διαχρονικα σημαινει τα τελευταια τρια κοπα αμερικα. Ημουν αναμεσα σε Περου και Χιλη αλλα η δευτερη αρχισε να γινεται πολυ της μοδας και εμεινα με Περου. Ειδικα με μαρκαριαν επαιζε πολυ καλα ολοι πισω και πεταμε βαθιες μπαλιες στον Γκερερο να βαλει γκολ.
Οκ κατανοητό. Γιατι το Περου μουντιαλ εχει να παει πανω απο 30 χρονια νομιζω.
Είναι το πρώτο μουντιάλ που θα δω (όσο δω) με μισή καρδιά μιας και το ποδόσφαιρο στην τρέχουσα δεκαετία βαδίζει σε μονοπάτια που προσωπικά με απωθούν (τόσο στο οικονομικό όσο και στο αγωνιστικό κομμάτι).
Οι παίκτες με προσωπικότητα (ποδοσφαιρική, όχι γκλαμουριά και φρου φρου) είναι όλο και λιγότεροι, οι ποδοσφαιρικές σχολές έχουν πάψει να υπάρχουν και όλοι παίζουν πάνω κάτω μια παραλλαγή του 4-3-3 ή του 3-4-3 με το κύριο προσόν πια να είναι το πόσα χιλιόμετρα τρέχεις και όχι αν ξέρεις να ντριμπλάρεις ή να σουτάρεις.
Ας πούμε ότι υπάρχει μια προτίμηση στην Αργεντινή αν και πλέον αυτό το τεράστιο “πρέπει” που συνοδεύει τον Μέσι έχει καταντήσει αηδία, λες και δεν έχει αποδείξει επί μια δεκαετία πια πόσο τεράστιος παίκτης είναι. Τα ίδια ισχύουν και για τον Ρονάλντο.
Απο κει και πέρα αν παρουσαστεί καμιά πραγματικά καλή ομάδα-έκπληξη, που να παίζει μπάλα όμως και όχι όλοι πίσω και τριπλές ζώνες άμυνας, μαζί τους.
2 Likes
ακριβώς αυτό συνοψίζει και για εμένα τι είναι εδώ και αρκετά χρόνια το ποδόσφαιρο και πως το βλέπω…
Η 23άδα της Γαλλίας:
Τερματοφύλακες
Ουγκό Λορίς (Τότεναμ)
Στεβ Μανταντά (Μαρσέιγ)
Αλφόνς Αρεολά (Παρί Σεν-Ζερμέν)
Αμυντικοί
Ραφαέλ Βαράν (Ρεάλ)
Σαμουέλ Ουμτιτί (Μπαρτσελόνα)
Πρενσέλ Κιμπεμπέ (Παρί Σεν-Ζερμέν)
Αντίλ Ραμί (Μαρσέιγ)
Μπενζαμέν Παβάρ (Στουτγκάρδη)
Τζιμπρίλ Σιντιμπέ (Μονακό)
Μπενζαμέν Μεντί (Μάντσεστερ Σίτι)
Λούκας Ερνάντεθ (Ατλέτικο)
Μέσοι
Ενγκολό Καντέ (Τσέλσι)
Μπλεζ Ματουιντί (Γιουβέντους)
Πολ Πογκμπά (ManUtd)
Κορεντέν Τολισό (Μπάγερν)
Στεβέν Ενζονζί (Σεβίλλη)
Τομά Λεμάρ (Μονακό)
Φλοριάν Τοβέν (Μαρσέιγ)
Επιθετικοί
Αντουάν Γκριεζμάν (Ατλέτικο)
Κιλιάν Εμπαπέ (Παρί Σεν-Ζερμέν)
Ολιβιέ Ζιρού (Τσέλσι)
Ουσμάν Ντεμπελέ (Μπαρτσελόνα)
Ναμπίλ Φεκίρ (Λιόν)
23αδα της Αγγλίας:
Τερματοφύλακες: Μπάτλαντ (Στόουκ), Πίκφορντ (Έβερτον), Πόουπ (Μπέρνλι)
Αμυντικοί: Στόουνς (Τσέλσι), Τζόουνς (Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ), Γουόκερ (Μάντσεστερ Σίτι), Κέιχιλ (Τσέλσι), Ρόουζ (Μάντσεστερ Σίτι), Μαγκουάιρ (Λέστερ), Αλεξάντερ-Άρνολντ (Λίβερπουλ), Γιανγκ (Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ), Τρίπιερ (Τότεναμ)
Μέσοι: Χέντερσον (Λίβερπουλ), Ντάιερ (Τότεναμ), Λίνγκαρντ (Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ), Στέρλινγκ (Μάντσεστερ Σίτι), Ντελφ (Μάντσεστερ Σίτι), Λόφτους Τσικ (Κρίσταλ Πάλας), Ντέλε Άλι (Τότεναμ)
Επιθετικοί: Κέιν (Τότεναμ), Βάρντι (Λέστερ), Ράσφορντ (Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ), Γουέλμπεκ (Άρσεναλ)
ποπο κέντρο φωτιά 
Πάλι θα το κατακτήσει η Αγγλία!
2 Likes
Θα παιξει κανενας Fantasy?
Η μετάλλαξη που λες ξεκίνησε εδώ και δύο δεκαετίες όχι την τρέχουσα. Όσο προχωράει βέβαια γίνεται και εμφανέστερη.
Οι ποδοσφαιρικές σχολές έχουν πάψει να υπάρχουν γιατί τα εθνικά πρωταθλήματα διεξάγονται εν πολλοίς με ξένους παίκτες. Οι καλοί γηγενείς φεύγουν σε νεαρή ηλικία για έξω, οπότε δεν γίνονται κοινωνοί της ποδοσφαιρικής σχολής της πατρίδας τους. Επίσης, ο μεγάλος αριθμός αγώνων που είναι αναγκασμένοι να δίνουν – για προφανείς εμπορικούς σκοπούς – οι ποδοσφαιριστές κάθε αγωνιστική περίοδο, τους υποχρεώνει να είναι πρώτα αθλητές και κατόπιν παίκτες.
Όσο για το οικονομικό αυτό κι αν έχει ξεφύγει, με την τάση να μην μένει κανείς για πάνω από δύο χρόνια στην ίδια ομάδα προκειμένου να “κινείται το χρήμα” (για περισσότερους του ενός λόγους).
Δύσκολο είναι και να βρεθεί μια ομάδα έκπληξη που θα πάει μακριά παίζοντας ωραία χωρίς τριπλές ζώνες άμυνας ή σπρώξιμο από τη διαιτησία (βλ. αισχρή εύνοια στη Ν. Κορέα το 2002). Όλοι πλέον είναι γνωστοί όλων, δεν υπάρχει κάποιο “κρυφό όπλο” που θα αποκαλυφθεί, όντας τόσον καιρό στην αφάνεια.
Άλλο βέβαια αν θα καθίσουμε πάλι με τις ώρες βλέποντας τους αγώνες στη τηλεόραση, προσωπικά μιλώντας τουλάχιστον, και εκτός απροόπτου.
1 Like
Για κατακτηση βλεπω τα λιονταρια(αν και ξεδοντιαρικα σε καθε μεγαλη διοργανωση).Πολυ δυνατο ροστερ και το Βελγιο !!
Για τα εξωαγωνιστικα,θα πεσει η καρπα συννεφο !!
αν υπαρξει συμμετοχη
Τα τρια λιονταρια; Τα τρια θα παρουν, με καποιον ευφανταστο τροπο παλι 
.
6 Likes
Από την αριστερή πλευρά ειναι πιο εύκολα τα πράγματα. κατα πάσα πιθανότητα Βραζιλία για τελικό, εκτός κι αν κανει κανενα μπαμ η Γαλλία.
Από την άλλη μεριά θα γίνει σφαγή.
Δεν περνάνε οι μέρες
Δε νομίζω να είναι έτσι τα ματσαρισματα όπως στην εικόνα
Edit: μαλακια μια χαρά τα λέει
Ετσι μπερδεύτηκα κι εγώ, δεν είναι σαν το ΝΒΑ αριστερό και δεξί ταμπλό, αν δεις από κοντά την εικόνα ανάλογα τι θέση βγει η ομάδα μπορεί να πάει στην άλλη μεριά
Εγώ θα παίξω κατάκτηση Αργεντινή και Gabriel Jesus 1o σκόρερ
1 Like
Αργεντινη-Πορτογαλια δηλαδη στα προημιτελικα? Κι εκει Μεσσι Κριστιανο μαγειρευουν?
Για τελετή έναρξης
5 Likes