το ποστάρω εδώ γιατί πρόσφατα μιλούσαμε για τον Άρχοντα των Δαχτυλιδιών. Είχα πετύχει κάποια στιγμή και χάζεψα λίγο σειρά φινλανδικής παραγωγής, του 1993. 9 επεισόδια αγνής 90τιλας και στιγμών έπους (παρ’ όλο που τα μέσα ήταν πενιχρά και μπορεί σκηνικά να φαντάζουν κωμικά πλέον). Για όποιον ενδιαφέρεται, υπάρχει όλο διαθέσιμο στο γιουτουμπε με αγγλικούς υπότιτλους
πω τι ακατεργαστο διαμαντι ειναι αυτο
ο Boromir υπερβολικα κουλ παντως, με ενα καπελο ετοιμος για τους Fields of the Nephilim ειναι
ισχύει, είναι νταρκ η οπτική. samurai boromir γαμάει
Εχω πορωθει τοσο με τολκιν το τελευταιο 2μηνο που ψαχνω κ εγω καμια ξενη εκδοση να εχω στην βιβλιοθηκη μου ετσι για την φαση…και γινεται χαμος! Θα μεινω αφραγκος…
Στην ίδια κατάσταση είμαι κι εγώ
τωρα που ερχονται και αυτα…
Tελειωσα το πρωτο βιβλιο απο Μalazan. Aναμεικτα συναισθηματα. Ειχε τρομερες στιγμες, ειδικα σε ο,τι αφορα τις ιντριγκες, τις συγκρουσεις αναμεσα στα διαφορα “συμφεροντα” (να το πω ετσι), αλλα με χαλασε πολυ η χρηση της μαγειας και ο τροπος που τη χρησιμοποιει (λιγο χαοτικα, χωρις να υπαρχουν συγκεκριμενοι κανονες).
Μολις πηρα το επομενο, ελπιζω να μου κανει περισσοτερο γιατι μυ ειπαν οτι ειναι το καλυτερο της σειρας (ισχυει?).
Εγώ μετά από αρκετό καιρό, ξαναξεκίνησα διάβασμα με αυτό που έπρεπε επιτέλους να τελειώσω : Children of the Mind του Orson Scott Card.
To Enders Saga, δεν είναι κάτι το απίστευτο, δεν φτάνει τα αριστουργήματα του scifi (Dune, Foundation), αλλά ξεκινάει στο πρώτο βιβλίο με μια ιστορία που φεύγει νεράκι και είναι πολύ ευχάριστη στο διάβασμα, συνεχίζει με το (καλύτερο από το 1ο) εξαιρετικό Speaker of the Dead, όπου αλλάζει πορεία και γίνεται πιο βαθύ, πάει στο Xenocide το οποίο αν και κατώτερο του Speaker of the Dead, συνεχίζει την ιστορία πολύ ωραία η οποία όμως τελειώνει στο Children of the Mind (τα 2 πρώτα μπορείς να τα διαβάσεις και να σταματήσεις εκεί, αυτό δεν ισχύει με το Xenocide και το Children of the Mind, καθώς το 2ο είναι συνέχεια του πρώτου, δηλαδή σου αφήνει την ιστορία στην μέση).
Πολύ καλό μέχρι στιγμής το Children of the Mind, το 2ο που διαβάζω στα Αγγλικά (kαθώς στο εκδοτικό οίκο αποφάσισαν ότι είναι εξαιρετική ιδέα να μεταφράσουν μέχρι το 3ο βιβλιο, αλλά όχι το 4ο που είναι απαραίτητο αν διαβάσεις το 3ο!).
Και μενα αυτο με χαλαει αρκετα. ΕΙναι θεμα του πως προτιμας το φαντασυ σου. Σε αλλους ειναι αυτο που τους αρεσει περισσοτερο πχ. Ειχα διαβασει τα 5 πρωτα παλια και τωρα στην 2η αποπειρα τελειωνω το 3ο. Για μενα οντως το 2ο παραμενει το καλυτερο απο οσο τα θυμαμαι και οπως τα διαβασα τωρα. Το τριτο που επισης το λατρευουνε πολλοι, μεχρι τα 3/5 με κουρασε πολυ αν και ειναι προφανες οτι ο Ερικσον εχει πολυ καλες ιδεες. Ευτυχως τωρα προς το τελος εχει ανεβει. Περιεργη περιπτωση ο Ερικσον για μενα. Ειναι σιγουρα πανεξυπνος. Εχει φοβερες ιδεες και παρα πολλες. Αλλα δεν με τραβαει το presentation. Παρα ειναι μεγαλα τα βιβλια και σχολαστικος ο τροπος του και δυσκολευομαι να κρατησω το ενδιαφερον μου. Νομιζω παντως οτι αν μεχρι το τριτο σου αρεσει ολο κ περισσοτερο, τοτε θα σου παει καλα ολη η σειρα
Θα επανελθω σε κανα μηνα που λογικα θα τελειωσω το 2ο χαχα
Το τριτο το διαβαζω σχεδον 2 μηνες σκεψου…καλα ειναι κ τερας. 1100+ σελιδες νομιζω. Αυτο το πραμα με το φαντασυ εχει αρχισει να με κουραζει. Πολλεεεες σελιδες
To 1o που ηταν “μικρο” (700 σελ) μου πηρε λιγο λιγοτερο απο 3 βδομαδες και ειχα μερες με αρκετο χρονο…
Τωρα το δευτερο ειδα 950 περιπου…
Το Gardens βλεπω οτι οι περισσοτεροι φανς δεν το χουν σε ιδια εκτιμηση με τα αλλα. Για μενα ηταν μαλλον το πιο ευκολοδιαβαστο κ αυτο που μου αρεσαν τα περισσοτερα διαφορετικα παρτς. Χαρακτηρες, factions κτλ. Απλα στο δευτερο ειχε πιο πολλες κορυφες.
Εν τω μεταξυ πλεον κ 700σελ μου φαινονται πολλες
μάγκες το tigana τί λέει? το έχω στο ράφι και το σκέφτομαι αν και ο συγκεκριμένος οταν διάβαζα το υφαντό δεν μπορώ να πω οτι μου άφησε κατι που θα το θυμαμαι για πάντα…
Κοιτα εμενα μου αρεσε πολυ και το Υφαντο και το Τιγκανα. Στον χωρο ομως το Υφαντο θεωρειται ακατεργαστο και οτι απο το Τιγκανα και μετα απογειωνεται σαν συγγραφεας. θα σου λεγα να το δοκιμασεις γτ ειναι πολυ διαφορετικο στορυ. Πολυ πιο πολιτικο και διαπροσωπικο
Αφού το έχεις έτσι κι αλλιώς στο ράφι, θα έλεγα κι εγώ να το ξεκινήσεις ΣΙΓΟΥΡΑ και βλέπεις, δεν έχει πολλή σχέση με τη Φιόναβαρ (όπως και τα τελευταία του δεν έχουν πολλή σχέση με την Τιγκάνα), βλέπεις και κάνεις.
Tigana εχει αποθεωθει πολλακις σε αυτο το θρεντ, προσωπικα ειναι απο τα αγαπημενα μου βιβλια και ειναι στην λιστα αυτων που φροντιζω να διαβαζω μια φορα τον χρονο (παντα κλαμα στο τελος).
Το Υφαντο επισης ειναι πολυ καλο αλλα αργει λιγο να σε πιασει, θυμαμαι οτι μετα το πρωτο βιβλιο το ειχα αφησει, οταν το ξαναπιασα ομως με ανταμοιψε. Πιο επικο σε scope και πιο κοντα στην λογικη LotR θα μπορουσες να πεις, σαφως αξιζει και αυτο, αλλα πιασε πρωτα Τιγκανα.
Σωστος σε ολα. Και μενα μου πηρε λιγο το Φιοναβαρ, αλλα το αγαπησα οσο πολυ λιγα
Προσυπογραφω και γενικοτερα ο Kay εχει μια ποιοτητα σε ολες τις δουλειες του (αυτα που χω διαβασει τουλαχιστον)
Τιγκανα για μενα με κλειστα ματια σαν το καλυτερο.
