Μετά από ένα τεράστιο διάλειμμα και λίγο πιο “εύκολα” αναγνώσματα, επιστρέψαμε.
Το καλοκαίρι rereading το LoTR (για να πιάσω το Σιλμαρίλλιον τις επόμενες μέρες) και τα 2 πρώτα του Bakker (ξεκίνησα πάλι από την αρχή με σκοπό να τελειώσω τη σειρά επιτέλους φέτος).
Μετά το River Of Stars του G.G.Kay το οποίο είναι και το πρώτο του που όχι μόνο παράτησα αλλά δεν έχω και καμία όρεξη να πιάσω ξανά, είπα να μπω πάλι on track μιας που βγήκε και το καινούργιο του και να συνεχίσω από εκεί που είχα μείνει. Btw, έχουν ξεφύγει οι τιμές και στα βιβλία, τι 30ευρώ ρε μαλάκες ένα απλό hard cover, είστε καθόλου καλά;
Children Of Earth And Sky λοιπόν, και ξανά μανά η ίδια μανιέρα “παίρνω ένα ιστορικό γεγονός και μια συγκεκριμένη εποχή στην ιστορία και εκεί πάνω γράφω εγώ μια δικιά μου fantasy ιστορία”, προσωπικά έχω κουραστεί από αυτό το πράγμα και ειδικά επειδή τον Kay τον αγαπάω πολύ θα ήθελα περισσότερα πράγματα από κάποιον που έστησε τον κόσμο μιας Φιόναβαρ ξέρω γω.
Ο ίδιος έχει ξεκαθαρίσει τη θέση του, είπε και ότι από τέτοια βιβλία μπορεί κάποιος να ψηθεί να μελετήσει τα actual γεγονότα και να ανοίξει ένα βιβλίο ιστορίας, εγώ σε αυτό πάντα απαντούσα ότι αν θέλαμε να ανοίξουμε καποιο βιβλίο ιστορίας τότε ΘΑ ΑΝΟΙΓΑΜΕ ΚΑΠΟΙΟ ΒΙΒΛΙΟ ΙΣΤΟΡΙΑΣ, αλλά τι να γίνει, στον συγκεκριμένο το συγχωρώ.
Όπως προσπαθώ να συγχωρέσω και κάποια ανεπίτρεπτα λάθη/εύκολες λύσεις που διάβασα στο Children, σε κάποια φάση ειδικά που περιγράφει κάτι που έγινε πριν 30-40 σελίδες αλλά γράφει κάτι διαφορετικό από αυτό που έγραψε πριν, σιγμιαία σκέφτηκα μια κακία για ghost writers αλλά εντάξει, φαντάζομαι πως δε θα ισχύει για τον συγκεκριμένο.
Είχε και κάποιες άλλες χαζομαρούλες, είχε και τον βασικό κορμό της ιστορίας ίδιο με αυτόν του Sarantium, ε λίγο στην αρχή βαρέθηκα αλλά σε κάποια φάση που μπήρε μπρος η ιστορία και σε 2-3 συγκεκριμένες σκηνές με τον Χαλίφη θυμήθηκα γιατί τον αγαπάω (τον Kay, όχι τον χαλίφη), διάβασα κάπου 180 σελίδες σε ένα βράδυ.
Πήρα και το The Devils του έτερου αγαπημένου μου Abercrombie αν και ακόμα δεν έχω τελειώσει την Age of madness τριλογία του, και δυστυχώς θα διαφωνήσω λίγο με το παρακάτω ποστ:
Εκτίμησα το ότι ξεκίνησε να γράφει σε έναν εξολοκλήρου νέο κόσμο, αλλά.
Το έπιασα με το που τέλειωσα το Children, και εκεί που έλεγα “έλα πάμε γαμώ, όχι άλλο fantasy βασισμένο σε πραγματικά ιστορικά γεγονότα και βλακείες, Αμπερκρόμπι άρχοντα πάρε μου τα υπάρχοντα”, ανοίγω το βιβλίο και βλέπω τον χάρτη.
ΑΝΤΕ ΔΕ ΓΑΜΙΕΤΑΙ λέω, Αμπερκρόμπι άρχοντα κλπ, τελικά μια μετριότητα imho.
Λίγο Suicide Squad από δω (με τους μισούς χαρακτήρες να είναι απλώς αδιάφοροι και κάποιοι άλλοι εντελώς εκνευριστικοί και γαμώ τις μάνες τους, κάθε φορά εύχομαι Brother Diaz να πεθάνει στην αμέσως επόμενη σελίδα, Sunny λατρεία όμως), λίγο rpg από εκεί (θα σας ανοίξουμε, αλλά πρώτα θα πάτε σε εκείνο το σπίτι να μου φέρετε το τάδε artifact), και το δυνατό του σημείο που είναι η περιγραφή στις μάχες και τα πετσοκόμματα που λέει και ο Achamian, εχμ, νταξ σιγά, έχει γράψει και ένα Heroes που κάθε παράγραφο τη διάβαζα δύο φορές ξέρω γω, αυτά εδώ νομίζω τα έγραψε την ώρα που έτρωγε μπροστά στον υπολογιστή του.
Γενικά τόση διαγώνια ανάγνωση δεν έχω κάνει σε κανένα βιβλίο του (οκ, ίσως στο Best Served Cold) και πολλές φορές σκέφτηκα να το αφήσω και να το πιάσω κάποια άλλη φορά μήπως έχω περισσότερη όρεξη. Μου μένουν 200 σελίδες ακόμα και δε μου κάνει κέφι να το πιάσω γρήγορα για να το τελειώσω, αυτό μάλλον τα λέει όλα (για μένα, όχι απαραίτητα για το βιβλίο γιατί γενικά διάβασα πιο πολλά αποθεωτικά σχόλια παρά σαν τα δικά μου).
Σίγουρα δε θα τρέξω να αγοράσω τα 2 επόμενα με το που θα βγουν, που απ’ότι διάβασα είπε ότι θα είναι στον ίδιο κόσμο αλλά με λίγους κοινούς χαρακτήρες.
Btw αυτό με τα δικαιώματα δε σημαίνει κάτι απαραίτητα, σίγουρα όχι ταινία τώρα πολύ σύντομα, τα δικαιώματα του Best Served Cold τα έχει πουλήσει εδώ και χρόνια και δεν ακούγεται καν κάτι σχετικά.
Κατά τα άλλα σήμερα γύρισα από την αγορά με το Broken Sword του Poul Anderson και το πρώτο Hyperion λόγω των όσων έχει γράψει στο θρεντ ο RedViper, είχα αγοράσει τα Ilion και Olympοs του Simmons μετά από όσα έγραψε στο θρεντ ο Γράκχος, κάποια στιγμή σε επόμενη παραγγελία θα τιμήσω και τον Gene Wolfe, ε αυτά, λογικά θα μου βγάλουν όλη τη φετινή σεζόν.
Τσηρς/
