Ποσοι απο εμας πραγματικα θελουμε να μας κριτικαρουν οι αλλοι. Ποσοι απο εμας εχουμε απειρες φορες πει ‘‘θελω να μου πεις αν εχω κανει λαθος, θελω να μου κανεις κριτικη’’;! Ποσες φορες ομως οταν γινεται η κριτικη λεμε ‘‘ε τον μαλακα, παλι με εκραζε, με ζηλευει’’ κτλ. Ποσες φορες εχουμε κανει αυτοκριτικη και αλλαξαμε πραγματα που ειναι ασχημα επανω μας;
Κριτικη προσωπικα δεχομαι μονο απο ατομα που εκτιμω και ειναι κοντα μου.
Απο εκει και περα η γνωμη των υπολοιπων ειναι γραμμενη στα φρυδια μου
Ανάλογα τη κριτική. Αν κρίνω ότι είναι κακοπροαίρετη (το κράξιμο που αναφέρθηκε) ή γίνετε απο άτομο που δεν θεωρώ αξιόλογο, τότε απλά αδιαφορώ. Όταν γίνετε σε κάτι σοβαρό απο άτομο που εμπιστεύομαι ή απο κάποιον τρίτο που έχει καλές προθέσεις, τότε προβληματίζομαι.
Πάντως, διαφέρει και ανάλογα το αντικείμενο πάνω στο οποίο δέχεσαι κριτική. Αλλιώς θα αντιδράσει κανείς όταν κριτικάρουν π.χ. το τρόπο που διαχειρίζεται τα λεφτά του και αλλιώς αν του κάνουν κριτηκή για το πως ντύνεται.
Αυτολογοκρινομαι μονη μου και αυτοκριτικαρομαι…Δε μου αρεσει η κριτικη αυτη που στεκεται ο αλλος απεναντι pointing at me…Mε κανει να αμυνομαι…Απο την αλλη μου αρεσει να μου επισημαινουν τα λαθη μου…
Η RoPe μπορεί να μας γράψει περισσότερα για το incompletence theorem του Goedel στα μαθηματικά. Σύμφωνα με αυτό (αν τα θυμάμαι σωστά όταν μου τα είχε πει :p), είναι αδύνατο για ένα σύστημα, που στηρίζεται σε δεδομένα αξιώματα, να είναι ολοκληρωμένο και σωστό, δίχως βοήθεια από κάτι εκτός αυτού του συστήματος.
Με λίγα λόγια, ο τρελός ανακαλύπτει πως είναι τρελός μόνο όταν του πει κάποιος άλλος. Από μόνος του δε μπορεί να το καταλάβει. Για αυτό το λόγο πάντα μου αρέσει να μου λένε (τεκμηριωμένα, γιατί κατά καιρούς έχω ακούσε και κριτικές που είναι γεμάτες τρύπες και συλλογισμούς που δε στέκουν) τα προβλήματα μου. Δεν πρόκειται να κρατήσω κακία σε κάποιον που είπε τεκμηριωμένα τη γνώμη του για μένα. Ακόμα και αν με βρίσει (και σταματήσω να ασχολούμα) πάντα θα θυμάμαι θετικά το πως είχε τα κότσια να μου το πει και πάντα θα έχω και στην άκρη του μυαλού μου το πως μπορεί να έχει και δίκιο…
Όπως γίνεται κατανοητό εγώ από την άλλη κάνω συνέχεια αυτό που θέλω να μου κάνουν και οι άλλοι. Δηλαδή σε αυτούς που είναι κοντά μου, λέω πάντα την άποψη μου ανεξαρτήτως κόστους. Εννοείται προσπαθώ να βρω και τον πιο διπλωματικό τρόπο να την πω, ώστε να μην παρεξηγηθούν, αλλά σχεδόν ποτέ δε το βουλώνω για να μη τους γίνω δυσάρεστος.
Όπως έλεγα τις προάλλες σε χρήστη του φόρουμ, έχω πολύ καλούς φίλους που σε ό,τι κάνω ή δουν πως θέλω να κάνω, θα μου πουν “σωστά έκανες!”, " ναι ρε κάνε το!", “να αγιάσει το χέρι σου! και εγώ θα την σκότωνα και θα έκαιγα μετά το σώμα της”, κλπ. Έχω όμως και φίλους που θα μου πουν “δε σκέφτεσαι σωστά”, “όχι, δεν πρέπει να το κάνεις αυτό”, “πάλι στο CAS πας ρε ρεμάλι?”, κλπ. Φίλοι οι μεν, φίλοι και οι δε. Εγώ όμως επιλέγω να είμαι στη ζωή μου το 2ο είδος φίλου
Πολυ ωραιο θεμα man! 
Λοιπον εμενα μου αρεσει να με κριτικαρουν και δεν ειναι λιγες οι φορες που οι φιλοι μου με εχουν ακουσει να λεω “τελικα φιλε εχεις δικιο”.Απο την αλλη κοιταζω και το ατομο που θα μου κανει κριτικη και αν δω οτι ειναι οντως καλοπροαιρετος τοτε θα τον παρω στα σοβαρα…
εκτιμώ ελάχιστα άτομα. ελάχιστα. όταν αυτοί μου κάνουν κριτική κ την σκέφτομαι κ την δέχομαι κ στεναχωριέμαι.
για τους άλλους ισχύει η φράση του τόλκι περί φρυδιών. έχω κρύο αίμα. δεν με απασχολεί
αυτο ακριβως !
+1111 σε τολκι μοντε
ωραία το λύσαμε. πάμε παρακάτω…
Πραγματικά η κριτική είναι μία από τις χρησιμότερες πληροφορίες - ακόμα και η λανθασμένη ή η κακοπροαίρετη. Ο σοφότερος όλων είναι όχι αυτός που ξέρει να την ακούει αλλά αυτός που ξέρει ποιά κριτική να ακούσει. Δυστυχώς μπαίνει πάντα εμπόδιο ο εγωισμός.
Aυτο ακριβως…μπαινει εμποδιο…
Εγω απο την αλλη τα βλεπω καπως ετσι…ακομη και κακοπροαιρετη να ειναι η κριτικη μπορει να ειναι σωστη. Αν αυτος που την κανει εχει να την στηριξει καπου τοτε με βαζει σε πολλους προβληματισμους! Παντως δεν συμβαινει εξ αιτιας του εγωισμου μας να βρισκουμε καθε αρνητικη κριτικη κακοπροαιρετη;;; Εγω απο την μερια μου προσαπαθω να μην αντιμετωπιζω ετσι καμια κριτικη…οποιος και αν μου κανει κριτικη την σκεφτομαι (ασχετα αν πολλες φορες, εξ’αιτιας του τροπου με τον οποιο γινεται, αμυνομαι)! Απο εκει και περα εχω κι εγω την ικανοτητα να καταλαβω αν οντως αυτο που μου ειπαν αξιζει ή αν εχουν εκεινοι το λαθος! Αν δηλαδη χρειαζεται να αλλαξω αυτο που μου επισημαναν η αν ειναι αβασιμο. Παντως προσπαθω να το κανει οσο πιο αντικειμενικα γινεται αλλωστε ο αποτερος σκοπος της κριτικης ειναι ο προβληματισμος, ο οποιος πολλες φορες φερνει την αλλαγη!
Φυσικα εξαρταται απο ποιον γινεται η κριτικη και με ποιο σκοπο. πχ. υπαρχει το πραγματικο ενδιαφερον απο καποιον για εσενα και απλα κριτικαρει λαθη που μπορει να κανεις με σκοπο να σε κανει να τα καταλαβεις και να μην τα επαναλαβεις για το καλο σου, υπαρχουν ομως και ανθρωποι που κριτικαρουν μονο απο κομπλεξ η ζηλεια. Επισης παιζει ρολο και ο τροπος με τον οποιο γινεται η κριτικη γιατι μπορει να φερει τα αντιθετα αποτελεσματα μονο απο πεισμα του στυλ “οχι ρε μαλακα δεν θα με αλλαξεις εσυ” ή “και ποιος εισαι εσυ που ξερεις τι ειναι σωστο και τι οχι” και εδω ειναι που μπαινει το θεμα του εγωισμου. Στις περιπτωσεις ζηλειας που μπορει να υπαρξει κριτικη βεβαια (η οποια ειναι κακαπροαιρετη) αυτος που κρινει επιλεγει ενα αδυνατο σημειο του αλλου για να χτυπησει οποτε δεν ειναι απαραιτητο οτι εχει αδικο. Παντως η κριτικη απο πραγματικους φιλους μονο για καλο μπορει να γινεται και πρεπει ολοι μας να την εκμεταλευομαστε και να μην ειμαστε κλειστομυαλοι και αγυριστα κεφαλια. Μονο καλο μπορει να μας κανει. Επισης δεν πρεπει να επιρεαζομαστε και απο το παραμικρο και την καθε μαλακια που ακουμε. Παντως βλεποντας σε εμενα οταν εχω σκεφτει σοβαρα κριτικες που μπορει να εχω δεχτει μονο σε καλο μου βγηκε ειτε ηταν καλοπροαιρετη απο φιλους, ειτε ειχε τον αντιθετο σκοπο (να με ριξει). Οποτε δεν εχει κανεις τιποτα να χασει απο αυτο, απλα πρεπει να εξεταζει αυτα που του λενε αν οντως ισχυουν η οχι.
Eίμαι ανοιχτός σε κάθε είδους κριτική, αρκεί αυτή να είναι τεκμηριωμένη με σωστά επιχειρήματα. Αλλιώς είναι αβάσιμη και απλά δεν ασχολούμαι.
Χαχα ωραίο θεματάκι. Εγώ λοιπόν δέχομαι να ακούσω κριτική από όλους, καλοπροαίερετη ή κακοπροαίρετη (δεν με ενοχλεί καθόλου ειλικρινά), αλλά πάντα τους γράφω όλους στα @@ μου και συνεχίζω my way.
Αυτο ειναι ενα σχετικο προβληματακι 
Καλα ειναι οταν καποιος σου λεει κατι που κανεις λαθος, να σε βοηθα να το αλλαξεις…λεμε τωρα…
Και ποιος μου εγγυάται ότι έχει δίκιο και εγώ κάνω το λάθος? Αν ισχύει το ανάποδο?
Ψηφιζω…
ΝΑΙ στην εξαντλητικη αυτοκριτικη
ΝΑΙ στην κριτικη απο ατομα που σεβεσαι τη γνωμη τους
ΟΧΙ στην κριτικη της καθε μου επιλογης(αυτο το “ασε με να κανω λαθος” μ αρεσει…)
ΝΑΙ στην κριτικη με ξεκαθαρες προθεσεις(ειτε καλες ειτε κακες)
ΟΧΙ στην κριτικη απο ατομα που δεν ξερουν τον τροπο σκεψης μου και κυριως δε το σεβονται
ΟΧΙ στην κριτικη απο σοβαροφανεις ψευτοκουλτουρε χλεχλεδες που απ το πολυ ψαξιμο εχασαν το δρομο της επιστροφης…
Σιγουρα δεν προκειται να το εξακριβωσεις γιατι γραφεις ολες τις κριτικες εκει που δεν πιανει μελανι…απλα τα πραγματα…
Μερικοί/ες ας μαθουν να κανουν πρωτα κριτικη στον εαυτο τους και μετα στους αλλους…