επιτελους ενα ωραιο οφτοπικ θεματακι!!
Λοιπον,πρωτα απ ολα πιστευω -κρινοντας απο το δικο μου Πανγαμιστερ χιουμορ - οτι,
το χιουμορ, συνηθως, χαρακτηριζει ατομα εφυη, ανωριμα, με αυτοπεποιθηση κ εντονη φαντασια.Η ανωριμοτητα ως συστατικο χρειαζεται για να μην τα περνεις ολα στα σοβαρα κ η αυτοπεποιθηση για να μη φοβασαι να αυτοσαρκαστεις.
Κ ως προς τα δυο αυτα θεωρω οτι υστερουν οι γυναικες σε σχεση με τους αντρες. Δηλαδη ειναι πιο ωριμες κ πιο ανασφαλεις.
Σε πολλούς άνδρες η ανασφάλεια είναι η κινητήρια δύναμη για να πετάξουν κάποιο αστείο. Λένε το αστείο για να φανούν αρεστοί και να γίνουν αποδεκτοί από τον περίγυρο τους. Αυτό στις γυναίκες πως δουλεύει αποτρεπτικά; Μήπως εν τέλη είναι ο τρόπος που ο περίγυρος αντιμετωπίζει μια γυναίκα που λέει κάποιο αστείο που κάνει την ανασφάλεια αποτρεπτικό παράγοντα;
Λειτουργει αποτρεπτικα, διοτι δυσκολα αυτοσαρκαζεται καποιος/α που εχει ανασφαλειες.
πχ καποιος που εχει αραιη χαιτη κ ειναι ανασφαλης δεν 8α εκανε ποτε πλακα με τα μαλλια του
ενας αλλος με αντιστοιχα αραιη χαιτη αλλα εξοικειωμενος με την εικονα του ανετα θα εκανε την πλακιτσα του.