Ωραίο ακαλατότατο κόμπο
1 Like
Πήγε κανεις crippled black phoenix;
Εγώ. Συγκινητική εμφάνιση που όντως τίμησε τα είκοσι τους χρόνια, εμφάνιση δύο ωρών παρά δέκα λεπτά ίσως, τρομερή απόδοση και οι εφτά τους, τρομερός ήχος, ο Greaves τίγκα στην πολιτική του προπαγάνδα και low key τον αγαπάμε γι’ αυτό αλλά πάτησε τα κλάματα λίγο πριν παίξει το We’ve Forgotten Who We Are, γενικά πάρα πολύ ωραίο κλίμα με κόσμο που ήξερε τι είχε έρθει να δει, τραγούδι και ησυχία στις παύσεις - θα τα διαβάσετε αναλυτικά. Για μένα σίγουρα συναυλία που δεν έπρεπε να χάσεις αν είσαι φαν.
4 Likes
Άντε ρε
έξυσα πληγή;
Έμπηξες θειάφι και οινόπνευμα
Να προσθέσω γιατί δεν το έγραψα, εκπληκτική εμφάνιση και από τους Their Methlab που άνοιξαν τη συναυλία, κάθε φορά που τους βλέπω είναι και καλύτερη. Είναι που είναι παιχταράδες και οι τρεις, παίζουν και αυθεντικό post metal γιατί η μουσική τους ακούγεται πραγματικά metal,ένα κομμάτι τους θυμίζει σχεδόν Bathory θα τολμήσω να πω, χωρίς μάλιστα να σου λείψουν ποτέ τα φωνητικά. Να τους δείτε κάποια στιγμή όσοι εκτιμάτε τέτοιους ήχους.
την επόμενη φορά! Νιώθω πως με την τελευταία κυκλοφορία των revised κομματιών τους ετοιμάζονται να ανοίξουν άλλο era.
4 Likes
Black Flag - 12/6/2025 στο γαμωArch
4 Likes
Θα κλείσω τα 31 με black coffee. Γίναμε.
2 Likes
Συγκρατημένη χαρά καθώς το feedback που έχω για το περιοδεύον λαιναπ είναι πως λάιβ είναι μεχ, αλλά εκεί για το τσεκλιστ
3 Likes
Όταν λέμε εκεί εννοούμε στην πόρτα που βαράει το air condition, εγώ Ιούνιο δεν την ξαναπαταω να πάω μπροστά στην σκηνή.
1 Like
εκεί που βλέπεις τη μισή σκηνή; 
1 Like
Αν φαίνεται ο Ginn όλους τους άλλους τι να τους κάνεις;
1 Like
Μακάρι να παίζανε οι FLAG (Keith Morris, Chuck Dukowski, Bill Stevenson, Dez Cadena, Stephen Egerton) αλλά πλέον δεν είναι ενεργοί. Ο Ginn είναι γνωστό πως δε πληρώνει δικαιώματα στους υπόλοιπους (εξού κ δεν παίζει κομμάτια που έχει γράψει ο Dukowski) ενώ δε μιλάει καν με τον αδερφό του Raymond Pettibon (ιστορικός καλλιτέχνης κ δημιουργός όλων των εξωφύλλων + του λογότυπου). Μάλιστα ‘απέλυσε’ τον προηγούμενο τραγουδιστή Ron Reyes (Jealous Again EP) επι σκηνής! Το δράμα του Ginn ίσως είναι χειρότερο κ από αυτό των Misfits, πολύ κρίμα.
3 Likes
FLAG ανακοινώθηκαν Punk Rock Bowling 2025 πάντως, τι και πως δεν ξέρω, αλλά όπως τα λες φιλτατε.
1 Like
DISCLAIMER:
Αυτό που ακολουθεί φέρνει πολυ περισσοτερο σε προσωπικη κατάθεση/αφήγημα, βουτηγμένο στην αυτοαναφορικοτητα, παρα σε έστω κ άτυπο review/σχολιασμό συναυλίας/ών.
Προσπαθησα να το δομησω τμηματικά, ώστε να μπορουν να διαβαστούν κ αυτονομα κάποια μέρη του, για οποιον/α δεν την παλευει να το διαβάσει όλο( ή κ καθολου😛) αυτό το κατεβατο.
Όπως κ να χει, για διάφορους λόγους, νιώθω κάπως ότι το χρωστουσα αυτό το post, κι ας μην το ζήτησε κανεις - ίσως.
So, enter at your own risk
Anaal Nathrakh Live in Greece- 23 & 24 /11/24
Το προσωπικο μου background πίσω από αυτό το λάιβ:
Summary
Τα πρωτα χρονια της δισκογραφικής τους πορειας, πισω στα early 00s, οι Βρετανοί Anaal Nathrakh ήταν ένα σχήμα το οποίο λογω της ηχητικης του ακρότητας κ των ταχυτήτων του , σε συνδυασμό με διαφορους άλλους παραγοντες, πρακτικους κ μη, είχε δημιουργήσει την εντυπωση πως δεν θα ήταν εφικτό να δώσει ποτε λάιβ, κ τον θρυλο πως αν αυτό ποτε συνέβαινε, θα ήταν πραγματικα κάτι το Ακραία Έντονο.
Τελικά, μετά από μια επική εμφάνιση τους στη θρυλικη σειρά των Peel Sessions, κ ενα Επικο Λάιβ που οργάνωσε για παρτη τους το Terrorizer - Back in the Day - εφτασε εκείνη η Μεγάλη Ώρα ώστε οι Anaal Nathrakh να μπορέσουν να αποκτησουν κ ολοκληρωμένη Live Υπόσταση με πλήρες line up αντάξιο του υλικού τους (μέχρι τότε τους είχαν βοηθήσει στα ελάχιστα λάιβ δρώμενα που ανέφερα ήδη, μορφές του ακραίου ήχου όπως ο Shane Embury κι ο Nicholas Barker).
Η πρωτη τους λάιβ εμφάνιση λοιπόν εκτός Αγγλίας, έμελλε να γίνει στο Ιnferno Festival της Νορβηγίας, πισω στο μακρινό 2007.
Ο Λόγος που το αναφέρω είναι γιατί σ εκείνο το φεστιβάλ είχαν βρεθεί κ δυο παλιοί μου φίλοι.
Ο αρχαίος φορουμιτης @Triskataratos κ ο τωρινός κ μη εξαιρετέος @Aldebaran.
Αυτό που δεν έτυχε να μάθουν ποτε, ειναι οτι σε ένα Alternative Timeline, όπου δεν θα γαμιοταν το Συμπαν με πολυ συγκεκριμένους τρόπους, θα είχα ανέβει κ γω μαζί τους Up North, κ εκεινη θα ήταν η Πρώτη Φορά που θα είχα δει αυτή την μπάντα Ζωντανά.
Το Συμπαν όμως φυσικά κ γαμηθηκε (όπως κ την ακριβώς επόμενη χρονιά, στο Hellfest του 2008,οπου σε εκείνο το Alternative Timeline θα τους έβλεπα για δευτερη φορά).
Η πρωτη λοιπόν φορά που κατάφερα να δω στη σκηνή αυτή τη μπάντα ήταν την πρωτη (κ μοναδική μέχρι πριν από λίγες μέρες) φορά που ήρθαν στην Ελλάδα για Λάιβ παίζοντας πριν από τον τεράστιο Warrior που είχε εμφανιστεί τότε στο Κυτταρο για το ντεμπούτο των Triptykon, πριν από 14 γαμημενα χρόνια.
Το έχω γραψει κ εδώ μέσα, για μένα εκείνο το Λάιβ ήταν ένα απο τα τρία κορυφαία των τελευταίων Δέκα Δεκαπέντε Χρονών, για άπειρους λόγους, αυτονόητους και μη, οποτε δεν έχει νόημα να επεκταθω άλλο σχετικά με αυτό.
Επίσης, δεν σκοπευω να επεκταθω ουτε ως προς το ποσο συνέχισε να γαμιεται το Συμπαν από τότε, με αποτέλεσμα να τους χάσω άλλες 6 φορές μέσα στα επόμενα χρόνια, σε κάποια συγκεκριμένα Ευρωπαϊκα Λάιβ που έδωσαν κ που κάτω απο καποιες συνθήκες θα μπορουσα να έχω παει αλλά τλκ δεν τα κατάφερα.
Από αυτές, θα αναφερθώ μόνο στην τελευταία.
Τον Δεκέμβριο λοιπόν του 2022, στους πρωτους After Covid μήνες, όπου όλοι προσπαθουσαμε να διαχειριστουμε συνέπειες κ απώλειες κάθε είδους, μέσα από όλο αυτό που έγινε τότε, οι Anaal Nathrakh έδωσαν για πρωτη φορά μετά την πανδημία, Σημεία Ζωής, με ένα Λάιβ στο Λονδίνο (μαζί με τους Ιάπωνες avant - black Θεουληδες Sigh).
Κ επειδή όλη η φάση της Πανδημιας κ των μετασεισμων της δεν άφησε κανέναν ανεπηρέαστο - ουτε τους Anaal Nathrakh - για διάφορους λόγους που δεν θα αναφέρω εδώ (κυρίως για να μην βγει το κείμενο σε έκταση αντιστοιχη με τον Οδυσσέα του Τζόις), το συγκρότημα ήταν έτοιμο να κλείσει τον κυκλο του κ έπαιζε σοβαρά εκείνο το Λάιβ στο Λονδίνο, να ήταν το τελευταίο τους.
Δεν έχει νόημα να αναλυσω κάτι εδω, αλλά προφανως και το ενδεχόμενο αυτο από μόνο του, οπως κ το να μην κατάφερω να τους δω τότε σ αυτό που θα μπορουσε να είναι το τελευταίο τους λάιβ, ήταν μεγαλη ήττα.
Ευτυχώς το ίδιο εκείνο βράδυ, έδωσαν λάιβ στην Αθήνα οι Nile (με σαπορτ τους αγαπημένους μου Rapture), κ αυτό με βοηθησε να παλεψω το ότι δεν ημουν στο Electric Ballroom του Λονδίνου εκείνες τις ώρες.
Ευτυχεστερα, η ενέργεια που εκλυθηκε σε εκείνο το Λονδρεζικο λάιβ, συμφωνα με παραδοχή της ίδιας της μπάντας, ήταν τόσο ιδιαίτερη ώστε να έχει ως αποτέλεσμα αντί για το τέλος της μπάντας, την ουσιαστική της Επανεκκίνηση, σε τέτοιο βαθμό που την τελευταία χρονια παιζει να είναι πιο ενεργοί συναυλιακα από ποτέ.
Κ ετσι, μπορέσαμε, λοιπόν να τους ξαναδουμε Ελλάδα, κ να ζήσουμε τα όσα ζήσαμε αυτό το διήμερο.
Τις Μέρες που ανακοινώθηκαν τελικά τα φετινά τους Λάιβ σε Αθήνα κ Θεσσαλονικη ήμουν έτοιμος να κλείσω εισιτήρια κλπ για το Incineration Festival στο Λονδίνο, στο οποίο θα έπαιζαν, οποτε όταν τλκ έσκασε η γαμημενη η ανακοίνωση, το συναίσθημα της Λυτρωσης κ του ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ κ του ΝΑΙΓΜΤΧΚΤΠ κ λοιπών αναρθρων κραυγων δεν αποτυπώνεται ευκολα.
Τα του Διημέρου
Αντί Προλογου:
Summary
Η αλήθεια είναι ότι το Timing ήταν ουτως ή άλλως άψογο, ειδικά για μια μπάντα της οποίας η βασικη θέματικη που διατρέχει το συνολο της δισκογραφιας της ειναι η Αποκάλυψη κ το Τέλος του Κόσμου.
Λίγες μέρες πριν το Λάιβ τα παντα συνεχίζουν να γαμιουνται εντός κ εκτός Ελλάδας, το Ισραήλ συνεχίζει την Γενοκτονία, ο Τραμπ θριαμβολογει ως εκ νεου Πλανητάρχης έχοντας ως έξτρα μπονους αυτή τη φορά τον Ζαμπλουτο Ψυχακια διπλα του,
οι Ακροδεξιοί παγκοσμιως συνεχίζουν κ πληθαινουν κ ξεσαλωνουν κ ο Πούτιν κάνει δηλώσεις οπου πετάει τυράκια για το upgrade της Σύγκρουσης σε Πίστα WWIII.
Κοινώς: Ουτε Παραγγελια να το είχε τέτοιο Setting μια Μπάντα που καθε στίχος της μιλάει για το Τέλος των Πάντων…
Το Πριν απο τα Λάιβ:
Summary
Έφτασα Θεσσαλονικη περιπου μισή ώρα πριν ανοίξουν οι πορτες του Eightball.
Είχα να βρεθώ σε λάιβ εκεί 16 χρόνια, από όταν είχαν έρθει τελευταία φορά οι λατρεμενοι μου Biomechanical του μεγάλου Γιάννη Κουτσελίνη (Aka: Η Φωνή των Deceptor).
Το Eightball παραμένει τοσο ζεστό κ φιλοξενο όσο το θυμόμουν, κ ο Βαγγέλης μορφαρα όπως παντα.
Ο χώρος δεν μπορώ να πω ότι γέμισε, αλλά όσοι/ες παρευρέθηκαν ήταν τέρμα ψυχωμενοι/ες αναπληρώνοντας τον όχι μεγάλο αριθμό παρευρισκομένων με περισση ενέργεια.
Για αυτό που επακολουθησε θα αναφερθώ αμέσως παρακατω καταγραφοντας συνολικά την Συναυλιακη Εμπειρία του Διημέρου.
Οποτε το μόνο που θα προσθεσω εδώ, ειναι το ποσο μου είχε λείψει η Θεσσαλονικη, το πως ακόμα ακόμα κ μια μέρα εκει είναι αρκετή για να πάρεις γευση από τίμιο Βορρά, κ ποσο ταιριαστή με τη συνολική ένταση του διημέρου αποδείχτηκε η πίεση χρόνου σε όλο αυτό το 36ωρο
(κατάφερα να επιστρεψω Αθήνα ακριβώς την ώρα που άνοιγαν οι Πόρτες στο αγαπημένο Κυτταρο)
Τα Λάιβ:
Τα Support
Summary
Το πρωτο support στο Λάιβ του Σαββάτου ήταν οι Θεσσαλονικεις Sewn Mouth και η αλήθεια είναι ότι ενώ τους βρηκα συμπαθεστατους κ επαρκείς μουσικά, το modern groove metal τους ομολογουμένως δεν είναι η φάση μου, κ σιγουρα δεν μου κολλαγε στο συγκεκριμένο billing.
Και για να το βγαλω απο τωρα από τη μεση, το ίδιο, κ σε πολυ μεγαλυτερο βαθμό, ισχυει, για μένα παντα, κ για το δευτερο από τα support της επόμενης μέρας στην Αθήνα, των Redreigner, οι οποίοι στήριξαν απόλυτα αυτό που κάνουν, κ μπράβο τους, απλά, καλώς ή κακώς, δεν με έπιασε καθολου η μουσικη τους - μια αρκετά γκρουβατη κ τεχνική εκδοχή death metal - κ προσωπικα δεν θεωρώ ότι κολλαγαν ως support στους Anaal Nathrakh.
No Hate ωστόσο, φουλ αξιοπρεπείς οι εμφανίσεις κ των δυο σχημάτων - ειδικά των Sewn Mouth.
Το δευτερο support της πρωτης μερας ωστόσο, οι Αθηναίοι Serement, πήραν κεφάλια!
Έχοντας ντεμπουταρει φέτος με το πολυ δυνατό Abhorrent Invocations, απέδωσαν επι σκηνής το brutal, νεοϋορκεζικης σχολής Death Metal τους με χαρακτηριστικη άνεση κ κέρδισαν πανευκολα τις εντυπώσεις. Σίγουρα μπαντα με μέλλον κ αναμένουμε τη συνέχεια.
Τους αρκετά γνωστους κ τιμιοτατους Αθηναίους μπλακαδες Enthroned Serpent, δυστυχώς δεν τους προλαβα από την αρχή του σετ τους, αλλά αυτό που προλαβα να δω ήταν ένα πολυ δυνατό σχήμα, που πιστευει κ στηρίζει το αρχετυπικο 90s Black Metal υλικό του. Σαφώς βελτιωμένοι από την τελευταία φορά που τους είχα δει - προ πενταετιας.
Αναμένουμε κ τον δίσκο που είναι να κυκλοφορησουν σε λίγες εβδομάδες για περαιτερω ενασχόληση.
Anaal Nathrakh
Summary
Τα Λάιβ των Anaal Nathrakh θα τα καταγραψω ως συνολικη εμπειρία.
Ναι, όσο Δυνατό κι αν ήταν το Λάιβ στη Θεσσαλονίκη, αυτό που έγινε την επόμενη μέρα στο Κυτταρο ήταν ακόμα πιο ακραίο, ο κόσμος περισσότερος,η μπαντα ακομα πιο αφηνιασμενη
κ ο Ήχος πραγματικά ψαρωτικος (είπαμε : Αγαπημένο Κυτταρο).
Ωστόσο, σαν προσωπικο Βίωμα, κ περιμένοντας μιαμιση δεκαετία σχεδόν ώστε να ανέβει στη σκηνή η μπάντα που ευθυνεται για κάποιες από τις πιο έντονες στιγμές που μου έχει προσφέρει προσωπικα αυτή η μουσικη, μου είναι αδυνατο να διαχωρισω τα δρώμενα των δυο ημερων, οποτε θα αναφερθώ στο συνολικο βίωμα.
Ανεπιτήδευτα κ χωρίς στημένες ποζεριες, ακριβώς όπως αρμόζει στο υπερτιμιο κ αυθεντικά underground mentality που τους διακατέχει, πήραν ένας ένας την θέση τους στην σκηνή
(πλην του Τραγουδιστη/Frontman/Growler/Screamer From Hell/ υπερ - ιδιοφυους Ψυχακια/Χουλιγκανου Dave Hunt aka V.I.T.R.I.O.L. - που μπορουσες να τον δεις στο πλάι της σκηνής να παιρνει ανάσες, να μαζευει δυνάμεις κ να φορτώνει - προετοιμαζομενος για αυτό που θα ξεσπουσε).
Aπό τα ηχεία ακουστηκε το εμβληματικο Charm of Making
(μέσα από το sample από την υπερλατρεμενη ταινιαρα Excalibur, απ όπου κ πηραν το όνομά τους), με τον Merlin να ψέλνει χαρακτηριστικά σε Παλαιά Ιρλανδικά:
Anaal Nathrakh, orth’ bháis’s bethad, do chél dénmha
(Serpent’s breath,charm of death and life,thy omen of making)
Αμέσως μετά ακουγονται οι Πρώτες Νότες της Εισαγωγής Acheronta Movebimus,
ο ήχος που βγαίνει από τις κιθάρες κ το rhythm section ακουγεται πραγματικα θηριωδης
(ειδικά στο Κυτταρο) κ επιτέλους σκάει το Πρώτο Τραγουδι.
Unleash - όνομα κ πραγμα με έναν κυριολεκτικά Δαιμονισμενο Vitriol να εμφανίζεται Μαινόμενος κ την υπολοιπη μπάντα να τον ακολουθεί σε ένα Κρεσέντο Βιας για την Επόμενη Ώρα.
Δεν υπάρχει καμία περιπτωση, να μπορέσω να περιγραψω τα Λάιβ, ή συγκεκριμένες στιγμές τους.
Αφενός, δεν ήμουν σε θέση να έχω Επαφή με το Περιβάλλον, αφετέρου, κάθε μια στιγμή ήταν κ ενα Highlight.
Από extreme metal υμνους της πιο προσφατης Δισκογραφιας της μπάντας, όπως τα Idol κ Obscene as Cancer, μέχρι τη Σφαγή που έλαβε χώρα στα Παλαιά τους Έπη Ακρότητας
Bellum Omnium Contra Omnes κ More of Fire Than Blood.
Στο In the Constellation of the Black Widow ήταν σαν για ένα τετραλεπτο να ράγισε το Συμπαν, ενώ θα πρεπει να παραδεχτω καπου εδω πως στο ομώνυμο του Endarkenment ήταν η πρωτη φορα στη ζωή μου που κάπως κατάφερα να βουρκωσω μέσα στο Pit…
Όσο για την στιγμή που έπαιξαν το Forward, το μόνο που θα πω εδώ, σε εντελώς αυτοαναφορικο τονο, ειναι πως εχω αποφυγει, μέσα στα χρόνια, πανω απο 20 φορές να ανεβω στη Σκηνή για το Non Serviam (κυρίως γιατί η φαση μου είναι στα Χαρακώματα/Front lines).
Ωστόσο, όταν στο ζητάει η ίδια η μπάντα - ειδικά ΑΥΤΗ η Μπάντα - ε υποθέτω πως είναι εντάξει να παραδοθείς στην Στιγμή - Γραφικότητα and all that - κ απλά να το τερματίσεις…
Το Κλείσιμο του Λάιβ τελέστηκε οπως άρμοζε:
με το Έπος Submission is For the Weak από το - για μένα - κορυφαίο ντεμπούτο του Extreme Metal, το Codex Necro, με τιμιοτατο Wall of Death από μας κ μανιασμενη απόδοση από τον Vitriol κ την υπόλοιπη μπαντα.
Δε νομίζω να ξεχάσω ποτε μου εκείνα τα τελευταία λεπτά με την εκτεταμένη επανάληψη εκείνου του αρρωστημένου Riff κ τα Ουρλιαχτά του Vitriol να σκεπάζουν τα Παντα.
Γνκ, το ξερω πως κάποιες φορές οι Μεταλλαδες ψοφάμε για κλισέ κ στερεοτυπιες, αλλά μιλώντας για συναυλιακη εμπειρια των Anaal Nathrakh - ειδικά σε Κλειστό Χωρο,ναι, εδώ είχαμε οντως Ισοπέδωση.
Η Ένταση κ η Κρισιμότητα που εκπέμπει η Μουσικη αυτής της Μπάντας ειναι αδυνατο να αποτυπωθεί σε Λόγια.
Όπως κ να χει, το προσπαθησα…
Απολογισμός:
Summary
-
Μελανιές/πονος/σημάδια/γουατεβερ
Τσεκ -
Μαλλιά που για να ξεμπλεχτουν ήθελαν μάλλον πλυντηριο πιατων
Τσεκ -
Φωνή πιο κλειστη/κατεστραμμένη κι από την Πάτρα μετα την Καθαρά Δευτέρα
Τσεκ -
Έλλειψη υπνου αντιστοιχη με πρωτομεταθετο κωλοφανταρο που πηζει στο γερμανικό
(παλια, τω καιρώ εκεινω, τώρα δεν έχω ιδέα αν παιζουν ακόμα τέτοια, αλλά για στρατό μιλάμε, σιγά και μην αλλαξε)
Τσεκ -
Συνολο φυσικών δυνάμεων εξαντλημένο ως εκεί που δεν παει
Τσεκ -
Συναισθηματική Μπαταρία,Ψυχικές Δυνάμεις, Παράνοια Κ Εμπνευση φορτισμένα στο μέγιστο βαθμό, ώστε να παλευτουν τα Σκοτάδια που έρχονται
ΝΤΑΜΠΛ ΤΣΕΚ
Αντί Επιλογου:
Summary
Σετλιστ Θεσσαλονικης
Σετλιστ Αθηνας
(+ ενα μικρο βιντεακι που ειδα οτι ηδη προλαβαν να ανεβασουν στο γιουτιουμπ,ετσι για το τερματισμα)
20 Likes
Γαμάτο post!
Με έκανες να θυμηθώ το Inferno του 2007, πωπωπω…Αυτό που θυμάμαι από τους Anaal τότε ήταν ότι είχαν τέλειο φως, ήχο και γενικώς μια ατμόσφαιρα Αποκάλυψης.
Καταλαβαίνω πως λίγα άλλαξαν από τότε!
1 Like
Ρε δε γράφεται όπως προφέρεται!
17 Likes
Προφανως ενα 24ωρο εκει αρκουσε για να επηρεαστω!
