Λάθος. Αποδεικνύεις δύο πράγματα
Α. ότι η κοπέλα καλώς έκανε κ σε απέρριψε, καθώς δεν ήσουν της κλάσης της και
Β. πως σε έχει φάει κάτι. και δεν εννοώ τις τύψεις, το άγχος, την δουλειά ή την βαρεμάρα
Πάμε λοιπόν,
αντίθετα με το κοινώς λεγόμενο και ευτελώς αναλυόμενο, οι καφρίλες δεν είναι ούτε μια (απλή) μορφή επιθετικότητας, ούτε μορφή νουθεσίας. είναι απλά μια εναλλακτική μορφή φλερτ, απαντώμενη κυρίως στις μικρότερες ηλικίες.
ο Μισέλ Φουκώ στην ιστορία της σεξουαλικότητας, αναφέρει σαφώς πως το ερωτικό κάλεσμα των ανδρών προς τις γυναίκες, αρχίζει σε μικρή ηλικία και επειδή ακόμα τα φύλα δεν έχουν βρει κοινούς κώδικες επικοινωνίας, εκδηλώνεται με την μορφή επιθετικότητας, καθώς ο άνδρας όταν είναι μικρός ξέρει να λειτουργεί μόνο μέσω του παιχνιδιού. και τα ανδρικά παιχνίδια είναι σαφέστατα επιθετικά και ανταγωνιστικά και ως εκ τούτου μην μπορώντας να φιλτράρει αυτές τις συμπεριφορές, τις εφαρμόζει και στις κοπελες, χτυπώντας τες, βρίζοντάς τες κτλ.
Στην εφηβεία τα πράγματα διαφοροποιούνται : ο άνδρας αντιλαμβάνεται ότι δεν είναι κοινωνικά αποδεκτή μια τέτοια συμπεριφορά (όπως η παραπάνω), αλλά επίσης μεγαλώνοντας αρχίζει να συνειδητοποιεί πως ωριμάζει πιο αργά από τις κοπέλες τις ίδιας ηλικίας. έτσι το χάσμα επικοινωνίας εξακολουθεί να υπάρχει, αλλά αλλάζει μορφή. ως εκ τούτου κ ο άνδρας αναγκάζεται να εξελίξει την αρχική του επιθετικότητα. και εγέννετο “καφρίλα”.
η καφρίλα ουσιαστικά είναι ένα ερωτικό κάλεσμα του ανώριμου άνδρα προς την ωριμότερη κοπέλα και συνήθως εφαρμόζεται όταν πια ο άνδρας νιώθει υποχρεωμένος να τραβήξει την προσοχή της κοπέλας πάνω του. καθώς δεν μπορεί να το κάνει διαφορετικά (οι κοπέλες σε όλες τις ηλικίες ελκύονται από την ωριμότητα και στο γυμνάσιο/λύκειο αυτό είναι εμφανέστατο), ερεθίζει τα ταπεινότερα ένστικτα της κοπέλας (σιχαμάρα, αηδία κτλ) ώστε να την υποχρεώσει να τον προσέξει. το αυτό εμφανίζεται κυρίως προς το αντικείμενο του πόθου ή/και προς κάποια κοπέλα που είναι πολύ εντυπωσιακή. σπάνια οι πιο μέτριες κοπέλες αντιμετωπίζουν καφρίλες και όταν γίνεται αυτό, γίνεται γιατί είναι πιο εύκολες ως λεια. ο άντρας έτσι πετυχαίνει δύο πράγματα : Α. κερδίζει την προσοχή και Β. παίρνει ένα αίσθημα υπεροχής απέναντι στην αηδιασμένη κοπέλα που “τα θέλει”.
όλα τα παραπάνω είναι εύκολα αντιληπτά αν παρακολουθήσει κανείς ταινίες που απευθύνονται σε αυτές τις ηλικίες, όπως πχ αμέρικαν πάη και λοιπές μαλακίες. εκεί παρατηρούμε πως οι κεντρικοί ήρωες είναι πάντα τα “καλά παιδιά” που δεν μπορούν να έχουν τα “σούπερ κορίτσια” γιατί αυτά κοιτάνε μόνο τους μεγαλύτερους/γυμνασμένους κτλ, και για να κερδίσουν το ενδιαφέρον τους/δουν κανένα βυζί/πηδήξουν καμία μέρα, κάνουν λογιών λογιών καφρίλες. οι ταινίες αυτές μας διδάσκουν ότι η κοπελα στην αρχή θα αηδιάσει, μετά θα μας προσέξει και μετά θα μας εκτιμήσει επειδή παρόλες τις μαλακίες (οι οποίες τελικά χρεώνονται ΠΑΝΤΑ στους νερδ φίλους που δεν πηδάνε ποτέ) είμαστε γαμώ τα παιδιά. και στο τέλος της ταινίας μας κάθονται κι όλας. η ζωή όμως έχει διαφορετική γνώμη…
επιπρόσθετα τα επίπεδα καφρίλας παρατηρούμε πως ανεβαίνουν κατακόρυφα σε ανδροπαρέες και σε άνδρες που δεν έχουν κοντινό θηλυκό πρόσωπο, ίδιας ηλικίας. τα αγόρια που έχουν αδερφή/ξαδέρφη/φίλες, και έχουν πάψει να φοβούνται τις λέξεις “σουτιέν”, “περίοδος” κτλ, εμφανίζουν μια σαφέστατα μεγαλύτερη άνεση με τις γυναίκες, καθώς τις γνωρίζουν περισσότερο. ως εκ τούτου μετατρέπουν την συσσωρευμένη τους τεστοστερόνη σε παραγωγικό φλερτ και χιούμορ, το οποίο και τελικά κάνει μεγαλύτερο γκελ, από το να φτύνεις να κλάνεις κτλ…Επίσης παρόμοιες καλές συμπεριφορές παρουσιάζουν οι άνδρες που είχαν πρώτη σεξουαλική εμπειρία σχετικά μικροί, κατ’ εξακολούθησην και με κοπέλα που πραγματικά τους ενδιαφέρει. καθώς όταν οι άλλοι θα κοιτάνε την ερεθισμένη ρόγα της συμμαθήτριας στην γυμναστική και θα περιμένουν να την χτυπήσουν με την μπάλα, για να έρθει η κοπέλα και η ρόγα πιο κοντά, αυτός που έχει γευτεί την αμβροσία είναι πιο ψύχραιμος και πιο αρεστός.
οι καφρίλες σε μεγαλύτερες ηλικίες (πάντα όταν εμπλέκουν γυναικες, γιατί οι άνδρες μεταξύ τους κάνουν λογιών και λογιών μαλακίες χωρίς λόγο) ουσιαστικά έχουν τον ίδιο στόχο : το φλέρτ ή/και την ταπείνωση της γυναίκας που μας απέρριψε. κανείς δεν κάνει καφρίλες σε μια γυναίκα παντελώς αδιάφορη. ακόμη και σε αυτές που δεν μας ενδιαφέρουν σεξουαλικά, η καφρίλα δίνει μια αίσθηση υπεροχής, η οποία είναι πολύ γλυκιά. και πάλι απαντώνται σε άτομα που ακόμα δεν έχουν βρει κάποιους συγκεκριμένους κώδικες επικοινωνίας με το άλλο φύλο και εκβιάζουν το ενδιαφέρον. τουτέστιν, ο άντρας που κάνει πολλές καφρίλες συνήθως (οκ γιατί παντού υπάρχουν εξαιρέσεις) δεν είναι αυτό που θα λέγαμε “γαμιάς”. επίσης μπορεί να είναι πολύ πληγωμένος και με την καφρίλα να θέλει να “δόσει ένα μάθημα”.
οι κοπελες που καφρίζουν είναι είτε λεσβίες (οι λόγοι προφανείς), είτε κοπέλες που με την σειρά τους προσπαθούν να ελκύσουν το ενδιαφέρον των ανδρών “μιλώντας στην γλώσσα τους”. γιαυτό κ σπάνια παρατηρείται γυναίκες να κάνουν καφρίλες μόνες τους - το κάνουν μόνο παρουσία άνδρα που τους ενδιαφέρει. επίσης οι κοπέλες αυτές συνηθέστατα είναι είτε άτυχες στον ερωτικό τομέα, είτε πιο μέτριες εμφανησιακά. γιαυτό και ποτέ δεν θα δει κανείς μια κοπέλα με επιτυχίες να υποπέφτει σε αυτό το επίπεδο.
αναφορικά με το τόπικ : ευχολόγια, πράγματα που δεν γίνονται ή δεν έχουν γίνει και λοιπές προσπάθειες εντυπωσιασμού μπας και πει κανένας “γουάου” με την ευφάνταστη βλακεία που θα έχει πει ο παραπάνω.
το παράδειγμα του τόλκι με το έιτζ το θεωρώ τόσο κάκιστο, που πραγματικά σχεδόν εύχομαι να συμβεί και στον φίλο του. κάπου υπάρχουν όρια.
επίσης μην συγχέετε τις λέξεις καφρίλα και χιούμορ. αν ήταν το ίδιο, θα είχαμε μια λέξη και για τα δύο. και όπως βλέπουμε εύκολα, απέχουν παρασάγγας…
