το δικό μου cd-player το αγόρασα το 1996.
Και το χρησιμοποιώ ανελιπώς.
Και του δίνω και καταλαβαίνει [I](από ντέσιμπελ, εννοείται…)[/I]
Και ΔΕΝ μου έχει χαλάσει:[B] γα**ει κανονικά[/B]!!! 
Και εγώ έχω θέματα με την ποικιλία του Metropolis ειδικά όπως έγινε τα τελευταία χρόνια. Και οι περισσότερες μου αγορές είναι πλέον online. Απλά αυτό που λέω είναι πως γουστάρω την εμπειρία του δισκάδικου γιατί μεγάλωσα απολαμβάνοντας την εμπειρία που περιγράφει παρακάτω ο Νίκος:
Δεν υπάρχει περίπτωση εγώ ποτέ να γουστάρω να ακούω έτσι…
Θα χρειαστεί να περάσουν γενιές…
To Μετρόπολις έπαψε να είναι δισκάδικο από τη στιγμή πάρθηκε η απόφαση να γίνει media store τύπου Public/Fnac.
Αυτό. Άσε που οι ελλείψεις του σε νέες κυκλοφορίες είναι λίγο τραγικές πλέον.
…εντάξει έχει και φτηνά cd-players και ξανά αγοράζουμε:p
…για την προσφορά, θέλει πολύ ψάξιμο για να βρεις κάτι πολύ ενδιαφέρον…κυρίως στα 4.83
:):!:
Σε περίοδο κρίσης βινύλια που τα έχω αποκτήσει από 3 ευρώ έκαστος και βρίσκονται εύκολα - χωρίς υπερβολή έως 7 ευρώ το πολύ- δείτε πόσο τα πουλάνε:
MOTLEY CRUE - DR FEELGOOD 14.00
MOTLEY CRUE - SHOUT AT THE DEVIL 12.00
- Δεν θέλω να αναφέρω καν το μαγαζί για να μη φανώ εμπαθής απλά προσωπικά όταν βλέπω τέτοια πράγματα αποφεύγω να περνάω και απέξω. Είναι κρίμα να την πατάνε άτομα που δεν γνωρίζουν. Το παράδειγμα είναι ενδεικτικό μπορώ να αναφέρω εκατοντάδες βινύλια από συγκεκριμένα αθηναϊκά δισκοπωλεία που θεωρείται πως έχουν καλές τιμές με απόκλιση τιμών ακόμη και στο 80%.
Επίσης σε δισκοπωλείο στο Μοναστηράκι όταν είδα το Black Out (Scorpions) στα 12 ευρώ δεν ξαναπατήσα. Αυτός είναι ίσως ο μοναδικός τρόπος να λογικευτούν.
Όσο αγοράζετε σε τιμές που δεν ανταποκρίνονται με την πραγματικότητα θα συνεχίσουν να θησαυρίζουν εις βάρος σας. Ελεύθερη αγορά έχουμε βέβαια αλλά καλό θα είναι να τηρούνται και τα προσχήματα.
Άποψη μου είναι πως μόλις 2-3 δισκοπωλεία θεωρώ απόλυτα έντιμα και μάλιστα δεν θεωρούνται μεταλάδικα, αλλά εκεί μπορείς να πετύχεις πολλούς καλούς hard rock-metal δίσκους σε τιμές που δεν πιστεύεις.
Και ναι υπάρχουν μαγαζιά που πουλάνε βινύλια που κοστίζουν 3-4 ευρώ και δεν είναι σαβούρα, αλλά album που έχουν θέση ακόμη και στα top100. Άργησα να το πιστέψω και εγώ αλλά είναι πραγματικότητα για αυτό καλό θα είναι να ψάχνετε.
Επίσης ότι συλλεκτικο έβρισκα στα γνωστά στέκια ήταν πάντα 30-40% πάνω από τιμές Ebay. Εάν δώσεις δώσεις 14 ευρώ για το Into Glory Ride και το θεωρείς φθηνό, μάλλον την έχεις πατήσει. Το αναφέρω συγκεκριμένα γιατί το έχω πετύχει κάτω από 10 ευρώ, δύο φορές σε ένα τρίμηνο, όχι όμως σε δισκάδικο που θα περίμενε κανείς.
Επαναλαμβάνω δεν θέλω να αναφέρω ονόματα μαγαζιών γιατί οι απόψεις είναι καθαρά προσωπικές και βασίζονται σε 20ετες ψάξιμο για βινύλια.
P.S. Στο metropolis συγκριτικά με άλλα δισκάδικα που έχετε αναφέρει είναι άγιοι! Συγκριτικά πάντα…
οι τιμές είναι κάτι συγκεκριμένο, δεν είναι άποψη, οπότε καλό είναι να πεις που τα βρίσκεις σε νορμάλ επίπεδα αλλιώς γράφουμε για να γράφουμε…
Προσωπικά ποτέ δε συμπάθησα τα εξειδικευμένα καταστήματα δίσκων. Ίσως γιατί όταν ξεκίνησα να αγοράζω σι ντι δεν άκουγα και πολύ metal. Ίσως γιατί τότε δεν είχα γνώσεις.
Η σχέση μου με τα δισκοπωλεία ξεκίνησε στις αρχές των 90’s. Πρώτη αγορά το 1990. Συστηματικά άρχισα να αγοράζω από το 1992, όταν ανέβηκα στην Αθήνα φοιτητής. Το διάστημα 1992-1996 που ήμουν μόνιμα Αθήνα, το Μετρόπολις ήταν πρώτη και καλύτερη επιλογή. Θυμάμαι τότε που το κεντρικό κατάστημα ήταν Πανεπιστημίου και Πατησίων γωνία και τα σι ντι ήταν στριμωγμένα στο μικρό. Γύρω στο 1996 τα σι ντι υπερίσχυσαν και πήγαν στο γωνιακό.
Παράλληλα άρχισα να ανακαλύπτω και άλλα μικρότερα αλλά συμπαθητικά μαγαζιά: Happening, Jazz Rock, δισκάδικο της Αθηνάς, Music Corner (που δεν το έλεγες μικρό βέβαια) Music & Video Center (έναντι Πολυτεχνείου), τα μουσικά τμήματα των ελληνικών “department stores” Μινιόν, Λαμπρόπουλου (ναι γελάτε, τα πρόλαβα και αυτά) και άλλα που δε θυμάμαι τώρα πια. Πιο μετά ανακάλυψα τα μεταχειρισμένα: Σόλωνος & Μασσαλίας και φυσικά Μοναστηράκι.
Πιο μετά ξεφύτρωσε το life style δισκάδικο Virgin το οποίο είχε πoικιλία αλλά και υπέρογκες τιμές. Ποτέ δεν το συμπάθησα.
Τώρα στην εποχή του διαδικτύου φυσικά και έχω υποκύψει στον πειρασμό των on line αγορών είτε από το εξωτερικό είτε από αγγελίες στο φόρουμ. Και παρότι της κατέκρινα και της φοβόμουν παλιότερα, είναι αρκετά ασφαλείς και αξιόπιστες αν ξέρεις να εκμεταλλευτείς τις συσσωρευμένες σου γνώσεις και τον πλούτο επιλογών που σου παρέχει το διαδίκτυο. Ποτέ δεν θα γύρισω στις ατέλειωτες βόλτες στα μικρά μαγαζιά στο κέντρο της Αθήνας - δε μένω πια εκεί και τα ολιγοήμερα ταξίδια μου δεν μου δίνουν αυτήν την πολυτέλεια - έχω ξεχασμένα τα μοναστηρακιώτικα με τη λογική της λαχαναγοράς και τους τόνους της σκόνης πάνω στα σι ντι και τα βινύλια αλλά όποτε βρίσκομαι στην πρωτεύουσα φροντίζω να κάνω μια καταδρομική στο Metropolis ή το Public. Η λογική “τα έχει όλα και συμφέρει” νομίζω ότι μου ταιριάζει καλύτερα αν και δε συμφωνώ με την πώληση κινητών, laptops και δίσκων στο ίδιο κατάστημα. Είναι όμως η λογική του καιρού μας. Πριν δέκα - δεκαπέντε χρόνια όλοι έλεγαν " το μέλλον ανήκει στην εξειδίκευση" αλλά σήμερα βλέπουμε ότι επικρατεί η προσφορά πολλαπλών υπηρεσιών σε πολυχώρους.
Νομίζω ότι σε βάθος χρόνου θα πρέπει να μείνει τουλάχιστον ένα κατάστημα τέτοιου είδους σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη και τις άλλες μεγάλες πόλεις. Τώρα αν είναι Metropolis, Public ή κάτι άλλο, ο ανταγωνισμός θα το δείξει.
Σχετικά με αυτά που γράφει ο Arian:
Στο Happning τη δεκαετία του '80, Σάββατο πρωί, η ουρά στο ταμείο ανέβαινε στη σκάλα (κάτι ανάλογο συνέβαινε και στο Μετρόπολις πριν 5 χρόνια μόλις, απλά στο Happenning ήταν πιό εντυπωσιακό αν σκεφτεί κανείς πως ήταν ένα σχετικά εξειδικευμένο δισκάδικο, σε μέταλ-ροκ). Παρέμεινε δυνατό και αρκετά ενημερωμένο και όλη τη δεκαετία του '90. Και τελικά το πήρε η κάτω βόλτα πριν 10 χρόνια λόγω κακών επιλογών των ιδιοκτητών του, πριν την κατάρευση της δισκογραφίας…
Το “δισκάδικο της Αθηνάς” ήταν δύναμη στο μέταλ σε όλη τη δεκαετία του '80. Ειδικά στις εποχές του “δυσεύρετου, εισαγόμενου, σφραγισμένου δίσκου”. Η πλάκα είναι πως πολλά βινύλια που πήρα τότε από εκεί και σήμερα δυσεύρετα/ακριβά είναι online!
Το δε Music Corner στην παλιά του θέση (Πανεπιστημίου & Ιπποκράτους) έφερνε από παλιά εισαγόμενα Αμερικάνικα CD, σε εκείνες τις συσκευασίες με το μακρόστενο χαρτονένιο κάλυμα όπως έβγαιναν τότε, που απλά δεν μπορούσες να βρεις αλλού!
Αλλά ήταν δισκάδικο-αχταρμάς. Οι υπάλληλοι είχαν γνώσεις αλλά έφερναν ό,τι θυμόντουσαν! Και εκεί που σου μιλούσαν για fusion με ενθουσιασμό γύριζαν προς την μεσόκοπη κυρία που είχε μόλις μπει στο κατάστημα και της μιλούσαν -με τον ίδιο ενθουσιασμό! :roll:- για έντεχνο… :lol:
πάντα τα προτιμούσα και ακόμα το κάνω έστω και για τη βόλτα, είναι ωραίο να ξέρει ο ιδιοκτήτης/πωλητής τι έχει, τι παίζει στο χώρο που (συνήθως) και ο ίδιος ψάχνεται και ακούει, θα πεις και μια κουβέντα, καταλαβαίνω όμως ότι το να αγοράζεις online είναι σχεδόν μονόδρομος (ειδικά αυτή την εποχή) με τις τεράστιες αποκλίσεις τιμών κτλ που λόγω ιντερνετ ξέρεις γι’αυτές και σε πειράζει δυο φορές…
Στο εξωτερικό πάντως δεν ισχύει, έχω βρει απίστευτες ευκαιρίες σε μικρά εξειδικευμένα δισκάδικα, κορυφαία στιγμή δισκάδικο στη Νέα Ορλεάνη που κάτσαμε τελικά για καφέ (!) αφού ο υπάλληλος στο τζαζ τμήμα ήταν γκουρού στο θέμα (early 20 century jazz) και γούσταρε και ο ίδιος να βάζει βινύλια να παίζουν να ακούσω όσες ώρες (!) κάτσαμε εκεί. Ότι πήρα είχε κάτω από $10
στο Μινιόν πήρα το γενάρη του 1990 το Gutter Ballet!
εμείς αράζαμε και βλέπαμε τα βιντεκλιπ στην TV στον πρώτο όροφο
και τώρα γνωρίζουν και έχουν ενθουσιασμό απλά έχουν λίγα πράγματα και ελάχιστους πελάτες, σπάνια βλέπω άνθρωπο μέσα… τώρα που το σκέφτομαι ο ενθουσιασμός έχει πάει περίπατο…
ε ρε τι να σας πω…[B]ακόμα γουστάρω [/B]τα εξειδικευμένα μαγαζιά!!!
[I][COLOR=“DimGray”](παλιάς κοπής είσαι ανθρωπέ μου -θα μου πείτε- και σ αυτή την ηλικία!!!)[/COLOR][/I]
Kαι όμως, είχαν μία αναλαμπή πέρυσι, προς τα τέλη του 2010 που έφεραν μαζεμένες κυκλοφορίες που δεν πολυβγαίνουν Ελλάδα, κάτι Widespread Panic, κάτι Little Feat…
O Stargazer Adonis το πήρε είδηση και μου άνοιξε τα μάτια! 8)
Αλλά από τότε λίγα πράγματα!
Για όποιον ενδιαφέρεται πάντως, μόλις μπεις αριστερά έχει πολλές κυκλοφορίες ECM, αρκετές σε τιμές προσφοράς! 8)
Δε μπορώ με τίποτα να τα θυμηθώ αυτά, ποια περίοδο έβγαιναν;
Επίσης σπάω το κεφάλι μου αλλά δε μπορώ να θυμηθώ το δισκάδικο που ήταν στην Ακαδημίας, κοντά στα οπτικά Σταύρου, στο ύψος της Ιπποκράτους και λοξά απέναντι από τη Λυρική. Έχει πάνω από δέκα χρόνια που έκλεισε. Ήταν από τις πρώτες στάσεις στη “δισκότσαρκα” μιας και ήταν πολύ κοντά στη σχολή μου.
Στη μικρη επαρχιακη κωμοπολη που μεγαλωσα, ειχε απιστευτο μεταλ τμημα ενα σουπερ μαρκετ που πουλουσε και cd.
Μιλαμε λεφτα να ειχες να μαζευεις και ολα ανω των 10 χιλιαδων δραχμων.
Στις διπλανες πρωτευουσες νομων τετοια ποικιλια δεν υπηρχε ουτε για αστειο.
ήταν τα λεγόμενα longboxes.
Πολλά από αυτά πλέον θεωρούνται συλλεκτικά και αλλάζουν χέρια για καλά ποσά:!:
Τέλη δεκαετίας '80, αρχές '90 έβγαιναν έτσι τα Αμερικάνικα. Αν είχα καταλάβει καλά, ήταν ένας τρόπος οι εταιρείες να μην ξενερώνουν τόσο τους ακροατές στην μετάβαση από το βινύλιο σε CD με το πόσο μικρότερο ήταν πλέον το artwork και έτσι το CD ερχόταν μέσα στην μεγαλύτερη χαρτονένια θήκη ώστε το artwork να φαίνεται.
Ξέρω ποιό δισκάδικο λες απέναντι από τη λυρική, δίπλα στο σινεμά Ελλη αλλά δεν μου έρχεται κα εμένα το όνομα τώρα. Ήταν παραφυάδα του Happening με πιό mainstream προσανατολισμό, στη δεκαετία του '90, ανήκε και αυτό στον Κερασιώτη, και μπορούσες να το καταλάβεις γιατί οι περισσότεροι υπάλληλοι προέρχονταν από το Happenning.
Πέρασα αρκετές φορές πέρυσι από το Music Corner, δεν πρόσεξα καμία ιδιαίτερη παραλαβή σε “σπάνιες” κυκλοφορίες. Μόνο μια φορά βρήκα το Moving On (John Mayall) στην εξωφρενική τιμή των 19 ευρώ (το γεγονός οτι το πήρα είναι άλλο θέμα:p). Αλλά γενικά δεν θα έλεγα ότι έχει και καμία ποικιλία, ίσα ίσα πολύ λίγα πράγματα, ακόμα και από τα βασικά!
Όσο για την εξυπηρέτηση, πάρα πάρα πολύ μέτρια. Σε κάτι ερωτήσεις μου για έξτρα προτάσεις από αυτά που ζήταγα, αλλά ας πούμε στο ίδιο στυλ, διέκρινα μια αίσθηση δυσφορίας, βαρεμάρας, άγνοιας…
Οι ECM προσφορές που ακριβώς κυμαίνονται; Η μέση τιμή τους είναι γύρω στα 17 με 19 ευρώ, άρα να υποθέσω ότι μιλάς για προσφορές των 12 με 15 ευρώ;
Trust λεγόταν, το θυμήθηκα! 
Όντως είχε προσανατολισμό mainstream.
Είναι ενδιαφέρον να διαβάσουμε εμπειρίες και βιώματα παιδιών που μεγάλωσαν στην επαρχία στις δεκαετίες 80 και 90. Τότε τα πράγματα ήταν τραγικά στις περισσότερες επαρχιακές πόλεις όσον αφορά τα καταστήματα δίσκων (ακόμα δεν είναι); Ακόμα και ποικιλία να υπήρχε, οι τιμές στα περισσότερα ήταν απλησίαστες. Θυμάμαι το 1997, ένα μικρό μαγαζί είχε φέρει ένα cd-writer και έγραφε mixed cd’s στους πελάτες του. Τα χρέωνε 5.500 - 6.000 δρχ το ένα!!!8O
Θα τα είχαμε πάρει όλα εγώ και ο Αντώνης! 
Φθινόπωρο του '10 είχε φέρει αρκετούς δίσκους Panic και Little Feat που ανέφερα πιό πάνω που απέναντι στο Metropolis δεν υπήρχε περίπτωση να τους βρεις!
Για τον Mayall -όσο και αν καταλαβαίνω το φανμποηλίκι σου- μάλλον πολλά έδωσες, προσωπικά θα το παράγγελνα online. Γενικά έχω θέσει ένα όριο στα 15? (για μονό CD) και δεν αγοράζω τίποτα πάνω από αυτά από Ελληνκό δισκάδικο.
Η εξυπηρέτηση είναι όντως πάντα αδιάφορη/βαριεστημένη, ο μόνος που λέει καμία κουβέντα παραπάνω είναι το παληκάρι στον όροφο που συνήθως μελετάει τον “Πρωταθλητή”
Οι προσφορές ECM που θυμάμαι ήταν από 8 ως 11?
Εγώ μεγάλωσα στην Αθήνα και θα είχα πολλά να πω για Rock City / Happening / Δισκάδικο της Αθηνάς / Μοναστηράκι κλπ, αλλά έγραψες για την επαρχία και θυμήθηκα δύο αγορές:
Στην Τρίπολη (καταγωγή) είχα αγοράσει το “Dark Side of the Moon” 3200 δρχ κάπου στο 1992-93. Και το πιο κουλό, είχα πάει στην Πάρο διακοπές καλοκαίρι 1997 και υπήρχε δισκάδικο με 4 τοίχους γεμάτους βινύλιο! Καμία ταξινόμηση και 95% ποπ-ελληνικά κλπ, αλλά ανάμεσα σε αυτά είχα βρει το Balls to Picasso του Dickinson και τα 2 best των Smiths, ότι πάρεις 2 χιλιάρικα.