Βασικά, μου φαίνεται ότι όλους τους αγαπάμε όσο δε τους βλέπουμε και δε μας αφορούν, μετά παίρνουμε το τελείως αντίθετο άκρο. Εξηγούμαι: μετά το τσουνάμι, μαζέψαμε τόσα λεφτά για κάποιους ανθρώπους που δε μας είχαν απασχολήσει ποτέ και βρίσκονταν στου διαόλου το κέρατο, υποψιάζομαι όμως ότι αν μας έρχονταν όλοι αυτοί ως παράνομοι μετανάστες στην Ελλάδα, τότε θα άρχιζαν τα ρατσιστικά σχόλια και για αυτούς. Το λέω αυτό, γιατί θυμάμαι παρόμοιες ενέργειες πριν από καμιά 12αριά χρόνια (όχι βέβαια ίδιας έκτασης) να γίνονται για τους Αλβανούς (δεν είχαμε ακόμη το μεταναστευτικό κύμα των τελευταίων χρόνων). Ρεπορτάζ γίνονταν, ο κόσμος τους συμπονούσε και όλα τα κλασικά, ώσπου ο Αλβανός για τον Έλληνα απόκτησε πρόσωπο και ξεκίνησε το όλο κακό με τα ρατσιστικά σχόλια. Τα ΜΜΕ έδειχναν και τόνιζαν ότι παράνομα γινόταν από τους Αλβανούς (δεν έχει νόημα να πεις στις ελληνικες ειδήσεις “την τράπεζα την έκλεψαν δύο έλληνες”, ο ρεπόρτερ όμως πάντα θα το πει όταν πρόκειται για Αλβανό δράστη) και καταλήξαμε σιγά σιγά και με τα χρόνια, κάμποσες χιλιάδες βλάκες να τραγουδούν στον αγώνα της Εθνικής “Δε θα γίνεις Έλληνας ποτέ…”. Ναι, αλλό που δεν ήθελαν οι Αλβανοί, να μπλέξουν με εμάς τους κάφρους…
Βέβαια, το πρόβλημα στην Ελλάδα, δεν περιορίζεται μόνο στους Αλβανούς (είμαστε δημοκρατικοί σε αυτό, φερόμαστε σε όλους τους μετανάστες το ίδιο). Από ότι θυμάμαι, πέρσι το καλοκαίρι, είχε γίνει ντου μέχρι και στους καημένους τους Κούρδους στην Πεντέλη, όπου οι άνθρωποι εκτός από το ότι είναι πολιτικοί πρόσφυγες (ακόμα πιο γελοίοι όσοι τους επιτέθηκαν) δεν έχουν πειράξει κανέναν όλα αυτά τα χρόνια…
Το πρόβλημα στην Ελλάδα είναι υπαρκτό και πολύ δύσκολο να λυθεί…