βασικά το να λες ανακρίβειες είναι ότι πιο εύκολο. απαντώ λοιπόν:
όταν λέμε “δημοσίευση” (paper) φυσικά κ εννοούμε σε κάτι σοβαρό. ναι αν θες να δημοσιεύσεις ένα paper σε journal μιας επαρχίας της Ινδίας, γίνεται, αλλά αυτός που θα το δει σε βιογραφικό θα γελάει (πάντως έχω ακούσει ιστορία ανθρώπων που το έκαναν για πλάκα). κ φυσικά όταν μιλάμε για δημοσίευση,μιλάμε για εξωτερικό κ για journal ή συνέδριο - εκεί για να μπεις πρέπει να έχεις κάνει βαρβάτη έρευνα κ πραγματικά να έχεις ανακαλύψει κάτι - δεν είναι κ τόσο εύκολο. επίσης οι ΕΜΠοκαθηγητές είναι σε επιτροπές, αλλά κυρίως σε εγχώρια συμβούλια κ όσοι είναι κ έξω δεν μπορούν να προωθήσουν τόσο πολύ τα papers του ΕΜΠ γιατί είναι biased κ αυτό μετράει…
αν ήταν τόοοοοοσο εύκολο, όλοι μας θα είχαμε 5-6 κ θα ήμασταν τέλειοι υποψήφιοι για phd. αλλά paper σημαίνει σοβαρή έρευνα κ καλά αποτελέσματα - όχι άδικα λοιπόν λιγότερο του 1% των προπτυχιακών μπορούν να πουν πως ευτύχισαν να εκδώσουν κάτι…
φυσικά paper σημαίνει έρευνα, που σημαίνει εργαστήρια, που σημαίνει λεφτά… και εκεί χωλαίνουμε. όχι σε μυαλά, αλλά σίγουρα σε λεφτά…
Δε θεωρω οτι λεω ανακριβειες…Αντιθετως η οποια εμπειρια μου μεχρι στιγμης ειτε μεσω συναναστροφων με ακαδημαικο προσωπικο, ειτε ερευνητικα, κατι τετοιο μου εχει δωσει να καταλαβω. Προφανως και ειναι πανευκολο να κανεις μια δημοσιευση (του κωλου οπως ανεφερα - και δε χρειαζεται να απομακρυνεσαι μεχρι Ινδια, ακομη και σε ευρωπαικα συνεδρια -απεριοδικα). Φτανει βεβαια να εχεις και μια μικρη βοηθεια απο αυτους που ξερουν πως στηνεται μια υποτυπωδης δημοσιευση. Κατα τη φαση συλλογης βιβλιογραφικου υλικου για το μαστερ μου, το τι απαραδεκτες δημοσιευσεις συναντησα δε φανταζεσαι και σε περιοδικα του δυτικου κοσμου.
υπερβάλλεις όμως… αυτό είναι μια άλλη κουβέντα από το να πεις “βγάλε κ εσύ paper - μπορείς - είναι πανεύκολο”. ΔΕΝ είναι πανεύκολο. με κατάλληλες γνωριμίες ΚΑΙ έρευνα ΚΑΙ καθοδήγηση και, και, και, ναι βγαίνει ! πανεύκολο δεν είναι πάντως…
κοιτα να δεις, στο πολυτεχνειο στα χανια υπαρχουν καθηγητες των οποιων τουλαχιστον το 50% των διπλωματικων δημοσιευονται, με τις καταλληλες παρεμβασεις.Εδω στο προπτυχιακο μου που δε θεωρω οτι εκανα και καμια ιδιαιτερη δουλεια στη διπλωματικη, ο καθηγητης μου μου προτεινε δημοσιευση. Προφανως οταν εννοω πανευκολο μιλαω για φοιτητες που πληρουν καποια στανταρς ποιοτητας και επιδοσεων.
εντάξει τώρα το θέτεις πιο σωστά… απλά γενικά τα papers είναι καλό evaluation χαρτί για να σε πάρουν σε phd, γιατί στην δουλειά δεν πολυμετράνε. ως εκ τούτου, παίζει ρόλο τι έχεις δημοσιεύσει, που κ σε ποιο πανεπιστήμιο χτυπάς την πόρτα… αυτός που θα δει την αίτησή σου θα ξέρει τι κοιτάει κ θα σε κρίνει ανάλογα…
“πανεύκολο” δεν είναι πάντως, γιατί διαφορετικά όλοι θα είχαμε 5-6, ενώ αν ένα πανεπιστήμιο έχει πάνω από 1% των προπτυχιακών της, θεωρείται πολύ καλό…
ναι κατα πασα πιθανοτητα θα γινουν εκλησεις για καταληψεις σε ολες τις σχολες…αν καποιοι δεν θελουν να κλεισουν οι σχολες να πανε στις γενικες συνελευσεις να διεκδικησουν το αιτημα τους για ανοιχτες σχολες…αν δεν πανε και αραξουν σπιτι τους (ως συνηθως) να μην γκρινιαζουν μετα (ως συνηθως) για τις “μειοψηφιες” που κανουν οτι θελουν στα πανεπιστημια…
κάτσε εκεί που είσαι που σου λέω…
δεν υπάρχει περίοδος σαν τα φοιτητικά χρόνια.
το μέγιστο άγχος (π.χ. παρουσίαση διπλωματικής, τελευταίο μάθημα για πτυχίο) είναι το μέσο άγχος σε μια υπεύθυνη δουλειά.
μακάρι να είχα μυαλό να καθόμουνα κανα χρόνο παραπάνω, να κυνήγαγα erasmus και λοιπά.
απαντώ λοιπόν: