Τα έθιμα και οι παραδόσεις, τουλάχιστον στην Ελλάδα (δεν έχω ζήσει αλλού για να ξέρω πιο συγκεκριμένα), είναι η μεγαλύτερη παγίδα για τη διαιώνιση του Χριστιανισμού. Τα πάντα σε αυτή τη χώρα, από άποψη παραδόσεων, πάνε χέρι-χέρι με την Ορθοδοξία. Μια καλή ιδέα θα ήταν, λέω εγώ τώρα, αν κάποιος δεν πιστεύει κάπου να μην το υποστηρίζει κιόλας. Δηλαδή, σε προσωπικό επίπεδο μιλάω, δε δέχομαι να μου λέει κάποιος ότι δεν πιστεύω στον Χριστό, και να παντρεύεται με θρησκευτικό γάμο. Δηλαδή ρε μεγάλε, ΑΝ πίστευες, τι θα έκανες? Δε βρίσκω κανένα νόημα και δε στέκει και καμία δικαιολογία, αν θέλουμε να το θέσουμε κι έτσι. Δεν πρόκειται να κατηγορήσω κανέναν που πιστεύει, γιατί πιστεύει. Είναι δικό του θέμα και το σέβομαι. Αυτούς που δεν καταλαβαίνω είναι όσους ισχυρίζονται ότι δεν πιστεύουν και παρόλαυτά ακολουθούν την ίδια διαδρομή με εκείνους που πιστεύουν. Δηλαδή, θες να αλλάξεις τον κόσμο ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΠΙΣΤΕΥΕΙΣ, αλλά όταν έρθει η δική σου ώρα να το αποδείξεις, γιατί μεταξύ μας δεν υπάρχουν και πολλοί τρόποι για να σταματήσεις τη συνέχεια μιας θρησκείας, 2-3 είναι αυτοί, όπως πχ να παντρευτείς, να κάνεις ένα παιδί, να ονοματίσεις το παιδί ενός φίλου σου, το κάνεις με τον ίδιο τρόπο που θα το έκανε και ένας πιστός Χριστιανός… Μετά όμως μη γκρινιάζεις γιατί η Ελλάδα συνεχίζει να ΠΑΡΑΓΕΙ τόσους Χριστιανοταλιμπάν, έχεις βάλει και εσύ το χεράκι σου.
Δε θυμαμαι να διδασκω πουθενα κανεναν για το οτιδηποτε. Εγραψα την αποψη μου σε ενα δημοσιο φορουμ, την οποια αν θελεις μπορεις να την διαβασεις και να την σεβαστεις ή πολυ απλα να την αγνοησεις. Ουτε θυμαμαι πουθενα να το επαιξα πνευματικη ελιτ.
Οσον αφορα τους θρησκους φοιτητες μου, εχω συζητηση μαζι τους στην οποια μπορουμε να μιλαμε σε πολιτισμενο υφος και επιπεδο για την θρησκεια αν το θελησουν, στην οποια κουβεντα θα τους πω την αποψη μου, πως δηλαδη η θρησκεια ειναι παντελως περιττη, και ενα μετρο ελεγχου στην κοινωνια μας. Δεν θυμαμαι να εριξα χριστοπαναγια σε κανεναν εδω μεσα, ωστε να υπονοησεις οτι θα το εκανα στους φοιτητες μου, και το θεωρω ακραιο το να αστειευεσαι με τετοια χτυπηματα “κατω απο την μεση” για να δημιουργησεις εντυπωσεις.
Μπερδευεις τον σεβασμο στο δικαιωμα του οποιουδηποτε να εχει αποψη, θρησκεια, ελευθερια, με τον σεβασμο στην ιδια την θρησκεια και αυτα που πραττει η εκαστοτε θρησκεια. Το πρωτο ειναι αυτονοητο. Το δευτερο κερδιζεται. Το δεκαρικο τι σημαινει?
Δεν ειμαι σιγουρος πως καταλαβαινω το υφος σου. Δεν σε προσεβαλα πουθενα, ουτε εγραψα τιποτα προσωπικο για κανεναν. Αν προσβαλλεσαι επειδη καποιος εθιξε την θρησκεια σου, τοτε ισως πρεπει να επαναπροσδιορισεις την σχεση σου και ταυτιση σου με αυτην, δεν ειμαι εγω το προβλημα σου. Και δε θα επρεπε να δινεις τοση σημασια στα λεγομενα μου, τα οποια επαναλαμβανω, δεν ειχαν ΚΑΜΙΑ απολυτως προσωπικη επιθεση προς κανεναν.
Εγώ απλά ανέφερα την πραγματικότητα καθώς και που ανήκεις εσύ και οι παρόμοιες απόψεις, άμα δεν σ αρέσει σόρρυ αλλά δεν είναι στο χέρι σου να αποφασίσεις που ανήκεις. Αν προσβλήθηκε η νοημοσύνη σου ψάξε μέσα σου μπας και βρεις καμιά απάντηση, μην μου προσάπτεις οτι στην προσέβαλα εγώ, ίσα ίσα εσύ μου την προσέβαλες κρατώντας τέτοια αμυντική στάση βασισμένη σε κυριολεκτικά ΜΗΔΕΝ επιχειρήματα…
Τα περι τραμπουκισμού είναι απλά γελοία, μη προσπαθείς να κερδίσεις εντυπώσεις με στιχοπλασίες περί μπάτσων κλπ, στην προκειμένη περίπτωση κιόλας εσύ φέρθηκες σαν τραμπούκος ειρωνευόμενος μια άποψη που δεν συμφωνείς, με ΜΗΔΕΝ επιχειρήματα για να μην ξεχνιόμαστε.
Τέλος αυτοί που ανέχονται τον βιασμό της λογικής δεν αφορούν μόνο στο φόρουμ αλλά γενικότερα στην ανθρωπότητα, στην χώρα σου, στην πόλη σου κλπ κλπ…απλά τυχαίνει και δυστυχώς οι περισσότεροι άνθρωποι παγκοσμίως ακόμη είναι με δεκανίκια και τους περιμένουμε να σταθούν στα δυο τους πόδια.
Ειρήνη ημίν. Ο αναμάρτητος πρώτος το λίθο Μπεμπέτο.
Ειναι καθαρα θεμα κοινωνικης πιεσης. Εγω μπορει να ειμαι αθεος αλλα η γυναικα μου θρησκα, η οι γονεις μας, και να απογοητευτουν που δεν θα δουνε την κορη τους νυφουλα, τι κανεις? Δημιουργεις εχθρους στο σοι σου η λες παει στο διαολο το κανω?
Το ιδιο παει και για την βαφτιση.
Στις κηδειες το θεμα ειναι πιο λεπτο γιατι εκει ειδικα δεν κηδευεις τον εαυτο σου αλλα εναν τριτο ανθρωπο που ειχε τις δικες του πεποιθησεις και επιθυμιες.
Η κηδεια ειναι για τους ζωντανους.
Δεν παίρνω και όρκο βέβαια αλλά δεν νομίζω πως όποιος δεν πιστεύει έχει σκοπό να αλλάξει τον κόσμο! Είναι ξεκάθαρα προσωπικό το θέμα. Τουλάχιστον έτσι αισθάνομαι εγώ, ας μην παίρνω άλλους στον λαιμό μου. Το αν πιστεύω ότι ο κόσμος ενδεχομένως να ήταν καλύτερος χωρίς τις οργανωμένες θρησκείες και τους αντιπροσώπους της ισχύει. Είναι εντελώς διαφορετικό όμως από το ότι εγώ δεν πιστεύω άρα κάνω κάποιον νυν υπέρ πάντων αγώνα προκειμένου να πείσω-επιβάλλω κάτι.
Όσον αφορά το δεύτερο σκέλος για τα μυστήρια, θα επειδή κάποια στιγμή είχε ξανασυζητηθεί στο παρόν θέμα στο παρελθόν, θα σου quotαρω την δική μου άποψη περί του θέματος από το 2017 που συζητούσαμε εδώ μέσα.
Συμφωνω απολυτα, πρεπει να σεβαστεις και τις επιθυμιες αυτου που εφυγε ομως.
Το να τις σεβαστεις δειχνει πραγματα για σενα, οχι γι’ αυτον που εφυγε 
.
Προφανώς δεν είναι άμεσα αυτός ο σκοπός, αν είναι δυνατόν. Δεν το είπα με τη λογική ότι είμαι ο σουπερ ήρωας που θα σώσω τον κόσμο επειδή δεν πιστεύω. Αλλά, όταν η πλειοψηφία των ανθρώπων πάνω στη γη πιστεύει σε κάποια θρησκεία, μελλοντικά, που θέλω να ελπίζω ότι δε θα υπάρχουν θρησκείες, ο κόσμος θα είναι διαφορετικός. Θα έχει αλλάξει. Όταν όλοι πιστεύουν σε έναν “θεό” και αυτό σταματήσει να συμβαίνει, επέρχεται μια αλλαγή.
Οσο παραμενει (και μεγαλωνει) η φτωχεια στον κοσμο, ας μην περιμενει καποιος να μην υπαρχει η θρησκεια.
Εγω παντως παντρεμενος μονο με πολιτικο και με 2 παιδια αβαπτιστα γεννημενα στην Ελλαδα το τι πιεση , βλακεια ακομα και γκρινια ειχα απο το περιβαλλον δεν λεγεται… Εχωντας φυγει απο την Ελλαδα πλεον αρκετα χρονια ειμαι πολυ χαρουμενος για αυτην την επιλογη μου ειδικα ζωντας σε μια χωρα που οι Εκκλησιες δεν εχουν καμια σχεση με το κρατος και οτιδηποτε χρηματικο προερχεται μονο απο τους πιστους ( που ειναι και αντε το 30 τις εκατο του πλυθησμου εδω Τσεχια )
η συζήτηση αυτή είναι τόσο υπέροχη που το λιγότερο σημαντικό και αυτό στο οποίο στάθηκα λιγότερο ήταν το θέμα θρησκείας
από τη στιγμή που το ανέβασες μέχρι τώρα 06:10 διαβάζω κοσμολογία , φυσική , κβαντική φυσική ακόμα ακόμα επεξεργάζομαι τις φιλοσοφικές πτυχές που προκύπτουν από κάποια πράγματα που συζητήθηκαν
πχ η ευδαιμονία μπορεί να φέρει αδράνεια.
και το σπουδαιότερο που ουσιαστικά θα φέρει την κατάρρευση των θρησκειών . Η αρχή της αβεβαιότητας στον κβαντικό κόσμο που ίσως έφερε την γέννηση του σύμπαντος ( αν κατάλαβα σωστά τον πνεύμα της τοποθέτησης )
Και το ακόμα σπουδαιότερο για μένα , στην συνειδητοποίηση του πόσο αδιανόητα απίθανη είναι η ύπαρξη ζωής με συνείδηση σε ένα συμπαν τυχαιότητας
Έτσι όπως βλέπω εγώ τα πράγματα, το βασικό ερώτημα σε ό,τι έχει να κάνει με θρησκευτικού περιεχομένου ζητήματα, είναι: “Σου χρειάζεται μια θρησκεία; Κι αν ναι, πού;”
Αν η απάντηση του ερωτώμενου είναι “ναι”, εμένα μου περισσεύει. Για 'μένα η απάντηση είναι “όχι”. Οπότε από εκεί και πέρα κρίνει ο καθένας πως θέλει να συμπεριφέρεται και να κοινωνικοποιείται στη ζωή του, με βάση τα πιστεύω του.
Θαρρω το αντιθετο. Η υπαρξη ζωης με συνειδηση ειναι μια βεβαιοτητα, καθως υπαρχουμε, αλλα θεωρω πως ειναι βεβαια και σε αλλα μερη του συμπαντος, αν υπολογισουμε εστω και ελαχιστα τις πιθανοτητες. 1 τρισεκατομμυριο γαλαξιες. 1 τρισεκατομμυριο αστερια σε καθε εναν απο αυτους τους γαλαξιες. Απο 4-5 εως 10 πλανητες σε καθε αστερι απο αυτα. Απιστευτα arrogant και selfish να νομιζουμε οτι ειμαστε μονοι ή οτι η υπαρξη μας ειναι καποιο θαυμα. Για βεβαιοτητα μου φαινεται εμενα.
Από την πλευρά μου, ζητώ συγγνώμη για τον προσωπικό χαρακτήρα ορισμένων μηνυμάτων μου χθες, όπως και για την επιλογή ορισμένων επιθετικών χαρακτηρισμών. Σίγουρα φέρω ευθύνη για το ότι παρεκτράπη η συζήτηση, αλλά όχι την αποκλειστική. Η ευθύνη μου έγκειται στο ότι δεν συνηθίζω να ειρωνεύομαι και να παρεκτρέπομαι και αυτό θεωρώ ότι δεν αμφισβητείται από κανέναν (τουλάχιστον όχι απ’ όσους διαβάζουν πραγματικά τι γράφει κάθε post κι επιχειρηματολογούν επί αυτού, δίχως να το χρησιμοποιούν ως έναυσμα για να «κηρύξουν»), βάσει των δειγμάτων που έχω δώσει όλον τον καιρό που είμαι χρήστης του forum. Προφανώς και ειρωνεύτηκα το post του QuintomScenario, αλλά με ενοχλεί πολύ το ότι ο karvou μιλούσε για άλλο πράγμα, αλλά -ως διά μαγείας- βρέθηκε η ευκαιρία να ακούσουμε ένα μανιφέστο για το τι είναι σωστό και τι όχι. Αυτό το μανιφέστο δεν είχε καμία, μα καμία, σχέση με ό,τι έλεγε ο karvou, αλλά προφανώς αυτό φαίνεται να ενοχλεί αποκλειστικά εμένα. Ας είναι, όμως. Επειδή δεν μ’ αρέσει να θεωρείται ότι υπεκφεύγω (που ασφαλώς και δεν το κάνω ποτέ, εάν κάποιος ανατρέξει στα post μου), ας δούμε σε τι καλούμαι να απαντήσω, έχοντας κατηγορηθεί ότι έχω μηδενικά επιχειρήματα:
Περί Εκκλησίας, ειδικώς για το ζήτημα του Κορωνοϊού : Παραπέμπω στα post μου της 9ης Μαρτίου, κάτω από το συγκεκριμένο topic. Για όσους βαριούνται ή δεν έχουν το χρόνο να διαβάζουν, το Κράτος έπραξε σωστά που παρενέβη κι επέβαλλε την απαγόρευση. Το ζήτημα είναι αμιγώς επιστημονικό και δημόσιας υγείας και δεν μας αφορά η άποψη των ιερωμένων. Η στάση της Εκκλησία αρχικά ήταν -λίαν επιεικώς- αμήχανη και προφανώς λανθασμένη. Γι’ αυτό κι έγραψε ολόσωστα ο karvou “Η απαγόρευση ζητήθηκε από την Εκκλησία για δικούς της εσωτερικούς λόγους.”. Το Κράτος περίμενε την Εκκλησία, αυτή ήταν στο «ήξεις αφήξεις», ε, πάρε την απαγόρευσή σου και «κλείσαμε». Να τονίσουμε εδώ ότι το πρόβλημα ήταν -ιδιαίτερα λόγω της περιόδου της Σαρακοστής κι ενόψει Πάσχα- η μεγάλη συνάθροιση των ατόμων, οι κοντινές αποστάσεις και η μετάληψη από κοινό κουτάλι. Αν, επί παραδείγματι, είχε ληφθεί μία απόφαση να μπορεί να γίνεται αποκλειστικά η Μετάληψη, τηρώντας ο καθένας τις αποστάσεις ασφαλείας και με πλαστικό κουτάλι μίας χρήσης, θα φέρναμε αντιρρήσεις; Προσοχή, δεν συμφωνώ με μία τέτοια πρόταση, διότι σ’ έναν τόσο απείθαρχο λαό, όπως οι Έλληνες, κανείς δεν θα τηρούσε κατά γράμμα αυτό, αλλά θα το «ξεχείλωνε» με βάση τις δικές του ερμηνείες. Κάτι παρεμφερές συνέβη, άλλωστε, και με τις σύντομες μετακινήσεις, που ξαφνικά βρέθηκαν 10.000.000 Έλληνες οι οποίοι είχαν -όλως τυχαίως- στην καθημερινότητά τους αναπόσπαστο κομμάτι την σωματική άσκηση (ασχέτως εάν είμαστε από στο top-10 των παχύσαρκων λαών της Ευρώπης). Λύσεις υπάρχουν, ωριμότητα και παιδεία δεν υπάρχουν και αυτό δεν αφορά την πίστη του καθενός. Αφορά την ατομική ευθύνη του. Προφανώς, η Θεία Κοινωνία δεν είναι μολυσμένη a priori, αλλά μετατρέπεται σε εστία μετάδοσης λόγω της ύπαρξης κοινού κουταλιού που συνεπάγεται μοίρασμα σωματικών υγρών. Εκτός και αν κάποιοι έχουν κόψει αυτήν την περίοδο το ψωμί του τοστ και το (μολυσμένο) κρασάκι, που όπως μαθαίνουμε αποτελούν τα βασικά συστατικά της Θείας Κοινωνίας.
Περί Εκκλησίας, γενικώς : Η Εκκλησία αποτελεί τον «εντολοδόχο» της θρησκείας και καλείται να εκτελεί πιστά τις επιταγές του Δόγματος. Είναι εντελώς διακριτός ο ρόλος της και δεν πρέπει να συγχέεται με αυτή καθεαυτή την ύπαρξη της θρησκείας. Υπάρχουν ιερωμένοι και μοναχοί οι οποίοι ασελγούν σε παιδιά, πλουτίζουν, εκμεταλλεύονται ανθρώπους (οικονομικά, ψυχολογικά κ.λπ.), δεν πιστεύουν πραγματικά, εκτελούν πλημμελώς τα καθήκοντά τους, θεωρούν ότι είναι δημόσιοι υπάλληλοι, εκφέρουν δημόσια απόψεις (πολιτικές, επιστημονικές κ.λπ.), οι οποίες δεν άπτονται των καθηκόντων τους, συγχρωτίζονται σκανδαλωδώς με την εξουσία αποσκοπώντας σε ίδιο όφελος και άλλα πολλά. Η λίστα είναι ατελείωτη. Δεν υφίσταται νοήμων άνθρωπος ο οποίος να τα αμφισβητήσει όλα αυτά και να μην τα κατακρίνει. Δεν θα κάνω τον παραλληλισμό λέγοντας ότι σε όλα τα επαγγέλματα υπάρχουν κακοί επαγγελματίες, καθώς δεν θεωρώ την ιεροσύνη επάγγελμα, αλλά κάτι εντελώς διαφορετικό, που έχει τα χαρακτηριστικά του λειτουργήματος. Υφίστανται πραγματικά πεφωτισμένοι κληρικοί και ιερωμένοι, οι οποίοι στα πλαίσια της άδολης αγάπης και προσφοράς προσφέρουν τεράστιο κοινωνικό και ανθρωπιστικό έργο, πάντα (και ορθώς) με ανιδιοτέλεια και ταπεινότητα. Αυτοί προφανώς και δεν απασχολούν την πλειοψηφική άποψη σε αυτό το forum, αλλά, πιστέψτε με, υπάρχουν και είναι πολλοί περισσότεροι απ΄ ό,τι νομίζετε. Ακόμα και αν δεν πιστεύεις, δύνασαι να αμφισβητήσεις αυτήν την προσφορά στον συνάνθρωπο; Αυτοί αποτελούν την πραγματική και αυθεντική Εκκλησία. Ας αναφερθεί, επίσης, ότι μεγάλο μέρος της Εκκλησίας ασχολείται με τη διατήρηση και συντήρηση της πλούσιας πολιτιστικής παρακαταθήκης της Βυζαντινής/Χριστιανικής τέχνης. Στα περί σχέσης με το Κράτος, το έχω ξαναπεί στο παρελθόν ότι πιστεύω στο διαχωρισμό Κράτους κι Εκκλησίας. Η Εκκλησία οφείλει να είναι «αυτόφωτη» και να επιτελεί το έργο της, με ίδιους πόρους. Δεν με ενδιαφέρει πώς συνέπεσε η επέτειος της Παλιγγενεσίας με γιορτή του Ευαγγελισμού. Αυτό που δεν μπορώ να παραγνωρίσω είναι ότι η Εκκλησία και η γλώσσα μας απετέλεσαν δύο από τους σημαντικότερους παράγοντες που μας επέτρεψαν να διατηρήσουμε τη συνοχή μας ως Ελληνισμός, κατά τη διάρκεια της Οθωμανικής περιόδου. Εκτός, βέβαια, και αν αμφισβητείται ότι ο Ελληνισμός συνδέεται άμεσα και στενά με την ιστορία της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, η οποία είχε ως εγγενές στοιχείο τον Ορθόδοξο Χριστιανισμό. Τότε μπαίνουμε σε άλλες συζητήσεις, ιστορικής φύσεως.
Περί θρησκείας και προσωπικής πίστης : Ναι, το Δόγμα και οι διδαχές είναι δεδομένες. Το τι «στρέβλωση» και αλλαγές μπορεί να έχουν υποστεί ανά τους αιώνες κανείς δεν το γνωρίζει. Για κάποιον λόγο, θεωρείται ότι θα ακούσεις από όλους τους ιερωμένους ή τους μοναχούς τα ίδια ακριβώς πράγματα. Αυτό, απλά, δεν συμβαίνει. Υπάρχει πολύ περισσότερη ελευθερία στο Χριστιανισμό απ’ ό,τι πιστεύεται εν γένει. Ο Χριστός δίδαξε την αγάπη και την ταπεινότητα. Εκδίωξε τους εμπόρους από το ναό. Σε μία εύκολη ανάγνωση, μη φιλοσοφικής οπτικής, υπήρξε, σαν παρουσία, εντελώς ανθρωποκεντρικός, αλλά και αντισυμβατικός για τα δεδομένα της εποχής Του. Πολλοί εξ υμών, που ασπάζεστε ριζοσπαστικές και ρηξικέλευθες απόψεις, θα τον επικροτούσατε σαν «αντί» φιγούρα της εποχής Του. Πάμε τώρα σε μία πιο φιλοσοφική ανάλυση: Αν διδάσκει κάτι ο Χριστιανισμός, αυτό είναι κατά βάση η διατήρηση της ελπίδας. Όχι μοιρολατρικά και μετρώντας το χρόνο αντίστροφα έως τη Δευτέρα Παρουσία, αλλά πορευόμενοι στη ζωή μας με επιμονή κι ελπίδα, ανεξαρτήτως του τι προβλήματα και «αναποδιές» αντιμετωπίζουμε. Επίσης, έχω ξαναγράψει ότι -τουλάχιστον για τα δικά μου δεδομένα- το να αποφεύγω να κάνω ή/και να σκέφτομαι/επιθυμώ το κακό του διπλανού μου είναι μία σωστή ηθική βάση για την κοινωνία μας, ανεξαρτήτως πίστης. Όσον αφορά στις παραβολές του Χριστιανισμού, στις «ιστορίες» της Παλαιάς Διαθήκης και στα «θαύματα» της Καινής Διαθήκης, αυτά διατηρούν έναν βαθύτατα συμβολικό χαρακτήρα, ο οποίος, μέσα στην απλότητά του, προσεγγίζει φιλοσοφικά ζητήματα, τα οποία απασχολούν την ανθρωπότητα προαιωνίως. Αναντίρρητα, μονοθεϊσμός και πολυθεϊσμός μοιράζονται πολλά κοινά στοιχεία και «δάνεια». Ωστόσο, το γεγονός ότι η πίστη του καθενός μπορεί να του δίνει την όποια δύναμη να ανταποκρίνεται στα προβλήματα της ζωής του, δεν μου επιτρέπει, όχι να προτείνω, αλλά ούτε καν να σκεφτώ την απαγόρευση των θρησκειών (πολλώ δε μάλλον αν αυτή η πρόταση συνδέεται με τις κακές πρακτικές της Εκκλησίας). Ο καθένας ορίζει τις «κόκκινες γραμμές» και την ελαστικότητά του σε τούτον τον πολυδιάστατο κόσμο, βάσει διαφόρων παραγόντων (προσωπικότητα, εμπειρίες, εκπαίδευση, προσλαμβάνουσες κ.λπ.). Ο καλύτερος και αδερφικός φίλος μου είναι άθεος. Τον σέβομαι και με σέβεται, επί ίσοις όροις. Δεν ανεχόμαστε ο ένας τον άλλον. Το ίδιο πράττουμε αμφότεροι και για αγνώστους. Δεν του πρότεινα να με παντρέψει στο θρησκευτικό μου γάμο, δεν ανταλλάσσουμε ευχές για το Πάσχα, αλλά τηλεφωνιόμαστε στις ονομαστικές μας εορτές. Ο σεβασμός δεν είναι à la carte ζήτημα. Είναι ζήτημα παιδείας.
Θα αναφερθώ στην δική μου ιστορία. Η οικογένειά μου περιλαμβάνει κοινωνικά πιστούς (Πάσχα, Χριστούγεννα, 25η Μαρτίου, 15 Αυγούστου και καληνύχτα), εξαιρετικά πιστούς (τήρηση νηστειών, τακτικός εκκλησιασμός, μετάληψη, εξομολόγηση κ.λπ.), άθεους που δεν ασχολούνται, άθεους που κατακρίνουν και πιστούς -όπως εγώ- που έχουν κάνει amends μεταξύ της προσωπικής τους πίστης και της επιστημονικής τους εκπαίδευσης. Προσωπικά, ποτέ δεν με πίεσε κανείς να κάνω οτιδήποτε αναφορικά με τις «θρησκευτικές μου υποχρεώσεις». Δεν πήγα Κατηχητικό, δεν εκκλησιαζόμουν τακτικά, δεν μεταλάμβανα τακτικά, δεν έχω εξομολογηθεί ποτέ, βαριόμουν απίστευτα στο μάθημα των Θρησκευτικών και κάπου στην εφηβεία άρχισα να σκέφτομαι για τη θρησκεία. Περνώντας από διάφορα στάδια, όπως η αθεΐα και αγνωστικισμός, κατέληξα σε ό,τι είμαι σήμερα. Έχουν όλη αυτήν την ελευθερία; Σίγουρα όχι. Χωρίς να μπω σε περαιτέρω λεπτομέρειες, η δική μου πίστη αφορά όσους την κομίζουν πραγματικά και αυθεντικά, όπως εξήγησα ανωτέρω. Επιστημονικά, η πίστη μου ταυτίζεται με τον Γουλιέλμο της Μπάσκερβιλ και σίγουρα όχι με την Ιερά Εξέταση (βλέπε «Το Όνομα του Ρόδου»). Στα δική μου θεώρηση, θρησκεία κι ελευθερία σκέψης δύνανται να πάνε μαζί. Τέλος, ποτέ και κανείς δεν μπορεί να με κάνει να προσβληθώ ή/και να αμφισβητήσω τα πιστεύω μου. Για συμπληρωματικές πληροφορίες, θα συνιστούσα για όποιον ενδιαφέρεται να διαβάσει και τα post μου της 25ης Σεπτεμβρίου 2019 στο topic “Μουσική και Ιδεολογία”.
Όταν τον διάβαζα για τις θρησκείες, μειδίασα. Υπόσχεται αθανασία αν πιστέψουμε στην επιστήμη, όμοια με ορισμένες θρησκείες 
. Πάντως, ενδιαφέρουσα η συνέντευξη του Νανόπουλου σίγουρα.
Γενικά η Φυσική και η φιλοσοφία πάνε χέρι-χέρι. Όποιος ενδιαφέρεται ας ψάξει να βρει για τον κύκλο της Βιέννης. Είχε βγει κι ένα πολύ ωραίο βιβλίο πριν λίγα χρόνια αλλά δεν ξέρω αν μεταφράστηκε (https://www.amazon.com/Exact-Thinking-Demented-Times-Foundations/dp/0465096956). Στα χρόνια του μεσοπολέμου οι Αυστριακοί έδωσαν έδρες Φιλοσοφίας σε διακεκριμένους φυσικούς και γύρω τους χτίστηκε ο λεγόμενος κύκλος της Βιέννης (Boltzman, Helmholtz, Von Mises, Gödel, κ.α.) με σημαντική συνεισφορά στη φιλοσοφία αλλά άσχημο τέλος λόγω Ναζί και Παγκοσμίου πολέμου. Σίγουρα, πολλές φορές ορισμένοι από αυτούς χτυπούσαν σε τοίχο όταν πήγαιναν πολύ μακριά από τη φυσική, από την άλλη όμως υπήρχε ο Gödel που τους αποδείκνυε πως και οι ικανότητες της επιστήμης έχουν όρια, καθώς τα εργαλεία της που έχουμε δε μπορούν να απαντήσουν σε όλα τα ερωτήματα με τα οποία καταπιάνεται η φιλοσοφία (κατ’επέκταση και οι θρησκείες).
Να σχολιάσω μόνο αυτό το σημείο:
Ο karvou σχολίασε την στάση της εκκλησίας και τα περισσότερα σχόλια αρχικά αφορούσαν ακριβώς αυτό το πράγμα.
Το ότι μετά ξεχειλώνει μια κουβέντα, μου φαίνεται ότι είναι μια φυσιολογική εξέλιξη μιας κουβέντας σε ένα φόρουμ.
Τώρα να σε πείραξαν τα σχόλια του Quintom επειδή είναι πιο καταγγελτικά, είτε προσπαθησε να τα δείς πιο ψύχραιμα (όχι γιατί είναι η επιτομή της νόησης αυτά που έγραψε ο Quintom, αλλά γιατί είναι πάντα χρήσιμο να είμαστε ψύχραιμοι - παρόλο το ύφος του ο ανθρωπος δεν είναι τρολλ τουλάχιστον), είτε προσπαθησε να εστιάσεις σε άλλα σχόλια τα οποία δεν σε πικάρουν τόσο πολύ. Το να αναφέρω ότι όλα αυτά τα λέω φιλικά και σε κανέναν άλλον τόνο, πιστεύω ότι δεν χρειάζεται να τα κάνω (ήδη το έκανα).
Στα υπόλοιπα, δεν έχω να σχολιάσω κάτι το ιδιαίτερο, καθώς είναι σημεία στα οποία λέει κάποιος την άποψη του και δεν μπορώ να σχολιάσω κάτι, καθώς τα σέβομαι(επισης ανέφερες ότι “Τέλος, ποτέ και κανείς δεν μπορεί να με κάνει να προσβληθώ ή/και να αμφισβητήσω τα πιστεύω μου”), εκτός από 2 σήμεια:
-
" Δεν με ενδιαφέρει πώς συνέπεσε η επέτειος της Παλιγγενεσίας με γιορτή του Ευαγγελισμού."
Σε αυτό το σημείο, πιστεύω οτι θα έπρεπε να το ψάξεις, αν θες να έχεις μια πιο γενική εικόνα. Όπως και το γεγονός ότι πολλές σημαντικές γιορτές (πχ Χριστούγεννα) έχουν “συμπέσει” τυχαία, πάνω σε γιορτές της παλαιότερης θρησκείας (αυτό το γεγονός φυσικά ισχύει για πολλές θρησκείες) -
“Εκτός, βέβαια, και αν αμφισβητείται ότι ο Ελληνισμός συνδέεται άμεσα και στενά με την ιστορία της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, η οποία είχε ως εγγενές στοιχείο τον Ορθόδοξο Χριστιανισμό”
Αυτός είναι ο Ελληνισμός του Βυζαντίου και όχι ο Ελληνισμός των αρχαίων χρόνων. Να τα διαχωρίσουμε λίγο αυτά, έχει τεράστια σημασία.
Η φιλοσοφία γέννησε την φυσική.
Από εκεί και πέρα, πέρα απ ότι κάποια πεδία που αναφέρονται οι 2 κλάδοι είναι σχετικά κοινά, δεν έχουν καμία σχέση.