Xμ, είμαι της άποψης “αλλαγή μέχρι όσο θέλει ο καλλιτέχνης ΑΛΛΑ δεν ξεχνάμε ΠΟΤΕ ΜΑ ΠΟΤΕ το παρελθόν”.
Ας κάνει ότι γουστάρει, να ναι εμπνευσμένο και να γουστάρει αλλά να μην ξεχάσει ποτέ από που ξεκίνησε και τι καταβολές έχει.
Ο καλλιτεχνης πανω απ’ ολα για την μπαντα του. Αλλα ειναι πολυ, μα πολυ σπαστικο να περιμενεις πως και πως τον νεο δισκο του αγαπημενο σου συγκορτηματος κι αυτος να μην θυμιζει τιποτα (ή εστω σε λιγα σημεια) την μπαντα που εχεις αγαπησει…
oλα εχουν ενα οριο θα θελατε δηλ να ακουσετε πχ AC/DC με brutal φωνητικα ή maiden με συμμετοχες με rappers;
εγώ πιστεύω να υπάρχουν πειραματισμοί με όρια σε κάποιο συγκρότημα αλλά άμα θέλει κάτι διαφορετικό πολύ ο καλλιτέχνης υπάρχουν και τα projects:wink:
Πιστευω πως η δημιουργικοτητα δεν πρεπει να περιοριζεται για κανενα λογο!! Αλλιως θα οδηγουμασταν σε κορεσμο και η μουσικη θα ανακυκλωνοταν!
και τα δύο… Ο πειραματισμός είναι καλός όταν γίνεται χωρίς μια μπάντα να χάσει την ταυτότητά της (πχ radiohead) αλλά όχι όταν γίνεται απλά για να βγάλουν κάτι εμπορικότερο με μουσικές που είναι περισσότερο της μόδας (που μέχρι και οι BSB πηγαν να το παίξουν ροκ μπάντα)
Σταθερότητα στην αλλαγή!
Δεν ξέρω, δεν μπορώ να το προσδιορίσω. Θα πω σταδιακή μεταβολή. Θεωρώ ότι κάποια όρια είναι δεκτά, ίσως στο πόσο απότομα μπορείς να αλλάζεις. Μπορείς δηλαδή να βάζεις (ή να αφαιρείς, πράγμα πολύ δύσκολο, οι Fates Warning μου έρχονται στο μυαλό) κάποια στοιχεία κάθε φορά και να μεταβάλλεσαι συνέχεια. Κλασικό παράδειγμα οι Therion, που από το Τheli και μετά, βάζανε όλο και πιο πολλά κλασικά στοιχεία μέσα στις δουλειές τους και μόνο στο Gothic Kaballah γύρισαν λίγο πίσω. Σε αυτές τις δύο περιπτώσεις η μεταβολή έγινε σταδιακά και παρ’όλα αυτά το τώρα με το τότε έχει μεγάλη διαφορά… Στα δικά μου γούστα οι απότομες μεταβολές δείχνουν και κρίση ταυτότητας.
Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου! :roll: