Πήρατε Βιλντόζα λέει…σαν δεν ντρέπεστε λέω γω, που πληρώσαμε κιόλας για να τον πάρετε 
Ωραίος παίκτης, το ότι δεν έπιασε σε εμάς δεν σημαίνει κάτι, δεν τον γούσταρε ο Αταμάν. Θα έχει το κίνητρο να αποδείξει πράγματα στον Τούρκο…
Είναι παίκτης που μπορεί να κάνει το απρόβλεπτο, έχει αυτή την αργεντίνικη “αλητεια”.
Το μειονέκτημα του είναι οι συχνοι τραυματισμοί του.
Και του Σλουκα αυτό ήταν το μειονεκτήμα, αλλά δεν πήγε εθνική το καλοκαίρι, ξεκουράστηκε και μια χαρά. Να γεμίσει νομίζω είναι κ Βιλντοζα μέχρι να έρθει και ο Έβανς.
Από χθες που το διάβασα είμαι μ ένα μόνομο μειδίαμα. Ε, τώρα γελάω κιόλας. Ο τύπος είναι για την μεγάλη οθόνη.
Επιτέλους, η γενιά μου, η γενιά που έβγαλε επιστήμονες οπαδούς, σήμερα δικαιώθηκε.
Welcome home, it’s been too long, we’ve missed you
Welcome home, we’ve opened up the gates
Welcome home to your brothers and sisters
Οι πρώτες αναμνήσεις που έχω από τον ποδοσφαιρικό Ολυμπιακό είναι τη σεζόν 88/89 με τον Λάγιος. Σέντερ φορ ήταν ο αείμνηστος Φούνες αν και απ’ όσο θυμάμαι γρήγορα έχασε τη θέση του και περισσότερο έπαιζε ο τίμιος Σάκης Μουστακίδης. Το επόμενο καλοκαίρι επέστρεψε ο Νικόλας ο Αναστόπουλος, οποίος βέβαια ήταν μύθος για εμάς τους πιτσιρικάδες που δεν είχαμε προλάβει live τα κατορθώματά του (μέρος των οποίων προσωπικά πάντως τα έμαθα αρκετά καλά μέσα από άπειρες βιντεοκασέτες με στιγμιότυπα που είχε κρατήσει ο πατέρας μου, κυρίως από τις περιόδους '85 έως '87). Αναμφίβολα αυτός ο άνθρωπος έδειχνε να ξέρει πώς να βάζει τη μπάλα στα δίχτυα με κάθε τρόπο.
Ωστόσο, επειδή κι ο Νικόλας δεν ήταν πια ο ίδιος κι όπως τα χρόνια περνούσαν, αναρωτιόμουν ποιος σέντερ φορ (προσοχή, αναφέρομαι σε καθαρό 9άρι -άρα ο Ζιοβάνι ας πούμε μπαίνει σε άλλη κατηγορία, βασικά είναι μια κατηγορία μόνος του και μη συγκρίσιμο γενικά) θα έφτανε το μεγαλείο του Αναστόπουλου μένοντας βέβαια και κάποια χρόνια στην ομάδα. Ήρθε ο Όλεγκ ο Τρομερός, ο Τούρμπο Μπεντ, ο Γιουσκόβιακ (με μισή σεζόν μπόμπα και άλλη μισή άφαντος)… Ήρθε η ομάδα του Μπάγεβιτς που δημιουργούσε ευκαιρίες με τη σέσουλα κι έτσι ο Αλεκάρας ο Αλεξανδρής σκόραρε κατά ριπάς (χάνοντας βέβαια άλλα τόσα, ίσως και περισσότερα). Φοβερός ο Αλέκος όπως και νάχει αλλά έμοιαζε κάτι να του λείπει.
Ήρθαν κι άλλοι, ο Ντάρκο-γκολ (που ήταν ό,τι κοντινότερο σε αυτό που είχα στο μυαλό μου) που δυστυχώς έμεινε λίγο, ο Μήτρογλου που θα μπορούσε να φτάσει σε αυτό το στάτους, αλλά κάτι αυτά που κουβαλούσε στο κεφάλι του, κάτι οι συγκυρίες -τελικά δεν έγινε ποτέ. Και το καλοκαίρι του ‘19 εμφανίζεται ένας Μαροκινός που τον θυμομουν αμυδρά από τη Γρανάδα (είχα έτσι κι αλλιώς σταματήσει σταδιακά να παρακοκολουθώ εκτεταμένα ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο) που στα πρώτα ματς που έμπαινε αλλαγή λέγαμε “αυτός ρε δεν μπορεί να κουνηθεί!”. Έξι χρόνια και 94 γκολ (κρίμα ρε που δεν έφτασες το συμβολικό 100) μετά, ΤΙΤΑΝΑ ΓΙΟΥΣΕΦ, εσύ έγινες με διαφορά ο καλύτερος σέντερ φορ που είδα live στην ομάδα. Με σουτ, με κεφαλιές, με οβίδες εκτός περιοχής, με προβολές απ’ το ένα μέτρο αλλά βάζοντας το πόδι ακριβώς εκεί που έπρεπε, σε ντέρμπι, σε ευρωπαϊκά, από εκείνο το ζευγάρι στο Κράσνονταρ μέχρι το κλείδωμα της ιστορικότερης ανατροπής στα χρονικά…
Και πάνω απ’ όλα για αυτό το γκολ (που όμοιό του δεν πίστευα ότι θα ξαναϋπάρξει, αλλα -κοίτα να δεις- πόσο καρμπόν η φάση στον τελικό του Κόνφερενς), ΓΙΓΑΝΤΑ ΓΙΟΥΣΕΦ ευχαριστούμε για όλα. Αν στα επόμενα 35 χρόνια βρεθεί σέντερ φορ να σε βγάλει από τη δική μου all-time XI του Ολυμπιακού θα εκπλαγώ τα μάλλα…
Για διάφορους λόγους έχω (είχα;) πάψει να ασχολούμαι με τον Ολυμπιακό και, κυρίως, με το ελληνικό πρωτάθλημα. Δεν είναι της ώρας. Ωστόσο, θυμάμαι ότι όταν είχε ανακοινωθεί η μεταγραφή, μου έκανε μεγάλη εντύπωση. Ήξερα ότι ο τύπος είναι τρελός γκολτζής, αλλά δεν τον είχα παρακολουθήσει ιδιαίτερα ποτέ. Συνεπώς, τον φαντάστηκα ως ένα ακόμη πιθανό λαχείο που μπορεί να βγει/μην βγει, σε μία εποχή όπου οι μάνατζερ κάνουν κουμάντο στο ποδόσφαιρο και έναν περίπου χρόνο από τότε που ο Ραμαντάνι παρέδωσε ξανά τα κλειδιά του Ολυμπιακού στον Μαρινάκη.
Σπουδαίος παίκτης, έγραψε ιστορία στον Ολυμπιακό. Αυτές οι λέξεις αρκούν για τον Ελ Αραμπί.
Σε ένα side note όμως,
αν οι Όλεγκ, Μπεντ, Γιούσκο δεν είχαν Σαλιαρέληδες αλλά Μαρινάκηδες και Κοκκάληδες, πιθανώς να έγραφαν ευρωπαϊκή ιστορία με τον Ολυμπιακό. Ήταν και οι τρεις χαρισματικοί παίκται (sic), τον Γιούσκο είχα την χαρά να τον ζήσω από κοντά ως άνθρωπο, τους άλλους δύο ως οπαδός. Καλά για το δίδυμο Φούνες-Ντέταρι δεν μιλάω, με σημερινή διοίκηση… άσε, θα πω μεγάλα λόγια.
Ο μουστάκιας ήταν ο πιο αποτελεσματικός έλληνας σκόρερ που έχω δει, μπορούσε να πίνει καφεδάκι στο Ντα Κάπο και να πετάγεται σε οποιοδήποτε γήπεδο για να σκοράρει πάνω στη γραμμή, πριν ξαναγυρίσει στο εσπρεσάκι του. Μόνο έναν Έλληνα της μετέπειτα εποχής θυμάμαι να έχει αυτό το στιλ και ικανότητα να βάζει γκολ απο το μηδέν: ο Φάνης ο Γκέκας, μεγάλη μου καψούρα. Μακάρι να τον έβλεπα στον Ολυμπιακό.
Μην μου πείτε για Ντέμηδες και άλλους υπερσκόρερ στην Ελλάδα, αυτοί οι παίκτες ήταν πλήρεις και έκαναν πολλά, σε αντίθεση με τους Αναστο, Γκέκα που απλώς ήταν “εκεί” για να σκοράρουν.
ωραία τα λέτε
εγώ είμαι πιο μικρός, βλέπω μπάλα από το 1998 , οι πρώτες μνήμες με Ολυμπιακό ήταν ένα από τα τελευταία ματς μας στο Καραϊσκάκη που με είχε πάει ο πατέρας μου και μετά κάτι ματσαρες με γκολ Γιαννακοπουλου στην Πόρτο και γκολ στο Ζαγκρεμπ μέσα στα χιόνια και το ματς του αέρα με τον Κοντε 
.
Μετά ήρθε ο Τζιοβάννι οπότε δεν έχω να ζηλέψω κάτι από τους μεγαλύτερους , όποιον έχω ρωτήσει 50+ ετών αυτόν μου έχει υποδείξει ως τον καλύτερο που έχουν δει στα ερυθρόλευκα
Τον Ελ Αραμπί τον ήξερα από το football manager , δεν περνούσε καν από το μυαλό μου ότι θα γινόταν ο πιο αποτελεσματικός σκορερ που έχουν δει τα μάτια μου με την φανέλα του Ολυμπιακού . Τιμή και δόξα και πολλή αγάπη
Καλα ρε, ουτε μια αναφορά στον γίγαντα Οφορικουε; Ξεχασατε τι παιχτουρα ήταν μέχρι να παψει να ειναι;
Στον Χουτο;
Εκπληκτικός φορ ηταν ο Κριστενσεν αλλα ηρθε για λίγο.
Βλεπω Ολυμπιακό απο το 1984, αν και τα τελευταία χρόνια δεν ασχολούμαι. Συμφωνω παντως , Ελ Αραμπι αρρώστια.
Τη κομπρα τη ξεχάσατε; ;
Εξαιρετικός για 1 ματς κάθε 5 
Επίσης ο βασικός λόγος που αποκλείστηκε η ομάδα από Θλιβερπουλ το 2004.
Μπεντ Κρίστενσεν για πάντα.
Είχα μετακομίσει τον προηγούμενο μήνα Λονδίνο, και είχαν έρθει φίλοι μου να το δουν το ματς αυτό. Δεν είμαι Ολυμπιακός, αλλά θυμάμαι πόσο μου άρεσε που θα το θυμούνται για πάντα που ήταν μέσα αυτοί και τους πανηγυρισμούς στη Leicester square μετά.
Πάντως, αν θυμάστε ήταν και κωλόφαρδοι, 2’ μετά ο Ομπαμεγιανγκ έχασε το άχαστο…
ο (μοναδικός) λόγος ήταν στον πάγκο
μου θύμιζε τον Γιαννάκη στο μπάσκετ που έβαζε τον Τσίλντρες στις γωνίες να σουτάρει τρίποντα
Καλα που αποκλειστηκαμε τοτε και εζησα τη μεγαλύτερη στιγμή της Λιβερπουλαρας απο κοντα.
Αλλα ας μην είμαστε κομπλεξικοί, ε;
Ον τοπικ. Ωραια η κατάθεση ψυχής του Κρισπ. Σαν πιο μεγάλος λιγο, θα πω Νίκος Αναστοπουλος. Και δεν ηταν μονοδιαστατος παίκτης. Στον Ολυμπιακό έγινε. Στον σπουδαίο Πανιώνιο στα τέλη των 70ιζ, ηταν εξτρεμ ΟΛΚΗΣ. Δεκτό το αντεπιχειρημα οτι άλλο το βάρος και οι ανάγκες της μιας ομάδας και αλλο της αλλης.
Απο σεντρεφορ θα πω επίσης Μπεντ και Γιουσκο, αλλα σε ενα χρονο δεν μπορουν να κριθούν ως σημεια αναφοράς στην ιστορία της ομαδας.
Αυτο το πετυχαινει μονο ο Ελ Κααμπι και μη ρωτησει κανείς γιατί.
Οποτε παμε στους γνωστους.
Προτασοφ (αναλογικά μεσα στις 3 μεγαλύτερες μεταγραφές στην ιστορία της ομαδας)
Αλεξανδρης (κι ας ακουσε τοσα, ειδικά τα πρώτα χρόνια)
Ζιοβανι (εκανε πράγματα που ΔΕΝ γίνονται)
Ελ Αραμπι. Σε μια εποχή που δεν με τραβηξε ουτε καν να ασχοληθω με το σπορ, ο μαροκινος έγινε ίνδαλμα και δικαίως.
Για τον Φούνες που ειπε ο τζον ο κυρ, αν αρχισω να μιλάω δε θα τελειωσω ποτέ…αυτος δεν ηταν ποδοσφαιριστης, ηταν πολεμική μηχανή.
Και σιγουρα ξέχασα καποιους.
Έφυγε ο Φορτουναρος απ’ ότι βλέπω
Στεναχωριέμαι πολύ αλλά ποιος να του πει τι;; Σήκωσε ευρωπαϊκό τρόπαιο ως αρχηγός του Ολυμπιακού
Πιο χορτατος και πλήρης σε αυτό το επίπεδο δεν γινόταν
Γουσταρα πολύ τον Κώστα σαν παίκτη , μόνο αγάπη
Ο Φορτούνης πήρε την απόφασή του και είναι απολύτως σεβαστή. Δεν του έδινε και λίγα ο Ολυμπιακός, ίσα ίσα που ήταν υπεβολικά τα λεφτά που του έδινε, απλά οι Άραβες του δώσανε περισσότερα (κάπου 2εκ παραπάνω συνολικά για το ίδιο διάστημα, διετές συμβόλαιο). Καλή τύχη .
Προβλέπω ηχηρές μεταγραφές με δύο πολύ σημαντικούς αστερίσκους.
*Δυστυχώς (μπορεί και ευτυχώς) η χαλαρότητα του καλοκαρινού προγράμματος ελλείψει προκριματικών θα φέρει τον μεγαλύτερο όγκο των μεταγραφών μετά τις 15 Αυγούστου
**Είναι πλέον σημαντική η απουσία ενδεκαδάτων Ελλήνων παικτών .
Μπόνους αστερίσκος όλα τα παραπάνω ίσως δώσουν χρόνο και χώρο σε κάποιους από τους πιτσιρικάδες της Κ19
Το λιγότερο που πρέπει να γίνει μετά τα έσοδα του Κόνφερενς και την κατάκτηση ευρωπαϊκού τίτλου.
Εμενα το προβλημα μου σαν Ολυμπιακος, δεν ηταν ποτε οι ηχηρές μεταγραφες αλλα η αξιοποιηση του υλικού. Δεν θα με πειράξει αν βγει παιχτουρα ο Biel ή ο Biancone.
Πολύ θα ήθελα να διαβάσω τα σχόλια από τους Ολυμπιακάρες αν οι Αγγελόπουλοι δεν ικανοποιούσαν τις ανάγκες του Παπανικολάου και πήγαινε να παίξει μπάσκετ στην Κίνα. Και το λέω εγώ που ξυπνάω και κράζω τους αφους
Καταλαβαίνω ότι τα λεφτά είναι πολλά, αλλά δείτε την ομάδα που θα πάει ο Φορτούνης
Και το πρωτάθλημα
Θα το πω και ας με κάνετε ban. Χίλιες φορές να πήγαινε στον βάζελο με λιγότερα. Θα είχε μεγάλυτερο κίνητρο
