Προσωπικα πιστευω οτι μεσα απο αυτες τις σχεσεις μπορεις να παρεις παρα πολλα πραγματα. Πολυ περισσοτερα απο οσα μπορεις να παρεις απο σχεσεις του μηνα, της βδομαδας, της μερας! Ουσιαστικα βρισκεις χρονο να γνωρισεις τον ανθρωπο με τον οποιο εισαι μαζι…της συνηθειες του, τον τροπο με τον οποιο σκεφτεται, τα συναισθηματα του! Πιστευω οτι αυτες οι σχεσεις ειναι κριτηρια ωριμοτητας των ανθρωπων τις περισσοτερες φορες!
Εγω εχω σχεση (ξερετε με ποια) 3 χρονια και 5 μηνες και περναμε πολυ ωραια. Εχουμε περασει παρα πολλες δυσκολες στιγμες μαζι και ομως ειχαμε την συναισθηματικη ωριμοτητα να τις αντιμετωπισουμε χωρις να σπασουμε! Εχουμε πολλα κοινα ενδιαφεροντα και αν και πολυ συχνα διαφωνουμε πανω σε πολλα θεματα, συνεχιζουμε να συζηταμε για τα παντα και να λεμε ελευθερα την αποψη μας!
Που βασιζεται ομως μια σχεση για να κρατησει; Σιγουρα οχι μονο στην σωματικη επαφη (αν και ειναι πολυ απαραιτητη)! Βασιζεται στην ελευθερια που πρεπει να εχουν και οι δυο, η οποιο με την σειρα της βασιζεται στην εμπιστοσυνη! Βασιζεται στην ειλικρινεια, που θα κρατησει την σχεση μακρυα απο την φθορα! Βασιζεται στα κοινα ενδιαφεροντα (φανταστειτε να γουσταρα την μουσικη που γουσταρω και το Δεχτερ να γουσταρε σκυλαδικα)! Θελει υπομονη γιατι δεν ειναι παντα ολα ροδινα. Πολλες φορες ερχονται τσακωμοι (οντας λογικο)! Χρειαζεται πολλες φορες να κανεις υποχωρησεις, παραχωρησεις και να μην εχεις εγωισμο γιατι πολλες φορες θα εχεις αδικο και πρεπει να φερθεις αναλογα.
Στο τελος ομως ολα αυτα εχουν δημιουργησει εναν ανθρωπο ωριμο, που μπορει να δει τα πραγματα απο αλλη οπτικη γωνια και μπορει να αξιολογει καταστασεις πολυ καλυτερα! Τετοιες σχεσεις σε βελτιωνουν με πολλους τροπους!
Φιλε σορτσμαν καλα τα λες. Προφανως ειστε ευτυχισμενοι ετσι οπως τα παρουσιαζεις. Να συνεχισετε ετσι. Κι αυτο γιατι, με τις σχεσεις δεν μαθαινεις μονο τον ανθρωπο με τον οποιο εισαι μαζι αλλα μαθαινεις και πως ν’ αντιμετωπιζεις δυσκολες καταστασεις αφου καποιες φορες σε τετοιου ειδους σχεσεις το συναισθημα μπαινει πανω απο την λογικη. Με την μακροχρονια σχεση λοιπον μαθαινεις να συζεις με αλλον. Και οταν τελειωνει κατι τετοιο κατα ενα μεγαλο ποσοστο εχεις την ωριμοτητα ν’ αντιμετωπισεις αυτο που θα ερθει.
Καταληγουμε στο οτι δεν αρκει να εχεις τα ιδια ενδιαφεροντα με καποιον αλλα τον ιδιο χαρακτηρα, ν’ αντιμετωπιζεις καποιες καταστασεις με την ιδια σοβαροτητα και λογικη. Εκει δοκιμαζεσαι κι εκει “εκπαιδευεσαι”. Και προφανως αυτο συνηθιζεται αν δεν ειναι “τελειο” με τον χρονο και την προσπαθεια. Γι’ αυτο πιστευω παλι πως κατα κανονα οι σοβαρες σχεσεις που θα γινουν και μακροχρονιες γινονται σε μεγαλυτερες ηλικιες απο την δικη μου.
Εγώ τις γουστάρω, αλλά είναι ό,τι χειρότερο όταν τα δυο άτομα φτάνουν στο σημείο να μην έχουν ζωή χωριστά ή/και να μένουν μαζί απλά από συνήθεια. Pathetic. [-X
Εγω το μονο που ξερω ειναι οτι δεν τις προγραμματιζεις,αλλα σου τυχαινουν και οταν πετυχαινουν κιολας ειναι κατι πολυ ομορφο.Παντως δεν μπορω με τιποτα να καταλαβω αυτους που τις κρατανε απο συνηθεια και φοβουνται να τις χαλασουν,γιατι αποκτουν σταδιακα ενα ειδος ανασφαλειας και καταληγουν να μαζοχιζονται τελικα.
Συμφωνω με shortman, ειναι εμπειρια που σε γεμιζει ασυγκριτα. Η λακουβα που μπορει να πεσει καποιος σε αυτο το ζητημα ειναι αυτο που ειπατε, να γινει μια συνηθεια αλλα σας το λεω οτι αμα ταιριαζουν πολυ τα δυο ατομα και ειναι γεματα ενεργεια μεσα στην σχεση τους τοτε δυσκολα γινεται αυτο. Μπορει να υπαρξει μια δυσκολη περιοδος φαγωμαρας ή ανιας ή οτιδηπωτε παρομοιο αλλα εν τελη τα πραγματα ξαναπερνουν τον δρομο τους.
Πιστεύω ότι αν αυτό σου τύχει και δεν το εκβιάσεις, τότε είναι κάτι πραγματικά πολύ όμορφο. Είναι υπέροχο να έχεις δίπλα σου κάποιον που ξέρεις ότι σε αγαπά, ακόμα πιο όμορφο δε να ξυπνάς στο πλάι του κάθε πρωί :oops:
Όσο για τη λακούβα που λέτε, έχετε δίκιο, είναι όμως ανάλογα με το χαρακτήρα των ατόμων το αν θα διαλέξουν να είναι μαζί από συνήθεια (και γιατί να το κάνουν αυτό; :-s ) ή από ανασφάλεια.
Εγώ προσωπικά πάντως, πέρασα πολύ δύκολες στιγμές όσο αναγκάστηκα να αποχωριστώ για ένα χρόνο τον άνθρωπο αυτόν που αγαπάω. Νομίζω αυτό είναι ένα πολύ καλό τεστ για το αν αξίζει να διατηρηθεί μια σχέση ή όχι, η απόσταση το τεστάρει απόλυτα.
Όταν δεν περιορίζεται η ατομικότητα του καθενός με οποιοδήποτε τρόπο, τότε μόνο μια σχέση κρατάει στο χρόνο. Βεβαίως πρέπει να κάνεις υποχωρήσεις αλλά αυτό πρέπει να είναι αμοιβαίο και το αποτέλεσμα θα πρέπει να είναι ανεκτό σε ένα βαθμό από αυτόν που κάνει την υποχώρηση. Επίσης τίποτα δεν γίνεται με το ζόρι, έρχονται τα πράγματα απο μόνα τους εαν το ζευγάρι τα πάει καλα. Καλό είναι επίσης να μην ταυτίζονται τα γούστα του καθενός ώστε ο ένας να συμπληρώνει την άλλη. Αυτό που πρέπει είναι να ταιριάζει ο τρόπος σκέψης και των δύο. Αυτα τα λέω εκ πείρας μιας και το καλοκαίρι πρόκειται να βγω απο μια ιδιαίτερα μακροχρόνια σχέση…
:lol: