και δεν θα σου αρεσει και θα πεσει γελιο…χαχα!
Παντως ρε μαν αφου ξερεις καλα αγγλικα. Μην περιοριζεις τον εαυτο σου. Υπαρχει φοβερο πραμα εκει εξω που δεν εχει μεταφραστει
Εντάξει, δεν θυμάμαι ακριβώς τι είχες γράψει -έτσι κι αλλιώς παραδέχτηκα ότι προβοκατόρικα το έγραψα.
Η αλήθεια είναι ότι καταλαβαίνω εντελώς αυτό που λες ότι σε ενοχλεί στην αλλαγή στάσης του κόσμου απέναντι σε Μάρτιν, μετά το τέλος της σειράς- κ, ναι συμφωνώ ως προς το οτι αυτό είναι εντελώς λανθασμένο κριτήριο για να θυμηθει κανεις να κραξει κατι αναδρομικά.
Προσωπικά δεν ανηκω καν σ αυτή την κατηγορία, ουτε με είχε τραβήξει ποτε ο Μάρτιν. Απλά ο,τι είχε τυχει να διαβάσω (εντελώς αποσπασματικά, το παραδεχομαι, οπότε μπορεί και να τον αδικω), όντως με είχε παραπεμψει σε υποδεέστερη εκδοχή του Κέι- όχι τόσο στην γραφή, όσο στην ανάπτυξη της χαρακτηρολογιας κ στον τρόπο που προσεγγιζε το POV.
Αλλά αυτό μπορεί κ να οφείλεται στο ότι είχα εκτεθεί στα βιβλία του Κέι από πολυ παλια.
Οποτε,τα πρωτα βιβλία του a song of ice and fire (τα οποία δεν γράφτηκαν πολυ αργότερα από τα Φιοναβαρ κ Τιγκανα) , σε μένα ίσως κ να φάνταζαν παρομοια (εξ ου κ η ,ισως άδικη, συγκριση).
Η αλήθεια είναι ότι στο επικό παρακλαδι του fantasy είμαι αρκετά δύσκολος( κ συνήθως ολντσκουλ).
Μπροστά στην γραφή της Λε Γκεν( ειδικά στην Γαιοθαλασσα) ή του Poul Anderson( ειδικά στο broken sword)πχ, αφηνομαι πολυ πιο ευκολα, απ ότι στα γραπτα του Sanderson ή του Jordan ( κ παλι ως παράδειγμα).
( πάντως, για να σε προλαβω, να ξέρεις ότι -καθαρά απο τα όσα εχεις πει εδώ μέσα- για Bakker εχω ψηθεί απόλυτα, κ όταν βρεθώ στην κατάλληλη φάση θα επενδυσω)
edit: σε @Red_Viper πήγαινε το αποπανω
Στα όσα λέει ο @kbil για το Σιλμαριλλιον ( και ο @Red_Viper φυσικά) περα απο το ότι συμφωνώ με τα χίλια, θα κρατηθώ να μην επεκταθώ τωρα, γιατί τα σεντόνια θα φτάσουν ως το Βαλινορ😛
επειδή τώρα το θυμήθηκα, παραθέτω και λινκ από κάποιες σημειώσεις που έκανε ο χρυσόστομος ο τσαπραιλης (προτείνεται ανεπιφύλακτα “οι παγανιστικες δοξασίες”) για τον άρχοντα σε ένα μπλογκ
100% μαζι σου. Πλεον μεγαλωνοντας και εγω εχω σαφη προτιμηση προς το old school. Ο Wolfe εξαλλου ειναι old school και τον Kay δεν τον λες και μοντερνο. ειδικα το Φιοναβαρ. Και υπο αυτο το πρισμα μου φαινεται και πολυ λογικο να μην σου κανει ιδιαιτερη αισθηση ο Μαρτιν. Αν κατι δεν μου αρεσει στην γραφη του ειναι οτι οτι ειναι αρκετα μοντερνα. Σου συνιστω τον Χαρισον που διαβασα προσφατα. Ειναι old school με οτι αυτο συνεπαγεται. Ομορφη γραφη. Πρωτοποριακες ιδεες χωρις στεγανα. Κοινωνικες ανησυχιες…κτλ κτλ.
Ο Μπεηκκερ πχ που μ αρεσει πολυ δεν εχει μοντερνα γραφη και ειναι και ενα απο τα χαρακτηριστικα του που δεν αρεσει σε πολλους αναγνωστες. Τους φαινεται βαρυς η φιλοσοφημενος.
Ας διαβασουν ολοι αυτοι Σαντερσον και Τζορνταν
Πριν αποσυρθω να σχολιασω απο την πρωτη παραγραφο του κειμενου του Τσαπραλη αυτο εδω:
"γιατί η αποχώρηση της Συντροφιάς αλλά και μεγάλου μέρους της μαγείας του κόσμου από τα Γκρίζα Λιμάνια παραείναι λυπητερές πινελιές πάνω στον καμβά της Μέσης Γης. "
Aπο τα αγαπημενα μου κομματια στον Αρχοντα. Με μελαγχολει απιστευτα και μενα και ολους σας φανταζομαι. Εκει μπηκε η σφραγιδα του ποσο σημαντικος θα ηταν για μενα ο Τολκιν.
ακριβως.
“I will not say: do not weep; for not all tears are an evil.”
βουρκωσα οταν διαβαζα τις τελευταιες σελιδες.
Με πωρώσατε βραδιάτικα και ήθελα να πιάσω πάλι τον Άρχοντα αλλά δυστυχώς τα βιβλία είναι στο πατρικό μου, οπότε λέω ας τα παραγγείλω (!).
Κοιτώντας για paperbacks με κανένα ωραίο εξώφυλλο (τα έχω ήδη στα ελληνικά και στα αγγλικά με τα απλά μαύρα εξώφυλλα, ναι, βλαμμένος) είχα καταλήξει σε αυτά:
Αυτό του Return δε με τρελαίνει αλλά τα άλλα 2 μ’αρέσουν πολύ, ειδικά η σκηνή της ταινίας από το Αrgonath είναι από τις αγαπημένες μου οπότε λέω γιατί όχι (πήρα 2η φορά τη Συντροφιά στα ελληνικά μόνο για να έχω και αυτό το εξώφυλλο, βλαμμένος #2 )
Τελευταία στιγμή πριν πατήσω για παραγγελία όμως είδα αυτά που δεν τα έχω δει ποτέ ξανά, έρωτας με την 1η ματιά, ελτα κούριερ κανονίστε Τρίτη το πολύ να είναι εδώ γτχμ
(ελπίζω να βγάλουν και Σιλμαρίλλιον/Χόμπιτ με τέτοια εξώφυλλα, να τα πάρω και αυτά για τρίτη φορβλαμμένος#3)
Πω φιλε ζηλεψα πολυ. Που τα βρηκες αυτα? Τα θελω και εγω.
Δεν μ αφηνετε να αποσυρθω…χαχα…
Αυτο που χω παθει εγω και εχω τρελαθει ειναι οτι τα χω σε μια εκδοση που λατρευω.
της Ηarper Collins με artwork του αγαπημενου μου John Howe.
Αυτα εδω, αλλα σε paperback
Ανακαλυψα ομως οτι καποιος αναθεματισμενος μου χει καβατζωσει χρονια τωρα το Two towers και για καποιο λογο εχω το Fellowship δυο φορες. Το κακο ειναι οτι δεν βρισκεται ευκολα αυτη η εκδοση και με χει πονοκεφαλιασει
Από εδώ τα πήρα,
ευτυχώς έκανα την παραγγελία πριν δω αυτό, όχι γιατί δε θα έπαιρνα τα προηγούμενα αλλά θα έβαζα κι αυτό στην παραγγελία ακα +40ευρώ χωρίς λόγο, έλεος
(θα το πάρω τον άλλο μήνα )
Είδα κι αυτά τώρα στο bookdepository, πρέπει να κλείσω τον υπολογιστή μάλλον, δε θα εξελιχθεί καλά όλο αυτό
Summary
edit, τι ΕΞΩΦΥΛΛΑΡΕΣ είναι και αυτές που έχεις, ας ψάξω λίγο ακόμα
Καλά είσαι…
Προς το παρον είμαι στις δυο φορές το Lord στα ελληνικά
( η παλιά, γραφική αλλά αγαπημένη, έκδοση προ ταινιων, και η πρώτη- συλλεκτική αςπουμε- με το που βγήκαν οι ταινίες)
Και τρεις φορές στα αγγλικά ( σε μονότομη, τρίτομη κ επτατομη έκδοση)
#τολκινοβλαμμενιασηftw#
Γαμάτη η έκδοση που παρήγγειλες btw (τουλάχιστον τα εξώφυλλα που ποσταρες)
Μιας και λετε για το τελος του Αρχοντα να πω εδω ποσο γτπκ μου φαινονται ολοι αυτοι που κλαινε για το τελος και ποσο τραβαει και μπουχουχου.
Ο ανθρωπος εχει γραψει ενα απο τα πιο γαματα τελειωματα σε βιβλιο που εχω διαβασει και εξηγουμαι. Περα απο το Ξεκαθαρισμα του Σαιρ (που ΓΑΜΩΤΟ δεν υπαρχει στις ταινιες) το οποιο σου δινει μια γαμηστερη αποκλιμακωση της ιστοριας και το πως απο τα τοπικα και αστεια προβληματα παμε στην επικη μαχη καλου-κακου και ξαναγυρναμε στα τοπικα προβληματα, αλλα ειμαστε τοσο γαματοι και εμπειροι πλεον που μας φαινονται αστεια (μου θυμιζει την αισθηση που εχεις σε ενα RPG που εχεις χτυπησει level cap και ξαναγυρνας στην αρχικη περιοχη και κανεις τα παντα 1-shot και γελας που καποτε σε δυσκολευαν), το πιο γαματο ειναι το τελος της ιστοριας του Φροντο. Ο Τολκιν εζησε πολεμο μαλακες μου και ξερει πολυ καλα τι εστι PTSD, ξερει πολυ καλα οτι οταν περασεις τοσα πολλα δεν εχουμε ενα απλο happily ever after και γυρναμε σπιτακι και ειμαστε ολοι ωραια και καλα. Ο Φροντο δεν μπορει να νοιωσει ευτυχισμενος γιατι υποφερει απο PTSD, αυτα που περασε ειναι απλα και ο Τολκιν εκφραζει με εκπληκτικο τροπο την ψυχολογια του. Ποτε δεν θα νοιωσει χαρουμενος, ποτε δεν θα νοιωσει οπως πριν.
Εδω στην ακρη της Μεσης Γης, η Συντροφια του Δαχτυλιδιου φτανει στο τελος της. Κλαμα καθε φορα…
Οταν διαβασα πρωτη φορα τον Αρχοντα στα Αγγλικα επαθα σοκ με την λογοτεχνικη αξια του κειμενου ρε, ποσο ομορφα γραφει, ποσο γαματα κυλαει η γλωσσα που χρισημοποιει, τι γαματες λεξεις και εκφρασεις βαζει, κυλαει σαν να διαβαζεις ποιημα, σαν να εχει μια εσωτερικηυ μουσικη ο τροπος γραφης του. Πραγματικα συστηνω ανεπιφυλακτα σε οποιον δεν το εχει κανει να το διαβασει εστω μια φορα απο το πρωτοτυπο, καμια σχεση με την (καθολου κακη κατα τα αλλα) μεταφραση, πραγματικα.
Εμενα να δεις. Γενικα με ενοχλουν οι αναγνωστες που δεν εκτιμανε στεναχωρα η σκοτεινα πραματα. Σπανια δηλαδη θα εκτιμησω την γνωμη τους. Θεωρω οτι διαβαζουν απλα για να μην ασχολουνται με την καθημερινοτητα τους. Καλα κανουν, απλα δεν συμβαδιζουν τα γουστα μας. Ειδικα στο φιξιον ειναι παρα πολυ αυτοι. Αυτα τα γκρουπακια στο φουμπου ειναι πολυ ωραια για τετοιες παρατηρησεις.
@Ironman1 αυτη η παλια Ελληνικη εκδοση ειναι our precious. Ετσι τα διαβασα πρωτη φορα
Επειδη προκυπτουν διαφορα θεματα με το brexit πλεον, μου προτεινανε και αυτο εδω. Μλκ οτι δεν εχει αγγλικο σαητ, αλλα μπορεις να συνεννοηθεις μεσω μεηλ και κανουν διανομη παντου. Εχει απειρα πραματα, απο τα λιγα πχ που χουν και τα 7 του Μπεηκκερ πλεον, και δεν μου φαινεται ιδιαιτερα ακριβο.
Εν τω μεταξυ θυμηθηκα οτι ειχα παει κιολας στο καταστημα που χουν στην παλια πολη της Στοκχολμης. Πανε πανω απο 10 χρονια, αλλα το θυμαμαι σαν ενα τεραστιο μαγαζι γεματο φαντασυ, rpg, επιτραπεζια κτλ. Το πιο εντυπωσιακο μαγαζι fiction που χω πατησει
Με έχετε ψήσει να διαβάσω άρχοντα στα γεράματα…
Πωπω ποσο ζηλευω αυτούς που ξεκινούν τωρα τον κόσμο του Τολκιν…και ειδικά όσους νεους/νέες δεν εχω δει τις ταινίες και η πρώτη τους επαφή θα είναι τα βιβλία όπως εγώ πχ πιτσιρικάς…
Δυστυχώς εγώ έχω δεί τις ταινίες και αυτός ήταν ο λόγος που δεν ξεκινουσα ποτέ να τα διαβάσω. Το να ξέρω τι γίνεται είναι μεγάλο deal breaker για να διαβάσω ένα βιβλίο.
Το τόλμησα όμως, να δούμε το αποτέλεσμα.
Heyyyy αυτά έχω κι εγώ. Συν τα κλασικά του κέδρου στα ελληνικά. Το ωραίο είναι ότι τα βρήκα τυχαία στον δρόμο σε πάγκο. Και τα 3 μαζί παίζει να τα πήρα ένα ευρώ.
Εχεις δηλαδη αυτο το αγγλικο Τwo Towers? πωωω. Στο ανταλλαζω με αλλη εκδοση…χαχα
Προσπαθω να σκεφτω μια μερα τι μου θυμιζει η τεχνοτροπια της εκδοσης που βρηκες στην Κανταθ και μου ρθε τελικα. Ειναι ενας σουηδος ο ζωγραφος που τον ακολουθω στο φουμπου. Εχει πολυ ιδιαιτερη τεχνοτροπια. θα τα παρω και εγω
http://www.casualoptimist.com/blog/2020/10/01/the-lord-of-the-rings-covers-by-johan-egerkrans/