Ελληνόφωνο εννοεί το θρεντ όμως.
Μπα δεν νομιζω ελληνικο γενικοτερα…
closer - in the market
Τα τραγουδια του δρομου - Μανος Λοιζος
Σταυρος του Νοτου - Θανος Μικρουτσικος (και τι στιχο, ετσι;)
Zorba the freak - Παυλος Σιδηροπουλος
Ξεσσαλονικη - Ξυλινα Σπαθια
Το φαναρι του Διογενη - Νικολας Ασιμος
Κεφαλι Γεματο Χρυσαφι - Τρυπες
Βουτια απο ψηλα - Ενδελεχεια
Η πολις εαλω - TXC
Αυτα μου ερχονται τωρα. Ε,νταξει τους θεωρω κορυφαιους γιατι ειναι οι καλυτερες στιγμες των καλλιτεχνων, γιατι ακουγονται οσα χρονια κι αν περασουν μπλα μπλα μπλα :Ρ
συνέχισε, τελειώνω όπου να 'ναι! :lol: :lol: :lol:
:lol3:
Να συνεχισω και στο 11-20 ή να σε αφησω να το απολαυσεις λιγο ακομα:lol: 
Νίκος Παπάζογλου - Χαράτσι
Διάφανα Κρίνα - Έγινε η Απώλεια Συνήθειά Μας
Δεν μου άρεσε ποτέ η ελληνική σκηνή γενικά (γιατί είχα ακούσει για να μην μου αρέσει;), και ψιλοαπαξιούσα να την πάρω σοβαρά. Θυμάμαι όμως εκείνο το lp των Raw Silk, το Silk Under The Skin, που περιείχε το πολύ καλό “Street Girl”. Ψιλιαντιγραφή του Runaway των Βον Jovi, αλλά πολύ καλή προσπάθεια από ένα γκρουπ που δεν είχε την πολυτέλεια της καλής πραγωγής και γενικώς ενός καλού στούντιο.
Πολύ καλό επίσης το “Βουτιά από ψηλά” των Ενδελέχεια. Καλή παραγωγή, ειλικρινές και πολύ ροκ
Κάποια πολύ καλά κομμάτια και το “Πέρα Από Τις Πόλεις Της Ασφάλτου” από τα Ξύλινα Σπαθιά
Κράτησα πάντως σημειώσεις από αυτά που διάβασα και θα τιμήσω αρκετά.
ρε τι θοδωρακης και εφη θωδη(εκτος αν θελεται να το παιξετε πνευματικοι).μετα απο τις απαντησεις που ειδα δεν ειναι να απορει κανεις γιατι το μεταλ αργοπεθαινει καθε μερα.λοιπον καλυτερος δισκος για μενα θα ηταν καποιος αναμεσα σε τουρνα-σιδηροπουλο-τρυπες.διαλεχτε και παρτε.
Ρε φίλε έχεις καταντήσει τρελός τσολιάς. Είπαμε true αλλά το γά@@@ες και ψόφησε. Αν το metal πεθαίνει είναι επειδή κανείς δεν το παίρνει στα σοβαρά με τύπους σαν και σένα που μέχρι και στα χωριάτικα πανυγήρια του δεκαπενταύγουστου με κοκορέτσι και κρασί θέλουν να έχουν για μουσική υπόκρουση Judas Priest και Virgin Steele.
:lol3:
Το μέταλ δεν πεθαίνει ρε !΄Και την ώρα της σουβλας , ελλήνικα ρε !! Η Ελληνικη μουσική είναι ωραία ρε ! Δεν είναι κακο να το πείς, γιατι απλά είναι ! Σαβούρες και σουργελα υπάρχουν, δε λέω, αλλά αυτο ισχυεί και για το μεταλ ρε,
Αλκίνοος Ιωαννίδης - Ο Δρόμος ο Χρόνος και ο Πόνος
Διαφανα Κρίνα - Κάτι σαράβαλες Καρδιές
Θανάσης Παπακωνσταντίνου - Βραχνός Προφήτης
Σωκράτης Μάλαμας - Ο Φύλακας και ο Βασιλιάς
Μουσικές Ταξιαρχίες - Ντίσκο Τσουτσούνι
Μάνος Χατζιδάκης - Reflections in N.Y.
εγω δεν παιρνω σοβαρα το μεταλ?χαχαχαχαχαχαχχαα,χαχαχαχαχ και ξανα χαχαχαχα.δεν υπαρχει τιποτα αλλο αλλη μια φορα χαχαχαχα και μαζευω καθε ιχνος επιεικιας για να σου πω πως τις γνωσεις που εχω τα βιωματα και τους γνησιους δισκους που εχω δεν θα τα αποκτησεις ποτε γιατι θα γινεις σκυλας .δεν περιμενω αναγνωριση στο συγκεκριμενο φορουμ γιατι κανεις δεν ειναι μεταλλας εδω εκτος απο ελαχιστες εξαιρεσεις.τα λεμε στους wotan φιλαρακι (αλοιμονο και αν τους ξερεις)
Ρε γαμώ πόσο θεούλης ειναι ο νταμνέσιον.
Εν τω μεταξύ έπεσα απ τα σύννεφα που δεν είπες Κατή. Ή έστω Angelo Perlepe. Τελικά δεν είσαι τρου ηναφ.
Ρησπεκτ στο νταμνεσιον και μην του την μπαίνετε.
+2
Χα’ι’νηδες - Ο Ξυπόλυτος Πρίγκηπας
Δαιμονία Νύμφη - Δαιμονία Νύμφη
Εμένα πάντως μου άρεσε πολύ και το Άμα δείς τα παιδιά του Βαρδή.
Το είχα λιώσει στο δημοτικό.
Ναι βασικά έχω κλείσει πρώτο τραπέζι πίστα για την κυριακή όπου θα παίζουν Twisted Tower Dire, Sacred Steel, θες να πάμε μαζί? Πόσα χρόνια ακούς Metal? Γιατί εγώ ακούω εδώ και 15 χρόνια και δεν έχω βρεί ιδιαίτερο λόγο να το γυρίσω τώρα και ναι έχω και αυθεντικούς δίσκους. Βέβαια δεν έχω κολλήσει ακόμα τόσο πολύ τον ιο του αλληθινού Metal όπως εσύ γιατί εμένα μου τον κολλήσαν με φτάρνισμα όχι με ενδοφλέβια όπως έγινε στη δική σου περίπτωση.
Dead Congregation - Graves of the Archangels,
γιατί πήραν το αβυσσαλέο αμερικάνικο brutal death των Immolation και Incantation και το εμπλούτισαν με περισσότερα και πιο δυναμικά στοιχεία κάνοντας το αποτέλεσμα ακόμα πιο διασκεδαστικό και εξίσου εγκεφαλικό. Επίσης είναι και αρκετά καλοί παίχτες, πράγμα σπάνιο για ελληνικό συγκρότημα.
Δυσκολα θα βρω καλύτερους ελληνικούς δίσκους από τον πρώτο δίσκο από Τρύπες και από το 666 των Aphrodites Child.
Πολύ δύσκολο να βγάλει κάποιος άκρη από το συγκεκριμένο thread, ίσως θα έπρεπε να αναφέρεται στα ακούσματα των παρόντων φορουμιτών.
Όπως επίσης, χρειάζονται πολλές γραμμές αναλύσεων και πεποιθήσεων για την ελληνική μουσική. Και εδώ βρίσκετε τον άνθρωπο που πραγματικά ΣΙΧΑΙΝΕΤΑΙ, αυτό που ονομάζουν έντεχνο τα τελευταία 20-25 χρόνια! Θα επανέλθω κάποια στιγμή να παραθέσω την άποψή μου γι’αυτό. Προς το παρών, θα καταθέσω την προτίμησή μου για τον ΚΟΡΥΦΑΙΟ ελληνικό δίσκο όλων των εποχών, αν και δεν πρωτοτυπώ. Και, για να το καταλάβει κάποιος ότι ΑΥΤΟΣ είναι το κορυφαίο δημιούργημα, θα πρέπει να πάει ΜΟΝΟΣ, κάπου σε μια άκρη αντικρύζοντας τον ορίζοντα και ίσως μια δύση, ακούγοντάς το μέχρι να λυτρωθεί …
[SIZE=“5”]Μεγάλος Ερωτικός[/SIZE] …