Τι ωραία που τις έχω όλες αυτές τις συλλογές του Hammer 
6 Likes
Άλλος ένας εδώ που συγκινήθηκε μόνο και μόνο που είδε τα εξώφυλλα. Δεν ξέρω, μάλλον φταίει το ότι τόσα χρόνια σε συζητήσεις, στο forum, παντού, όλο θα μιλάμε για τους κλασικούς δίσκους των συγκροτημάτων, και μάλλον αυτά τα δισκάκια κάπου παράπεσαν στη λήθη. Εγώ π.χ. παίζει να μην τα έχω συζητήσει ΠΟΤΕ και με ΚΑΝΕΝΑΝ, πέρα από τους 2-3 κολλητούς μου τότε όταν ήμασταν 13 χρονών και τ’ ακούγαμε για πρώτη φορά.
Roadrunner, Music for Nations, Noise και Century Media ήταν τ’ αγαπημένα μου νομίζω. Αδιανόητο το ότι έτσι αποκτήσαμε και “A pleasant shade of grey” (το “Heart of the ages” δεν το πρόλαβα, αλλιώς θα το έβαζα κι αυτό).
10 Likes
Μια απο τις 2 καθοριστικες συλλογες που επεσαν στα χερια μου τυχαια οταν ημουν ακομα στο δημοτικο 
Σοκ με skull full of maggots, deliver us και death rider.
Αλλα το μεγαλυτερο κολλημα και τα περισσοτερα repeat επεσαν σε 2 αλλα κομματια: point of view και is that you, melissa. Ολα τα παραπανω εθεσαν γερες βασεις για την ενασχοληση μου με αυτα τα μουσικα ειδη αρκετα χρονια αργοτερα.
Η αλλη σημαντικοτατη για μενα συλλογη απο hammer ηταν η παρακατω:
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-2582638-1352074913-4749.jpeg.jpg)
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-2582638-1621189522-6828.jpeg.jpg)
Επικη συλλογη, 1000 ευχαριστω στον περβανιδη πραγματικα που εντελως τυχαια με εφερε σε επαφη με τοσο συγκινητικα καλα συγκροτηματα και τραγουδια, με καποια απο τα απολυτα US power metal διαμαντια…
Τα 2 Candlemass, τα 2 Heir Apparent, το run for tomorrow και το necropolis τα ενιωσα στο επακρο, και ας ημουν σε τοσο μικρη ηλικια, τα ακουγα μανιωδως. Το run for tomorrow παραμενει ενα απο τα καλυτερα μεταλ κομματια που εχω ακουσει ποτε. Τα λατρευω ολα, πραγματικα, και οταν αργοτερα στις σπουδες σε καποια φαση αποφασισα να τα ξαναψαξω και να ακουσω τους αντιστοιχους δισκους ηταν μια πολυ ιδιαιτερη και συναισθηματικη διαδικασια.
16 Likes
Μπράβο ρε παιδιά, κάποιες από αυτές τις συλλογές τις είχα ξεχάσει τελείως. Δυστυχώς τα cd τα έχω Ελλάδα οπότε δεν μπορώ να τα ψάξω. Πάντως, μεγάλη συγκίνηση βλέποντας τις συλλογές αυτές, ίσως γιατί καταλαβαίνω πόσα χρόνια πέρασαν από τότε ή προσπαθώ τουλάχιστον γιατί μου φαίνεται σαν χθες που ξεκίνησα να ασχολούμαι με αυτό το απίστευτο μουσικό ταξίδι κ έχω φτάσει τα 43, όπως ίσως αρκετοί εδώ μέσα από όσα διαβάζω.
Καλά κ άγια τα άλμπουμ όπως λέει ο @Leper_Jesus αλλά αυτές οι συλλογές μας έμαθαν πολλά, ειδικά εμας από επαρχία που δεν είχαμε κάποιο ραδιοφωνικό σταθμό για να μαθαίνουμε πράγματα. Κ τότε ούτε χρήματα υπήρχαν αλλά ούτε κ ίντερνετ για να ακούμε/κατεβάζουμε άλμπουμ.
13 Likes
boomer mode on
Σίγουρα κάποιοι θα σκεφτούν “και γιατί δεν καλούσατε τις βλάβες;”
boomer mode off (don’t know if still possible)
4 Likes
boomer ξεμπούμερ, τα αλμπουμ τα είχαμε. και οι συλλογές όσο και αν ήταν “καλές” είχαν αρκετά γνωστά πράγματα. τωρα βεβαίως βεβαίως βλέπεις άτομα ακόμα να αγοράζουν τα “μείντεν” (και όχι μικρής ηλικίας) οπότε …
ωραίος …χαχα,κοιτα παρόλαυτα αποτυπωνεις την αληθεια των τελευταίων ετών ( που και βλαβη να επικαλεστείς ,αν θα στο φτιάξουν ) ,ο @nikosPL πολυ σωστα μιλαει για ενα κομμάτι της τοτε εποχής επισης,να πω και εγω ενα αλλο ,μα δεν ειχα υπολογιστή τοτε δεν με ενδιέφερε και συνειδητά δεν ηθελα να εχω(ηταν να μη γινει αρχη βεβαια) 
Σορυ για το οφτοπικ γκοου ον, ωραία αυτα με τις emotional συλλογες…
3 Likes
Aν μιλάς για κάποιον που είχε ήδη σοβαρή δισκοθήκη, ναι. Αν μιλάς για κάποιον που τότε ξεκίναγε να ακούει, τότε κάποιες από αυτές τις συλλογές ήταν εξαιρετικές.
Τώρα αυτό εσένα τι σε πειράζει αυτό? Δηλαδή όταν έχεις χρόνια σε αυτό το είδος, πρέπει να σταματήσεις να ακούς μεινστριμ πράγματα και να είσαι σώνει και ντε αντεργκράου? Γιατί έκει είναι μόνο η καλή μουσική, κιετσι?
Το μεταλοπατερόμετρο βάρεσε κόκκινα ε
5 Likes
Τις περισσοτερες απο αυτες τις συλλογες τις ειχα και εγω (θεωρητικα τις εχω ακομα αμα σκαλισω αρκετα τις ντουλαπες μου!), μου εμαθαν παρα πολλες μπαντες που αργοτερα εψαξα περισσοτερο τις δισκογραφιες τους, Warlord, Mercyful fate, Rotting Christ, Moonspell, Conception, Trouble μερικα παραδειγματα. Αναμνησεις 
5 Likes
Φοβερές εποχές, υπέροχες αναμνήσεις!
Δεν έχω αγοράσει ποτέ μουσικό περιοδικό 
1 Like
Μικρός πρέπει να είσαι ρε αν θυμάμαι, οπότε πολύ λογικό μου ακούγεται.
Ο 25χρονος μεταλλας ξάδερφος μου θεωρεί πολύ περίεργο πάντως πως ακόμα παίρνω καμια φορά το Χάμερ, σαν εμένα με το θείο μου που αγοράζει ακόμα εφημερίδα ένα πράγμα.
Εκείνη την εποχή ήταν πολύ σημαντικη η πληροφόρηση μέσω των μουσικών περιοδικών, hammer, invader, rock hard και άλλα προσωπικά ότι έβρισκα το αγόραζα, ειδικά όταν είχε και cd! Μάθαμε πολλές μπάντες έτσι, πολλά ιδιώματα και ήταν μια πολύ αγαπημένη συνήθεια.
4 Likes
Είμαι 27 πλέον και εξακολουθώ να είμαι ο μικρός (ή από τους μικρούς, αν έμεινε κάνας άλλος) του φόρουμ. Κάτι λέει για την μουσική μας αυτό, έτσι;
Παράξενο δεν μου φαίνεται όλο αυτό που συζητάτε πάντως, απλά έτυχε όταν άρχισα να ψάχνομαι με την μουσική να έχω ίντερνετ, άρα ωρίμασα μουσικά και έμαθα πράγματα διαδικτυακά. Φίλους έχω πάντως που αγόραζαν/αγοράζουν Χάμμερ, δεν μου είναι κάτι ξένο ούτε μια πρακτική που μοιάζει μουσειακή.
4 Likes
Εννοείται ότι λέει και για τη μουσική και για την εποχή και για όλα.
3 Likes
μάλλον κάτι λέει αυτό για τα φόρουμ ως σελίδες και όχι για τη μουσική που μας αρέσει
Στα λαηβ βλέπουμε όλοι φαντάζομαι έφηβους και νεότερους των 25
3 Likes
όπως έχω συζητήσει και με τον @pantelis79 πολλές φορές , η δική μου γενιά ( ακριβώς 30 είμαι , του 1991) είναι μάλλον και η τελευταία που πρόλαβε , έστω και για λίγα χρόνια στην εφηβεία , χωρίς “καλό” ιντερνετ ( αναλόγως το σπίτι ) , τη συνήθεια του να αγοράζεις cd μουσικής χωρίς να ξέρεις τον καλλιτέχνη επειδή συζήτησες πχ με τον ιδιοκτήτη του δισκοπωλείου
Τα πρόλαβα πολύ λίγο αλλά τα πρόλαβα . Όπως και τη σύγχρονη μορφή tape trading που για μας ήταν τα αντιγραμμένα cd μεταξύ συμμαθητών
Ανάγκη για το hammer δεν είχα ποτέ μου . Το αγόραζα κάθε Αύγουστο για την παραλία και τα αφιερώματα
Με το ίντερνετ έσβησαν πολλές συνήθειες και “ανάγκες” είναι η αλήθεια . Που επειδή το πρόλαβα σαν παιδί το θεωρώ κι εγώ ρομαντικό και θα ήθελα να το ξαναέκανα αλλά είναι πολλά τα χρήματα για να το κάνεις συστηματικά
Εξάλλου έτσι μπήκα στον κόσμο της ροκ μουσικής και του πιο σκληρού ήχου σταδιακά και βήμα βήμα
έτυχε 14 ετών να ακούσω Bon Jovi με το Have a Nice day στο mad που ήταν τρελό χιτ της εποχής για αυτά τα μέσα και αγόρασα όλα τα cd τους . Κατάλαβα ότι μου αρέσει το ροκ και πήρα και κιθάρα . Μετά εντελώς τυχαία αγόρασα το No More Tears του Ozzy , άλλαξε λίγο η ζωή μου , έπαθα μεγάλη πλάκα και έψαξα όλα τα υπόλοιπα , ένας κολλητός μου έμαθε τους Scorpions κοκ
Μεγάλη αλήθεια το "πρώτη αγάπη και παντοτινή " . Ακόμα και σήμερα οι Randy Rhoads & Zakk Wylde είναι οι αγαπημένοι μου κιθαρίστες κι ας λέω σε όλους τον Petrucci 
. Κατά βάθος σαν τον Zakk Wylde του live & loud θα ήθελα να είμαι αν έπαιζα σε μπάντα 
( όχι τόσο λιάρδα χαχα )
ΥΓ : πάρτε το και σαν αρθράκι για το NMT το αποπάνω
4 Likes
@Rebel βέβαια έχω την εντύπωση πως και στις συναυλίες (τις μικρές, όχι φεστιβάλ κτλ) έχει ανέβει αισθητά ο μέσος όρος. Μιλάω κυρίως για μέταλ δρώμενα.
Anyway, πολύ ξεφύγαμε, back on topic.
1 Like
Πιο λιάρδα από αυτόν που μίξαρε το βίντεο, δύσκολο να είσαι! Στο ίδιο τραγούδι έχει πλάνα του Ozzy πρώτα με ρούχα, μετά χωρίς και μετά πάλι με, αν θυμάμαι καλά 
1 Like
Που ήσουν όταν ψάχναμε έναν του 94???
1 Like
οχι, μαλλόν το αντίθετο.
μου κάνει εντύπωση πως 40άρης που ντύνεται και γραφικά (βλ μπατολβέστ κτλ) παίζει να μην έχει τα βασικά. κανένας μεταλλοπατερισμός. απορία. πολλοί τα πουλάνε όλα κι ακούνε απο ιντερνετ. μέχρι και καλλιτέχνες ξέρω που πλέον ΔΕΝ έχουν στο αρχειό τους, τις κυκλοφορίες τους.