Παρα πολυ καλη. Απο τις αγαπημενες μου. Βροχερη, ρεαλιστικη κ τραγικη. Ανεπιφυλακτα
1 Like
Παιδες κανω ενα πειραμα και ααααν καποιος δεν βαριεται μπορει να δωσει ενα φηντμπακ χωρις καμια χρονικη δεσμευση κτλ. Και εγω δηλαδη το κανω εντελως ξενοιαστα και ερασιτεχνικα. Δεν εχω καμια γνωση η φιλοδοξια παρα μονο ατελειωτη αγαπη για την πηγη.
Ξεκινησα δειλα δειλα να μεταφραζω απο περιεργεια τον Μπεηκερ. Εκατσα σε δυο μερες και εβγαλα την μια εισαγωγη προσπαθωντας να πιασω οσο πιο πιστα γινεται την ατμοσφαιρα αλλα και να ειμαι κοντα στην ιδιαιτερη γραφη του. Πχ εχει μεσα ενα αποφθεγμα απο εναν φανταστικο φιλοσοφο που εχει δημιουργησει και αναφερει συχνα μεσα στο κειμενο. Κατι σαν τον Σωκρατη του κοσμου. Τον Ajencis. Ο Μπεηκκερ οντας βαθυς γνωστης του θεματος τον εχει δημιουργησει ετσι ωστε να εχει συνεπεια και νοημα αλλα και να διαβαζεται σαν αληθινος. Εγω πχ δεν εχω γνωση και μου φανηκε δυσκολο να αναπαραγω πειστικα το πρωτο αποφθεγμα. Βεβαια πιο πολυ με ενδιαφερει το κυριως κειμενο, αλλα το αναφερω και σαν ενα context.
“If it is only after that we understand what has come before, then we understand nothing. Thus we shall define the soul as follows: that which precedes everything.”
Ajencis, THIRD ANALYTIC OF MEN.
To Third analytic of men ειναι η πιο γνωστη του δουλεια και αυτη που βρισκουμε πιο συχνα στα βιβλια.
Aν κατσει καποιος να διαβασει αυτες τις 4 σελιδουλες ας μου πει τι ατμοσφαιρα βγαινει, αν βγαινει και οποια κριτικη κτλ νομιζει. Καποια πραγματα δεν εχω κατσει να σκεφτω πως θα μπορουσανε να μεταφραστουν. Καποια ονοματα πχ η η εννοια του No-God που ειναι μεσα στα βιβλια κατι αναμεσα στον τρομο του Sauron, την αρνηση της υπαρξης και ενα philosophical zombie.
Nομιζα οτι μπορω να upload word, αλλα τελικα δεν γινεται οποτε το κανα ολο paste εδω
Εάν και μόνο εάν κατανοούμε ότι έχει υπάρξει ύστερα, τότε δεν κατανοούμε τίποτα. Συνεπώς θα ορίσουμε την ψυχή ως ακολούθως: Αυτή η οποία προηγείται απάντων.
-
ΑΓΙΕΝΣΙΣ, Η ΤΡΙΤΗ ΑΝΑΛΥΤΙΚΗ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ
2147 Χρονιά του Χαυλιόδοντα, Βουνά της ΝτεμούαΚάποιος δεν μπορεί να υψώσει τείχη ενάντια σε ότι είναι ξεχασμένο.
Η ακρόπολη της Ίσουαλ υπέκυψε στο απόγειο της Αποκάλυψης. Κανείς όμως στρατός από απάνθρωπα Σρανκ δεν κατάκτησε τα τείχη της. Κανένας από τους δράκους με τις φλογερές καρδιές δεν γκρέμισε τις πύλες της. Η Ισουάλ ήταν το μυστικό καταφύγιο των Κουνιούρικ Υψηλών Βασιλέων, και κανείς, ούτε ο No-God δεν θα μπορούσε να πολιορκήσει κάτι που είναι κρυφό.
Λίγους μήνες νωρίτερα, ο Ανασουρίμβορας(*Anasurimbor) Γκανρέλκα ο δεύτερος, Βασιλιάς του Κουνιούρι, είχε διαφύγει στην Ίσουαλ με ότι είχε απομείνει της ακολουθίας του. Ψηλά στα τείχη, οι φρουροί του ανήσυχοι αγνάντευαν τα σκοτεινά δάση που εκτείνονταν στις πλαγίες, οι σκέψεις τους στοιχειωμένες από τις μνήμες καμένων πόλεων και πλήθη κραυγών απόγνωσης. Όποτε ο αγέρας λυσσομανούσε, έσφιγγαν την άσπλαχνη πέτρα της ακρόπολης, ενθυμούμενοι τις κόρνες(*horns) των Σρανκ. Ανταλλάσσανε μεταξύ τους ξέπνοους καθησυχασμούς. Δεν είχαν ξεφύγει από τους διώκτες τους? Δεν ήταν τα τείχη της Ισουάλ απόρθητα? Που αλλού θα μπορούσε καλύτερα να επιβιώσει ο άνθρωπος το τέλους του κόσμου?Η πανούκλα πήρε πρώτο τον βασιλιά. Έτσι ήταν γραπτό να γίνει. Ο Γκανρέλκα είχε δακρύσει μόνο στην Ισουάλ. Είχε θυμώσει όπως μόνος ένας Αυτοκράτορας του τίποτα θα μπορούσε να θυμώσει. Την επόμενη νύχτα τα μέλη του οίκου του κουβάλησαν την σορό του κάτω στο δάσος. Αντίκρισαν την αντανάκλαση της νεκρικής πυράς στα μάτια των λύκων. Δεν τραγούδησαν κάποιο μοιρολόι, παρά μόνο μουρμούρησαν κάποιες άψυχες προσευχές.
Πριν καν προλάβουν οι πρωινοί άνεμοι να διαλύσουν τις στάχτες προς στον ουρανό, η πανούκλα πήρε άλλους δύο. Την παλλακίδα του Γκανρέλκα και την κόρης της. Ήταν λες και κυνηγούσε να εξοντώσει το αραιωμένο αίμα του. Χτυπούσε το ένα μέλος μετά το άλλο. Οι φρουροί στα τείχη λιγόστεψαν, και παρόλο που αγνάντευαν τον ορεινό ορίζοντα με ζήλο, δεν υπήρχε τίποτα να δούνε. Οι κραυγές των ετοιμοθάνατων πλημμύρισαν τις σκέψεις τους με τρόμο.
Λίγο μετα δεν υπήρχαν ούτε οι φρουροί. Οι πέντε Ιππότες του Trysë, που είχαν σώσει τον Γκανρέλκα στα πεδία του Ελέανοτ κείτονταν στα νεκροκρέβατα τους. Ο Μεγάλος Βεζίρης, με τις χρυσές ρόμπες του λερωμένες από το έντερο του, πεσμένος νεκρός ανάμεσα στα απόκρυφα αρχεία του.
Ο θείος του Γκανρέλκα , που είχε οδηγήσει την σπαρακτική επίθεση στις πύλες της Γκολγκότεραθ τις πρώτες μέρες της Αποκάλυψης, κρεμασμένος στο δωμάτιο του, έρμαιο στον άνεμο. H βασίλισσα κοίταζε αποσβολωμένη τα λεκιασμένα της σεντόνια.Από όλους όσους διέφυγαν στην Ίσουαλ, μόνο ο μπάσταρδος γιός του Γκανρέλκα και ο Βάρδος Ιερέας επέζησαν τελικά.
Τρομαγμένο από τους περίεργους τρόπους και το ένα λευκό μάτι του Βάρδου, το μικρό παιδί κρυβόταν και ξεπροβόδιζε μόνο όταν η πείνα του ήταν αφόρητη. Ο γεροβάρδος τον έψαχνε συνεχώς. Του τραγουδούσε αρχαία τραγούδια αγάπης και πολέμου, παραποιώντας τα με βλάσφημους τρόπους. “Παιδί που είσαι?” φώναζε παραπαίοντας στις αίθουσες. “Ασε με να σου τραγουδήσω. Να σε δελεάσω με μυστικά τραγούδια. Να μοιραστούμε την δόξα του παρελθόντος”.
Ένα βράδυ ο Βάρδος έπιασε το παιδί. Πρώτα χάιδεψε το μάγουλο του και μετά τον μηρό του. “Συγχώρα με” ψέλλισε ξανά και ξανά, αλλά τα δάκρυα κυλούσαν μόνο από το τυφλό μάτι του. “Δεν υπάρχουν εγκλήματα” μουρμούρησε μετά, “όταν δεν έχει μείνει κανείς ζωντανός”.
Το παιδί όμως έζησε. Πέντε νύχτες μετά, παρέσυρε τον Βάρδο Ιερέα πάνω στα θεόρατα τείχη της Ίσουαλ. Όταν αυτός παραπάτησε μεθυσμένος, τον έσπρωξε στο κενό. Στάθηκε για ώρα στην άκρη, κοιτώντας κάτω στο σκοτάδι το διαλυμένο πτώμα. Η μόνη διαφορά με τα άλλα, αποφάσισε, ήταν ότι αυτό ήταν ακόμα νωπό. Ήταν δολοφονία όταν δεν έχει μείνει κανείς ζωντανός?
Ο χειμώνας έφερε το ψύχος στις ερημιές της Ίσουαλ. Γατζωμένο στις πολεμίστρες, το παιδί άκουγε τους λύκους να τραγουδούν και να μαλώνουν μέσα στο βαθύ δάσος. Αγκάλιαζε το κορμί του με τα χέρια του, μουρμουρίζοντας τραγούδια της νεκρής μητέρας του και απολαμβάνοντας τον ψυχρό άνεμο στα μάγουλα του. Έτρεχε ανάμεσα στις αυλές, απαντώντας στους λύκους με πολεμικές κραυγές του Kûniüri, κραδαίνοντας όπλα που τον γονάτιζαν με το βάρος του. Μια στο τόσο, με μάτια γουρλωτά από ελπίδα και υπερφυσικό τρόμο, θα σκούνταγε τους νεκρούς.
Όταν το χιόνι κόπασε, φωνές ακούστηκαν μπροστά από τις πύλες της Ίσουαλ. Κοιτώντας μέσα από τις σκιές, είδε μια ομάδα ταλαιπωρημένων ανθρώπων. Πρόσφυγες της Αποκάλυψης. Εντόπισαν την σκιά του και παρακάλεσαν για φαγητό και καταφύγιο. Το παιδί τρομαγμένο, δεν απαντούσε. Οι κακουχίες τους κάνανε να φαίνονται άγριοι. Σαν άνθρωποι λύκοι.
Όταν άρχισαν να σκαρφαλώνουν τα τείχη, το παιδί το έσκασε στα βάθη του οχυρού. Σαν τον Βάρδο Ιερέα, τον ψάξανε και αυτοί, φωνάζοντας του ότι δεν έχει τίποτα να φοβηθεί. Τελικά, ένας από αυτούς το βρήκε τρομαγμένο πίσω από ένα βαρέλι με σαρδέλες. Με μια φωνή, ούτε γλυκιά ούτε απειλητική, του είπε: “ Είμαστε Dynyain, παιδί. Υπάρχει λόγος να μας φοβάσαι?”
Το αγόρι κραδαίνοντας το σπαθί του πατέρα του φώναξε. “Όσο οι άνθρωποι ζούνε, θα γίνονται εγκλήματα”
Ο άντρας, με μάτια γεμάτα θαυμασμό του απάντησε. “Όχι μικρέ. Μόνο όσο οι άνθρωποι θα εξαπατώνται.”
Για λίγο, ο μικρός Ανασουρίμβορας, έμεινε άφωνος. Με σεβασμό, άφησε το σπαθί του πατέρα του και πήρε το χέρι του ξένου. “Ήμουν ένας πρίγκηπας” ψέλλισε.
Ο ξένος τον συνόδευσε στους άλλους και όλοι μαζί γιόρτασαν την παράξενη τύχη τους. Κάλεσαν, όχι στους θεούς που απαρνήθηκαν, αλλά ο ένας στον άλλο, ότι εδώ ήταν μάρτυρες μια μεγάλης συσχέτισης σκοπών. Εδώ η πιο άγια επίγνωση θα γεννιόταν. Στην Ίσουαλ, είχαν βρει καταφύγιο από το τέλος του κόσμου.
Αδύναμοι, αλλά ντυμένοι με τις γούνες βασιλέων, οι Dynyain ξήλωσαν τους μαγικούς ρούνους από τα τείχη και έκαψαν τα απόκρυφα βιβλία του Μεγάλου Βεζίρη. Τα κοσμήματα, τα χαλκηδόνια, τα μεταξένια και χρυσά ρούχα, όλα θάφτηκαν μαζί με τα πτώματα της δυναστείας.Και έτσι, η ύπαρξη τους ξεχάστηκε από τον κόσμο για δυο χιλιάδες χρόνια.
9 Likes
Οποτε τωρα ετσι θα μας αφήσεις? ποτε θα περιμένουμε το υπολοιπο;
Πολυ ωραία δουλειά και μεράκι φιλέ. Πραγματικά ειναι κριμα που δεν εχει αναλαβει κάποιος εκδοτικος Bakker και Erikson… 
1 Like
Μπράβο ρε φίλε, εξαιρετική απόδοση και 100% εντός κλίματος. Δύο λεπτομέρειες, καθαρά δικά μου κολλήματα: Θα άφηνα τον Anasurimbor ως έχει, δηλαδή Ανασουρίμπορ και δε θα ασχολιομουν με κλίσεις. Ονομαστική, γενική κλπ.
Και στον βεζύρη θα κολλαγα μπροστά το Μέγας και όχι Μεγάλος. Συνέχισέ το όποτε μπορείς ε;
4 Likes
Θα συμφωνήσω με τον Achamian για τον Anasurimbor, και όντως έχεις κάνει πολύ ωραία απόδοση. Η μόνες φάσεις που με πέταγε λίγο ήταν σε ονομασίες, αλλά αυτός είναι και ένας από τους λόγους που συνήθως διαβάζω αγγλικές εκδόσεις, οπότε δεν είναι δικό σου θέμα.
Με την ευκαιρία να σε ευχαριστήσω, παλιότερα ποστ σου ήταν η αφορμή να γνωρίσω τον Bakker και να διαβάσω την τριάδα του Prince of Nothing.
2 Likes
Πω ρε φίλε τι μας κάνεις τώρα…
1 Like
Το Ανασουριμβορας ειναι πιο πολυ inside joke με φιλους. Οποιον κονιορδο η χειραγωγο δουμε τον λεμε Ανασουριμβορα
Πολυ σωστο το Μεγας. Καλα οποτε το ξαναδιαβαζω, αλλαζω κ κατι
1 Like
Αφου ειναι αμπαλοι 
Σιγα σιγα θα το παω κ βλεπουμε. Μ αρεσει τοσο η στμοσφαιρα κ η γραφη αυτων των βιβλιων που με κραταει
@Empty_Shell ελπιζω να σ αρεσε εστω λιγο
Ενα ενδιαφερον κομματι ειναι που βλεπω πολλους εξω να λενε οτι τοτς φαινεται πολυ ακραιο οτι εχει βιασμο παιδιου στην εισαγωγη κ για αυτο δεν το διαβαζουν. Δεν ξερω, αλλα αυτο το κομματι ειδικα το βρισκω πολυ ενδιαφερον. Γενικα εχω φανταστει ευκολα ολοκληρη ταινια βασισμενη σε αυτες τις 4 σελιδες. Ξεκινωντας με μεσαιωνικο δραματικο, αποκαρδιωτικο post apoc με ομιψλωδει δαση κ βουνα, να εξελισσεται μετα σε ενα κλειστοφοβικο θριλερ μεταξυ του μικρου κ του Ιερεα. Εδω ολοκληρος Μαρτιν εγινε τιτανας ξεκινωντας με αιμομιξια, αποπειρα παιδοκτονιας κ βιασμο ανηλικης κ δεν ακους ουτε τα μισα
1 Like
Αυτό το γ@μήδι το βιβλίο, ακόμα κ στα ελληνικά είναι δύσκολο να το παρακολουθήσεις… . Μου είχε βγει η παναγία να διαβάσω τον πρώτο τόμο.
1 Like
Καλα τωρα Ελληνικα…δικα μου. Απο κανονικο μεταφραστη κ με εντιτορ θα ηταν πολυ πιο ευκολο.
Εχει δυσκολη γραφη, αλλα νομιζω πιο πολυ θεματικα κ οχι σαν εκτελεση. Γενικα γραφει μικρες κ δυνατες προτασεις. Νοηματικα θελει προσοχη κυριως
1 Like
Εμφανιστηκε και ο δικος σου
Νονμεν, Σρανκ και άνθρωποι
Οι πρώτοι ξεχνάνε,
Οι τρίτοι μετανιώνουν
Και οι δεύτεροι περνάνε καλά
- ΑΡΧΑΙΟ ΚΟΥΝΙΟΥΡΙΚ ΠΑΙΔΙΚΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ
Αυτή είναι η ιστορία ενός μεγάλου και τραγικού ιερού πολέμου, των παντοδύναμων παρατάξεων που θέλησαν να τον εκμεταλλευτούν και διαστρεβλώσουν, και ενός γιου που έψαχνε τον πατέρα του. Και όπως γίνεται με όλες τις ιστορίες, εμείς, οι επιζώντες, είμαστε αυτοί που θα γράψουμε τον επίλογο του.
- ΝΤΡΟΥΣΑΣ ΑΚΕΜΙΑΝ, ΣΥΛΛΟΓΗ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ
Τέλη Φθινοπώρου, 4109 Χρονιά του Χαυλιόδοντα, Βουνά της Ντεμούα
2 Likes
Είναι αγαπούλας.
1 Like
Τι έστω λίγο, μιλάμε για αποκάλυψη (nudge nudge). Κάνω διάλειμμα και διαβάζω άλλα πράγματα, αλλά ανυπομονώ να τσιμπήσω τα άλλα 4 κάποια στιγμή. Δυστυχώς δεν είμαι και ο πιο γρήγορος όταν πιάνω ένα βιβλίο…
1 Like
Πολυ χαιρομαι οταν ακουω κατι τετοιο. Τα αλλα 4 ειναι Αποκαλυψη της Αποκαλυψης
1 Like
Arise, arise, Riders of Théoden!
Fell deeds awake: fire and slaughter!
Spear shall be shaken, shield be splintered,
a sword-day, a red day, ere the sun rises!
Ride now, ride now! Ride to Gondor!
11 Likes
Είχα ξεκινήσει να διαβάζω το Reality Dysfunction, το οποίο ήταν συμπαθεστατο. Όμως λόγω καθημερινότητας ( όλα αυτά πριν τελειώσουν τα σχολεία), δεν το συνέχισα.
Όσο πλησίαζαν σιγά σιγά οι διακοπές, είχα μπει πάλι σε mood διαβάσματος, αλλά ακόμα δεν ήξερα αν ήθελα να ξεκινήσω ένα τεράστιο saga στα αγγλικά - είμαι και λίγο ψυχαναγκαστικές, οπότε όταν ξεκινάω κάτι θέλω και να το τελειώνω. Επειδή λοιπόν ήθελα κάτι που να φεύγει πιο εύκολα (με λίγα λόγια ελληνικά) , είχα αποφασίσει ότι το Reality θα είναι το επόμενο. Ποιο θα ήταν το προηγούμενο??
Ε λοιπόν, το αποφάσισαν οι διαφημίσεις του facebook, που εμφανίστηκε η φρέσκια μετάφραση του Foundation’s Edge. Οι παρυφές του Θεμελίου λοιπόν θα ήταν το επόμενο ( και το μεθεπόμενο το Θεμέλιο και Γη).
Τι και αν τα είχα ξαναδιαβάσει? Την αυθεντική 3λογια 2 φορές (Θεμέλιο, Θεμέλιο και Αυτοκρατορία, Δεύτερο Θεμέλιο) και την συνέχεια μόνο μια φορα (Foundation’s Edge, Foundation and Earth). Ήταν ευκαιρία λοιπόν να θυμηθώ αυτά τα 2 βιβλια, αλλά φυσικά έπρεπε να διαβαστεί εξ ολοκλήρου( έχει γίνει το λάθος να διακοπεί σειρά επειδή δεν είχε έρθει ακόμα το επόμενο βιβλίο, το οποίο και τελικά δεν διαβάστηκε ποτέ, γιατί στο μεταξύ ξεκίνησα καινουργια πραγματα).
Οπότε ξεκίνησα από την αρχή για να θυμηθώ λεπτομέρειες. Όσο και αν τα είχα ξαναδεί, τα βιβλία για ακόμα μια φορά ήταν απολαυστικά. Έφυγαν με χαρακτηριστική άνεση. Τα 3 πρώτα αν και γραμμένα 70 χρόνια πίσω, δεν τους φαίνεται ούτε στη ελάχιστο, καθώς η ιστορία είναι δοσμένη έτσι ώστε να μην χρειάζεται να φανεί η τεχνολογία της ηλικία. Με λίγα λόγια, το 1950 ο Asimov κατάφερε να γράψει scifi το οποίο μπορεί να γίνει ακόμα πιστευτό. Το μόνο τους ελάττωμα είναι πως τα 3 πρώτα βιβλία καλύπτουν μια περίοδο 300 περίπου χρόνων, οπότε εκεί που αρχίζεις και δενεσαι με κάποιους χαρακτήρες, μετά απλά δεν υπάρχουν γιατί απλά έχεις πάει 100 χρόνια μπροστά.
Αριστοτεχνικά πλεγμένη ιστορία, με διάφορες πολιτικές , θρησκευτικές , οικολογικές, σεξουαλικές ( αναφορές σε γένος “το” από το 1986 που έγραψε το τελικό) απολήξεις.
Μπορεί άλλοι να τον έχουν ξεπεράσει σε διάφορους τομείς, αλλά τουλαχιστον στο σύνολο και σε σημαντικότητα, κανείς.
Σε κάθε περίπτωση, έκανα ένα εφταμηνο διάλειμμα μετά το ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΌ Expanse , γιατί πολύ απλά με είχε απορροφήσει τόσο που έψαχνα κάτι αντίστοιχα μεγαλειώδες. Συγχρόνως όμως δεν ήθελα να παιδευτω με αγγλικά σε διακοπές, οπότε το Θεμέλιο ήρθε και έδεσε. Τώρα βέβαια πάμε σε Prelude to Foundation, οπότε μάλλον και θα είναι μια ιδανική σπρωξια για τις 1000+ σελίδες του αρκετά ανεβασμένου σε επιπεδο δυσκολίας ,Reality Dysfunction.
To cut a long story short: οποίος δεν έχει διαβάσει θεμέλιο, να κάνει την χάρη στον εαυτό του να το διαβάσει.
4 Likes
Foundation φοβερο. Ειμαι περιεργως να δω πως θα σου φανει ο Χαμιλτον.
Ο Χάμιλτον όσο είχα διαβάσει φαινεται εξαιρετικός. Κατά τον Σεπτέμβρη βλέπω να το ξεκινάω, αν δεν διαβάσω και την 3λογια των Ρομπότ στο μεταξύ (εξαιρετικά πιθανό). Βέβαια όσο πρόλαβα να διαβασω, ακόμα και σε αυτές τις λίγες σελίδες, πρόλαβα και είδα επιρροές από Asimov (το δέσιμο που δεν χει το πλοίο με τον πιλότο ). Γενικα ο Asimov είναι ξεκάθαρα παντού. Από το Enders Game, στο Dune, στο Expanse ακόμα και στο Hitchhiker’s.
2 Likes
Εγω τωρα στις διακοπές έπιασαν να κανω re-read ότι προλάβω απο το dark tower μετα απο 20 χρόνια και ειναι φουλ nostalgic…
1 Like
Κ γω στο ιδιο μουντ. Πριν λιγο καιρο τελειωσα το πρωτο. Αργα η γρηγορα θα πιασω κ το δευτερο.
Το πρωτο μ αρεσε ακομα πιο πολυ απο την πρωτη φορα
1 Like