή κοσμοθεωρία, ανάπτυξη χαρακτήρων και πλοκής. Μου αρέσει που, ενώ στο 4ο κάνει τρελό άλμα μπροστά τον χρόνο και η ιστορία εξελίσσεται σε άλλο ύφος (ακόμα πιο φιλοσοφημένο και ενδοσκοπικό), παραμένει σφιχτά συνδεδεμένο με την αρχή του έπους.
Εν καιρώ θα μπω και στο 5ο και ελπίζω να μην πέσει τρελή απογοήτευση με τα 2 τελευταία που έγραψε ο γιός με τον Άντερσον.
Το Δράκων του Κασκαβέλη το έχει πιάσει κανείς; Διάβασα πρόσφατα την ελληνική έκδοση και πρόκειται για πολύ υψηλού επιπέδου hard fantasy βιβλίο. Βαρύ, σκοτεινό και απόλυτα ανθρώπινο. Φοβερή κοσμοπλασία, ιστορία που προχωράει με συνεχόμενα αυξανόμενο ενδιαφέρον (κατ’ εμέ δεν κάνει πουθενά κοιλιά) και ένα φινάλε που σου σφίγγει την καρδιά. Το φως σε αυτό το βιβλίο μπαίνει από χαραμάδες. Μην περιμένει κανείς ευχάριστες καταστάσεις. Θεωρώ πως αξίζει.
Η αγγλική απόδοση του βιβλίου έχει δουλευτεί ακόμα περισσότερο από τον συγγραφέα, έχει παραπάνω υλικό και κατά τον ίδιο είναι η καλύτερη εκδοχή της ιστορίας. Αν κάποιος το αντέχει, ίσως να είναι καλύτερα να το πιάσει στα αγγλικά.
Αυτά
3 Likes
Τρομερή διλογια το δρακων… Ανώτερο από τα περισσότερα ξένα φαντασυ… Θα το βρείτε και σχετικά φτηνά σε μεγάλα βιβλιοπωλεία…
1 Like
Θελω να το πιασω σε καποια φαση. Συντομα ισως. Κ απο οτι φαινεται κ στα αγγλικα.
Εγω εχω πωρωθει με το It. Τελικα γινομαι μεγαλος φαν του Κινγκ. Ειναι ακριβως οτι ηθελα. Αμερικαν νοσταλτζια, θαλπωρη κ disturbance k creepιλα
1 Like
Που την βρισκεις την Αγγλικη εκδοση; Δεν το βρισκω καπου
Υ.Γ. το βρηκα…να δουμε αν ειναι οντως σκοτεινο
1 Like
Είναι σκοτεινό, βάρβαρο, βαρύ και στενάχωρο. Ειδικά εσύ που γουστάρεις Bakker θα εκτιμήσεις τη μαυρίλα του 
Απλώς ξεχνάμε ό,τι έχει να κάνει με στοιχεία φανταστικού (μαγείες, τέρατα, κτλ). Όπως λέει και ο συγγραφέας, το βιβλίο σέβεται τους νόμους της φυσικής.
1 Like
6 μαγικες λεξεις! Ανυπομονω
Μετα το It εχω βαλει το Viriconium του Harrison. Εχω ακουσει τα καλυτερα, ειδικα απο πολλους συγγραφεις οπως πχ ο Neil Gaiman. Προκειται θεωρητικα για ενα αριστουργηματικα γραμμενο και φιλοσοφημενο, μπαροκ ποστ αποκ οπου η κοινωνια ειναι παλι φεουδαρχικη, αλλα εχει και πολλα sci fi στοιχεια. Με χει ιντριγκαρει.
Μετα απο αυτο μαλλον θα παρει σειρα ο Δρακων
2 Likes
https://www.sffworld.com/2000/06/why-fantasy-and-why-now/
Ενα ωραίο μικρο δοκιμιο του Bakker με το οποιο αν και δεν πολυδιαβαζω fantasy συμφωνω.
“Fantasy is the primary expression of a terrible socio-historical truth: the fundamental implication of our scientific culture is that life is meaningless.”
3 Likes
Αυτες οι ανησυχιες ειναι που εχουν ξεχωρισει για μενα τον Μπεηκκερ στο ειδος. Βασικα δεν θεωρω οτι γραφει αυτο που λεμε φαντασυ, Η ιστορια του ειναι απλα ενα vessel για να εκφρασει αυτες τις φιλοσοφικες, μεταφυσικες, ανθρωπολογικες ανησυχιες που χει. Επ ουδενι δεν θελει απλα να πει μια επικη ιστορια που το καλο τα βαζει με το κακο και νικα κτλ. Απο τις πρωτες σελιδες ερχεσαι αντιμετωπος με ενδοσκοπηση και προβληματισμο. Εχει μια εμμονη με το νοημα και αν υπαρχει νοημα γενικα στην υπαρξη μας. Μπορεις να τον διαβασεις για να περασεις ευχαριστα και “επικα”, αλλα αν εχεις την προδιαθεση σιγουρα θα σε παει σε αλλες σκεψεις.
Θα συμπληρωσω το δοκιμιο του με μια απαντηση του σε ενα ρεντιτ AMA oταν τον ρωτησε καποιος τι θελει να περασει με την συγκεκριμμενη σειρα.
"The preposterous idea was to write the only kind of scripture that could be written at the end of civilization, so one of the things I did was invert the biblical emphasis on belief and fidelity–thus the textual emphasis on ignorance, doubt, and folly.
When I was fourteen I stumbled upon the problem of free will all by my lonesome, and it fucked me up large. The original idea, that of a prophet rallying humanity to overcome the No-God, grew out of the combination of that dark epiphany and my passion for epic SF&F. My old AD&D crew actually set out on a quest to destroy the Consult and the No-God!
In university a few years afterward, I read Dennett and Hofstadter on memes, and the idea of turning my prophet into a ‘meme master’ struck me as a lightning bolt. The Dunyain were born. While studying modernism, I realized that fantasy actually provided the perfect literary vehicle. Where the modernist paradigm always features a protagonist struggling to find meaning in a meaningless world (typically through some form of love), I realized I was writing a photographic negative of that, the story of a meaningless character struggling in a meaningful world.
These books are ‘about’ many things, but the overarching theme is the death of meaning. The crash site of the Ark echoes our ‘crash space,’ the way all the stone age tools we evolved to make sense of our lives and our time belong to an ancestral ecology that is in the process of collapsing before our very eyes."
3 Likes
Πρέπει να δημιουργήσουμε ίσως καινούργιους θεούς, καινούργια παιχνίδια
2 Likes
Θα πρεπει να ναι κατι που αψηφα τον κωδικα που χουμε αναπτυξει και οποιος μεχρι τωρα φαινεται να αποκωδικοποιει και αποδομει ο,τι αντιλαμβανομαστε και επεξεργαζομαστε, αλλιως θα ναι σαν μια μικρη παραταση χρονου. Δυσκολο το νοημα στις μερες μας
2 Likes
Ισχύει δυστυχώς
1 Like