Όλα καλά, προχωράμε

Πώς το έχεις στο μυαλό σου το kinky κορίτσι;

St. Vincent

Διχως υπερβολη?

@nnnkkk μην λυγίσεις!

Εγώ θα κάνω το ψιλοανάποδο, να γράψω ποιες μπάντες συνολικά μ’αρέσουν σχεδόν στο σύνολο της δισκογραφίας τους, και αυτό θα το κάνω κοιτώντας μια playlist στο spotify, τα πάω με τη σειρά που τα έχω βάλει.

Kasabian, Placebo, Killers, U2, Depeche, Muse, Arctic Monkeys, Oasis, Blur, Radiohead, White Stripes/Jack White, Gorillaz, HIM, Joy Division, Glass Animals, QOTSA, Cure, Kula Shaker, Black Rebel Motorcycle Club, Nine Inch Nails, Franz Ferdinand, Portugal.The Man, LCD Soundsystem, My Chemical Romance και κάποια extra Metallica, Ghost, Limp Bizkit, Ministry αν δεν ξεχνάω κάποιο.

Maiden, Slayer, Megadeth και όλα τα συναφή μ’αρέσουν αρκετά κομμάτια, αλλά είναι λίγο πιο έξω από τα γούστα μου. Ούτως ή άλλως σ’ένα από τα πρώτα post μου εδώ είχα γράψει

Νομίζω έχει να κάνει με το groove και τα ρυθμικά που έχουν τα κομμάτια, ας πούμε τα αγαπημένα μου από maiden είναι το Aces High, Hallowed και Can I play with madness, λατρεύω τα Holy Wars, Symphony of Destruction και βαριέμαι αφόρητα τα Tornado of Souls και Hangar, όπως και λατρεύω τα Dead Embryonic Cells ή Davidian. Οκ δε θα απαριθμήσω όλα τα κομμάτια που μ’αρέσουν, το κλου είναι αυτό.

Καμία, είναι υπερβολικά uplifting για μένα, νιώθω γαμιάς 9/10 στο αμάξι που θα βάλω μουσική θα είναι Limp Bizkit “Alright…partner keep on rollin baby”

Ρε πεταξτε τον εξω, τι τον κρατατε εδω αυτον;

Σε προκαλώ να κάνεις το ίδιο μαν, 10-15 μεγάλα ονόματα του χώρου μας που βαριεσαι να ακούς (όχι εύκολες επιλογές ε πχ αν δεν ακούς black να βάλεις 10 μπλακμεταλ μπάντες )

Κρίμα, βόλευε αυτό

Εγώ αυτό θα το έλεγα καλό σχόλιο για κάποιο συγκρότημα, είναι άλλοι που δεν ακούγονται ούτε έτσι

Γαμω τα τσαλεντζ μου, γαμω. Φατσαμπουκ καναμε το φορουμ.

Πριν γραψω τα παρακατω, θα πω οτι οσο μεγαλωνω (ενταξει, μικρουλης ειμαι ακομη) αναθεωρω πολλα πραγματα. Muse, SOAD ακουσα αργα, Queensryche εκτιμησα πολυ μετα απο τα ντουζενια τους, Bon Jovi και το μεγαλυτερο μερος εκεινης της (κατ’ ονομασία, glam/sleaze) σκηνής των 90ς το λατρεψα αργοτερα. Επισης, το thrash… Omg, πόσο υποτίμησα μερικές μπάντες! Κι αυτα ειναι μονο μερικα απο τα παραδειγματα…

Εχω συγκροτηματα που δεν θελω καν να κανω τον κοπο να ακουσω, αλλα δεν ειναι μεγαλα. Εχω μεγαλα συγκροτηματα στα οποια εκτιμω μια περιοδο της καριερας τους, αλλα δεν ακολουθω πια και βαριεμαι να ακουσω. Οποτε θα φτιαξω μια μικτη λιστα, με δυο μικροτερες κατηγοριες. Ας αρχισει το θαψιμο.

ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ/ΘΕΛΩ ΝΑ ΑΚΟΥΩ:
Gojira. Μια φορα ημουν στη Μαλακασα, ηταν κι αυτοι και δεν ηξερα απο που να φυγω.
Linking Park/Limp Bizkit. Παντα εχω την εντυπωση οτι προκειται για το ιδιο συγκροτημα. Απλως αλλαζει ονομα αναλογα την εποχη, π.χ. χειμωνα-καλοκαιρι ξερωγω.
ΝΙΝ/Alice In Chains. Ομοιως με το παραπανω. Πριν δυο καλοκαιρια ηρθαν οι AIC, εναν χειμωνα ερχονται οι ιδιοι ως ΝΙΝ; Καπως ετσι.
Nirvana. Πολλες φορες τούς εδωσα την ευκαιρια. Κοιτουσαν αλλου. Δεν θα τους παρακαλαω κιολας.
Testament. Απο ολα τα μεγαλα και γνωστα thrashοειδη, ειναι αυτο που μαλλον με τραβαει λιγοτερο.
Ghost. Ναι, και;
Foo Fighters. Boring
Marilyn Manson. Τα έκανε ο Alice και δεν γεμιζαμε ουτε σινεμα. Τα κανει ο Marilyn, γεμιζει φεστιβαλ. Ασε μας ρε ποζερι.
Rammstein. Για ποιον λογο ακριβως υπαρχουν;

ΚΑΠΟΤΕ ΗΜΟΥΝΑ ΠΟΥΛΙ ΚΑΙ Μ’ ΑΓΑΠΟΥΣΑΝΕ ΠΟΛΛΟΙ
Metallica. Μέχρι Justice όλα καλά. Μετά…
Manowar. Αχ αχ αχ Αρχηγέ, με πλήγωσες.
Megadeth. Καλοί για να πιούμε μπύρες και να ακούμε καλη μουσική, σπάνια θα βάλω μόνος μου να παίξει ένα δισκάκι.
Rhapsody (ανδρική ομάδα, Κ21, τσικό, κάθε μορφής τέλος πάντων). Επανάληψη μήτηρ πάσης βαρεμάρας.
Running Wild. Με ένα βαρέλι μαύρο ρούμι, ακούω σερί όλη τη δισκογραφία.
Hawkwind. Τρου στορι, εχω μεινει μια ωρα με μια εφημεριδα στο χερι, ανημπορος να καταλαβω τι διαβαζω, ενω ακουγα το Space Ritual Live. Ποσο να αντεξω ο ανθρωπος;
Annihilator. Ας ξεπερασει τα ψυχολογικα του ο αγαπημενος Τζεφ και θα ακουσω ολη τη δισκογραφια τους. Εως τοτε, για εμενα σταματησαν στο NN.

Υπαρχουν πολλα συγκροτηματα που ανηκουν στη δευτερη κατηγορια. Ενδεικτικα ειναι αυτα. Οφειλω παντως να σημειωσω οτι ΟΛΑ τα εκτιμω για τη δουλεια τους, ασχετα αν μου αρεσουν ή οχι. Επισης, δεν σημαινει οτι για ΟΛΑ τα συγκροτηματα και των δυο λιστων δεν αποκλειεται να αλλαξω γνωμη στο κοντινο ή μακρινο μελλον.

Γι’ αυτο προ(σ)καλω οποιον θελει να ξεκινησει μια λιστα με μπαντες που ειτε ειχε υποτιμησει και αλλαξε γνωμη (θα γραψω βιβλιο), ειτε με μπαντες που ειχε παρατησει/ξεχασει και επανεκτιμησε οταν καταλαβε οτι “εχασε” δισκαρες απο αυτους (θα γραψω σικουελ). Μπορω να το κανω κι εγω, αλλα νομιζω οτι αρκει για σημερα. Ουτως ή αλλως δυσκολα θα εχουμε φορουμ αυριο το πρωι μετα απο οσα εγραψα παραπανω. Ευτυχως ειναι βραδακι, δυστυχως ειστε ολοι στο σπιτι και δεν γλιτωνω το κραξιμο ευκολα.

Και σε ειχα συμπαθησει γενικα…

Rolling stones:ελάχιστα πράγματα έχω ακούσει, όσα έχω ακούσει όμως είναι ωραία.
accept: δεν ξέρω τι λέτε, ο udo μου φέρνει γέλιο, είναι αστεία η φωνή του, ο νέος είναι και αυτός αστείος, αλλά λιγότερο. Ωραίες κιθάρες εδω και εκεί.
fates warning: όχι αγαπημένη μπάντα, αλλά μου αρέσουν αρκετά μέχρι το FWX.
messhugah: αγαπημένη μπάντα, τοπ 10 για μένα, λίγα λόγια, θα έχουμε αίματα και τέτοια.
dillinger escape plan: δεν με αγγίζουν, αυτό το χαοτικό στυλάκι δεν με ελκύει.
nightwish: όταν ήμανε μικρός μου άρεσε το oceanborn. Αν εξαιρέσεις την νοσταλγία, είναι μπάντα για πιο μικρές ηλικίες για τα γούστα μου.
sabaton: αστείοι, βαρετοί, υπάρχουν για τους μικρούληδες, δεν μπορώ να τους πάρω σοβαρά.
powerwolf: ίδια κατηγορία με από πάνω, ελαφρως λιγότερο αδιάφοροι.
limp bizkit: ok, κάποτε.
linking park: πιο οκ από τους πάνω, κάποτε.
lamb of god: γαμούν, μπαντάρα, τελευταίος δίσκος αδιαφορος.
avantasia: χμ
edguy: 2 χμ

εdit: κρίση λίσταs @jonkyr

Gojira .Eκπληκτικό συγκρότημα, από τα λίγα πρωτότυπα της “νέας γενιάς”
ΝΙΝ/Alice In Chains .Δεν με έχουν αγγίζει both
Nirvana . Αυθεντικότατοι, πρωτότυποι, ιδιαίτεροι.
Testament . Δισκάρα the gathering kai low, από εκεί και πέρα αδιαφορία, είτε πριν είτε μετά. Επίσης πλήρης αδιαφόρία για Anthrax, Overkill.
Ghost . Ωραία μπαντούλα, ενδιαφέρουσα, αρκετά mainstream με ενδιαφέρον concept για mainstream metal.
Foo Fighters . Στην αρχή τους σνόμπαρα, μέχρι πολύ πρόσφατα (μου φαίνεται άκουσα για πρώτη φορά σοβαρά στο white limo). Kάπου εκεί άκουσα το echoes και εκτιμησα δεόντως. Φοβεροί, πολύ ενέργεια, απλό ροκ που γουστάρουμε να ακούμε.
Marilyn Manson. Ντάξει, αν εξαιρέσεις το χαρακτηριστικό του “shock rock”, καμία σχέση η συγκριση με Cooper. Μουσικά εξαιρετικά πρωτότυπος, εξαιρετικά δυναμικός, φοβερά τραγούδια(μιλάμε για 4 δισκάρες έτσι?).
Rammstein . Συμπαθέστατοι.

Δε σε ειχα για Μεσουγκα φαν. Τουλαχιστον οχι διχως ωτοασπιδες

Λατρεία μπάντα, το catch 33 με είχε στείλει όταν το είχα ακούσει και από τότε κόλλησα.

Wow, αν εξαιρέσεις τους Placebo και τους Muse από τους οποίους έχω ακούσει ολοκληρωμένα μόνο ένα album από τον καθένα, απ’ όλους τους υπόλοιπους δεν έχω ακούσει ούτε ένα δίσκο κι από τους περισσότερους ούτε καν νότα.

(Με την εξαίρεση των Radiohead, HIM, Nine Inch Nails και Queens of the Stone Age, για τους οποίους, μιας και κάπου άνοιξε κουβέντα, το κωλόπαιδο ο Homme μπορεί ν’ αναπαυθεί ήσυχος όταν γεράσει ότι άξιζε που έπιασε μία κιθάρα, μιας και υπάρχει κάτι που λέγεται “Songs for the deaf” και είναι εμ… από τους καλύτερους rock δίσκους ever μήπως;).

Ντάξει αρκετοί είναι τριτοδεύτεροι της μουσικής που ακούω γενικά, αν έπρεπε να σου πω να ακούσεις 5 album από οοοοοοολα αυτά, θα ήταν, Music For The Masses - Depeche Mode, The Βlack Πarade - My Chemical Romance, Definitely Maybe - Oasis και Parklife - Blur. Πιστεύω οι Radiohead σου ξέφυγαν μέσα από όλες αυτές τις μπάντες, το βρίσκω πολύ περίεργο να μην έχεις ακούσει ούτε νότα, αν όχι τότε το 5ο είναι το OK Computer

Όχι βρε, τους έχω ακούσει τους Radiohead, γι’ αυτό τους αναφέρω ξεχωριστά.

Τους βαριέμαι τους Radiohead. Με εξαίρεση το Creep και το Πετάω Ψηλά που είναι υπερέπη αμφότερα.