Υπάρχουν ακούσματα που «επιβάλλονται» ως κλασικά, ως αξεπέραστα, ως «ψαγμένα», ως δεν ξέρω εγώ τι…
Πολλά από αυτά οφείλουν την αίγλη τους στο γεγονός ότι δεν είναι «εύκολα ακούσματα» ή περιέχουν κάποιο πρωτοποριακό στοιχείο, που πιθανόν τα κάνει εχθρικά στο αυτί.
Εν πάση περιπτώσει:
Έχετε ποτέ πιέσει τον εαυτό σας για να ακούσετε κάποιο δίσκο;
Ποιός ήταν αυτός;
Απέδωσε η αυτοκαταπίεση;
Xρόνια τώρα προσπαθώ να καταλάβω γιατί ακριβώς τόσος κόσμος εκθειάζει τους Tool και τους Mars Volta. Έχω αφιερώσει αρκετή ώρα για να ακούσω από 4-5 φορές άλμπουμ και των μεν και των δε αλλά εξακολουθώ να “χάνω” αυτό που έχει μαγέψει τόσο κόσμο…
Ειδικά στην περίπτωση των Tool το περίεργο είναι πως μου αρέσουν αρκετά οι Perfect Circle. :-k
Η πλειοψηφία των αγαπημένων μου δίσκων είναι δίσκοι που δε μου άρεσαν όταν τους πρωτοάκουσα.
Αλλά δεν τους επέβαλλα ποτέ στον εαυτό μου. Μάλλον θα μπορούσαμε να πούμε ότι τους έδωσα παραπάνω ευκαιρίες… Και δε μιλάμε ότι αγόρασα ένα δίσκο που δε μου άρεσε στην πρώτη ακρόαση, αλλά συνέχισα να τον ακούω επί 5 μέρες. Μιλάμε για δίσκους που δε μου άρεσαν και τους έδωσα μια δεύτερη ευκαιρία μετά από ένα μήνα. Μια τρίτη μετά από ένα χρόνο και τότε ως δια μαγείας είχα βρει τον κώδικα επικοινωνίας με τους δημιουργούς του.
Ως επί το πλείστον αυτούς τους δίσκους τους αγαπάω περισσότερο… Και δεν είναι κάτι που το κάνω συνειδητά. Απλά μου βγαίνει…
Μια τέτοια περίπτωση μπάντας είναι και οι Mars Volta που ανέφερε ο Mule
Αυτό ακριβώς.
Πιστεύω όμως ότι παίζει ρόλο και η ωρίμανση του ατόμου όπως και οι εμπειρίες που ίσως να επηρεάζουν τον τρόπο που προσεγγίζουμε κάτι καινούργιο. Ίσως να το απορρίπτουμε επειδή δεν είμαστε έτοιμοι να το δεχτούμε.
Εχω πιεστει για τους Manowar και τους Tool…Δυο εντελως διαφορετικα ακουσματα που ολοι τα χαρακτηριζουν must…Ελεος…Δεν μπορω να καταλαβω γιατι πρεπει να τα ΑΚΟΥΩ…ΔΕΝ Μ’ΑΡΕΣΟΥΝ…!!!
Πολλοι δισκοι δεν μου αρεσαν απ’την πρωτη στιγμη που τους ακουσα, αλλα μετα τους λατρεψα!! Βεβαια μερικοι δεν αντεχονται(κατι funeral doom ειδη) οποτε εγκατελειψα την προσπαθεια!
Τα Tool… Δεν μ’αρεσουν!
ναι των led zeppelin πολλες φορες αλλα δεν μου καθησαν ποτε…εκτος απ τον πρωτο που μ αρεσει…
Κι εγω zeppelin, εδωσα αρκετες ευκαιριες αλλα εκτος καποιων εξαιρεσεων δεν μπορεσα να κανω τον εαυτο μου να μου αρεσουν.Βεβαια εχω πεσει πολλες φορες στο λαθος να κρινω πιο γρηγορα απο οσο θα πρεπει διαφορους δισκους, πχ. οταν πρωτοακουσα το thunderstruck η back in black απο ac/dc ειπα “μα πως τα ακουν αυτα!” , μετα καταλαβα τι λακαμας ημουν! Ισως ειναι η ωριμανση του ατομου οπως αναφερθηκε και πιο πανω.
Για μερικες κυκλοφοριες των Judas Priest ακομα πιεζω τον εαυτο μου…Δεν ξερω, μερικα απλως δεν μου καθονται…
Απειρες φορες.Καποιες με θετικα και αλλες με αρνητικα αποτελεσματα.Χαρακτηριστικο αρνητικο αποτελεσμα ειχα με τους theater που ακουσα σχεδον ολλη τη δισκογραφια τουςω πριν μερικα χρονια μπας και μου αρεσουν αλλα μπα.Γενικα παντως πιστευω πως κατι πολυ καλο δεν σου αρεσει ιδιαιτερα στην αρχη(οχι απολυτα αλλα συμβαινει)
Το 666 Ιnternational. Και μετά ήμουν έτσι: 8O
Παντως ειναι και θεμα τακτικης…Δεν ακους ολη τη δισκογραφια με τη μια…Ακους πρωτα τα χιτς μιας μπαντας και αν σου αρεσουν επιδρα πολυ καλα στον εαυτο σου και συνεχιζεις και με τα υπολοιπα…Αν δεν σου αρεσουν τα χιτς μπορεις να ζητησεις συμβουλες απο ατομα που ξερουν το συγκροτημα μπας και κρυβεται αλλου η γλυκα…
Χιλιάδες: Tool, Nevermore, Dream Theater, και γενικά διάφορες black/death μπάντες, αλλα δεν…
Σιγουρα και μαλιστα αρκετες φορες.Η φορα που οντως πετυχε ηταν με τους Tool.Mερικες απο τις προσπαθειες που δεν ευδοκιμησαν ηταν με Dream Theater,Def Leppard,Slayer (εκτος απο ορισμενους υμνους-riffs)Megadeth (αν και εδω υπαρχουν καμια 10ρια τραγουδια που μου αρεσουν πολυ) και πολλα αλλα…
Βεβαίως των sisters of mercy και των ΤΙΑΜΑΤ καλά το γράψα? που ακούει ο γιός μου αλλά εις μάτην
δεν με τίποτε λέμε
επίσης κάτι active member κάτι μηδενιστές κάτι τέτοιους αλλά ούτε και κει
Tο μόνο που μπορώ να σκεφτώ-αν και δεν πιέστηκα να το ακούσω- είναι το dark side of the moon των pink floyd.Το περίμενα πολύ καλό, αλλά εμένα τουλάχιστον, δε με ενθουσίασε την πρώτη φορά…αλλά παρόλα αυτά το άκουσα άλλες πόσες και τελικά μου αρέσει (αν και προτιμώ πολύ περισσότερο το division bell αλλά αυτό είναι άλλο θέμα!
).
Χιμ,δηλαδή δεν πιέστηκες καθόλου?:lol:
Χμμμ… το πρωτο που μου ερχεται κατα νου ειναι το Capture & Release των Khanate. Ηταν δωρο απο φιλο και νταξ, δε τη παλεψα ιδιαιτερα.
ε όχι πολύ!απλώς προσπαθούσα να καταλάβω γιατί αρέσει τόσο πολύ στους άλλους και εμένα δε με ενθουσιάζει!