H αλήθεια είναι πως τότε για τα όσα ίσχυαν στο hard rock μας είχε εντυπωσιάσει όλους και τα πρώτα του προσωπικά -ειδικά το πρώτο- και το άλμπουμ με τους Alcatrazz είναι αντικειμενικά καλοί δίσκοι. Σίγουρα μετράει και το γεγονός πως τον DiMeola τον έμαθα κανά δύο χρόνια αργότερα (σε έναν κόσμο χωρίς internet το ψάξιμο μουσικής ήταν τελείως διαφορεικό!)
Τώρα το αν μετά κόλλησε στο να επαναλαμβάνεται είναι μία άλλη γνωστή ιστορία…
Σιγουρα οι πρωτοι δισκοι(ασχετα αν δεν μαρεσουν) ειναι και καλοι και σιγουρα ηταν απιστευτα επιδραστικος.Απλα παικτικα ακουγοντας τι ηδη παιζαν απο το 70 ο Meola,Mclaughlin,Holdsworth,Shawn Lane(με Black oak arkanasas τοτε) ο Malmsteen δεν ακουγεται ιδιαιτερα εντυπωσιακος.Βεβαια αυτοι κινουνταν και σε εκτος ροκ χωρο(καθαρο ροκ τουλαχιστον) οποτε ηταν πολυ λιγοτερο προσβασιμοι
Και γω τί είπα δηλαδή; Αν είσαι τέτοιος άρρωστος δεν είσαι ιδιαίτερη περίπτωση; :?
Epeidi sigoura ayto tha einai to pio kseneroto thread me ta gnosta onomata pou sas exoun plasarei na lete papagalia den mpaino ston kopo na diabaso toses selides…The truth is here:
LOCK…
:-k :-k
Αν κρίνω από τη μάυρη Les Paul και πως το ποστ είναι του Daz, μάλλον ο Schon κρύβεται πίσω από τον ΕΤ :lol: :lol: :lol:
H foto einai authentic. O ET einai alla gerase…:lol2: :lol2: :lol2:
Velvet bulldozer…ama ithela o ET na einai akoma pio cool. Kai o aidesimotatos Willie G einai eksogiinos kai den xreiazetai oute editing…xaxaxa
:papas: 
:papas:
Εάν κρίνω από το βίντεο είναι περίπτωση καθαρής δεξιοτεχνίας χωρίς συναίσθημα. Για ψάξτε λίγο double bass εσείς οι νέοι που ενθουσιάζεστε εύκολα
Εαν κρινεις απο το βιντεο μπορει. Αλλα δν εχεις ακουσει αλλα απο αυτον π.χ. σε ενα κομματι που παιζει με τον McLaughlin δν παιζει τπτ το εξωφρενικο απο ταχυτητα , απλα παιζει ενα πανεμορφο σολο αλλα και δυσκολο αρμονικα .
Αλλωστε το thread λεγετε εξωγηινοι μουσικοι B[/B].
Απο κει και περα δν ενθουσιαζομαι ευκολα και πανω απ ολα για μενα ειναι καποιος που παιζει να παιζει ομορφα και να νιωθει αυτο που παιζει. Τωρα το αν παιζει γρηγορα ειναι μεν θετικο αλλα αυτο και μονο δν κανει τον μουσικο.
Λες και ο ΜcLaughlin να τον επέλεξε να παίξει μαζί του επειδή “είναι νέος και ενθουσιάζεται εύκολα” 
:lol: ή επειδή δεν θα μπορούσε να συνεργαστεί με όποιον άλλο μπασίστα ήθελε;
:lol: :lol: :lol:
Διακρίνω μία δόση σαρκασμού κύριε Mule;
Είπα ‘εάν κρίνω από το βίντεο’, έτσι δεν είναι; Εξάλλου, γιατί μερικοί μουσικοί κατέχουν για εσάς το απόλυτο στο μουσικό στερέωμα; Το ότι τον επέλεξε ο McLaughlin προσωπικά (τον επέλεξε όντως προσωπικά;) δεν μου λέει πολλά. Ο McLaughlin μπορεί για εσένα να αποτελεί μια κιθαριστική θεότητα, για άλλον έναν βαρετό επιδειξία. Φυσικά μιλάω υποθετικά γιατί δεν έχω ακούσει το συγκεκριμένο κομμάτι.
Εαν κρινεις απο το βιντεο μπορει. Αλλα δν εχεις ακουσει αλλα απο αυτον π.χ. σε ενα κομματι που παιζει με τον McLaughlin δν παιζει τπτ το εξωφρενικο απο ταχυτητα , απλα παιζει ενα πανεμορφο σολο αλλα και δυσκολο αρμονικα .
Αλλωστε το thread λεγετε εξωγηινοι μουσικοι (παιχτικα).
Απο κει και περα δν ενθουσιαζομαι ευκολα και πανω απ ολα για μενα ειναι καποιος που παιζει να παιζει ομορφα και να νιωθει αυτο που παιζει. Τωρα το αν παιζει γρηγορα ειναι μεν θετικο αλλα αυτο και μονο δν κανει τον μουσικο.
Συμφωνώ εν γένει αν και δεν θεωρώ ότι η ταχύτητα αποτελεί το μοναδικό χαρακτηριστικό ενός βιρτουόζου. Το ‘μουσικοί’ εμπεριέχει μέσα του την λέξη συναίσθημα, έτσι δεν είναι; Αν δεν έχει συναίσθημα η μουσική τι είναι;’ Θα προσπαθήσω να ακούσω περισσότερα από τον συγκεκριμένο για να έχω πιο σφαιρική άποψη.
[QUOTE=Pataphonie;401786]Διακρίνω μία δόση σαρκασμού κύριε Mule;
Είπα ‘εάν κρίνω από το βίντεο’, έτσι δεν είναι; Εξάλλου, γιατί μερικοί μουσικοί κατέχουν για εσάς το απόλυτο στο μουσικό στερέωμα; Το ότι τον επέλεξε ο McLaughlin προσωπικά (τον επέλεξε όντως προσωπικά;) δεν μου λέει πολλά. Ο McLaughlin μπορεί για εσένα να αποτελεί μια κιθαριστική θεότητα, για άλλον έναν βαρετό επιδειξία. Φυσικά μιλάω υποθετικά γιατί δεν έχω ακούσει το συγκεκριμένο κομμάτι.
Και για μενα ενας βαρετος επιδειξιας ειναι [-X [-X
[quote="“JimmyPage,post:154,topic:5137”]
:lol: :lol:
Σίγουρα δεν είναι πρόθεση μου να είμαι σαρκαστικός, μάλλον να επισημάνω κάτι με χιούμορ προσπάθησα…
Αλλά από εκεί και πέρα με τα όσα γράφεις με αναγκάζεις να συνεχίσω λίγο: π.χ. "Το ότι τον επέλεξε ο McLaughlin προσωπικά (τον επέλεξε όντως προσωπικά;) " Υποψιάζομαι και εγώ πως ο McLaughlin δεν επιλέγει ο ίδιος τους μουσικούς του αλλά…
Τους επιλέγει ο Ψιψινάκης που έχει αναλάβει το image του. :lol: :lol: . Έλεος!
Τώρα πέρα από την πλάκα: Nαι μεν στη μουσική χωράει πολλή υποκειμενικότητα αλλά υπάρχουν κάποια όρια σε αυτή. Η πρόταση “Ο McLaughlin μπορεί για εσένα να αποτελεί μια κιθαριστική θεότητα, για άλλον έναν βαρετό επιδειξία” όχι απλά τα υπερβαίνει, αλλά μπαίνει και για τα καλά στα χωράφια της παραδοξολογίας. Για αυτό και δεν πρόκειται να μπώ στη διαδικασία να σου παραθέσω επιχειρήματα για το ποιός είναι ο ΜcLaughlin γιατί είμαι βέβαιος από τα παλιότερα posts σου και το γενικότερο επίπεδο γνώσεων που έχεις δείξει πως το γνωρίζεις.
Pataphonie ειλικρινά χαίρομαι που σε έχουμε στο φόρουμ γιατί συμμετέχεις σε κουβέντες στα μουσικά θρεντς και ξέρω πως ακούς καλή μουσική και έχεις πράγματα να πεις. Και αυτό είναι κάτι χρειάζεται στο φόρουμ την στιγμή που το κυριότερο θέμα συζήτησης την περασμένη εβδομάδα ήταν το πως το μεγαλύτερο ροκ φεστιβάλ της χώρας πέτυχε την μεγαλύτερη προσέλευση εκφυλιζόμενο σε κάτι ανάμεσα σε χορευτικό πάρτυ και συγκέντρωση πολιτικής νεολαίας. Η έμφαση πρέπει να ξαναδοθεί στη μουσική και είσαι από τους χρήστες που μπορούν να βοηθήσουν σε αυτό.
Αν θέλεις λοιπόν άσε την παραδοξολογία στην άκρη και γραψε μας την ειλικρινή προσωπική σου άποψη για αυτόν τον γίγαντα της μουσικής του 20ού αιώνα (που συνεχίζει ακάθεκτος και στον 21ο!) που λέγεται John McLaughlin. 8) 
Δεν μου είναι δύσκολο να φανταστώ ότι οι μεγάλοι μουσικοί δεν έχουν χρόνο για να μπαίνουν στην διαδικασία επιλογής σεσιονάδων μουσικών κάθε φορά. Τα μουσικά στάνταρντς που απαιτούνται αυτή την εποχή για να προσληφθεί ένας σεσιονάς έχουν ξεπεράσει κατά πολύ αυτά του 70’, κάτι που σημαίνει ότι η επιλογή ενός καλού μουσικού γίνεται εύκολα μέσω του manager ή του studio ή την ίδια την δισκογραφική εταιρία. Αυτή την αίσθηση έχω εγώ τουλάχιστον…
Αγαπητέ Mule, μου κάνει εντύπωση που εσύ θεωρείς παραδοξολογία κάτι που έχει ειπωθεί πάρα πολλές φορές (οι αντίστοιχες αρνητικές απόψεις για τον Holdsworth δεν εκπλήσσουν όταν ακούγονται;). Το ότι σχεδόν το 80% (εικάζοντας) του ελληνικού πληθυσμού που ασχολείται με την μουσική ισχυρίζεται ότι το Love Supreme είναι ένας από τους καλύτερους δίσκους όλων των εποχών, χωρίς να έχουν την παραμικρή ιδέα από τζαζ, δεν είναι παραδοξολογία; Γενικά στην Ελλάδα είναι δύσκολο να βρεις άτομα που να εκφράζουν ελεύθερα τις απόψεις τους (χωρίς να φοβούνται ότι οι υπόλοιποι θα τους γιουχάρουν και θα τους ονομάσουν άμουσους ή άσχετους) και γιαυτό ίσως δεν έχεις ακούσει την άποψη που υποστηρίζει ότι ο McLaughlin είναι ένας βαρετός επιδειξίας.
Γενικά, θεωρώ ότι αυτή είναι και η μαγεία της μουσικής. Οι διαφορετικές απόψεις. Όσο δεν υπάρχουν διαφορετικές απόψεις (όσο διαφορετικές και αν ακούγονται) δεν υπάρχει και τέχνη.
Στο συγκεκριμένο forum έχω παρατηρήσει ότι τα μεγάλα ονόματα κανείς δεν τολμά να τα αγγίξει, ενώ όλοι προσπαθούν σε κάθε ευκαιρία να τους αναφέρουν και να τους δοξολογήσουν μπας και τους δοθεί κάνα εύσημο.
Η άποψή μου για τον McLaughlin δεν είναι ούτε η πρώτη ούτε η δεύτερη. Εκτιμώ ιδιαίτερα την δουλειά του με τους Shakti αλλά και το Friday Night in San Francisco. Τα υπόλοιπα και ειδικά το σχήμα Mahavishnu Orchestra είναι ακούσματα του παρελθόντος που τώρα πια βαριέμαι (υπάρχουν στοιχεία που ακόμα βρίσκω ιδιαίτερα συναρπαστικά και τα γουστάρω, αλλά γενικά σαν σύνολο δίσκων δεν μου κεντρίζει την προσοχή). Θεωρώ ότι ο McLaughlin είναι πολύ μεγάλος κιθαρίστας αλλά του λείπει αυτό το κάτι που για μένα είναι μεγάλη υπόθεση. Σε πάρα πολλές περιπτώσεις τον πετυχαίνω απλά να παίζει χωρίς να δίνει το παραμικρό στον ακροατή. Αυτή είναι η γνώμη και εσείς έχετε το δικαίωμα να με ονομάσετε όπως θέλετε
Συγνώμη που μου πήρε μέρες να σου απαντήσω.
Οι μουσικοί της μπάντας του McLaughlin δεν είναι ακριβώς οι sessionάδες που αναφέρεις που θα μπουν σε ένα studio να παίξουν ότι τους γράφουν οι παρτιτούρες, θα πληρωθούν και θα φύγουν.
Εδώ μιλάμε για αυτοσχεδιαστική μουσική και για μουσικούς που βγαίνουν σε περιοδεία για μήνες. άρα είναι λογικό ο McLaughlin να ψάχνει για μουσικούς με τους οποίους να μπορεί να “επικοινωνήσει” και να τον εμπνέουν. Μάλλον ασχολείται ο ίδιος (τουλάχιστον σε τελικό στάδιο) με την επιλογή τους.
Τώρα ως προς τα υπόλοιπα:
Noμίζω πως σε αυτό το forum, πέρα από τον χώρο του hard rock/metal όπου υπάρχουν “ιερές αγελάδες” που όποιος τις θίξει θα αντιμετωπίσει “flaming” συμβαίνει το αντίθετο από αυτό που λες, δηλαδή αντικειμενικά μεγάλοι μουσικοί κατακρίνονται ή ακόμα και βρίζονται με χαρακτηριστική ευκολία.
Την άποψη πως ο McLaughlin είναι “βαρετός επιδειξίας” δεν την έχω ακούσει πουθενά να σου πώ την αλήθεια και δεν συχνάζω μόνο σε αυτό το φόρουμ αλλά και σε άλλα με κοινό από περισσότερε χώρες που ακούει πολύ περισσότερο jazz, fusion κλπ.
Πραγματικά δεν το έχω ακούσει.:-k
Καταλαβαίνω αυτό που λες πως οι άσχετοι μπορεί να αναφέρονται σε έναν κλασσικό δίσκο που δεν καταλαβαίνουν με δέος επειδή είναι ψαρωμένοι. Όμως και το άλλο άκρο του να αμφισβητούμε τα πάντα έστω και αν είναι υγιέστερο σαν στάση καταντάει γρήγορα πολύ κουραστικό.
Ως πρεος τον McLaughlin, ακριβώς το γεγονός πως έχει παίξει τόσα διαφορετικά είδη στην καριέρα του με κάνει να τον εκτιμώ περισσότερο. Και οι Mahavishnu παραμένουν για μένα μία από τις κορυφαίες στιγμές στην καριέρα του και παρόλο που τους ακούω πολλά χρόνια, σχεδόν δύο δεκαετίες, δεν έχω “κουραστεί”. Σαφώς και διαχωρίζω ανάμεσα σε άλμπουμ και περιόδους της μπάντας. Το σχόλιο μου αφορά κυρίως στο κλασσικό line up και στα άλμπουμ της δεκαετίας του '70. 8)
Οι μουσικοί της μπάντας του McLaughlin δεν είναι ακριβώς οι sessionάδες που αναφέρεις που θα μπουν σε ένα studio να παίξουν ότι τους γράφουν οι παρτιτούρες, θα πληρωθούν και θα φύγουν.
Εδώ μιλάμε για αυτοσχεδιαστική μουσική και για μουσικούς που βγαίνουν σε περιοδεία για μήνες. άρα είναι λογικό ο McLaughlin να ψάχνει για μουσικούς με τους οποίους να μπορεί να “επικοινωνήσει” και να τον εμπνέουν. Μάλλον ασχολείται ο ίδιος (τουλάχιστον σε τελικό στάδιο) με την επιλογή τους.
Εάν αυτός ο μπασίστας είναι μέλος της μπάντας που περιοδεύει με τον McLaughlin, τότε συμφωνώ μαζί σου, σίγουρα θα τον έχει επιλέξει αυτός. Εγώ είχα την εντύπωση (δεν έχω κρατήσει καμία επαφή με τη μουσική πορεία του McLaughlin) ότι ο τύπος έπαιξε απλά σε μερικά κομμάτια του τελευταίου δίσκου.
Τώρα ως προς τα υπόλοιπα:
Noμίζω πως σε αυτό το forum, πέρα από τον χώρο του hard rock/metal όπου υπάρχουν “ιερές αγελάδες” που όποιος τις θίξει θα αντιμετωπίσει “flaming” συμβαίνει το αντίθετο από αυτό που λες, δηλαδή αντικειμενικά μεγάλοι μουσικοί κατακρίνονται ή ακόμα και βρίζονται με χαρακτηριστική ευκολία.
Την άποψη πως ο McLaughlin είναι “βαρετός επιδειξίας” δεν την έχω ακούσει πουθενά να σου πώ την αλήθεια και δεν συχνάζω μόνο σε αυτό το φόρουμ αλλά και σε άλλα με κοινό από περισσότερε χώρες που ακούει πολύ περισσότερο jazz, fusion κλπ.
Πραγματικά δεν το έχω ακούσει.
Μου άρεσε ο όρος “ιερές αγελάδες” 
Τι να σου πω, είμαι σχετικά νέος στο foum. Μέχρι τώρα όμως, δεν έχω δει αρνητική άποψη (μία - δύο) για καταξιωμένο μουσικό της παλιάς καλής εποχής (βλ. 50 - 60 - 70). Πάντως και στο thread για τον Gallagher που μου έρχεται τώρα στο μυαλό, κάποιος έγραψε κάτι αρνητικό και πέσανε όλοι να τον φάνε.
Τώρα, τα καινούρια φιντάνια είναι λογικό να τα αμφισβητούν και να τα βρίζουν πολλοί. Αυτό το πέρασαν όλοι.
Την άποψη πως ο McLaughlin είναι “βαρετός επιδειξίας” δεν την έχω ακούσει πουθενά να σου πώ την αλήθεια και δεν συχνάζω μόνο σε αυτό το φόρουμ αλλά και σε άλλα με κοινό από περισσότερε χώρες που ακούει πολύ περισσότερο jazz, fusion κλπ.
Πραγματικά δεν το έχω ακούσει
Είναι σχετικά λογικό να μην έχεις πετύχει χρήστη με τέτοια αρνητική στάση απέναντι στον McLaughlin, αλλά κριτικές δεν έχεις διαβάσει/ακούσει; Ειδικότερα την εποχή των Mahavishnu (και του jazz rock) όπου πολλοί, κυρίως, συντηρητικοί κριτικοί σχολίαζαν την μουσική του με τον χειρότερο τρόπο (ίσως ακόμα πιο αρνητικές και από το “βαρετός επιδειξίας”) βλέποντας το φαινόμενο του fusion σαν απωθητικό αποτέλεσμα του jazz μπασταρδέματος.
Καταλαβαίνω αυτό που λες πως οι άσχετοι μπορεί να αναφέρονται σε έναν κλασσικό δίσκο που δεν καταλαβαίνουν με δέος επειδή είναι ψαρωμένοι. Όμως και το άλλο άκρο του να αμφισβητούμε τα πάντα έστω και αν είναι υγιέστερο σαν στάση καταντάει γρήγορα πολύ κουραστικό.
Αμφισβητούμε τα πάντα μέχρι να το ακούσουμε για να πούμε μια ειλικρινή πρώτη άποψη ή αποκτούμε τα απαραίτητα ακούσματα για να μπορέσουμε να το κρίνουμε. Είναι σαν να θεωρείς αριστούργημα μια ταινία του Tarkovsy όταν έχεις δει μόνο αμερικάνικες κομεντί. Στο κάτω κάτω, επειδή οι περισσότεροι κριτικοί το βάφτισαν αριστούργημα, θα πρέπει και συ, σώνει και καλά, να το απολάυσεις;
Αυτός ακριβώς είναι ο λόγος που μερικές υπέροχες μπάντες χάνονται στην αφάνεια και άλλες αποθεώνονται για μια ζωή.
τα εχω ξαναπει και παλιοτερα.μεγαλος μουσικος αλλα κι αυτος στη λιστα των αδικοχαμενων.ποιος ξερει τι αλλο θα μπορουσε να προσφερει