Οι Queen, όντως στη δισκογραφία τους παρουσιάζουν μία ποιοτική κοιλιά στα 80ς, αλλά με το που έμαθαν το πρόβλημα του Mercury και σταμάτησαν τα όργια, τα πάρτυ, την πολύ κόκα, κλπ έβγαλαν κατ’ εμέ πάλι καταπληκτικούς δίσκους. Το Innuendo είναι δίσκος που έχει μέσα τουλάχιστον 6 κομματάρες που σηκώνουν την τρίχα κάγκελο και σε αφήνουν να κοιτάς το ηχείο σου με ανοικτό το στόμα και να σκέφτεσαι ότι είναι ρεζίλι να δακρύσεις…
Απλα, στην ενδιάμεση δισκογραφία τους, έβγαζαν με κάθε δίσκο 1-2 επιτυχίες που γινόντουσαν κλασικές γιατί είχαν το ταλέντο για να το κάνουν αυτό για την πλάκα τους, έβγαλαν σχεδόν όλοι σόλο δίσκους με καταπληκτικά κομμάτια και έτσι διατήρησαν τη φήμη τους καθ’όλα τα 80ς
Καλα για ΧΙΜ δεν μπορω να δεχτω οτι επειδη προωθουνται τρελα, γινηκαν και κορυφαιοι, πραγματικα δεν μπορω. Με την ιδια λογικη ειναι κορυφαιοι και οι Εβατετοιοι.
Οσο για τους Γκανζ, γενικα δηλαδη προσωπικα μουσικη για μενα ναι, ειναι η μελωδια, ειναι ο στιχος, ειναι ολα αυτα, ειναι ο τροπος που το ερμηνευει καποιος το τραγουδι κ.λ.π. Αλλα οχι, δεν ειναι ουτε οι δηλωσεις, ουτε τα καβγαδακια των μελων, ουτε η αλαζονικη συμπεριφορα απεναντι στους θαυμαστες(προσωπικα δεν την εχω βιωσει κιολας για να ξερω αλλα νταξ:p ) ουτε αν ο Αξλ ειναι καλο παιδι και τρωει το φαγητο του. Αμ αν ηταν ετσι θα ακουγα Πλουταρχο. Οχι δεν ειμαι φανμποησα, τα ιδια θα μπορουσα να πω και για τους Μανογουορ ξερω γω που δεν με τρελαινουν καθολου.
