Σόρρυ αν διακόπτω μα…το άλλο με τον Τοτό το είδατε ? :arrow:
Στηρίζουμε όλοι για να σωθεί η Μητρόπολη από τον αφανισμό.
[SPOILER][B]ΓΕΛΑΕΙ Ο ΚΟΖΜΟΣ ΡΕΕΕ !!![/B][/SPOILER]
#-o#-o:lol::lol:[-X[-X[-X
Το 2012 είναι ανησυχητικά κοντά
ΜΕΤΑΝΟΕΙΤΕ
Χαχαχα…ε ρε γλεντια1Γινονται και παζαρια για τις τιμες μηπως?Αν και η αληθεια ειναι πως κατι λιγα CD εχω για σκοτωμα,αν ειναι να πεσει η τιμη απο κανα βινυλιο 
Μιλάμε για τον ορισμό του πετυχημένου marketing έτσι !
[I]“Ανανεώνεις τη συλλογή σου αποκτώντας νέες κυκλοφορίες σε μειωμένες τιμές !”[/I] :lol2:
…και σφραγίδα --> “'Ολοι γυρίζουν, όλοι κερδίζουν” :lol3:
Μα 1 ευρώ ρε, είμαστε σοβαροί ? 1 ευρώ δε φτάνει ούτε για να πας ως το Μετρόπολις…#-o
Θα ήθελα να πάω στην είσοδο και να συγχαρώ προσωπικά όποιον πάει να χαρίσει δίσκο του…
Εγω λεω να βγαλουν παγκαρι καλυτερα εξω απ’το καταστημα!
Το Μετρόπολις πεθαίνει, μα θέλει να πέσει ηρωικά.
Σκληρό παζάρι μέχρι το τέλος και όποιος αντέξει.
Πάω να δώσω κανα boxset να πάρω κανα ευρώ…
[SPOILER]Πάντως σοβαρά τώρα inb4, για εσάς που λέτε ότι παλιότερα αγοράζατε ό,τι σας γυάλιζε χωρίς να σας πολυνοιάζει…έπρεπε να σφίξουν οι κώλοι με την οικονομική κρίση για να μάθετε την αξία της ΕΡΕΥΝΑΣ ΑΓΟΡΑΣ ??
Δεν αναφέρομαι προσωπικά σε εσάς απλά είναι ένα συνηθισμένο φαινόμενο που ποτέ δε μπόρεσα να χωνέψω (και όχι μόνο στην αγορά δίσκων). Κάπως έτσι πήραν θάρρος οι μαγαζούχοι και έφτασαν τα πράματα εδώ που έφτασαν… ΜΕΤΑΝΟΕΙΤΕ όπως είπε και ο γέρος πριν.[/SPOILER]
…έχω μείνει άφωνος με το θράσος τους:):!:
επειδή εγώ το έγραψα, απαντώ.
πριν 10-15 χρόνια, πήγαινα μια βόλτα σε ενα εμπορικό δισκάδικο (Πάτσης, Blow up) και έπειτα, μια βόλτα στο Alone (ή κάποιο άλλο εξειδικευμένο metal δισκάδικο), έβλεπα τι cd παίζουν κ αγόραζα. Η βόλτα μου περιοριζόταν σε 2-3-4 δισκάδικα.
Φυσικά και δεν υπήρχε κανένα ebay και κανένα play για να συγκρίνω τιμές, και οι διαφορές που έπαιζαν ήταν το the more things change 5900 δρχ στον Πάτση και 6000-6500 στο Alone.
Πλέον, βλέπεις το box set του Οzzy στο public 25 ευρώ, πας απέναντι στο Μετροπολις και δεν το έχει καν, τραβιέσαι στο Alone, γυρνάς σπίτι τσεκάρεις amazon, play, thehut, βλέπεις 35αρια, πας την επόμενη και το τσιμπάς από το public.
Δεν είναι θέμα άπλας, ούτε φαινομένου που επικρατούσε κ επειδή έσφιξαν τα πράγματα, άλλαξε. Απλά, αυτή την εποχή σου δίνονται περισσότερες δυνατότητες επιλογής. Και κοιτάμε να τις εκμεταλευτούμε, όσο το δυνατόν περισσότερο.
Τα δισκάδικα, πρέπει κ αυτά από τη μεριά τους να προσαρμοστούν. Ο κόσμος πλέον είναι πιο ενημερωμένος. Δε μπορείς να του δίνεις ένα cd που είναι νέα κυκλοφορία 20 και 22 ευρώ, την ώρα που χωρίς ιδιαίτερο ψάξιμο, θα το βρεί στο ιντερνετ με 12. Δε μπορείς να πουλάς βινύλια με 30 και 40 ευρώ, δε μπορείς να πουλάς μεταχειρισμένα cd με 10 ευρώ, την ώρα που τα βρίσκεις καινουργια σε ηλεκτρονικά καταστήματα με 4.99…
Καταλαβαίνω τα 1-2 ευρώ διαφορά και είμαι διατεθιμένος να τα πληρώσω, αλλά όχι 70 και 80% πάνω… Όπως όλοι πιστεύω…
-Μπάρμπα, 200+ τα τέλη κυκλοφορίας εφέτο;
-Ναι ρε παιδί μου, πλήρωστ’ τα!
-Μα…200+ ;;; Έχει καμιά προσφορά και σε μουσικό cd;
-Βρε αστ’τα διάλα!
-Ανθρωπέ μου!!! Που να βρώ 600 ευρουδάκια για το χαράτσι ΔΕΗ;
-Τι να κάνουμε; Πληρώστε να μην σας το κόψουμε!
-Μα θα διαμαρτυρηθώ!!! Θα γίνει ο χαμός…
-Έτσι ε; Κι αν με τη κάθε δόση σας δίνουμε τα πρόσφατα σιντί των Megadeath & Iron Maiden;;
-Αγόρι μου!!! Νατα τα λεφτά!!! Δωσ’ μου τα ευλογημένα σιντί τώρα…
[B][COLOR=“DarkSlateGray”](και μετά ξύπνησα)[/COLOR][/B]
Ναι, καλά τα λες αλεχάνδρο και ειδικά στην τελευταία παράγραφο.
Common sense δηλαδή ρε γαμώτο !
Δεν έχω την επαφή που είχα παλιότερα όταν αγόραζα συστηματικά δίσκους με τις τιμές που παίζουν πια στα μαγαζιά (όσα έχουν απομείνει…), είναι φανερό όμως πως οι περισσότεροι δεν έχουν βάλει μυαλό.
Προσωπικά συνήθως ακολουθούσα συγκεκριμένη στρατηγική.
Είχα υπόψη μου δίσκους που ήθελα να αγοράσω και έκανα τσάρκα σε όλα τα δισκάδικα που ήξερα μια-δυο φορές τη βδομάδα. Έκανα διεξοδική έρευνα αγοράς και αγόραζα άλλη φορά μετά από αρκετή σκέψη.
Μόνο στο 10-20% από όλες τις βόλτες μου αγόραζα, τις υπόλοιπες απλά τσέκαρα.
(Αυτό το καημένο το Μεταλ Έρα…από τις 150 φορές που έχω μπει εκεί μέσα, ζήτημα να έχω αγοράσει 1-2 φορές…χαχα)
Το έκανα ακόμη και για μικροδιαφορές της τάξης των 1-2 ευρώ. Όχι, δεν το έκανα από τσιγκουνιά αλλά από πεποίθηση ότι κάνω το σωστό και πως [I]“αν το έκαναν όλοι αυτό”[/I] θα υπήρχε πραγματικός ανταγωνισμός στην αγορά με αποτέλεσμα την πτώση των τιμών.
Ο κόσμος όμως δεν σκεφτόταν έτσι. Δηλαδή όταν κληρονόμησα μερικά cd’s από τον αδερφό μου και έβλεπα πάνω κολλημένες τιμές 5.500-6.500 δρχ. μού ανέβαινε το αίμα στο κεφάλι. Δεν παίζει να έχω αγοράσει δίσκο με περισσότερα από 15 Ε.
Το σύνηθες ήταν γύρω στα 5-9, το πολύ 12-13.
Δεν ήμουν από αυτούς που αγόραζαν καινούργιους δίσκους μόλις κυκλοφορούσαν. Έκανα (Ιώβια) υπομονή και τους τσίμπαγα αργότερα (καμιά φορά όχι και τόσο αργότερα…) που είχαν σημαντικότατη πτώση στην τιμή ή τους έβρισκα μεταχειρισμένους βέβαια.
Και σε αυτό το παιχνίδι της έρευνας αγοράς έβλεπες σημεία και τέρατα…
Διπλάσιες, ακόμη και τριπλάσιες τιμές στις ίδιες κυκλοφορίες σε μαγαζιά που απείχαν μερικές εκατοντάδες μέτρα μεταξύ τους ! Και ισχύει ακόμη αυτό δυστυχώς…
Όπως σωστά είπες οι εποχές έχουν αλλάξει.
Τώρα πια είναι ακόμη πιο εύκολο να κάνεις έρευνα αγοράς ακόμη και με μερικά κλικς από το σπίτι σου. Υπάρχουν περισσότερες επιλογές. Κάτι που βοήθησε πολύ όσους μένουν στην περιφέρεια και ήταν “αναγκασμένοι” να αγοράζουν σε ληστρικές τιμές από τα λιγοστά δισκάδικα της περιοχής.
Ίσως η οικονομική κρίση να φέρει και μερικά καλά. Ο κόσμος πλέον σκέφτεται περισσότερο πως θα επενδύσει τα χρήματά του.
Τέλος πάντων, ας μη συνεχίσω το οφτοπικ. I think I made my point.
[SPOILER]Θυμάμαι μια φορά στο μαγαζί με την απόσυρση δίσκων (βλ.πιο πάνω), είχα δει έναν τύπο που γλυκοκοίταζε ένα δίσκο (δε θυμάμαι τί ήτανε γμτ) και πριν αποφασίσει να τον αγοράσει, τον έστειλα στο Ροκ Σίτυ που τύχαινε και το είχε 4-5 Ε φθηνότερα. Ο τύπος με ευχαρίστησε και έφυγε χαρούμενος :lol:
Ναι, μιλάμε ήμουν τόσο κολλημένος ![/SPOILER]
edit: Νίκο, δε την παλεύεις ρε! :lol:
Αλλάζω λίγο θέμα, αλλά η εμπειρία μου από το μαγαζί αυτό βγάζει τα ίδια ποσοστά. Δε λέω, συμπαθητικός χώρος, ωραίο παρκέ κτλ, αλλά ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ ΝΑ ΔΕΙΣ ΤΟ ΕΜΠΟΡΕΥΜΑ;;;; Για να βγάλεις να δεις τι σιντί υπάρχουν πρέπει να είσαι ο κάπτεν Χουκ. Οπότε, για να ελέγξεις μία τιμή, πρέπει να ανασύρεις με ειδική τεχνική ΟΛΑ τα σιντί πχ στο γράμμα D, ένα ένα, μέχρι να σταθείς τυχερός (αν δηλ. υπάρχει), και να τα ξανασφηνώσεις πίσω στη θέση τους.
Άντε να ξυπνάμε λίγο ως επιχειρηματίες, γιατί οι τιμές είναι το πιο σημαντικό, αλλά υπάρχουν κι άλλα…
Μια χαρα τα παει το θρεντ,πολυ ωραιες αποψεις ακουγονται. 
Το κακο ειναι πως μαλλον μεταξυ μενουν μονο κι οσοι ειναι ευρωφονιαδες,θα παραμεινουν. [-X
Μια χαρά κόλπ είναι ώστε να αποθαρρυνθείς να ψάξεις και να ρωτήσεις τον υπεύθυνο. Θα στο φέρει εκείνος, θα σου πει και καμιά παπάτζα (λίμιτεντ εντίσιον κτλ) και κάποιοι θα ψαρώσουν και θα αγοράσουν.
Ενώ αν είχες την ευχέρεια να ψάξεις μόνος σου, θα έβλεπες 18,90…19,90…17,50…21,90… και θα έφευγες επί τόπου.
Κρίμα για το METAL ERA, μαζί με το ROCK CITY της ακαδημίας ήταν οι πρώτες πύλες για την εισαγωγή μου σε αυτές τις μουσικές. Στην παλιά του διεύθυνση ήταν ένα φιλικότατο μαγαζί, θα σου πιάναν την κουβέντα, “βγήκε το τάδε”, “έρχεται το δείνα και θα γαμάει” κτλ. Τώρα μηδέν, τουλάχιστον τις 3-4 φορές που έχω περάσει μια βόλτα.
Και γενικά, εγώ το μετράω αυτό, γι’ αυτό και συνεχίζω να περνάω καμιά βόλτα από BOWEL (παρότι έχει αρχίσει να γίνεται επικίνδυνα “επαγγελματικό” και αυτό -για τις τιμές τα έγραψα παραπάνω) και -λίγο πιο σπάνια, λόγω ακουσμάτων- από RHYTHM, που φτηνό δεν το λες. Ίσως και από κάνα-δυο ακόμα, ο SHIVA (νομίζω) με τα second hand στο μοναστηράκι μου ρχεται αυτή τη στιγμή στο μυαλό.
Απλά οι εποχές άλλαξαν και μαζί με τα δισκαδικα υπάρχουν και τα e-δισκάδικα.
Η βόλτα στα μαγαζιά μπορεί να συνεχιστεί για τους εξαρτημένους (π.χ να ξεσκονίζεις όλα τα ράφια μέχρι το τελευταίο βινύλιο) και αγορά από όπου συμφέρει.
Αυτες οι εποχες ειναι για να μετρηθουμε οι εξαρτημενοι μαλλον…(εμεις και οι αγανακτισμενοι :p)
[COLOR=“red”]Δηλαδή όταν κληρονόμησα μερικά cd’s από τον αδερφό μου και έβλεπα πάνω κολλημένες τιμές 5.500-6.500 δρχ. μού ανέβαινε το αίμα στο κεφάλι. Δεν παίζει να έχω αγοράσει δίσκο με περισσότερα από 15 Ε. [/COLOR]
Χωρις να ξερω ποτε τα αγορασε ο αδερφος σου,αν τα αγορασε γυρω στα 1988-94,καπου τοσο εκανε το cd γενικοτερα…Τετοιες τιμες παιζανε επειδη ηταν κατι καινουριο στην Ελλαδα.Πως ακριβοπληρωναμε τα πρωτα ΓΙΓΑΝΤΙΑ κινητα στην Ελλαδα!!!Καπως ετσι…
Γι’ αυτές τις βόλτες στα δισκάδικα έγραψα παραπάνω, πως είμαι διατεθιμένος να δίνω 1-2 ευρώ περισσότερα για να πάρω τον Χ δίσκο από εκεί και όχι από το play!
Άλλη αίσθηση είναι να ψάχνεις ανάμεσα στα cd, να το “ζυγίζεις” στα χέρια σου, να βλέπεις τη συσκευασία και άλλη να διαβάζεις στο amazon ένα σκέτο “limited edition cd+dvd”.
Αλλά στην πλειονότητα των περιπτώσεων, οι διαφορές είναι τόσο μεγάλες, που πας στα δισκάδικα για τη βόλτα και μετά πας και παραγγέλνεις από τα eshop.
edit: σωστός ο dargaard-79, τέτοιες ήταν οι τιμές για τις νέες κυκλοφορίες. Όλη τη δεκαετία του 90.
Και συχνά υπήρχαν προσφορές σε παλιότερες κυκλοφορίες στις 3000 δρχ.
Οι πιο χαρακτηριστικές προσφορές τότε ήταν της EMI απ’ όσο θυμάμαι. 2+1, nice price κλπ με ολόκληρα stand με κυκλοφορίες της.
2 cd έχω από τότε, με κολλημένες τις τιμές. Τα πήρα και τα 2 το '97. Το the more things change (6/6 στο Invader), με 5900 δρχ. και το Images & Words 2950 δρχ!
Σωστοι και οι 2 απο πανω.
dargaard79 η τιμη πηγαινε με το κιλο στα πρωτα κινητα,γι αυτο