Όλοι έχουμε υπάρξει μάρτυρες άθλιων πεσιμάτων (συνήθως ενός άνδρα σε μια γυναίκα) και τα οποία ως επί το πλείστον οδηγήθηκαν σε παταγώδη αποτυχία. Οι γυναίκες του φόρουμ (όσες έχουμε δει που είναι όλες κούκλες δηλαδή) στάνταρ θα έχει βρεθεί κάποιος πέφτουλας που τους έκανε ένα πέσιμο και αυτές τον κοίταγαν και σκέφτονταν “Χριστέ μου! Δεν είναι δυνατόν να μου συμβαίνουν αυτά εμένα!”. Αντίστοιχα και οι άντρες του φόρουμ όλο και καμιά βλακεία θα έχετε ακούσει από ιστορίες φίλων σας που την πάτησαν (θα έλεγα που κάνατε εσείς, αλλά δεν πρόκειται να το παραδεχτείτε )
Μιλήστε ελεύθερα δίχως φόβο και πάθος!!!
Κάνω την αρχή:
Ο φίλος μου ο Μ. (δε λέμε ονόματα, δε θίγουμε υπολείψεις ) είχε σοβαρό πρόβλημα αυτοπεποίθησης όποτε βρισκόταν κοντά σε γυναίκα, ώσπου του έδωσε ο πατέρας του την εξής πατρική συμβουλή: “Μ. αγόρι μου, οι γυναίκες θέλουν θράσσος!”
Αυτό ήταν, ο κοινός μας φίλος Σ. προσκαλεί τον Μ. να πάνε παρέα με το ΚΤΕΛ μέχρι την Καβάλα και στη στάση που έκανε το ΚΤΕΛ λίγο έξω από το Βόλο και ενώ όλο το ΚΤΕΛ είχε κατέβει για να ξεπιαστεί, ο Μ. αποφασίζει να εφαρμόσει την πατρική συμβουλή.
Παίρνει τον Σ. από δίπλα και πάει σε 2 κοπέλες που στέκονταν εκεί δίπλα για να τους συστηθεί. Ο καημένος ο Σ. δεν είχε ιδέα από το τι πρόκειται να επακολουθήσει (βέβαια και να ήξερε, μάλλον πάλι θα το άφηνε να συμβεί. Ήταν once in a lifetime experience!)
Στέκονται τα 2 παλληκάρια μπροστά από τις κοπέλες και ο Μ. ξεκινάει τις συστάσεις:
“Γεια σας! Να σας συστηθούμε. Μ. και Σ.” , κάνει ο Μ. δείχνοντας με χαρακτηριστική κίνηση του χεριού του πρώτα τον εαυτό του και μετά τον Σ. . Δε σταματά όμως εκεί. Συνεχίζει λέγοντας:
"22… 18… ", κάνοντας πάλι την ίδια χαρακτηριστική κίνηση δείχνοντας πρώτα τον εαυτό του και μετά τον Σ.
“Τι 22 και 18? Χρονών?” ρωτάνε οι ανυποψίαστες κοπελίτσες.
και ο Μ. απαντά:
“όχι! πόντοι!”
Ο Σ. έπεσε κατευθείαν κάτω από τα γέλια και οι κοπελίτσες δεν κάθισαν κοντά τους ούτε για ένα δευτερόλεπτο ακόμα!
Ξενέρωτες θα ήταν οι τύπισες… δεν καταλαβαίνουν από αστεία :lol:
κλασικές ελληνίδες :-k
Θυμάμαι το '99 λίγο πριν τη συναυλία των Metallica, είμαστε έξω από το γήπεδο στη Ριζούπολη και περιμένουμε σε εκείνη την ατελείωτη ουρά… Ξαφνικά βλέπω δίπλα μου 2 ξανθιές κοπελίτσες (μιλούσαν ρωσικά). Αυτή που ήταν πιο κοντά σε μένα ήταν και πιο ωραία, οπότε δεν χάνω ευκαιρία και την αρπάζω από το χέρι (τι άξεστος 8) ) για να της πιάσω κουβέντα… Τραβήχτηκε και έφυγε σχεδόν τρέχοντας μπροστά με τη φίλη της :lol:
Λοιπόν… Είμαι Κοζάνη τις φετινές απόκριες και έχουμε πάει με 3 φίλους και μια φίλη σε ένα μπαράκι. Δίπλα μας ήταν μια παρέα κοριτσιών που είχαμε πιάσει ψιλοκουβεντούλα. Εγώ ήμουν σε διερευνητική φάση και απλά περίμενα. Σε μια φάση εκεί που λικνίζαμε τα κορμιά μας, με πιάνει η ωραία της διπλανής παρέας και αρχίζουμε τα τσιφτετέλια. Ε, πιάνω κι εγώ την κουβέντα φυσικά. Αυτή μου λέει ότι θα έφευγαν ξημερώματα από Κοζάνι. Οπότε αφού δεν θα πήδαγα απόψε, έπρεπε τουλάχιστον να πάρω τηλ. Λίγο πριν φύγουν, της το ζητάω. Αυτή μου κάνει μια χαρακτηριστική κίνηση να περιμένω για να ετοιμαστεί. Βγάζω κι εγώ το κινητό και περιμένω… Ετοιμάζεται λοιπόν και… φεύγει! Και έμεινα με το κινητό στο χέρι (πάλι καλά που δεν ήταν τίποτα άλλο) να περιμένω… Σκρόφα!
Τυπάς κοιτάει από πίσω μια κοπέλα… Ωραίο σώμα, μακρύ μαλλί, γενικά φαίνεται καλό κομμάτι…
-Γεια σου, από τον ουρανό έπεσες;
(Γυρνάει η τύπισσα, και εμφανίζεται η άσχημη φάτσα της)
-Με τη μούρη έπεσες;
[Γνωριμία κτλ]
-Θες να πάμε για καφέ αύριο;
-Ε…χμμ… δεν πίνω καφέ…
-Ε πιες πορτοκαλάδα!
[Γνωριμία κτλ]
-Θες να πάμε για καφέ αύριο;
-Μπα, άστο μωρέ, δεν μπορώ
-Ευτυχώς, γιατί ούτε εγώ μπορούσα!
A ωραιο τοπικ. Μια φορα ηταν μια παρεα 3 ατομα, τον εναν τον ηξερα λιγο, και μου αρεζε, ε και παω εκει να μιλησω, αλλα κολλησα και δε μου ρχοταν τιποτα… Καθομουν για κανενα λεπτο χωρις να λεω τιποτα, μονο κατι “εεεεε…ααααα…”, και στο τελος εφυγα :oops:
Το πιο πρόσφατο που μου συνέβη ήταν στο 242, λεωφορείο της Πολυτεχνειούπολης… Κάνει στάση, λοιπόν, και μπαίνει ένας τύπος καράφλα, λίγο cartoon φάτσα, γενικά cult μορφή με ένα πεϊνιρλί και μπουκαλάκι νερό στα χέρια. Με σηκώνει για να κάτσει δίπλα μου, στη θέση στο παράθυρο, και άρχισε να κοιτάει λίγο περίεργα.
Για το τέταρτο που ακολούθησε(αιώνες μου φάνηκαν!), αυτός δεν έβαλε γλώσσα μέσα, και εγώ με γυρισμένη σχεδόν πλάτη απαντούσα μονολεκτικά (όπου ήταν απαραίτητο-αν και μάλλον δεν έπρεπε καθόλου!).
-“Όμορφη είσαι… πώς σε λένε; … είσαι χημικός μηχανικός; Στα εφαρμοσμένα μαθηματικά; Πολιτικός μηχανικός; Ηλεκτρολόγος; Ααα… τέλεια! Σου αρέσει το campus? Εγώ είμαι πολιτικός μηχανικός, Βαγγέλη με λένε, χάρηκα, μου αρέσει πολύ το campus και τώρα που τελειώνω θα μου λείψει… εσύ έρχεσαι συχνά;”
-“Μπα…”
-“Γιατί βρε, δες τι όμορφα που είμαστε στην εξοχή! Ξέρεις, ταιριάζουμε, γιατί κάνουμε και οι δύο μάθημα σε νέα κτίρια!(#-o :lol:) …πεινάς; Θες λίγο;” απλώνει το χέρι με το πεϊνιρλί
-“Όχι, ντάξει”
-“Μήπως θες νερό; απλώνει το χέρι με το μπουκαλάκι - τσομπ τσομπ έτρωγε εντωμεταξύ “Πού μένεις; Μη μου πεις ότι και εκεί θα ταιριάζουμε! …θα πάρεις μετρό;”
-“Μόνο λεωφορείο ευτυχώς”
-“Θες να πάμε να φάμε κάπου;”
-“Όχι!”
-” …πιες λίγο νερό…!!" απλώνει ξανά το χέρι με το μπουκαλάκι:lol:
-“Δε θέλω λέμε!”
…λίγα δευτερόλεπτα σιγής… και μετά:
-“Νιώθω τύψεις που δε μπόρεσα να σε κεράσω κάτι!”
-“Ναι, κρίμα…” του λέω
Κάπως έτσι τέλος πάντων… και με το που φτάνουμε στη στάση και ανοίγουν οι πόρτες, σηκώνομαι λέγοντας “Επιτέλους!” :lol: Ε, μα τι τύπος ήταν αυτός! :lol: Αν ήμουν τουλάχιστον και με κάποιο άλλο άτομο θα είχε πέσει γέλιο, αλλά δε την πάλευα! Μετά τον ξαναείδα (στο μετρό τελικά ) και ενώ μιλούσα στο τηλέφωνο, περνούσε κοιτώντας με ένα ηλίθιο χαμόγελο :lol:
Αυτο ειναι το πιο αθλιο -περιπου πεσιμο- που μας εχουν κανει.
Ημασταν μια κοριτσοπαρεα σε μα καφετερια, και διπλα καθοταν μια παρεα καγκουρια και ειδικα ο ενας ψιλοβλαχος κοιτουσε πολυ προς εμας. Σε καποια φαση μπαινει ενας τυπος που μοιραζε διαφιμηστικα φυλλαδια γι αενα σκυλαδικο, δινει ενα σε μας και ενα στα παιδια διπλα. Του λεει τοτε ο τυπας ο βλαχος κατι στο αφτι, ερχεται ο αλλος, μας δινει ενα φυλλαδιο και λεει “αυτο ειναι απο το παιδι διπλα” :!: Ξερνουσα απο το γελιο ποση ωρα. Στο μεταξυ ο αλλος ειχε παρει και υφακι ψωνιου. :respect:
Στην ξαδερφη μου στο μετρο, της λεει ενας: “εχεις τα πιο ωραια ματια που εχω δει σημερα!”
Εχασες καλη ευκαιρια, ατομο που μοιραζεται φαγητο!:lol:
Στο πλοιο ενω στελνω μηνυμα ερχονται 2 τυποι:
-Το κινητο μου γραφεις;
-…Οχι.:-s
-Θες να το γραψεις;
-…Οχι.:-s
-Θες να μου δωσεις εσυ το δικο σου;
-…Οχι.:-s
-Θες να μας χαρισεις το ονοματακι σου;
…Οχι.:-s
-Μαρια σε λενε;
-Πρεπει;:-s
-Γιολαντα σε λενε;#-o
-Οχι.:-s
-Δεν εχεις ονομα;
-Οχι αβαπτιστο ειμαι.
Όπως σήμερα στο ΤΕΙ κύριε νιούμπι μοντερέητορ
το ροκιν είναι άγρυπνο, πουθενά δε ξεφεύγεις απ τα βλέμματα των μελών
;Ρ
θα επανέλθω με κάποιο αποτυχημένο πέσιμο.
)
