Μέσα για το συνοικιακό βιβλιοπωλείο, αν και 99% δε θα το έχει. Θα το παραγγείλω από εκεί.
2 Likes
Πλεον θελω απιστευτα να διαβασω οτι εχει γραψει περα απο το χομπιτ και την τριλογια. Διαβαζοντας προσφατα τις σημειωσεις στην επιστροφη του βασιλια, απορροφηθηκα 100% (παλιοτερα ομολογω πως βαριομουν και ειχα ενδιαφερον κυριως για τη βασικη ιστορια) και θελω απεγνωσμενα το σιλμαριλιον, γνωριζω κυριως τα βασικα για τις 3 εποχες δυστυχως και προς το παρον τη βγαζω με βιντεακια στο youtube 
3 Likes
Το Σιλμαριλιον είναι το έπος των επών. Θεογονία και Κοσμογονία μαζί. Ο,τι είναι το Into Glory Ride για το επικό μέταλ, είναι το Σιλμαριλιον για τη φανταστική λογοτεχνία.
7 Likes
Για μενα ειναι μια κατηγορια μονο του το Σιλμαριλιον. Δεν μπορω να το συγκρινω ευκολα με αγαπημενα βιβλια η σειρες του ειδους. Ειναι εντελως διαφορετικα γραμμενο και εξυπηρετει αλλους σκοπους. Οπως και να χει μιλαμε για κατι απιστευτα επικο. Μια καταπληκτικη τραγικη μυθολογια
5 Likes
Η αλήθεια ειναι οτι ένα πολυ μεγάλο μέρος ( αν όχι το μεγαλύτερο) της μαγείας στο Tolkien legendarium κρυβεται ακριβώς εκεί ( Silmarillion, Unfinished Tales κλπ). Τουλάχιστον αυτό μοιάζει να πιστευε ως έναν βαθμό ο ίδιος ο Τόλκιν, κ το πιστεύω κ γω( ως ένα σημείο- ο Πόλεμος του Δαχτυλιδιου θα παραμείνει,για παντα, η κορύφωση όλων των ιστοριών που αφηγηθηκε ποτε για τον κόσμο της Μέσης Γης).
Το προβλημα ειναι οτι με την εξαίρεση του Σιλμαριλλιον- όπου, με πολυ κοπο ο Κρίστοφερ, κ με την βοήθεια του δέκα φορές, imo,ανώτερου από τον Μάρτιν, POV συγγραφέα Guy Gabriel Kay( Tigana, Υφαντο της Φιοναβαρ κλπ), κατάφερε να παρουσιασει το εγχείρημα σαν ένα ολοκληρωμένο έργο, εξαλείφοντας σε μεγάλο βαθμό τις εσωτερικές αντιφάσεις που προεκυπταν απο τα σκόρπια , μέσα στις δεκαετίες, αποσπάσματα του Τολκιν- σε όλα τα υπόλοιπα βιβλία που εξέδωσε, σε μια γνήσια ένδειξη βρετανικής τιμιότητας, αλλά και σχολαστικότητας (στα όρια της τυπολατρειας) , παρουσιαζει το υλικό τόσο ημιτελές, όσο το ειχε αφησει ο πατερας του, με όλες τις επαναλήψεις κ τις παραλλαγές που είχε επεξεργαστει μέσα στα χρόνια. Αυτό είναι ακαδημαϊκά ενδιαφέρον, αλλά δεν προσφερεται για γραμμικές αναγνώσεις ( κ , απ αυτήν την άποψη καταλαβαίνω απόλυτα γιατί ένα τέτοιο έργο μπορεί να φανεί δυσκολο σε πρωτη ανάγνωση).
Having said that, οποιος βρεθεί ποτέ στην φάση για να αντιμετωπίσει αυτόν τον σκόπελο, κ καταφέρει να τον ξεπεράσει, θα βρεθεί μπροστά σε πολυ θετικη, νομίζω, έκπληξη.
ΥΓ. Για οποίον θέλει, μια που είναι κ χειμώνας, να λιώσει ολοκληρωτικά σε επικό mood (κ με Bathory για soundtrack), υπάρχει ( και στα ελληνικά) και μια ακρως συγκινητική απόπειρα του Τολκιν να ασχοληθεί με τον μυθο του Ζιγκουρντ ( σε έμμετρο).
( και άλλο ένα εμμετρο, ανολοκλήρωτο δυστυχώς, αλλά ενδιαφέρον either way, που πραγματευεται τον θάνατο του Αρθούρου)
Πάντως εγώ σε συνοικιακο το βρήκα, κ μάλιστα, στο ίδιο που προ 26ετιας είχα βρει και τον Άρχοντα (!!)…
Οποτε ήταν και διπλή η συγκίνηση ( μια που το πηρα από εκει, κ μια που έμαθα με τόσο ολντσκουλ τρόπο ότι κυκλοφόρησε στα ελληνικά- πεφτοντας πανω του στην βιτρίνα)
+1000
7 Likes
Ισχυει ειναι πολυ στρυφνο το Σιλμαριλλιον, σαν να διαβαζεις βιβλιο ιστοριας/κλασσικη μυθολογια πιο πολυ, αλλα το γαμημενο σε ανταμοιβει, εχει κατι γελοιωδως επικα και υπερδραματικα σκηνικα μεσα, απιστευτο γενικα. Η ιστορια της πτωσης της Γκοντολιν ηταν παντα απο τα αγαπημενα μου κομματια οποτε θα το ψαξω ΑΣΑΠ (κανα audiobook εχει βγει πλακα πλακα, με βολευει αυτες τις μερες που λιωνω στο προπονητηριο).
4 Likes
1 Like
Bathorάκιας είμαι, η σύγκριση με το Into Glory Ride βγήκε αβίαστα ως δημιουργήματα που έθεσαν στάνταρντ στο είδος τους.
2 Likes
Δεν συμφωνω στο πορισμα μεταξυ Kay κ Martin και ας με χει συγκινησει περισσοτερο τα τελευταια χρονια ο Kay. Πολυ διαφορετικοι συγγραφεις με εντελως διαφορετικα θετικα στοιχεια. Και τους 2 τους εχω στην κορυφαια 5αδα μου
1 Like
#1; Bakker;
1 Like
Εδω να πω οτι η Τιγκανα ειναι απο τα αγαπημενα μου βιβλια γενικα, το διαβαζω τουλαχιστον μια φορα τον χρονο και ΚΑΘΕ φορα στο τελος σχεδον βουρκωνω, γαμημενε Kay.
2 Likes
Τιγκανα ήταν η επόμενη αγορά, τώρα πήγε λίγο πιο πίσω
1 Like
Εντάξει, εν είδει υπερβολής το είπα αυτο tbh,
αν και:
- ως έναν βαθμό το πιστευω
- Θα έπαιρνα όρκο ότι σε θυμαμαι κ σένα να ψιλοπαραδέχεσαι παλιότερα κάτι τέτοιο εδω μεσα, όταν πρωτοδιαβασες Kay (έτσι, για να σε προβοκαρω κ λιγο😛)
Αλεσσάν ftw
1 Like
Ναι, αυτος ο συνδυασμος ηρθε στο μυαλο μου με την μικρη μου ενασχοληση προς το παρον, + μια δοση χριστιανικου lore 
Οτι γνωριζω ειναι οντως πολυ επικο, λογικο φανταζομαι καθως ειναι οπως αναφερθηκε εντονα επηρεασμενο απο μυθολογια και οι θεοτητες εχουν πιο εντονη παρουσια.
3 Likes
Βασικα ο Μαρτιν με εχει απογοητευει και ο Κay ειναι πιο προσφατος για μενα, αλλα οταν τα σκεφτομαι πιο ψυχραιμα και τα βαζω κατω, δυσκολα φτανει καποιος τον Μαρτιν σε αυτο που κανε στα 3 πρωτα του Song of Ice and Fire. Σε σασπενς, world building, χαρακτηρες κτλ εκανε καταπληκτικη δουλεια και πλεον με ενοχλει το ποσο ευκολα ο κοσμος τον αφοριζει. Λιγο επειδη η σειρα τελικα ειχε καθοδικη πορεια και σιγουρα και επειδη και αυτος μαλακιζεται εγινε της μοδας να υποτιμανε πολλοι τον Μαρτιν. Δεν το λεω για εδω. Το παρατηρω πολυ σε μεγαλα φαντασυ γκρουπ πχ στο facebook που χουν χιλιαδες μελη. Το θεωρω πολυ αδικο και πολυς κοσμος ξεχναει πως ηταν τα βιβλια οταν τα διαβαζε εκτος, τους κοντεξτ του χαηπ που απεκτησαν.
Απο την αλλη ειναι αληθεια οτι πλεον με εκφραζει περισσοτερο η γραφη του Kay. Δηλαδη πιο ευκολα θα ξαναδιαβαζα το Υφαντο παρα Song of Ice And Fire, αλλα δεν θα λεγα ευκολα οτι θεωρω καλυτερο τον Κay απο τον Μαρτιν. Πολυ διαφορετικοι και εξαιρετικοι σε αυτο που κανουν.
Θελει και ερωτημα 
? Στο πλαισιο της συζητησης που κανουμε θεωρω οτι το δικο του και μοναδικο στυλ πιανει πχ και τους 3 που αναφερουμε τωρα. Εχει και την ιντριγκα και το controversial του Martin. Εχει και το μυθικο επικο world building τυπου Μεσης Γης και εχει και πολυ ομορφη λυρικη γραφη τυπου Kay. Aπλα το ρομαντικο, μπαροκ στοιχειο δυσκολα θριαμβευει στον κοσμο του
Πενταδα με μονη ξεκαθαρη θεση τον Μπεηκκερ
Bakker
Tolkien
Kay
Martin
Wolfe
Εν τω μεταξυ, μολις σημερα ανακαλυψα, απορω πως μου χε ξεφυγει ( μαλλον μεσα στην κ%$@α να διαβασω την συνεχεια), οτι ο Μπεηκκερ προλογιζει το τελευταιο βιβλιο της σειρας του με αυτο εδω…
Με βαλες σε σκεψεις και το κανα σερτς Eιχα πει απλα οτι φτανει τον Μαρτιν και το Σιλμαριλιον. Mου φαινεται δυσκολο να χα αφορισει ετσι στεγνα τον Γιωργαρο
1 Like
Θα ξεκινήσω μου φαίνεται διάβασμα στα αγγλικά για χάρη του Bakker.
1 Like
με συγκινήσατε τόσο βραδιάτικα μπαγάσες, ώστε άνοιξα υπολογιστή για να σχολιάσω και να μη γράφω από το κινητό. Ίσως έφταιγε η στιγμή, ίσως ότι διάβασα στην καραντίνα #2 για πρώτη φορά το silmarillion στα αγγλικά (και στην καραντίνα #1 τον άρχοντα στα αγγλικά επίσης) και οι θύμησες είναι πολύ νωπές.
Διαβάζοντας τον άρχοντα λοιπόν, πέραν της ιστορίας που είναι γνωστή και εντυπωμένη στη μνήμη εδώ και χρόνια, δε μπόρεσα παρά να μαγευτώ από την λογοτεχνική αξία του ίδιου του κειμένου, να καταλήξω ανατριχιάζοντας να αναφωνώ μόνος μου “τι έγραψες ρε φίλε, πραγματικά, τι έγραψες”. Μιλάμε για κορυφή της παγκόσμιας λογοτεχνίας, αδιανόητη, που γέννησε ολόκληρες σχολές γραφιάδων.
Ωστοσο, εμβαθύνοντας στο silmarillion, αντιλαμβάνεσαι τι σηματοδοτεί ο τύπος αυτός για την παγκόσμια κουλτούρα. Ιδιαίτερο στην μορφή αυτού, όπως πολύ ορθά σημείωσε ο @Red_Viper (που βρε γαμημένη θεότητα, κρατάς ώρες ώρες το τόπικ αυτό μόνος σου) είναι μια κατηγορία μόνο του, τραγικό και κατάμαυρο, όσο οξύμωρο και αν είναι αυτό για ένα πόνημα που ενέχει το απόλυτο και άσπιλο φως . Θεογονία, κοσμολογία, μυθολογία, τα είπατε όλα. Kudos φυσικά στον Κρίστοφερ και στον Kay όπως πολύ σωστά σημείωσε και ο @Ironman1.
Έχοντας τελειώσει την ανάγνωση αυτών των δυο, και με το σημείο του εγκεφάλου που είναι αποθηκευμένα τα δεδομένα τους ακόμα ερεθισμένο, προφανώς και αγόρασα την πτώση της γκοντολιν στα αγγλικά λίγο πριν κυκλοφορησει στα ελληνικά. Οφείλω και γω να σημειώσω πως ο επίδοξος αναγνώστης θα πρέπει να προειδοποιηθεί, ουσιαστικά θα αγοράσει ένα βιβλίο αποτύπωσης μιαςλογοτεχνικής εξέλιξης, με διαφορετικές βερσιόν της ιστορίας να εκτυλίσσονται και να κερδίζουν έδαφος ή υπαναχωρούν μέσα στα χρόνια. Με το φτωχό μου το μυαλό ωστόσο, προσφέρεται και για γραμμικές αναγνώσεις, έστω και αν διαβάζεις ουσιαστικά τα ίδια τεκταινόμενα ξανά και ξανά. Στο πρακτικό επίπεδο, πρόκειται για ποιοτική έκδοση, φαντάζομαι έχει αντίστοιχα και στα ελληνικά τα ίδια στάνταρ. Πρώτη από τις ιστορίες της πρώτης εποχής που διαβάζω, λογικά θα πιάσω κάποια στιγμή και τις άλλες δυο.
Αυτό να κάνετε, μάγκες, τα πράγματα είναι ως γνωστόν δύσκολα, δεν πειράζει μια μικρή καθυστέρηση στην παραλαβή του βιβλίου, όσο το γεγονός πως κρατάς ζωντανή μια μικρή οικογενειακή λογικά επιχείρηση. Κανένας λόγος να καταφεύγεις σε μεγάλους καρχαρίες (γραφική έκφραση, αλλά απόλυτα αληθινή), και το λέω έχοντας πλήρη επίγνωση και εχοντας δουλέψει χρόνια στον κλάδο του βιβλίου. Ο αντίλογος είναι πως κατά πάσα πιθανότητα θα το πληρώσεις κάπως ακριβότερα το βιβλίο (ισχύει για εκδόσεις παλαιότερες των δυο ετών κυρίως) σε μικρότερα βιβλιοπωλεία, ο καθένας ας πράξει κατά συνείδηση.
ΥΓ. Ο Μάρτιν το χει χάσει ενδεχομένως (οι ιστορίες με τα κάστρα και τα δημοτικά συμβούλια), ωστόσο λογοτεχνικά δεν αξίζει όλο αυτό το diss που τρώει τα τελευταία χρόνια. ΠΡΟΦΑΝΩΣ δεν είναι άμοιρος ευθυνών και το τηλεοπτικό προϊόν που συνδέθηκε με το όνομά του παίζει τον μεγαλύτερο (μην πω αποκλειστικό) ρόλο σε αυτή την τάση που είναι όντως κυρίαρχη. Having said that, αδυνατώ να πιστέψω πως κάποιος δε θα διαβάζει το winds of winter όταν (αν; 
) εκδοθεί.
6 Likes
Ποσα συγκινητικα πραματα χωρεσες σε 4 σειρες!! χαχα!
Να σαι καλα γελασα. Το φιξιον, καλως η κακως, ειναι πραγματικα παθος για μενα. Για το Σιλμαριλιον ακριβως οπως τα λες. Μπορει να διαβασεις ενα αποσπασμα πχ, 2 σελιδουλες, κ το οποιο θα ξεκλειδωσει στην φαντασια σου συνεπειες και συναισθηματα που προκαλουν δυσθεωρητο δεος. Ιconic καταστασεις που χτυπανε βαθια μεσα σου. Να ναι καλα ο Τολκιν για οτι μας προσφερε!
2 Likes