Καλησπέρα guys and girls. Διαβάζω εδώ και καιρό το φόρουμ, οπότε μου ρθε να ρίξω και εγώ μια άποψη. Έχω την αίσθηση πως στις μικρές ηλικίες οι μεταλλαδες είναι ένα κλικ λιγότεροι από ότι ήταν όταν πήγαινα σχολείο (ειμαι 38). Όχι πως τότε είμασταν πολλοί δηλαδή, σε τάξη 120 ατόμων τότε ήμουνα ο μονος-ροκαδες φιλικά προσκείμενους στο metal και τυπαδες/τυπισες που γράφαν στο θρανίο sepultura έχοντας ακούσει μισή φορά το arise δεν τους μετράω.
Πράγματι το μέταλ δεν φαντάζει τόσο επικίνδυνο όσο παλια, δεν είναι της μοδας όπως ήταν τις εποχές του black album -που η γενιά μου οριακά δεν τις πρόλαβε ούτως ή αλλως- το 91 ήμουνα 9 χρόνων. Ενδεχομένως η σκληρή κιθαριστικη μουσική να επανέλθει κάποια στιγμή στη μοδα με κάποιες μπάντες που θα την φέρουν στα αυτιά των πιτσιρικάδων (όπως οι slipknot ή οι soad κάναν σε κάποιο βαθμό στα late 90s-early 00s)
Όσον αφορά το πόσοι είμαστε, πιστεύω στην Αθήνα πρέπει να είμαστε καμιά δεκαριά χιλιάδες άνετα, ίσως και 15.000. κρίνω περισσοτερο από συναυλίες μεγάλων μέταλ ονομάτων όπως οι slayer ή φεστιβάλ που έχουν μεγάλες μέταλ μπάντες ψιλοαγνωστες εκτός του μέταλ κοινού και που δεν είναι ιδιαίτερα φασεος-friendly, και συνυπολογίζω πως πολλοί δεν τα κατάφεραν λόγω κάποιας υποχρέωσης ή οικονομικής δυσκολίας , αλλά και ότι ένα μειοψηφικό μέρος του κοινού ήταν από άλλες πόλεις ή ακόμα και χώρες. Who knows. Έχω την αίσθηση πως εκτός Αθήνας το ποσοστό των μεταλλαδων είναι λίγο μικρότερο, με εξαίρεση ίσως τη Θεσσαλονίκη.
Μιας και τα λέτε και για “diversity” στην ποπ κουλτούρα, επιτρέψτε μου μία παρέκταση του θέματος.
Μετά τις κουζίνες, λοιπόν, μπαίνουμε δυναμικά και στις πασαρέλες, ρε! “Εγώ… ναι. Είμαι μεταλλάς”!
Πολύ της μοδός, εν τω μεταξύ, τα τελευταία χρόνια ο κάθε “ανυποψίαστος” να φοράει rock/metal t-shirts από μπάντες που πιθανότατα δεν έχει ακούσει ποτέ στη ζωή του. Για τα Dr. Martens, ούτε λόγος. Μιλάμε για απίστευτη ζήτηση. Όπως πάει το θέμα, θα δούμε και τον κάθε Τσέλιο να λανσάρει χειμερινή/θερινή metal συλλογή!
Υπό την αίρεση ότι το άτομο που την φοράει θέλει να πιάσει κουβέντα με κάποιον/-α που θα θέλει να μιλήσει αποκλειστικά για ένα είδος μουσικής ή/και μία μπάντα που το έτερο μέρος θα έχει “επιδερμική” γνώση, στην καλύτερη των περιπτώσεων. Το λες και κάπως απίθανο το σενάριο που αναφέρεις.
Προσωπική μου θεώρηση, βάσει όσων παρατηρώ στο δρόμο, σε καφετέριες κ.λπ. είναι ότι εδώ και κάποια χρονάκια έχει γίνει αρκετά της μόδας το rock attitude στον mainstream τρόπο ντυσίματος (χωρίς υπερβολές πάντοτε), ή τουλάχιστον έχει “απενοχοποιηθεί” σε μεγάλο βαθμό.
Anyway, κουβεντούλα να γίνεται, για ένα -κατά τ’ άλλα- εντελώς δευτερεύον ζήτημα.
Προσωπικα δεν καταλαβαινω παντως ρε σεις γιατι καποιος που φοραει ενα μπλουζακι πρεπει να ειναι ντε και καλα φαν, θυμαμαι τους “μεταλλαδες του σχολειου” στο Γυμνασιο την πρωτη φορα που φορεσα μπλουζα Μεταλλικα που με στριμωξανε σε μια γωνια και με ρωταγανε trivia για να δουν αν αξιζω να το φοραω λολ. Σαν gatekeeping μου κανει ολο αυτο το θεμα, θελει η Καρντασιαν να φορεσει μπλουζα Darkthrone, με γεια της με χαρα της.
Εγώ είχα αγοράσει το μπλουζάκι με το εξώφυλλο των joy division (όλοι καταλάβατε ποιο) απο το Λονδίνο το φορούσα κ εχω ακούσει μέχρι 2 τραγούδια τους αλλα σταρχιδιαμ μ άρεσε το σχέδιο.
Επίσης έχω ένα φοβερό μπλουζάκι από το άλμπουμ 7 του Enrique Iglesias που το τσίμπησα από το δισκάδικο που δούλευα προμοσιον φάση παρόμοιο μ αυτο που φοράει ο Enrique στο εξώφυλλο κ αν κάνετε γκουγκλ για να το δείτε ακουστε κ το άλμπουμ ( εγώ θα το κάνω τώρα) γιατί αν κ έχω χρόνια να το ακούσω θυμάμαι ότι το άκουγα τότε κ εκτός εργασίας επειδη μ είχε αρέσει κ δεν ντρέπομαι γιαυτο κ σίγουρα είμαι εκτός θέματος.
