τι σχεση εχει ο θεος μας(και δικος σου ειμαι σιγουρος) με τους γραμματεις και τους φαρισαιους…:-k:-k:):):):)
Ετσι ειναι. Οσοι πιστευετε οτι κατι υπαρχει ( σεβαστη και η αποψη αυτων που δεν πιστευουν εννοειται) επικεντρωθειτε στην διδασκαλεια του Χριστιανισμου περι σεβασμου στον συνανθρωπο κ.α. και μην ασχολειστε με κορακια που καπηλευονται την πιστη του (θρησκοληπτου) κοσμου…
+10000000000
ετσι ακριβως ειναι…ο καθενας πιστευει για τον εαυτο του και οχι για τον καθε μ…α παπα!!!
Δεν πιστευω σε κανενα θεο.Πιστευω στον ανθρωπο και στις δυνατοτητες του.
Οταν το 99% των “ανθρωπων του θεου” ειναι μεσα στη σαπιλα και τη μουργα,οταν ολοι αυτοι που πρεσβευουν τον Χριστιανισμο κοιτανε την στομαχα τους γιατι να πιστεψω οτι ο Χριστιανισμος διδασκει το κοινο καλο…?
Θα μου πεις το γραφει το Ευαγγελιο…Ε χεστηκα.Η θεωρια απο την πραξη απεχει πολυ.
Και στην τελικη αν δε φοβουνται αυτοι τον θεο και κανουν ολα αυτα αυτο κατι σημαινει…μηπως ξερουν οτι δεν υπαρχει?
Μάγκες λίγος σεβασμός στις θρησκευτικές πεποιθήσεις όσων (για τον ένα η τον άλλο λόγο) πιστεύουν… 
ποιος δε σεβαστηκε?
Παιδια, εγω πιστευω στον θεο αλλα δεν πιστευω σε καμια εκλησσια και παπαδες! Αυτοι το μονο που θελουν να μας κανουν ρομποτακια και να υπακουμε στις διαταγες τουσ (σωστο λαθος κλπ…)
Δεν χρειαζετε να παω στην εκλησια τουσ για να προσευχηθω μονο και μονο για να πλουτησουν το ειδη γεματο πορτοφολι τους! Η προσευχη γινετε και οπου θες αρκει!
To ότι ισχύει το ένα δεν σημαίνει πως δεν ισχύει το άλλο…
Κανείς. Απλά να προσέχουμε λίγο όταν φεύγουμε από τα της εκκλησίας και μπαίνουμε στα χωράφια της θρησκείας και το τι υπάρχει ή δεν υπάρχει… Κοίτα εγώ μαζί σου είμαι σ’ αυτό που είπες αλλά όπως έχω ξαναγράψει εδώ, δεν γίνεται να πείσεις κάποιον να μην πιστεύει βασισμένος σε επιχειρήματα, αυτές οι κουβέντες δεν βγάζουν πουθενά. Το θέμα της πίστης σε Θεούς και θρησκείες δεν είναι ιδεολογικό η “ορθολογικό”, είναι κοινωνικό… Ελπίζω να έγινα κατανοητός. Εν πάση περιπτώσει, εσύ καλά τα λες, απλά ακόμα και με αφετηρία νηφάλια post σαν το δικό σου μου φαίνεται ότι άνετα μπορεί το πράγμα να ξεφύγει και να πάει στο “μα πώς γίνεται να πιστεύεις”…
o Xριστος εχει πει:
“Προσεχετε τους ψευδοπροφητες που ερχονται κοντα σας, σαν αγαθα προβατα, αθωοι και καλοι, αλλα μεσα στην ψυχη τους ειναι λυκοι αρπακτικοι. Θα τους καταλαβετε απο την ζωη και τα εργα τους.”
“Μην πιστευετε πως εκεινος που συνεχεια προσευχεται και λεει “Κυριε, Κυριε, σωσε με”, αυτος θα μπει στην βασιλεια των ουρανων. Την βασιλεια των ουρανων θα κατακτησει οποιος κανει το θελημα του ουρανιου Πατερα, που θελει να κανουμε καλα εργα”
"Πολλοι θα παρουσιαστουν την ημερα της κρισης μπροστα στον Θεο και θα του πουνε: “Κυριε εμεις δεν ειμαστε εκεινοι που επικαλουμενοι το ονομα σου προφητεψαμε, βγαλαμε δαιμονια απο αρρωστους και με το ονομα σου καναμε θαυματα πολλα? Παρε μας λοιπον μαζι σου στην βασιλεια σου”
Τοτε ομως θα τους πει ο Θεος “Ποτε δεν σας γνωρισα σαν ανθρωπους δικους μου. Φυγετε απο κοντα μου εσεις που σε ολη την ζωη παρανομουσατε και χρησιμοποιουσατε το ονομα μου μονο και μονο για δικη σας δοξα και ωφελεια”
Aπο αυτα τα αποσπασματα του Ιησου φαινεται η φαυλοτητα που διακατεχει μεγαλο μερος της εκκλησιας στις μερες μας… Ας μπορουμε (οσοι πιστευουμε σε κατι) να διαχωριζουμε τα λογια του Χριστου απο την εκμεταλλευση της εκκλησιας
με ποια επιστημονικα κριτηρια μπορει να αποδειχθει οτι ειπωθηκαν τα παραπανω λογια και αν ναι, οτι ειπωθηκαν απο εναν ιστορικο Ιησου?
Πρεπει να φυγω τωρα, οταν θα εχω χρονο θα σου αναλυσω την γνωμη μου για το θεμα αυτο. Ειναι πολυ λογικο το ερωτημα σου παντως και γενικα το θεμα υπαρξης η οχι του Χριστου με εχει απασχολησει και εμενα αλλα εχω καταληξει σε καποιες σκεψεις… Τα λεμε συντομα:wink:
φιλε isis προσωπικα δεν εχω καμμια διαθεση να μπω σε διαδικασια συζητησης για την ιστορικοτητα η οχι του ιησου η για το αν υπηρξε υιος του θεου…αυτο ειναι θεματα πιστης και μονο…αν και εχω ψαχτει στο συγκεκριμενο θεμα…εχω διαβασει δεκαδες αρθρα και εχω δει και πολλα ντοκιμαντερ πανω στο συγκεκριμενο θεμα…
παντως για να το φερω λιγο και στο ποιο επικαιρο…αν η σημερινη ανθρωποτητα ακολουθουσε εστω και το 10% απο αυτα που διδαξε ο ιησους θα μπορουσαμε πολυ ποιο ευκολα να εφαρμοσουμε στη κοινωνια <<τελεια>> πολιτευματα οπως ειναι ο κομμουνισμος στο τελευταιο του σταδιο, η ο αναρχισμος…
ειμαι πιστος του ιησου χριστου και τα πολιτικα μου φρονηματα ανηκουν στην αριστερα-ακροαριστερα…
θεωρω τον ιησου εναν επαναστατη που ερχομενος στη γη ηρθε σε κοντρα με το κατεστημενο της εποχης του για αυτο και οι γραμματεις και φαρισαιοι<οι σημερινοι παπες,ευφραιμ και ανθιμοι>συνεργαζομενοι με τους ρωμαιους τον σταυρωσαν…και εννοειτε πως τον θεωρω υιο του θεου…
δεν αρνουμαι την ιστορικοτητα του Ιησου. Απλα ρωταω με ποια επιστημονικα κριτηρια αποδεικνυεται οτι ειπε αυτα που ειπε, αν τα ειπε. Η παραπομπη απλα και μονο στα Ευαγγελια (στα 4 μονο? και αν ναι γιατι και οχι στα υπολοιπα τα λεγομενα αποκρυφα? ) ειναι αντιεπιστημονικη. Μου λες οτι ειναι αυτο θεμα πιστης και μονο.
Σιγουρα δικαιωμα σου απολυτο και σεβαστο, αλλα σαφως αντιεπιστημονικο. Αν η πιστη = αληθεια, τοτε ποσες αληθειες εχουμε?
εντιτ: να το επεκτεινω λιγο περισσοτερο. Τι κανει εσενα συγκεκριμενα να πιστευεις , με την μεταφυσικη θρησκευτικη εννοια, στον Ιησου και οχι ας πουμε στο Δωδεκαθεο η στο Βουδισμο… Βεβαια η ερωτηση αυτη δε στεκει γιατι δεν μπορεις να αντιπαραβαλλεις μεταφυσικες θεωριες, αλλα χατη του διαλογου την κανω…
καλα κανεις και τα θετεις τα ερωτηματα αυτα…και υπαρχουν και πολλα αλλα ερωτηματα…δεν νομιζω πως αποδεικνυεται κατιεπιστημονικα…
σε διαφορες δυσκολες στιγμες της ζωης μου εχω προσευχηθει στον ιησου εχω ζητησει την βοηθεια του και με εχει βοηθησει…και μιλαω για δυσκολες προσωπικες στιγμες,οχι π.χ. να περασω την ταξη στο σχολειο και αλλα ανουσια πραγματα…καταστασεις που πονουσα ειτε ψυχικα ειτε σωματικα…δεν θελω να κανω επιδειξη για την πιστη μου και το κοβω εδω αυτο το θεμα…
επισης δεν μπορω να αποδειξω τιποτα,κι ουτε κανεις μπορει να με πεισει για το αντιθετο…
μα δε το κανω για να σε πεισω για το αντιθετο, αφενος γιατι δεν προκειται ακριβως να σε πεισω και αφετερου γιατι δεν υπαρχει λογος να σε πεισω… Καταλαβαινω οτι καποιος μπορει να αποδωσει την λυτρωση σε ενα οποιοδηποτε προβλημα στην πιστη του, στη θεια χαρη, στο καρμα και παει λεγοντας…
Παντως ασχετο αυτο που θα πω με σενα, Παρεβρεθηκα μια φορα σε μια συζητηση και καποιος αναφερε οτι πιστευει σε φαντασματα , τριβολια, ξωτικα κλπ. Οποτε πεταγεται ετερος συνομιλητης, πιο “εξυπνος” , και τον κατεκρινει οτι πιστευει σε παιδικες ανοησιες κλπ. Οποτε τον ρωταω τελειως προβοκατορικα εγω, πιστευεις στον Χριστο? Μου λεει ναι. Πιστευεις στην ανασταση ?? Μου λεει ναι. Οποτε του λεω, γιατι κατακρινεις καποιον που πιστευει “παιδικες ανοησιες” οπως τις λες, ενω κ εσυ ασπαζεσαι ενα μεταφυσικο δογμα. Συνηθως αυτο που με εκνευριζει περισσοτερο ειναι οτι η 'δικια μας η πιστη" ειναι η μονη αληθινη και η πιστη των αλλων παραμυθια. Μα ετσι κ αλλιως πυρηνας ολων των μεταφυσικων δογματων ειναι το παραλογο.
Xμ, προφανώς η παρέμβαση μου είχε το αντίθετο αποτέλεσμα απ’ αυτό στο οποιο αποσκοπούσε! #-o 
Δε βαριέσαι, αφού άνοιξε τελικά η κουβέντα, ας μπούμε κι εμείς.
Συμφωνώ απολύτως με τα bold στο post του starstruck. Τώρα για το τελευταίο, αλλα και γενικότερα για τον Ιησού Χριστό: Υπάρχει μια θεωρία σύμφωνα με την οποια ο Ιησούς δεν παρουσίασε ποτε τον εαυτό του ως τον Μεσσία που περίμεναν οι Ιουδαίοι, αλλα στην πραγματικότητα ήταν όντως επαναστάτης (με την “σημερινή” έννοια), ηγετικό στέλεχος της ριζοσπαστικής/ εθνικοαπελευθερωτικής οργάνωσης των Εσσαίων, που θεωρείται ότι ήταν το πολιτικο σκέλος ενός επαναστατικού στρατού που μάλλον θα έχετε ακούσει περισσότεροι: των Ζηλωτών. Ο Ιησούς λοιπόν λέγεται επίσης ότι τα κηρύγματα του κάθε άλλο παρα “ειρηνικά” ήταν, και ότι προσπαθούσε να συσπειρώσει τον λαό της Παλαιστίνης στην προοπτική του ενοπλου αγώνα εναντίον των Ρωμαίων κατακτητών αλλα και της κάστας του ιερατείου και των φαρισαίων συνεργατών τους. Ψήγματα αυτής της λογικής μπορούν ακόμα να βρεθούν σε κάποια Ευαγγελια, κυρίως, αν θυμάμαι καλά, σ’ εκείνο του Ιωάννη, ενώ γενικά τα Ευαγγελια, σύμφωνα μ’ αυτή τη θεωρία, έχουν ουσιαστικά παραποιήσει τη δράση και τη σκέψη του Ιησού, καθώς επαναστατικά καλέσματα και αποσπάσματα, όπως εκείνο το “δεν έχω έρθει για να φέρω ειρήνη, αλλα διχόνοια” και “την κρίσιμη μέρα, οποιος δεν έχει μαχαίρι, ας πουλήσει το ρούχο του για να αγοράσει”, συνυπάρχουν με τα γνωστά συμβιβαστικά και “αγαπησιάρικα”, τα οποια θεωρείται ότι αποτελούν μεταγενέστερες προσθήκες, με προφανή σκοπό να αλλοιώσουν τον χαρακτήρα των προηγουμενων… Δεν μπορώ να ξέρω πόση αλήθεια βρίσκεται σ’ αυτή τη θεωρία, αλλα έχει αρκετά πειστικά η τουλάχιστον αληθοφανή στοιχεια, και προσωπικά τη βρίσκω τουλάχιστον ενδιαφέρουσα και οπωσδήποτε χρήσιμη. Οποιος ενδιαφέρεται, ας διαβάσει την “Αντιγνώση” της Λιλής Ζωγράφου.
Χρωσταω μια αποψη στον Isis, αν και δεν απευθυνομαι απαραιτητα στον Isis αλλα σε οποιον ενδιαφερει το συγκεκριμενο τοπικ. Απλα ετυχε ο Isis να δωσει την αφορμη για το θεμα του Χριστου.
Ολοι σε αυτην την χωρα μεγαλωσαμε μαθαινοντας απο γονεις/σχολειο κτλ οτι υπαρχει ο Χριστουλης που “αυτο και αυτο…”. Σαν παιδακι μου φαινονταν ολα αυτονοητα αυτα που ακουγα, πηγαινα και στην εκκλησια με την ενθαρρυση των δικων μου που ειναι πιστοι αλλα με την καλη εννοια, οχι την θρησκοληπτη.
Μεγαλωνοντας αρχισα να το ψαχνω παραπανω… Αν υπαρχει Θεος κτλ. Εγω προσωπικα πιστευω πως ναι υπαρχει Θεος, ομως θεωρω απολυτα δικαιολογημενη και την αποψη αυτων που λενε οτι δεν υπαρχει. Οξυμωρο θα μου πειτε, αλλα δεν ειναι ετσι ακριβως. Εχετε αναρωτηθει για τον λεμε πως πιστευουμε στον Χριστιανισμο? Η λεξη “πιστευουμε” περικλειει το μυστηριο την αβεβαιοτητα… Δεν ξερουμε αν υπαρχει Θεος, πιστευουμε ομως οτι υπαρχει. Εγω δεν θα προσπαθησω ποτε να πεισω καποιον οτι υπαρχει Θεος γιατι δεν εχω πειστηρια, οπως και καποιος δεν μπορει να αποδειξει οτι δεν υπαρχει.
Με την ιδια λογικη αντιμετωπιζω και τον Χριστο… Πιστευω οτι υπηρξε ΔΕΝ μπορω να το αποδειξω ομως, απο εκει και περα δεν ξερω αν εδρασε οντως οπως περιγραφουν τα ευαγγελια. Μπορει οντως να ηταν ο θαυματουργος υιος του Θεου, μπορει ομως να ηταν απλα και ενας διανοουμενος/φιλοσοφος.
Συμφωνα με τα ευαγγελια ηταν ενας ανθρωπος (σταλμενος απο τον Θεο) που κυρηττε την αγαπη και τον σεβασμο για τον συνανθρωπο, την ταπεινοτητα, την συγχωρεση και αλλα πραγματα που μακαρι να βρω την δυναμη να εφαρμοζω στην ζωη μου. Συμφωνα με τις διδασκαλειες του εχουμε και το δογμα του Χριστιανισμου.
Εστω το οτι ειναι φανταστικο προσωπο η οτι δεν εδρασε ετσι (πραγμα πιθανο). Εστω οτι οι διδασκαλειες του Χριστου ειναι γραμμενες απο αλλους… Προσωπικα αφου με εκφραζουν και τις θεωρω υψιστες αρετες να τις εχει ενας ανθρωπος, δεν με ενδιαφερει αν τις ειπε ο Χριστος η ο Ταδε…
Απο εκει και περα η εκκλησια εχει εκμεταλλευτει αυτην την ιστορια με τον χεριστο τροπο και αν πραγματι υπαρχει ο Χριστος σιγουρα δεν χαιρεται με τον δρομο που εχει παρει η θρησκεια
Θελω να σας δωσω να καταλαβετε πως εμενα προσωπικα δεν με νοιαζει αν υπηρξε ο Χριστος και τα ειπε αυτα (παντως πιστευω πως ναι υπηρξε και τα ειπε). Με νοιαζει κυριως το οτι καποιος τα ειπε αυτα. Απο την στιγμη που εχουν εξελιχθει σε θρησκεια θα τα υποστηριξω γιατι με εκφραζουν σαν ανθρωπο, αλλα δεν θα χαριστω και σε φαυλους ανθρωπους που τα εκμεταλλευονται (Χριστοδουλους, Παπες κτλ)
Μακαρι ολοι οι ανθρωποι να ακολουθουσαμε τα λογια του και ας ειναι ολα αυτα μια πλανη…
Ελπιζω να εγινα κατανοητος:)
@ γρακχο :
To βιβλιο της Λιλης Ζωγραφου ειναι εξαιρετικο, αν και καποιες στιγμες αθελα της ισως ξεπεφτει σε εναν αντισημιτισμο. Απο εκει και περα τα περι Εσαιων, ειναι μια ενδιαφερουσα θεωρια. Σιγουρα δεν προκειται για “εθνικοαπελευθερωτικο” κινημα (βρισκομαστε 2000 χρονια πισω) αλλα, ας μου επιτραπει ο νεολογισμος, θρησκευτικοαπελευθερωτικο κινημα, με πολλες πρωτοκομμουνιστικες τασεις στο εσωτερικο του. Κυριες πληροφοριες γιαυτη την ιουδαικη αιρεση, που αντιταχθηκε στο δωσιλογο εβραικο ιερατειο, μας εδωσαν τα χειρογραφα του Κουμραν (επισης γνωστα και ως χειρογραφα της Νεκρης Θαλασσας). Μελετη των χειρογραφων αυτων εδειξε ότι η οργανωση του εσωτερικου κυκλου μαθητων του Ιησου ηταν πανομοιοτυπη με την οργανωση των κοινοτητων των Εσσαιων. Κατα πασα πιθανοτητα λοιπον η ομαδα του Ιησου, ανηκε στους Εσσαιους, εδρασε επαναστατικα. Γεγονοτα βεβαια, που για προφανεις λογους πολυ αργοτερα, οταν περασαμε απο το μοντελο των πρωτων χριστιανων (κοινοκτημοσυνη, σεμνοτητα κλπ) στο μοντελο οργανωμενης θρησκειας ( ιεραρχια, δογματισμος κλπ), αποσιωπηθηκαν. Δειγματα μαλιστα της επαναστατικης στασης του Ιησου εμφανιζονται και στα, κατα τα αλλα αναξιοπιστα επιστημονικα, ευαγγελια, οπου για παραδειγμα ο Ιησους αντιδρα οργισμενα στο φαινομενο της εμπορευματοπιησης του Ναου του Σολωμοντα και επιτιθεται με βια στους εμπορους. Ενα γεγονος που αν μη τι αλλο στεκεται αντιθετα απο την εικονα του γαληνιου και τα παντα συγχωρων Ιησου.
Κομβικο σημειο στην μεταβαση αυτη απο τον πρωιμο χριστιανισμο των μικρων κοινοτητων, στο οργανωμενο δογμα που γνωριζουμε σημερα, αποτελεσε η εμφανιση του Παυλου (Σαουλ). Ο, Ισαποστολος οπως αρεσκεται να τον προσφωνει η επισημη εκκλησια,ο οποιος ηρθε και μεταλλαξε την πρωιμη θρησκεια-ιουδαικη αιρεση σε οργανωμενη θρησκεια. Γιαυτο εξαλλου πολλοι μελετητες μιλανε για “Παυλιανισμο” και οχι για Χριστιανισμο. Πριν τον Παυλο δογμα δεν υπαρχει. Δημιουργος του χριστιανικου δογματος λοιπον, ειναι ο Παυλος. Ενδεικτικο ειναι οτι εχει γραψει περισσοτερα απο τα μισα βιβλια της Καινης διαθηκης.
Ενδιαφερουσα ειναι και η Ιστορια πως και γιατι ο Παυλος, απο διωκτης των χριστιανων, αποφασιζει να γινει ο πρωτος Ιεραρχης τους. Μην ξεχναμε οτι πρωτος Παπας της Καθολικης Εκκλησιας θεωρειται ο Παυλος. Σιγουρα οι ιστοριες σχετικα με το θαυμα και την προτροπη του ιδιου του Ιησου να σταματησει τις διωξεις και να βοηθησει στην εξαπλωση της νεας θρησκειας, μονο ως παιδικα παραμυθια του χειριστου επιπεδου μπορουν να θεωρηθουν. Πως δικαιολογειται η μεταστροφη του Παυλου ? Πρωτα πρωτα ποιος ηταν ο Παυλος? Εβραιος της Διασπορας απο την Ταρσο της Κιλικιας με τον πατερα του να ειναι ρωμαιος πολιτης , αρα ανηκε στα υψηλα κοινωνικα στρωματα. Φανατικος ιουδαιος με αυστηρη ραββινικη κατηχηση, μισθωθηκε ουσιαστικα απο τους Ρωμαιους, σε συμφωνια βεβαια με το κατεστημενο εβραικο ιερατειο, για να κυνηγησει αυτη την νεα ιουδαικη αιρεση που μαγευε τον κοσμο και αμφισβητουσε το κοινωνικο status quo της περιοδου εκεινης. Ξαφνικα λοιπον μεταστρεφεται και γινεται μεγας υποστηρικτης των χριστιανων. Μια αποψη λοιπον μας λεει, οτι ακριβως αυτη η μεταστροφη στηριχθηκε σε εντολες του ιερατειου, το οποιος βλεποντας οτι οι διωξεις δεν ειχαν κανενα αποτελεσμα, μονη λυση θα αποτελουσε η διαβρωση της χριστιανικης διδασκαλιας. Πραγματι η οργανωση ων χριστιανων σε θρησκεια πια με ολα τα συνοδα της (ιεραρχια, δογμα, ιερατειο, κανονες κλπ) δεν ειχε καμια σχεση με τις πρωιμες πρωτοκομμουνιστικες χριστιανικες κοινοτητες. Ετσι ο χριστιανισμος απογυμνωθηκε του κυριου χαρακτηριστικου του, της επικινδυνοτητας δηλαδη εναντια στο κατεστημενο της εποχης. Δεν ειναι τυχαιο εξαλλου οτι η χριστιανικη θρησκεια κατεληξε, αφενος να ειναι στους επομενους αιωνες οχι φορεας προοδου, αλλα παραγοντας σκοταδισμου και οπισθοδρομησης και αφετερου συμμαχος της εκαστοτε εξουσιας. Σημαντικο ρολο βεβαια στην παγιωση του χριστιανισμου-παυλιανισμου επαιξε και ο επισης αγαπημενος “Αγιος” της εκκλησιας, αυτοκρατορας Κωνσταντινος, που διαβλεποντας τον ρολο που θα μπορουσε να διαδραματισει η νεα θρησκεια στην αχανη Ρωμαικη Αυτοκρατορια, ανακηρηξε αυτη ως κυριαρχη θρησκεια.
@ Giannis :
μου εδωσες ικανοποιητικη απαντηση. Κ κυριως για το λογο οτι το βλεπεις τελειως αντιδογματικα.
Να προσθέσω ότι ως συνεχεια αυτής της ιστορικής μετάλλαξης του χριστιανισμού (από ιδεολογίας/επαναστατικού τρόπου ζωής σε θρησκευτικό δόγμα/δεκανίκι της εξουσίας) οι πολυάριθμες αιρέσεις της χριστιανικής θρησκείας πλέον, που εμφανίστηκαν στους πρώτους αιώνες της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας (μονοφυσιτισμός, αρειανισμός κτλ.), έχουν ερμηνευτεί ως μια λαϊκή αντίδραση, μια αναζήτηση διεξόδου από τις καταπιεζόμενες εθνότητες της αυτοκρατορίας, καθώς οι λαοί προσπαθούσαν να ξαναβρούν σε κάτι καινούριο το νόημα του χριστιανισμού όπως αυτός είχε ξεκινήσει. Αντίστοιχα, και η λυσσαλέα αντίδραση του Πατριαρχείου, του Βατικανού, γενικώς της επίσημης Εκκλησιας απέναντι σ’ αυτές τις αιρέσεις, αντανακλά ακριβώς την ολοκλήρωση του κύκλου αυτού που διέγραψε ο χριστιανισμός, από την πρόοδο στην συντήρηση. Αυτά τουλάχιστον καταθέτει ο Τηλέμαχος Λουγγής στο εξαιρετικό έργο του, “Επισκόπηση της Βυζαντινής Ιστορίας” (αν δεν το χεις διαβάσει κάντο ε, θα σ’ αρέσει κι ας είναι “γραφειοκράτης ρεβιζιονιστής” για σένα :p).
Η “Αντιγνώση” εμπεριέχει όντως κάποιες όχι τόσο διαλεκτικές αναγνώσεις διαφόρων πτυχών της ιστορίας, αλλα το θεωρώ εξαιρετικά πολύπλευρο και χρήσιμο ανάγνωσμα, μόνο και μόνο από την άποψη ότι ανοίγει ζητήματα για τα οποία η άρχουσα τάξη δεν θέλει να γίνεται καν συζήτηση.
Κατά τ’ άλλα, τα είπες όλα. 