Ε μπήκα να ποστάρω αλλά ο Vic Vega και ο ChrisP με κάλυψαν 
Εσυ κρινεις λοιπον οτι κατι εχει γραφτει για να πουλησει ή αντιστοιχα κατι αλλο νιωθεις οτι εχει γραφτει για να μεταφερει συναιθηματα κ.λ.π. Αρα το πρωτο ειναι κακη μουσικη, το δευτερο αντικειμενικα καλο. Αυτο ειναι το κριτηριο για σενα. Εγω γιατι δεν βλεπω αντικειμενικοτητα εδω; Μαλλον ισοπεδωτικο ειναι αυτο που λες.:-s
Με καλυψαν οι αποκατω:
Αυτο ακριβως. Τελεια διαμορφωμενη αποψη!
Η αντικειμενικοτητα πιστευω πως υπαρχει οταν θελει να διαμορφωθει. Λεμε οτι για παραδειγμα ο ενας τραγουδιστης ειναι καλυτερος απο τον αλλον σαν γενικη και ευρεως αποδεκτη αποψη παραμεριζοντας το προσωπικο γουστο. Ομως ειναι αλλο να λεμε οτι ΕΜΕΝΑ δεν μου αρεσει αυτος ο τραγουδιστης. Οτι αλλο και να πω θα επαναληφθω. Καλυφθηκα.
Δηλαδη δεν υπαρχει διαφορα επιπεδου μεταξυ καποιων μουσικων (γιατι ουσιαστικα αυτο ειναι η αντικειμενικοτητα); Βαζεις στο ιδιο τσουβαλι τους Rush η τους King Crimson με τους ‘‘τραγουδιστες’’ του je t’aime;;; Νομιζω οτι μαλλον εσυ τα ισοπεδωνεις ολα…οχι ο Chrisp! Τελωσπαντων ειναι η αποψη σου οπως και να εχει…
Αντικειμενικοτητα:Το κομματι ειναι 7:29 λεπτα
Υποκειμενικοτητα:Το κομματι μαρεσει παρα πολυ
Μπορειται να καταλαβετε μονη σας τη διαφορα
Λοιπον, το αν υπάρχει υποκειμενικότητα ή όχι είναι κάτι το τελείως υποκειμενικό.
Και δεν το λέω για πλάκα, αλλά το εννοώ απόλυτα.
Με άλλα λόγια υπάρχουν πολλές διαφορετικές σκοπιές για να αντιμετωπίσει κανείς τη μουσική (όπως και οποιαδήποτε άλλη πτυχή της ζωής μας), οι οποίες είναι όλες ακριβώς το ίδιο αληθινές. Το κατά πόσο έχουν θετικά ή αρνητικά αποτελέσματα, και το κατά πόσον μας βοηθάνε είναι άλλου παπά ευαγγέλιο. Και εντέλει αυτά θα είναι τα κριτήρια με τα οποία θα επιλέξουμε.
Και έπειτα από αυτήν τη μικρή εισαγωγή, εγώ έχω επιλέξει ότι δεν υπάρχει αντικειμενικότητα στη μουσική. Ούτε καν το ότι ο Καρβέλας είναι καλύτερος συνθέτης από τον Ian Anderson, όσο ακραίο και αν ακούγεται αυτό. Και η απόδειξη κρύβεται στο συλλογισμό (ή μάλλον στην κατάρριψη του συλλογισμού) του Shortsman. Δηλαδή, σύμφωνα με τα λεγόμενά του, μπορούμε να συγκρίνουμε τον Καρβέλα με τον Ian Anderson επειδή προφανώς ο δεύτερος είναι καλύτερος.
Τον Ian Anderson με τον Robert Fripp?
Τον Ian Anderson με τον Maynard Keenan? ωπ εδώ δυσκολεύουν τα πράγματα.
Τον Ian Anderson με τον Schubert?
Παρόλα αυτά είμαστε σίγουροι ότι ο Steve Harris ειναι μεγαλύτερος συνθέτης από τον Φοίβο. Από τον Νικόλα ¶σιμο όμως?
My point is, από ποια διαφορά ποιότητας και μετά μπορούμε να συγκρίνουμε δύο καλλιτέχνες? Αν μου ορίσετε ένα σαφές όριο, όπου από κει και πέρα λέμε οι μεν είναι καλύτεροι από τους δε, τότε οκ. Αλλά καταλαβαίνετε πως όσο λογικό κι αν μας φαίνεται ότι ο Mozart είναι καλύτερος από τον Καρβέλα,στην πραγματικότητα τα όρια είναι θωλά, και αυτό για μένα είναι απόδειξη της ανυπαρξίας τους(ή της μη χρηστικότητάς τους)
Από την άλλη η επιλογή που έχει κάνει ο ChrisP και την αναλύει πολύ καλά στο ποστ του είναι και σαφής και αρκετά σωστότερη, κατ’ εμέ…
Με άλλα λόγια είναι πολύ σημαντικό να έχουμε μια φιλοσοφία, συγκεκριμένη και συνειδητοποιημένη περί της μουσικής. Αν θέλετε να μιλάτε για καλύτερη μουσική, να είστε σαφείς. Ο ΚρισΠ μιλάει για το κατά πόσο η μουσική του θέλει να είναι τέχνη και όχι εμπόρευμα. Κάποιος άλλος θα μπορούσε να πει ότι μια μουσική είναι καλύτερη αν είναι πιο πρωτότυπη. Δεκτό κι αυτό (αν και υπάρχουν εμπλοκές στην επέκταση αυτής της σκέψης)
Και τώρα επιστρέφουμε στη φιλοσοφία που έχω επιλέξει εγώ, η οποία είναι κάπως άναρχη καθώς στηρίζεται στην πλήρη έλλειψη αντικειμενικότητας. Με άλλα λόγια έχω επιλέξει να πιστεύω ότι κάθε κομμάτι είναι δυνάμει τέλειο αν το ακούσεις με την κατάλληλη διάθεση, την κατάλληλη στιγμή και κρίνοντάς το με τα κατάλληλα κριτήρια. Κάθε τραγούδι μπορεί να σε κάνει να δακρύσεις, να αισθανθείς ανεβασμένος, να οργιστείς. Με άλλα λόγια να νοιώθεις συναισθήματα. Και όπως πολύ εύκολα μπορεί να καταλάβει κανείς, αυτά τα συναισθήματα θα είναι διαφορετικά αν το ακούσεις μόλις χώρισες ή σε ένα κλαμπ με τους κάφρους φίλους σου. Διαφορετικά αν το ακούσεις όταν είσαι 15 ή όταν είσαι 70 χρονών.
Έχω επιλέξει να ακούω κάθε τραγοδι με βάση τα συναισθήματα που μου βγάζει. Ακόμα και η πρωτοτυπία του συγκαταλέγεται υποσυνείδητα στα συναισθήματα αυτά.
Και αν εν τη ρήμη του λόγου (ή του ποσταρίσματος χεχε) πω ότι ένας δισκος είναι καλύτερος από έναν άλλον, τότε μη βαράτε γιατί προφανώς θα εννοώ ότι μιλάει περισσότερο μέσα μου. Και αυτός είναι τελικά ο μόνος παράγοντας που παίζει ρόλο, και όπως βλέπετε είναι απόλυτα υποκειμενικός.
By the way ωραίο τόπικ γιατί πολλοί δεν κάνουν κάν αυτήν την ερώτηση στον εαυτό τους, και είναι πολύ σημαντικό
Το θεμα ρε παιδια ειναι οτι στην τελικη δεν εχει και τοση σημασια.
Καποια πραγματα θα επρεπε να θεωρουνται αυτονοητα η απλα και με το να τα συζητας και να τα αναλυεις ακουγονται ανουσια. Σαφως και υπαρχουν μουσικοι με προσφορα μεγαλυτερη απο καποιων αλλων αρα ειναι και σημαντικοτεροι καλλιτεχνες ομως δεν υπαρχει κριτηριο για να συγκρινεις τον οποιοδηποτε μουσικο με οποιοδηποτε αλλον (σωστη η παρατηρηση του μανου) και αν υπηρχε δεν θα χρησιμευε σε τιποτα.
Απο κει και περα δεν νομιζω οτι εχει κανα νοημα να συζηταμε αυτα τα πραγματα. Ουτε νομιζω οτι χρειαζεται να εχεις “φιλοσοφια” στην μουσικη ουτε τιθεται θεμα συνειδησης, το αντιθετο. Κιπ ιτ σιμπλ. Και αυτο που λεει ο κρισπ οκ εχει μαι λογικη αλλα περα απο καποιες περιπτωσεις μουσικων που κανει μπαμ το αν παιζουν για τα λεφτα η οχι δεν μπορεις να το ξερεις οποτε γιατι να σκας.
Δικια μου “φιλοσοφια” ειναι να ακουω απλα οτι μου καθεται καλα στ’αυτι, να απολαμβανω την μουσικη και απο εκει και περα οτι εχει να κανει με “αντικειμενικη αξια” βοηθαει στην αναζητηση αλλα δεν επηρεαζει την ακροαση.
+10000000000000000000000 Σε οποιον πυστευει πως δεν υπαρχει αντικειμενικοτητα στην μουσικη , ολοι οι αλλοι ειναι κολλημενοι “αντικειμενικα παντα” 
εγω για μια ακομη φορα θα ειμαι το μαυρο προβατο.
ειμουν κ θα ειμαι παντα υποστηρικτης της σκεψης πως σχεδον τπτ δεν ειναι υποκοιμενικο.υπαρχει αντικειμενικοτητα, ειδικα στη μουσικη!το γουστο και οι προτιμησεις δεν εχουν τπτ να κανουν με το αν κατι ειναι καλο η κακο.ειναι καλο ειτε σ’αρεσει ειτε δε σ’αρεσει και το αντιστροφο.
μερικοι δισκοι σαν το Animals απο Floyd ειναι αντικειμενικα καλοι.οπως και το Night at The Races των Queen.
μερικοι αλλοι οπως ας πουμε το τελευταιο metallica δεν ειναι.η το Scream Bloody Gore των Death.
δικαιωμα καθενος να ακουει κ να του αρεσεουν τα 2 τελευταια παραδειγματα.αλλα δεν μπορει να πει οτι ειναι καλοι δισκοι.κι ας μιλανε μεσα του.ασ τον κανουν να δακριζει, να οργιζεται, ας κανει οτι θελει.
παντα πιστευω στα παραδειγματα.γι αυτο και επιχειρηματολογω ετσι.
Ή A Night At At The Opera ή A Day At The Races?
Όπως και να χει είναι δισκάρες και τα 2
Δεν είναι καλοί δίσκοι γιατί δεν αρέσουν σε σένα προφανώς.
Ομορφα τα παραδειγματα αλλα δεν λενε κατι. Γιατι ειναι αντικειμενικα καλοι οι μεν και οχι οι δε; Το λενε ολοι;:-s
να που γινεται το λαθος. ποιος σου ειπε οτι δε μ’αρεσουν??? το ειπα εγω?? εισαι μαντης μηπως…η το ειδες σε καποιο παλιο ποστ μου που εψαξες??
ελα τωρα…δεν ειναι θεμα αρεσκειας…αφου το ειπα πριν!!!
Ωραία, γράψε λάθος. Εξήγησε μου τώρα γιατί είναι κακοί δίσκοι.
Υποκειμενικα η Μονικα Μπελουτσι μπορει να θεωρηθει απο καποιον μπαζο.
Αντικειμενικα αυτος ο καποιος ειναι γκεη ή τυφλος.
Καταλαβαίνεις πόσο μεγάλο ψέμα είναι αυτό ε? Αν έβαζες Natailie Portman πάω πάσο, αλλά όχι αυτή.
Eλα ρε 3 μερες πανε απ την Πρωταπριλια,πως κανεις ετσι?
Οκ οκ,τερμα το σπαμ.8)
γιατι θα επρεπε να δικαιολογησω το γιατι ειναι κακοι δισκοι???
εξηγησε μου.ειναι επειδη σ’αρεσουν?
δεν χρειαζεται εξηγηση πιστευω.ουτε για τον εναν ουτε για τον αλλον.
Iced Earth…παρε οποιν δισκο θελεις…αντικειμενικα κακος θα ειναι. μονο καλο δεν θα τον ελεγες.
για δες…ακουω iced earth?? πορωνομαι ??? για δες…ναι ειναι η απαντηση. ΝΑΙ!!!
γουσταρω με αντικειμενικα κακο δισκο και κακη μπαντα!!! τι με κανει αυτο? πιο συνειδητοποιημενο ισως??? ΝΑΙ!
Sorry man αλλά αυτό που καταλαβαίνω εγώ είναι ότι δεν μπορείς να απαντήσεις. Τα πάντα χρειάζονται εξήγηση, όπως έλεγε και ο μεγάλος Ντάνζιελ σημασία δεν έχει τι ξέρεις αλλά τι μπορείς να απαοδείξεις. Και εσύ δεν νομίζω ότι αποδικνύεις κάτι εδώ. Και αυτή σου η άποψη δεν σε κάνει συνειδιτοποιημένο απο τη στιγμή που δεν μπορείς να τη δικαιολογήσεις. Το αντίθετο μάλιστα.