Η εκρηκτική Beth Hart θα συναντήσει τους θαυμαστές της στην Αθήνα, την Τετάρτη 1 Ιουλίου σε ένα ειδικά σχεδιασμένο προτζεκτ για την Ελλάδα, στο Δημοτικό Θέατρο Λυκαβηττού.
H συναυλία που θα δοθεί στο κοίλο του θεάτρου σε ειδικά διαμορφωμένο stage ως ένα ατμοσφαιρικό SoloShow με την ίδια στο πιάνο, στο μπάσο και στις κιθάρες, θα είναι συνδεδεμένη και με τον νέο της δίσκο «You Still Got Me». Στη σκηνή μαζί της και ο εδώ και χρόνια κιθαρίστας και συνεργάτης της John Nickols.
Το «You Still Got Me» είναι το ενδέκατο άλμπουμ της Beth Hart. Με σημαντικές συνεργασίες, όπως τον Slash των Guns n’ Roses στο «Savior With A Razο», τον Eric Gales στο «Suga N My Bowl» και δυνατά τραγούδια όπως το «Don’t call the police», ένα τραγούδι που περιγράφει τη δολοφονία του Τζορτζ Φλόιντ, η Beth Hart - που διανύει μια πολύ δυναμική περίοδο στην καριέρα της - έχει φτιάξει άλλον έναν δίσκο που θα μείνει για χρόνια στην κορυφή των Charts.
Με υποψηφιότητες grammy, συνεργασίες με τεράστια μουσικά ονόματα και διαδοχικές sold out συναυλίες σε όλο τον κόσμο, η Beth Hart, η τραγουδίστρια και τραγουδοποιός με τη χαρακτηριστική βραχνή φωνή και τη δυναμική σκηνική παρουσία, έχει δώσει εδώ και δύο δεκαετίες το δικό της μοναδικό στίγμα στην παγκόσμια ροκ σκηνή.
Η Beth Hart κλείνει «καυτό» ραντεβού μαζί μας, για μία και μοναδική βραδιά στην Αθήνα, τρία χρόνια μετά την αποθεωτική αξέχαστη συναυλία της, την Τετάρτη 1 Ιουλίου στο Δημοτικό Θέατρο Λυκαβηττού!
δεν έχω ξαναδει ποτέ στη ζωή μου καλλιτέχνη να τραγουδάει με περισσότερο συναίσθημα και πάθος. αν είναι στα καλά της από υγεία θα είναι απίστευτο live.
Για ΜΜΜ, μπορείς να πάρεις μετρό για Γκάζι και στη συνέχεια το τρόλει 21 που περνάει μπροστά από την Τεχνόπολη (ΦΩΤΑΕΡΙΟ) στην Πειραιώς και σε αφήνει απέναντι από το στενό του Αρκ στην Π. Ράλλη.
Ως προς το μαγαζί:
Χάλια χώρος
Χάλια ήχος
Πανάκριβη μπίρα
Γενικά, το μαγαζί (όπως και τα προηγούμενα ΑΡΚ) είναι εντελώς ΓΤΠ.
Τρομερά σφιχτοδεμένοι και επαγγελματίες οι SAMAEL χτες, με “Ceremony…” να αποδίδεται σε πλήρως ιντάστριαλ ύφος σε σχέση με τη στούντιο ηχογράφηση όπου τα μπλιμπλίκια είναι απλά ένα συνοδευτικό συστατικό. Vorph και XY το ζουν στο φουλ πάντως, εγώ μια χαρά πέρασα -ΟΚ αν διάλεγα τα υπόλοιπα 8-9 κομμάτια που έπαιξαν μάλλον θα διάλεγα άλλα, χωρίς να έχει ιδιαίτερη σημασία. Ο ήχος όχι τέλειος, αλλά acceptable.
DREAMLONGDEAD μου άρεσαν (στην δέκα-κάτι φορά που τους βλέπω), με μέτριο ήχο όμως.
Τους μαλάκες έπαιξαν όλη τη δισκάρα, οκ προσαρμοσμένη στο σήμερα της μπάντας και όχι στεγνή κόπια/CD και εκτιμήθηκε αυτό πολύ, (ειδικά όταν τα σύνθια ήταν λιγο πιο πίσω από τις μπετόν αρμέ κιθάρες όπως έπρεπε αλλά οκ σε λάιβ πλαίσιο θα ισορροπούσε αλλιώς) αλλά πώς γίνεται να μην παίζουν ΤΙΠΟΤΑ από το καλύτερο άλμπουμ τους με ξεπερνά. Ψιλοξενέρα, θα μου περάσει. Χάρηκα που το έζησα, μεγάλες αγάπες.
DLD θα εκτιμούσα περισσότερο αν ο κόσμος δεν θεωρούσε πως το funeral doom/death είναι μουσική-χαλί για να πουν τα νέα τους.
Σε παρόμοια σέτλιστ είχα δει το “Into the Pentagram”, εννοείται κι εγώ θα ήθελα κάτι απ’ το “Worship…” αλλά όσο να πεις με το ύφος που έχουν τώρα μάλλον θα έχαναν αρκετά, παραείναι πρώτογονο μπλακ.
Θα ελεγα που εχασαν αρκετα, αλλα θα γινω εμπαθης . Τουλαχιστον το νεο σινγκλ στεκεται καλυτερα λαιβ και στο σημερινο τους υφος απο αλλα προ 20ετιας που κακογερασαν χειροτερα και απο το “…Until The Chaos” του '92 που θέρισε με την ατσουμπαλοσύνη του.
Τεσπα, θα μου περάσει, ωραίοι, και η άρθρωση του Vorph παραμένει ψαρωτική ρε γμτ.
Ότι και να πούμε λίγο θα είναι. Από το παίξιμο όλης της μπάντας, τα σόλο όλων που είναι η πρώτη φορά που δε μου φάνηκαν διαδικαστικά, τη διάθεση;
Τί να πρωτοβαλουμε που είναι τόσα.
Τλ
Το κακό είναι ότι θα έχω το live στο πίσω μέρος του μυαλό μου συνέχεια και σαν μέτρο σύγκρισης, όλα τα υπόλοιπα θα είναι καταδικασμενα.
Έχοντας δει είς τό παρελθόν 2-3 φορές Blaze, σήμερα ήταν σα να βλέπεις άλλη μπάντα. Τρίβαμε τα μάτια και τα αυτιά μας. Και ρε κερατάδες medley Heaven and Hell, No More Tears, For Whom The Bell tolls.
τον εχω δει τοσες φορες και καθε φορα ειναι καλυτερος απο την προηγουμενη!
αυτη τη φορα δυστυχως δεν μπορεσα…
χαιρομαι που διαβαζω τοσο ωραια σχολια,σαν μεγαλος οπαδος του!
μην τον ξεχνατε και στα μη επετειακα λαιβ του ομως!
εχει φοβερα σολο αλμπουμ!
να ειμαστε καλα να τον ξαναδουμε και με σολο σετλιστ!
Μέτριος ήχος εχθές στους Samael με μερικές εξαιρέσεις (Rain) . Ίσως έφταιγε εκεί που καθόμουν. Επίσης αυτό που είπατε και παραπάνω, ακούσαμε μια “μοντέρνα” απόδοση του κορυφαίου αυτού άλμπουμ, δυστυχώς ( ή ευτυχώς) την ατμόσφαιρα και τον ήχο της στούντιο εκτέλεσης δεν την φτάνει τίποτα. Α, ρε μεγάλε Waldemar Sorychta με τις παραγωγάρες σου! Η μπάντα μια χαρά βέβαια και δεν με χάλασε ιδιαίτερα το σετλιστ αν και θα ήθελα κάνα δυο κομμάτια παραπάνω. Παρότι δύσκολη μέρα και βγήκε κούραση στο τέλος περάσαμε καλά.
. Τουλαχιστον το νεο σινγκλ στεκεται καλυτερα λαιβ και στο σημερινο τους υφος απο αλλα προ 20ετιας που κακογερασαν χειροτερα και απο το “…Until The Chaos” του '92 που θέρισε με την ατσουμπαλοσύνη του.
