με 12 παιζει ενιοτε φιλτατε!!
συνηθως παο-οσφπ εχουν αυτο το προνομιο…:roll:
παρολαυτα δικαια νικησε,μας επιασε χωρις κεντρο,αυτοι ειχαν 3 αμυντικα χαφ μας πηραν παραμαζομα συν την απιστευτη ευστοχια
το μονο για την διαιτησια ειναι η κοκκινη που δεν εδωσε ο κακος…απο εκει κ περα μην λεμε τιποτα.
ολα τα ειπε ο Κουπερ…ντροπη.
χαιρομαι που σαν οπαδοι εχουμε φθασει στο επιπεδο να τραγουδαμε ακομα και αν χανουμε και ας μην αρεσει σε μερικους.
μπραβο και στους παιχτες της αεκ που την ωρα που πηγαιναν οι δικοι μας να καταθεσουν τα στεφανια σταματησαν την προθερμανση και χειροκροτησαν.
Δε με νοιαζει αν θα με πει καποιος γραφικο (γινεται ετσι κι αλλιως) και ουτε αποτελει δικαιολογια για το χτεσινο.
Γιατι οταν αφηνεις ενα παιχνιδι να παει απο 0-2, 0-4 εισαι αξιος της μοιρας σου.
Απλα οταν βγαινει καρταστο Λαγο και στο επομενο λεπτο κανει μαρκαρισμα για καρτα, οταν ο Καφες στο επομενο λεπτο παει να κοψει την μπαλα στον Κοκε και “φλερταρει” συνεχως και μ’ αλλη κιτρινη και οταν ο Λεοναρντο δινει στα ισαι κλωτσια εκτος φασης, δεν ειναι ολα καλα και δεν προκυπτει απο αυτο οτι θα χαναμε ετσι κι αλλιως.
Καλό είναι οτι τραγουδάνε και στην ήττα…
αλλά άμα κάνει 3-4 ήττες με 4-0 δεν νομίζω να λέμε τι ωραία είναι…και ούτε θα τραγουδάνε…βλέπουν οτι η ομάδα προσπαθεί να κάνει κάτι και από την πλευρά τους βοηθάνε όσο μπορούν…δεν είναι οτι άλλαξαν οι φίλαθλοι μέσα σε μια μέρα…
iron οι δικοι μας παιχτες μας στερησαν το δικαιωμα να κραξουμε τον κακκο…
οχι επειδη εχασαν αλλα επειδη δεν εκαναν τιποτα.
οπως και να το δεις κριμσον ειναι πολυ οπαδικο να χανεις και να φωναζεις ακομα για την ομαδα σου.
καλά ναι…δεν είπα τίποτα κακό…μια χαρά είναι να γίνεται αυτό…
Σιγουρα, αλλα δεν παυουν να ειναι αληθεια αυτα που λεω, οπως δεν παυουν να ειναι γεγονοτα που εγιναν, ενω το σκορ ηταν 0-0.
Οχι οτι αποτελει το βασικο στοιχειο του ματς, αλλα σιγουρα ειναι ενα θεμα.
Κατα τα αλλα, δεν υπαρχουν λογια για το χτεσινο.
Εχω εμπιστοσυνη στον καταλληλο ανθρωπο οτι τετοια φαινομενα και νοοτροπιες θα αποτελεσουν παρελθον.
[B]Super… ντροπή! [/B]
[B]Super 3:[/B]
«Είμαστε αιφνιδιασμένοι και θυμωμένοι. Δεν είμαστε σε θέση να ζυγίσουμε, ποιο από τα δυο συναισθήματα υπερισχύει, αλλά μικρή σημασία έχει, τώρα, αυτό. Αιφνιδιασμένοι από την εικόνα της ομάδας και θυμωμένοι για το χαρακτήρα που επέδειξε στο χθεσινό αγώνα.
Τα δείγματα γραφής των έντεκα επίσημων αγώνων ήταν από ενθαρρυντικά έως αισιόδοξα και ήρθε ένα κάκιστο αποτέλεσμα να θολώσει όλη την εικόνα. Να δημιουργήσει εντυπώσεις σε βάρος της ομάδας και όλης αυτής της προσπάθειας που είναι πολυεπίπεδη και στοχεύει στην διαρκή πρόοδο του συλλόγου σε όλους τους τομείς.
Όταν όμως το αγωνιστικό βάζει ανάχωμα, όλα τα υπόλοιπα πάνε περίπατο. Είναι ήττα ντροπής για τον ΑΡΗ. Δε θα κρυφτούμε, ούτε θα εξωραΐσουμε την εικόνα. Η έκταση του σκορ είναι αδικαιολόγητη. Η ιστορία έγραψε ένα αποτέλεσμα που κανείς πριν την έναρξη του αγώνα, ούτε καν θα το φαντάζονταν.
Κι όμως η ίδια η ομάδα αναίρεσε όσα είχαμε πιστέψει για εκείνη. Ο αγώνας ήταν κρίσιμος για τη συνέχεια. Παίζαμε με άμεσο αντίπαλο μας για τις υψηλές θέσεις κι η ήττα μάς φέρνει πίσω. Περισσότερο επικοινωνιακά και λιγότερο αγωνιστικά, μιας και βρισκόμαστε μόλις στην 6η αγωνιστική και δεν έχει κριθεί τίποτα για τη συνέχεια.
Δεν μπορούμε όμως να χωνέψουμε κάποια πράγματα, στα οποία θα σταθούμε ως επιμέρους παρατηρήσεις. Δεν ανεχόμαστε από οποιονδήποτε ποδοσφαιριστή που φορά τη φανέλα του ΑΡΗ να δείχνει την εικόνα του παραιτημένου, να χάνει διαρκώς προσωπικές μονομαχίες και να μην έχει τον ποδοσφαιρικό τσαμπουκά κι εγωισμό να διορθώσει αυτή την απαράδεκτη αγωνιστική συμπεριφορά.
Δεν ανεχόμαστε, επ
ουδενί, από οποιονδήποτε ποδοσφαιριστή του ΑΡΗ να δίνει την εντύπωση ότι είναι, πνευματικά, εκτός παιχνιδιού. Να μην κυνηγά τη μπάλα με το ίδιο πάθος με το οποίο την κυνηγούσαν οι αντίπαλοι ακόμη κι όταν προηγούνταν με διαφορά στο σκορ! Να βγάζει την αίσθηση ότι παράτησε, πρόωρα, το παιχνίδι, ότι κατέθεσε τα όπλα και περιμένει στωικά το σφύριγμα της λήξης για να πάει σπίτι του να ξεκουραστεί, ενώ ξεκουραζόταν σόλο τον αγώνα και κούρασε όσους τον έβλεπαν!Δεν ανεχόμαστε από οποιονδήποτε ποδοσφαιριστή του ΑΡΗ να εμφανίζει και πάλι ποδοσφαιρική αφέλεια, ενώ ο κουτοπόνηρος αντίπαλος είχε τακτική και ήταν προσηλωμένος στο παιχνίδι του? και πάνω απ? όλα δεν ανεχόμαστε από οποιονδήποτε ποδοσφαιριστή του ΑΡΗ να μην έχει αντιληφθεί ότι η νίκη της προηγούμενης αγωνιστικής ξεπεράστηκε και δε θα είναι το «μαξιλαράκι» όλης της χρονιάς.
Είναι το δεύτερο κρούσμα. Μετά τη νίκη επί της Ατλέτικο Μαδρίτης, είδαμε μια εμφάνιση-έκτρωμα στη Ν. Σμύρνη που τη θεωρήσαμε ως μεμονωμένο περιστατικό κι απλά χτυπήσαμε ένα καμπανάκι προειδοποίησης. Όταν, για δεύτερη φορά, βλέπουμε ποδοσφαιριστές να μην έχουν τη φλόγα στα μάτια, ενώ μάλιστα αγωνίζονταν μπροστά στο κοινό τους, τότε από το καμπανάκι, προχωράμε στην αυστηρή προειδοποίηση.
Θα ξεκαθαρίσουμε, προς πάσα κατεύθυνση, κάτι. Τους στόχους στον ΑΡΗ τους οριοθετεί η ιστορία κι ο λαός του. Κανείς άλλος στον ΑΡΗ δεν έχει το «δικαίωμα» και το ηθικό ανάστημα, είτε να κατεβάζει στο μπόι του, τον ΑΡΗ, είτε να δειλιάζει μπροστά στην πρόκληση του πρωταθλητισμού. Αν μάλιστα τον φοβίζει η έννοια αυτή και λυγίζει υπό το βάρος των απαιτήσεων, να ΄χει υπόψη του ότι είναι πολύ εύκολο να νιώσει ανακούφιση.
Βγάζουμε θυμό, οργή. Διότι αντικρίσαμε στο γήπεδο - σπάνιο πράγμα αυτή την 5ετία, για να μην αδικούμε κιόλας την ομάδα - ένα συνονθύλευμα που μας παρέπεμπε, σαν εικόνα, στον «παλιό» ΑΡΗ. Αυτόν που κάναμε τιτάνιο αγώνα για να τον βγάλουμε από το «κάτεργο», από τη «φυλακή», από τα «δεσμά» του παραγοντικού «μεσαίωνα» που είχε, εκών-άκων, οδηγηθεί.
Αυτό που χτίστηκε τα τελευταία χρόνια στον ΑΡΗ έχει πολύ γερές βάσεις. Τα «μπετά» που έπεσαν είναι πολύ ισχυρά, για να υπάρξουν κλυδωνισμοί και σπασμωδικές αντιδράσεις που θα οδηγήσουν σε αδιέξοδα και πανικό. Όπως όμως, έχουμε αναφέρει ήδη, έχει φτάσει η στιγμή, έχει πληρωθεί ο χρόνος, για να κάνουμε το επόμενο βήμα.
Η στασιμότητα είναι εχθρός. Πρέπει να φανεί ότι όλη αυτή η ενέργεια που έχουμε καταθέσει, όλη αυτή η δημιουργική διάθεση που μας διακατέχει στο σύλλογο, θα καταλήξει κάπου. Αυτό το «κάπου» δεν είναι απλά η κατάκτηση μιας θέσης για συμμετοχή στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, αλλά μια παρουσία στο ελληνικό πρωτάθλημα ιδιαιτέρως ανταγωνιστική.
Οι συνθήκες έχουν ωριμάσει, τα μυαλά ορισμένων δεν ξέρουμε σε τι επίπεδο ωριμότητας έχουν φτάσει. Με τον ΑΡΗ δε θα παίζει κανείς. Όσοι το αποτόλμησαν είτε λόγω αφέλειας, είτε γιατί πίστεψαν ότι είναι μεγαλύτεροι από το σύλλογο, γρήγορα κατάλαβαν πόσο λάθος είχαν εκτιμήσει την κατάσταση. Ο ΑΡΗΣ έχει το μηχανισμό, ν` αποβάλλει τα τοξικά απόβλητα, πριν αυτά εξελιχθούν σε μη αναστρέψιμη κατάσταση για την υγεία του σωματείου.
Στον ΑΡΗ θέλουμε πολεμιστές γιατί αυτοί ταιριάζουν στην ιδιοσυγκρασία του συλλόγου. Όσοι δεν νιώθουν έτσι, ας αναζητήσουν την ανάλογη ομάδα στην καριέρα τους, για να νιώσουν κι αυτοί καλύτερα.
Κλείνοντας, μια σύντομη αναφορά και στον κόσμο μας. Δεν μπορούμε να οδηγηθούμε σε ασφαλές συμπέρασμα, αναφορικά με τους λόγους που οδήγησαν κάποιους να μην προσέλθουν στο γήπεδο. Κι αυτό το λέμε γιατί ο κάθε Αρειανός είναι μια ξεχωριστή περίπτωση κι έτσι οι λόγοι ποικίλουν. Αφορούν ατομικά τον καθένα μας αλλά το συνολικό αποτέλεσμα ήταν μια εικόνα (έστω λίγων) άδειων καθισμάτων.
Ευχόμαστε να μην μας έπληξε ξαφνικά η «νόσος» της Ευρώπης και να μην εισχώρησε στο μυαλό ορισμένων ότι τα μεγάλα ευρωπαϊκά παιχνίδια αξίζουν πλέον της προσοχής μας και σ` αυτά θα φροντίζουμε πρώτα να εξασφαλίζουμε θέση! Μια, ποδοσφαιρικά, ελιτίστικη άποψη που μόνο ΑΡΗ δεν θυμίζει.
Μας ξενίζει πλήρως και τη στηλιτεύουμε. Ο καιρός θα δείξει αν ισχύει κάτι τέτοιο ή, απλά, οι γνωστές και καθιερωμένες δικαιολογίες του μέσου Έλληνα οπαδού βρήκαν εφαρμογή στο αγώνα της Κυριακής.
Το επισημαίνουμε αυτό διότι στην πρώτη περίπτωση (της ελιτίστικης συμπεριφοράς) το σήμα κινδύνου «βουίζει» στα αυτιά μας, ενώ, αν αφορά την κλασική περίπτωση της επανάπαυσης «άλλοι θα πάνε γήπεδο αντί για μένα» τότε έχουμε να κάνουμε με μια μερίδα κόσμου που θα άγεται και θα φέρεται αναλόγως των επιτυχιών της ομάδας και έχουμε συνηθίσει πια σ` αυτό.
Η επιλεκτική αντιμετώπιση αγώνων είναι ένα νέο «σαράκι», μια νέα μόδα που ευχόμαστε να μην έχει βρει πεδίο εφαρμογής, διότι τη θεωρούμε άκρως αντιοπαδική και πισωγύρισμα.
Ανακεφαλαιώνοντας, οι καλοί λογαριασμοί κάνουν τους καλούς φίλους. Εξηγούμαστε για να μην παρεξηγούμαστε. Ο «λογαριασμός» ορισμένων είναι ιδιαίτερα «φουσκωμένος» και θα πρέπει να εύχονται να μην ακολουθήσει «λάντζα» γιατί δε θα την αντέξουν. Είναι (ή τους μάθαμε να είναι) ιδιαίτερα καλομαθημένοι για ν` αντιμετωπίσουν μια νέα πραγματικότητα.
Ο δικός μας «λογαριασμός» θα γίνει, όπως πάντα, στο τέλος της χρονιάς και δεν παρασυρόμαστε από τον εκνευρισμό της χρονικής συγκυρίας. Ο «μαγαζάτορας» είναι ο λαός του ΑΡΗ και τους όρους στο «παιχνίδι», τους βάζουμε εμείς και κανείς άλλος.
Καλό είναι να το θυμούνται άπαντες αυτό».
δεν ειναι να πεις καλή κουβέντα για αυτούς…
γιατι ρε; τι δεν σ αρεσε;
πρέπει να μου άρεσε και κάτι??
χρειαζόταν μια τόσο μεγάλη ανακοίνωσή μετά απο τραγούδια στον αγώνα?
ποιος ο λογος…?
για να μας πουν [B][I]Ο «μαγαζάτορας» είναι ο λαός του ΑΡΗ και τους όρους στο «παιχνίδι», τους βάζουμε εμείς και κανείς άλλος.[/I][/B]??
ότι να ναι…
Ντάξει, στο ματς με τον Ολυμπιακό θα είναι και πάλι πολεμιστές όπως κάθε χρόνο άλλωστε. :roll:
:lol: Μου θύμισες έναν γνωστό μου γαύρο, που όταν χάναμε από βάζελο, έλεγε με παράπονο “με εμάς δίνετε το 200% και μας κερδίζετε…”
Εγώ πάντως θέλω ο Άρης να δώσει και το 300% αν γίνεται την Κυριακή.
μετα τα τραγουδια,ερχονται τα παρατραγουδα:lol::lol::lol:
Nαι,εννοειται αρειανοι να δωσετε το …300% την κυριακη.Κι αν δεν μπορειτε το …300,ζητηστε απο την περηφανη και μαχητικη ξανθη να σας δωσει καμια 200αρια ποσοστιαιες μοναδες που της περισσεψαν απο το 800% που εδωσαν το σαββατο.
Απ’ τον ΠΑΟΚ και τον Σαλπιγγίδη των 0 σουτ μη ζητήσετε μόνο γιατί εξαντλήθηκαν τα παιδιά στα ΟΑΚΑ.
Το οτι η ομαδα γνωρισε μια ντροπιαστικη ηττα.
Μπορει ο κοσμος του ΑΡΗ να εχει σωστη νοοτροπια μεσα στο γηπεδο, αλλα δεν ειναι κανα προβατο, οπως μερικοι και βλεπει την αληθεια.
Κι οταν για δευτερη φορα, μετα απο μια μεγαλη νικη ερχεται μια τραγικη εμφανιση, δεν ειναι δυνατον να μεινει αμετοχος.
Οσο ο κοσμος του ΑΡΗ ειναι “μεγαλομετοχος”, θα ειναι και “μαγαζατορας”.
Ξερεις πολυ καλυτερα πως ειναι τα “παρατραγουδα” νομιζω.
Απο την αλλη σε μας, ακομα και μετα απο μια τετοια ηττα, βλεπω υγεια.
Τον προπονητη να παραδεχεται την πολυ ασχημη εικονα και τον κοσμο να ειναι εκει στηριζοντας, αλλα και επισημαινοντας τα προβληματα.
Ξεχασες να αναφερεις οτι ο ΑΡΗΣ εντος εδρας “καθισε” και με την αεκ …α, ναι μονο παραρτημα του βαζελου ειμαστε και σκιζομαστε με το γαυρο. :roll: :lol:
:-k
ποια είναι αυτή η αλήθεια…??
οτι οι παιχτες δεν παιζουν οπως επιβαλλεται αλλα κυριως οπως μπορουν…
Έλεος με το “δεν παίζουν οι παίχτες”. Τόσο δύσκολο είναι να εξηγηθεί ποδοσφαιρικά η απόδοση μιας ομάδας?
Δηλαδή πότε έγινε ο Τόχα ποδοσφαιριστής Α εθνικής και πότε ο Μισέλ καλός αμυντικός. Πότε έγινε μυαλωμένος ο Κάλβο και πότε γρήγορο το δίδυμο Λαζαρίδη - Γκιάρο. Το πρόβλημα φάνηκε από την ανακοίνωση των συνθέσεων. Με κέντρο Φατύ-Τόχα (όταν εμφανιζόταν στο γήπεδο) εναντίον Μάκου-Καφέ-Παπαμπούπα μόνο κατά λάθος το έπαιρνες το ματς. Αν θυμάμαι καλά, την καλύτερη απόδοση με μπαοκ την έπιασαν μόλις βγήκε ο Βιτόλο και το ματς απ στα χαφ ήταν: Πρίττας-Ναφτί vs ΊΒιτς-Γκαρσία + τις πατερίτσες τους.