Judas kiss μεγάλη αρρώστια… με το αγαπημένο μου solo του kirk σε αυτό το δίσκο (μαζί με το that was just your life)… και εννοείται με ένα από τα πιο papahet ριφ το οποίο μας δίνει ίσως την κορυφαία στιγμή του δίσκου
πάρτε
3 Likes
Judas Kiss βασικα ενιωσα “τυψεις” που το εβαλα τοσο χαμηλα, και νομιζω πως ο μονος λογος ειναι η διαρκεια του. Που ειμαι λιγο χαζος να το λεω αυτο, αφου προσωπικα δεν βαριεμαι ουτε δευτερολεπτο απο αυτο το τραγουδι (σε αντιθεση με BBS, Day)
Το ρεφρεν του Judas Kiss ειναι απο τα καλυτερα των Metallica γενικα.
1 Like
Μάλλον κι εγώ τέταρτο θα το έβαζα με πέμπτο το Broken… αδικημένος δίσκος τελικά
1 Like
7 Likes
Άψογοι!!! Κρίμα που στο βίντεο έχει κοπεί η εισαγωγή.
1 Like
Βλεπω το Unforgiven III και δακρύζω. Πως στο διάολο μπορεί να νιώθει ο James ρε πούστη?
Να πω την ιστορία μου με το Death Magnetic και ειδικότερα το All Nightmare Long. Πρώτη λυκείου όταν βγήκε και νομίζω ήμουν στη φάση που ήταν οι περισσότεροι μεταλλάδες, δηλαδή είχα λιώσει τους Μεταλλικα όσο δεν πάει και ήθελα να ακούσω κάτι άλλο ( άσχετο που μου άρεσε και η alt-rock κλπ φάση, Muse,Placebo,Depeche ). Με λίγα λόγια 15-16 χρονών έχοντας ακούσει ότι έπρεπε να ακούσω και πάμε γι’ άλλα. Σπίτι δεν υπήρχε ίντερνετ τότε ακόμη, μουσική μόνο από ράδιο, βινύλια, cd που υπήρχαν σπίτι από μπαμπά-μεγάλο αδερφό rip στο windows media player και μετά στο mp3, και όταν λιώναμε στα ιντερνετ καφέ μουσική από youtube στο background. Με λίγα λόγια ναι ήξερα τους Metallica αλλά είχα ακούσει τα πρώτα 5, λίγο από τα επόμενα και είχα δει 256000 φορές το some kind of monster σε vcd. Είχα ακούσει πως βγήκε καινούριο άλμπουμ αλλά χωρίς την άμεση επαφή και τα λεφτά να το αγοράσω δεν το είχα ακούσει. Μια παρασκευή βράδυ ήμουν μόνος σπίτι και βάζω αργά το βράδυ mad. Είμαι στη φάση που ψάχνω κάτι καινούριο να ακούσω. Ακούω ένα ωραίο σολάρισμα. Βλέπω ενα video με οργανισμούς,ζόμπι δε θυμάμαι κι εγώ τι άλλο. Λέω εδώ είμαστε. Ε παίζει λίγο παραπάνω ακούω το τελευταίο “haunt you down with no mercy” επιβεβαιώνομαι, και μόλις βγήκε η καρτέλα με τα στοιχεία του τραγουδιού δευτερόλεπτα μετά είπα “Να πα να γαμηθεί δεν είναι γραφτό”. Κλείνω τηλεόραση, ανοίγω football manager, ανάβω ραδιόφωνο στην ερα με πετρο μαυρογιαννιδη 12-3, στέλνω μήνυμα “Πέτρο, βάλε κάτι από το καινούριο των Metallica”, με έγραψε και συνέχισα τη ζωή μου ακούγοντας alt-rock και Metallica ( αν και με είχε πιάσει μια φάση Behemoth στην α λυκείου ).
6 Likes
Αυτη ειναι μια υπεροχη ιστορια, αλλα ακομα ψαχνω το που ηθελες να καταλαξεις. Στηριζω ομως χαοτικο υφος και φουλ ασυνδετες φασεις, ακομα αναρωτιεμαι επισης για το τι δεν ηταν γραφτο. Να ακουσεις κατι καινουριο περα απο Metallica?
ΥΓ. Εισαι πολυ μικροτερος απο οτι νομιζα 
2 Likes
Ναι ηθελα να περιγραψω τη φαση που ακουσα πρωτη φορα κατι απ’το Death Magnetic, και ολο το πλαισιο του πως ηταν τα πραγματα τοτε. Μπορουσα να την πω καπως ετσι:
Εψαχνα κατι καινουριο να ακουσω->ανοιξα τηλεοραση->το λατρεψα αυτο που επαιζε->ηταν το καινουριο κομματι απο το αγαπημενο μου συγκροτημα->irony
Αλλα ηθελα να το πω χαοτικα γιατι αυτα δεν ηταν ολα facts ηταν και σκεψεις. Δηλαδη τωρα πια, σαν αναμνηση μου εχει μεινει οτι πριν ανοιξω την τηλεοραση σκεφτομουν “μακαρι να ακουσω ενα νεο γαματο συγκροτημα σαν και Αυτους”, αλλα ειμαι σχεδον σιγουρος πως δεν ηταν ετσι, απλα πλανιοταν αυτη η αναζητηση στον αερα. Παντως ναι, περιπου αυτο ηταν οτι δεν ηταν γραφτο, να αντικατασταθουν απο αλλο συγκροτημα
Metallica - The Thing That Should Not Be
Μεσα επεσες φιλε ΝΚ10 αν και θα λαβεις αυτο που ζητησες νωριτερα, καθως εδω ειναι ακομα Παρασκευη…
Αισιως εχουμε προχωρησει στο τριτο κομματι απο το Master Of Puppets, τον δισκο στον οποιο εκαναν το πρωτο τεραστιο βημα οι Metallica ωστε να ορισουν τον δικο τους ηχο και να βγαλουν προς τα εξω την ψυχοσυνθεση τους ως μπαντα.
Εδω εχουμε πραγματικη μουσικη προοδο. Σιγουρα ειχαμε πρωτογνωρα μεχρι τοτε πραγματα σε πολλες στιγμες του Ride The Lightning για τους Metallica, και το ομωνυμο Master Of Puppets δεν το λες και οτι πιο συνηθισμενο ειχε κυκλοφορησει η μπαντα μεχρι τοτε. Ομως με το The Thing That Should Not Be οι Metallica προσθετουν στο οπλοστασιο τους κατι που ειχε φανει εν μερει με το For Whom The Bell Tolls. Ομως το FWTBT δεν ειναι τοσο καθολικα αργοσυρτο και heavy as fuck οσο το TTTSNB, καθως περιεχει εναν ελαφρως πιο επικο χαρακτηρα, και ειναι πιο κοντα στο παραδοσιακο metal. Αντιθετα, αυτο εδω το τραγουδι, ειναι απο την αρχη ως το τελος ενας ογκολιθος που ουτε ο Οβελιξ δε μπορει να σηκωσει, και στη συνεχεια της καριερας των Metallica ειχαμε κι αλλα σε αυτο το υφος.
Δε συνηθιζω να βαζω εκδοσεις τραγουδιων που ειναι πειραγμενες σε ηχο, αλλα εδω θα κανω μια εξαιρεση, γιατι πρωτον το remix & remaster που εχει κανει ο τυπος ειναι πραγματικα πολυ καλο και διακριτικο, και δευτερον γιατι το animation βιντεο ειναι πραγματικα ενα αριστουργημα (το τελος ομως μεγαλο ξενερωμα). Οπως και να χει, ειμαι σιγουρος οτι οποιοσδηποτε μπορει να πατησει το κουμπι που ανοιγει το ηλεκτρονικο του υπολογιστικο συστημα, γνωριζει και πως να βρει την αυθεντικη εκδοση του τραγουδιου στο youtube (αν και για καποιους εχω σοβαρες αμφιβολιες).
James: Πριν τη συναυλια του 1999 στη Ριζουπολη, ο Βακαρος ειχε ρωτησει τον James ποια ειναι τα αγαπημενα του τραγουδια απο Metallica, και μαλλον επειδη ο James βρισκοταν σε πολυ προκλητικη και απαραδεκτη φαση της ζωης του, τολμωντας να μην δινει τις απαντησεις που ηθελαν οι οπαδοι της μπαντας του, απαντησε τα Unforgivens, το The Thing That Should Not Be, το Fixxxer, you know, stuff like that. Ισως εδωσε αυτην την απαντηση, γιατι το συγκεκριμενο τραγουδι θα μπορουσε να το ειχε βγαλει ο James σε προσωπικο του δισκο αυτουσιο οπως ειναι, και δε θα ειχε καμια διαφορα. Ασηκωτο riff, αργοσυρτες φωνητικες γραμμες, ατμοσφαιρικη συνθεση, και στιχοι με διπλο νοημα. Σιγουρα υπαρχει βεβαια τουλαχιστον ενας ανθρωπος στον κοσμο (και μαλλον πολλοι περισσοτεροι) που νομιζουν οτι κι αυτο ο Dave το εγραψε.
Lars: Σε κατι τετοια τραγουδια ειναι που δενει αψογα με τον Cliff για το rhythm section. Χωρις να κανει κατι το εξωπραγματικο, βαζει την πινελια του στο τραγουδι, με εναν ακομα απο τους δεκαδες χαρακτηριστικοτατους mid-tempo ρυθμους που εχει βαλει στα τραγουδια των Metallica. Ασε που ειναι ευκολο να το παιζει live, οποτε δυσκολευει και τους haters στο να ανακαλυπτουν τροπους κραξιματος.
Kirk: Το Master Of Puppets ειναι ενας δισκος στον οποιον ο Kirk εχει writing credits σε 6 απο τα 8 τραγουδια. Ειναι κι αυτο ενας λογος για τον οποιον ειναι μεγαλη δισκαρα, αφου σιγουρα ειναι ικανος για παρα πολυ καλες ιδεες, οπως ειδαμε και στο προηγουμενο τραγουδι, και σε επομενα αλμπουμς. Ειναι μεγαλο κριμα που στα post-2000s albums ουσιαστικα εχει συνεισφερει ελαχιστα. Στο St. Anger τον ευνουχισαν, στο Death Magnetic τον εβαλαν με το ζορι να καθονται να γραφουν κι οι 4 μαζι, ενω οταν φερνει στο στουντιο τις ιδεες του αφου τις εχει γραψει σπιτι του, ειναι μαλλον πολυ καλυτερες αυτες οι ιδεες, και στο HTSD εκανε surfing κι εχανε τηλεφωνα. Στο TTTSNB εχει γραψει σολαρα λοιπον (οπως ειναι τα σολο σε ολα τα τραγουδια του δισκου βασικα) και συμμετειχε και στην συνθεση.
Cliff: Ογκος, μαζα, δυναμη, βαρυτητα, ενεργεια, ορμη, ειναι μονο μερικες απο τις εννοιες που εχει χρειαστει να περασω δεκαδες ωρες να εξηγησω στους φοιτητες μου (και να καταλαβω κι ο ιδιος πληρως!) σε καθε εξαμηνο, κι ο γαμιολης ο Cliff δινει μια διαλεξη εξιμιση λεπτων χωρις να μιλησει καν και τα λεει ολα. Μπασο πιο βαρυ κι απο τα αρχιδια του Κθουλου.
Σολο: Παρανοικο, σχιζοφρενικο, μυστικιστικο, τερατωδες, οπως ακριβως αρμοζει σε αυτο το τραγουδι δηλαδη.
Στιχοι: Το δευτερο εκ των τριων τραγουδιων που εχουν γραψει οι Metallica με θεματολογια σχετικη με τον Κθουλου, το φανταστικο τερας απο τις ιστοριες του Lovecraft. Ο Cliff ηταν μεγαλος φαν του Lovecraft, και προφανως επεισε τον James να κατσει να γραψει στιχους σχετικους με 2 συγκεκριμενες ιστοριες γυρω απο τον Cthulhu.
Καλυτερη στιγμη: Αν και το σημειο με το σολο μου αρεσει παρα πολυ, τελικα με κερδιζει περισσοτερο το outro, στο οποιο βρισκω απλα φανταστικο το ξυσιμο της κιθαρας και το γενικοτερο heaviness που ολοκληρωνει το τραγουδι με διαρκη επαναληψη της ριφφαρας και fadeout.
Χειροτερη στιγμη:
Θα πρεπει να σκεφτω παρα πολυ για να βρω καποια χειροτερη στιγμη σε οποιοδηποτε τραγουδι απο αυτον τον δισκο (και τους επομενους δηλαδη) και βαριεμαι, αρα ας πουμε πως η χειροτερη στιγμη ειναι οποια θελετε εσεις να ειναι, ολα ειναι στο μυαλο, ειμαστε ολοι σε νιρβανα, και ολα καλα θα πανε.
Seattle Αυγουστος 1989
(μια απο τα 80ς, προφανως ολοι ξερουμε ποια, με Τζεησοναρα στην εισαγωγη)
San Francisco Απριλιος 1999
(μια απο τα 90ς, αυτη με την συμφωνικη, φουλ πετυχημενη η συγκεκριμενη εκτελεση)
Rock Am Ring Ιουνιος 2003
(μια απο τα 00ς, Λαρς με ντεκαπαζ & goatee, Τζεημς με σκουφο αστεγου βιαστη, Κερκ με wah over 9000, Ρομπ στη δευτερη του μεγαλη συναυλια με τους Metallica λιγες μερες μετα το Download Festival - ειχε παιξει και μερικες ημερομηνιες σερι στο Fillmore τον Μαιο της ιδιας χρονιας )
Sydney Νοεμβριος 2010
(μια απο τα 2010ς down under με ηχαρα, για να παμε και σε μια ακομα ηπειρο)
11 Likes
Το συγκεκριμένο στο s&m για μένα είναι το καλύτερο του δίσκου μαζί με Κατουλου και τα 2 (τοτε) καινούρια.
3 Likes
Σε αυτό το τραγούδι στα live γουστάρω απίστευτα το τρεμολο στο σολο
Αντε με το καλό και το επόμενο που είναι απ τα καλύτερα κομμάτια Μεταλλικα και το αγαπημένο μου του δίσκου ( και στην 5αδα βασικά, αγαπημένων Μεταλλικα)
3 Likes
3 Likes
Η τουμπα του Κερκ ειναι απλα επικη, και παει να το σωσει κανοντας μια κωλοτουμπα ακομα…
5 Likes
Μουφα, ψοφιο αγγλικο κοινο, Τζεημς λες και βαριεται στην αρχη, κιθαρες οχι και τοσο καλο ηχο, και τελος, γιατι εβαλαν στο special box του Justice κομματι απο συναυλια 5 μερες μετα την κυκλοφορια του Metallica?
4 Likes
den einai sto special box (an den kanw la8os), apla vazoun akykloforhta video me aformh ta 30 xronia tou Justice.
2 Likes
για να μας δειξουν ποσο ξεπουληθηκαν και φλωραψαν μετα το τζαστις.
Μα Ολα εγω πχια;
4 Likes