Και για πω την κακία μου τωρα όλοι εσείς που βάζετε στα καλύτερα της χρονιάς το paradise lost (που σίγουρα ειναι) το γαμημενο το godthrymm που είναι οτι καλύτερο έχει βγει στο συγκεκριμένο ηχο εδω και χρόνια κανένας ρε??? Αγαπη μόνο

Αυτό ακριβώς δυστυχώς. Κι εμένα αυτό με έχει κουράσει … Από την άλλη σημασία έχει τι μιλάει στην ψυχή μας και όχι η γνώμη άλλων

Πέραν αυτών , να πω ότι εκτός από την ευκαιρία του να γνωρίσω αρκετά και ΚΑΛΑ παιδιά δια ζώσης , ένα από τα σημαντικά που μου πρόσφερε το φορουμ είναι να ανακαλύπτω συνεχώς νέα ακούσματα, νέες μπάντες & κυκλοφορίες και γενικά νέες μουσικές

Μπορεί όλη η πληροφορία να είναι εκεί έξω , αλλά αυτό δεν φτάνει από μόνο του . Δεν θα ανακάλυπτα σχεδόν τίποτα από αυτά αν δεν υπήρχε αυτή η διαδραστικότητα του φορουμ

Όσο και να ψάχνεσαι , εκεί έξω βρίσκεται ένας ωκεανός και εμείς ψάχνουμε όμορφα ψαράκια . Αν δεν στα δείξουν πόσα θα βρεις μόνος σου ;

πραγματικά και το the rain πάρα πολύ αξιόλογο

τα χανω τρελανω

To 2020 ήταν ίσως η καλύτερη χρονιά από ποιότητα και ποσότητα μουσικής την τελευταία πενταετία, για τα γούστα μου. Κρίνοντας από τα post των άλλων παιδιών κι από τις διάφορες λίστες με best of της χρονιάς από τα διάφορα sites, δε νομίζω ότι έχω κάτι πολύ ψαγμένο στη δικιά μου αλλά όλο και κάποιος ίσως ανακαλύψει κάτι που δεν έχει ακούσει.

Όπως ίσως θυμάστε, οι δικές μου λίστες είναι αρκετά μεγάλες, πόσο μάλλον φέτος που ήταν καλή χρονιά. Τα πρώτα 5-6 είναι τα (για μένα) αδιαμφισβήτητα αγαπημένα μου. Από εκεί και κάτω, τα όριο είναι πιο δυσδιάκριτα. Μετά την 15άδα βάζω και κάποιες λίστες ανά genre (με πολύ “χαλαρές” ταμπέλες όμως).

1. Triptykon - Requiem

2. Thou & Emma Ruth Rundle - May Our Chambers Be Full

3. Ulcerate - Stare Into Death and Be Still

4. Napalm Death - Throes of Joy in the Jaws of Defeatism

5. IDLES - Ultra Mono

6. Oranssi Pazuzu - Mestarin Kynsi

7. Vredehammer - Viperous

8. Killer Be Killed - Reluctant Hero

9. Kvelertak - Splid

10. Havukruunu - Uinuos Syömein Sota

11. Necrot - Mortal

12. Skaphe - Skaphe3

13. Fates Warning - Long Day Good Night

14. Lamp of Murmuur - Heir Of Ecliptical Romanticism

15. Trivium - What the Dead Men Say

Black
Abigor - Totschläger (A Saintslayer’s Songbook)
(***Μυρίζομαι μεγάλη αδικιά αλλά δεν κατάφερα να το ακούσω καλά, βγήκε πριν 1 βδομάδα)

Enslaved - Utgard

Order of Orias - Ablaze

Annihilus - Ghanima

Prog
Sons of Apollo - MMXX

Psychotic Waltz - The God-Shaped Void

Haken - Virus

Huntsmen - Mandala of Fear

Pain of Salvation - Panther

Caligula’s Horse - Rise Radiant

Black Crown Initiative - Viiolent Portraits of Doomed Escape

Epic-Heavy
Eternal Champion - Ravening Iron

Spirit Adrift - Enlightened in Eternity

Death
LIK - Misanthropic Breed

Ancst - Summits of Despondency

Skeleton - Skeleton

Τα υπόλοιπα με 2 λόγια
Raging Speedhorn - Hard to Kill: Sludge που θυμίζει νότο και Pantera

Higher Power - 27 Miles Underwater: Οι Faith No More συναντούν τους Deftones

Gulch - Impenetrable Cerebral Fortress: οι Nails του 2020

Persekutor - Permanent Winter: Σε όσους έλειψε το blackened thrash των Sodom

Code Orange - Underneath: Μπράβο στα παιδιά (sic) για τους πειραματισμούς

Ghostemane - Anti-Icon: Όταν φτιάχνεις κάτι σπουδαίο με ό,τι απέμεινε στο ψυγείο

Old Man Gloom - Seminar VIII: Light of Meaning: Για όσα μας στέρησαν οι Sumac φέτος

Run the Jewels - RTJ4: Λεκτικές ριφάρες

Ξέχασα κάτι;

Ναι, να ταγκάρεις τον @apostolisza8, αλλά σε πήρε πρέφα μόνος του ο σκύλος

image1024×576 104 KB

Βέβαια πόσα να χωρέσουν σε 15 θέσεις οπότε πάλι καλά που υπάρχουν και οι ανασκοπήσεις θα πω, τουλάχιστον για τις δικές μου επιλογές. Έγινε η αρχή με την extreme metal σήμερα που λέτε.

Tη διάβασα την ανασκόπηση ήδη κι έχει γίνει διεξοδικότατη δουλειά, congrats!

Υπάρχει κάμποσο υλικό που πρέπει να ψάξω αλλά και 1-2 πράγματα (πχ Annihilus και Skeleton) τα οποία μου έκανε έκπληξη που δε βρήκα εκεί. Προφανώς δε γίνεται να συμπεριληφθούν τα πάντα αλλά, ειδικά στην κάλυψη του ευρύτερου extreme, έχετε ανεβάσει πολύ ψηλά τον πήχη μόνοι σας!

To Skeleton με το οποίο είχα πάθει και εγώ πλάκα, το κράτησα ψιλο-αυθαίρετα για την thrash ανασκόπηση, όπως και όλα τα παρεμφερή, οπότε λίγη υπομονή, δεν θα αδικηθεί ο δίσκος (και πως να αδικηθεί με τις επιρροές που έχει)

Σε κάθε περίπτωση, σε ευχαριστούμε πολύ για τα καλά σου λόγια!

edit: To Annihilus μάλλον είναι όντως παράλειψη indeed, ενώ επίσης εκτίμησα που σου άρεσε τόσο το Order Of Orias, ωραία μπάντα.

Ο αλγόριθμος μίλησε:

AOTY

1.Deftones-Ohms

Group A (Θέσεις 2-5)
Δίσκοι που θα μείνουν για πάντα

2.Touche Amore-Lament
3.Svalbard-When I Die, Will I Get Better?
4.Napalm Death-Throes Of Joy In The Jaws Of Defeatism
5.Nine Inch Nails-Ghosts V-VI

Group B (Θέσεις 6-10)
Μεγάλοι δίσκοι, καποιοι από αυτούς παίζουν μπάλα και πιο ψηλα

6.Emma Ruth Rundle & Thou-May Our Chambers Be Full
7.Sepultura-Quadra
8.Sylosis-Cycle Of Suffering
9.Lorna Shore-Immortal
10.Ulcerate-Stare Into Death And Be Still

Group C (Θέσεις 11-20)
Ξεχώρισαν, αγαπήθηκαν, εκτιμήθηκαν

11.Run The Jewels-RTJ4
12.Heaven Shall Burn-Of Truth And Sacrifice
13.Bring Me The Horizon-Post-Human: Survival Horror
14.Killer Be Killed-Reluctant Hero
15.Thou-Blessings Of The Highest Order
16.Loathe-I Let It In And It Took Everything
17.Kvelertak-Splid
18.The End-Splinters From An Ever-Changing Face
19.Code Orange-Underneath
20.Mr Bungle-The Raging Wrath Of The Easter Bunny Demo

Group D (Θέσεις 21-30)
Ωραία πράγματα, αλλά μέχρι εκεί

21.Haken-Virus
22.Dark Tranquillity-Moment
23.Ulver-Flowers Of Evil
24.Tallah-Matriphagy
25.Body Count-Carnivore
26.Marilyn Manson-We Are Chaos
27.Sons Of Apollo-MMXX
28.Hatebreed-Weight Of The False Self
29.Puscifer-Existential Reckoning
30.Trivium-What The Dead Men Say

Ιδιαίτερη μνεία σε Septic Flesh, Metallica και Deafheaven για τις live κυκλοφορίες τους.

Ότι καλύτερο είδα φέτος
Architects - Live at the Royal Albert Hall

Λοιπόν, ήρθε αυτή η ώρα μέσα στη χρονιά, μέσα σε κάποια μέρα του Δεκέμβρη που κάθε και σκέφτεσαι “ας βάλω 10-12 δίσκους που με άρεσαν και συνεχίζουν να με συντροφεύουν με τη μουσική τους”. Χωρίς προκαθορισμένη σειρά ή αξία. Έτσι, όπως βγει.

1. Psychotic Waltz - “The God - Shaped Void”: Η προσμονή γι’ αυτό τον δίσκο ήταν μεγάλη, αλλά και με αρκετή υπομονή. Δε θέλω να πω ότι δικαιώθηκα με την έλευσή του, δεν ταιριάζει αυτή η λέξη. Νομίζω ότι η μόνη λέξη που ταιριάζει για τη συγκεκριμένη μπάντα είναι η “επιστροφή”. Επέστρεψαν με κάτι αντάξιο της κλάσης τους, της δυναμικής τους και του προσωπικού τους οράματος που απλά συνεχίστηκε με αυτό τον δίσκο. Για τα χρόνια τους και τη συνθετική του απραξία (σχετική κουβέντα) είναι ένας υπέροχος δίσκος. Είναι Psychotic Waltz. Έχει αρχή, μέση και τέλος. Δε μιλάμε ούτε για progressive metal, ούτε για “ναρκωτικά”, ούτε για τίποτα. Το τίποτα και το πάντα τα παίρνουν οι Psychotic Waltz και τα κάνουν ό,τι θέλουν.

2. Caspian - “On Circles”: Ιδιαίτερη περίπτωση οι Caspian. Το πρώτο τους single δεν ήταν κάτι καινοτόμο και ούτε σκόπευαν να πάρουν φόρα για ν’ ανάψουν νέες φωτιές. Μικρή σημασία, διότι ενώ στην αρχή ο δίσκος φαινόταν άνισος, τώρα είναι ό,τι πρέπει. Το υλικό του ζυμώθηκε στ’ αυτιά μου και απλά, επαναλαμβάνω ότι ο δίσκος στο φινάλε του κάνει μία ιδανική απογείωση για ό,τι είναι και μπορεί να είναι το post rock.

3. Fates Warning - “Long Day Good Night”: Όση προσμονή υπήρχε για τους Psychotic Waltz, άλλη τόση και για τους Fates. Θέλω να πω, όμως, κάτι για να είμαι ειλικρινής. Αυτές οι δηλώσεις πριν την κυκλοφορία ενός δίσκου πρέπει να σταματήσουν. Ο δίσκος πρέπει να βγαίνει στα “κρυφά”. Από αυτά που έλεγε ο Ray υποπτευόμουν άλλα, αλλά… αλλιώς σκέπτεται ο Jim. Τέρμα μεταλλικός δίσκος, γεμάτος από τα πάντα που είναι οι Fates παρουσιαζόμενοι στο σήμερα και όχι ως κυνηγοί του παρελθόντος. Ποτέ δεν ήταν έτσι άλλωστε. Και θα το ξαναπώ, το “The Longest Shadow of the Day” είναι από τα ωραιότερα άσματα που έχουν γράψει.

4. Nalyssa Green - “Ταξίδι Αστρικό”: Ποίηση είναι δημιουργείς κάτι που κάνει τον άλλον να χαίρεται (όχι χαζά, α-νόητα κι εμπορικά, αλλά με την καρδιά του - ν’ ανθίζει κάτι μέσα του) με το δημιούργημα και με τον δημιουργό του. Η Nalyssa με το νέο της δίσκο προχώρησε, πήγε αλλού τη μουσική της. Δεν κάθισε ν’ αναπαράγει. Βούτηξε στην ιστορία της Ελληνικής μουσικής που λειτουργεί και “ζωοποιεί” νέους κι έφερε αυτό το δημιούργημα, το οποίο και παρέδωσε στα χέρια του Ντοκάκη, ώστε εκείνος με τη σειρά του να το εκτοξεύσει. Όταν ακούς τον δίσκο της και δε σε νοιάζει αν θα έχει μέσα ένα νέο “Τα Μαλλιά της”, τότε αφήνεσαι στη θάλασσα των άφθονων synths να σε ταξιδέψουν.

5. Yovel - “Forthcoming Humanity”: Δε θέλω ν’ αναφερθώ στο αν το black metal είναι επανάσταση και πως μπορεί να είναι πραγματικά. Δε θέλω να μιλήσω για πρόοδο στη μουσική. Θέλω να μιλήσω γι’ αυτό τον δίσκο, έτσι όπως τον έφτιαξαν τα παιδιά. Μία σκέψη υλοποίησης που με παραπέμπει στους Primordial, δημιουργικώ τω τρόπω, αλλά και όσον αφορά αρκετά μουσικά σημεία. Κι έρχεται ο Λειβαδίτης. Και για μένα, δε μιλάει ακριβώς για επίθεση, ούτε για αντίσταση. Μιλάει για το κυνήγι του ανθρώπου προς το αμέθεκτο. Το οποίο κυνήγι περνάει μέσα από τον άλλον άνθρωπο. Και περνάει, όταν πρώτα σ’ εσένα κι έπειτα στον άλλον πας με την ειρήνη μέσα σου. Μήπως μίλησα τελικά για επανάσταση; Μουσική και στίχοι έγιναν μια γροθιά καρδιάς.

6. Ulver - “Flowers of Evil”: Η πρόοδος γίνεται με βάση το ρυθμό του κάθε ανθρώπου, χωρίς βία. Δεν υπάρχει αντικειμενικά ούτε γρήγορη, ούτε αργή. Αν έχεις την διάκριση να καταλάβεις από που φυσάει ο άνεμος, τότε θα ξέρεις κι εσύ προς τα που θέλεις να πας. Και αυτό κάνουν οι Ulver, χωρίς να ενδιαφέρονται να ρωτήσουν κανέναν απολύτως. Θέλουν electronic pop και αυτό κάνουν. Μόνο που στην περίπτωσή τους, η μουσική τους είναι ίσως το πιο εσωτερικό βίωμά τους - συνεχίζουν ν’ αναζητούν το “ρόδον το ευμετάβλητο”. We are wolves under the moon, this is our song, we have loved and we have lost, we’re ready to go, one last dance in this burning church.

7. Hail Spirit Noir - “Eden in Reverse”: Αυτή η υπέροχη μπάντα κάνει την πτήση της ζωής της, όπως ο Ιωνάθαν ο γλάρος. Αρνείται να ενδώσει σ’ επιταγές του πως πρέπει να κινείται ως “προοδευτική” μπάντα και κάνει αυτό που την τρέφει και την πληρεί. Μπαίνει σε άλλη δεκαετία μουσικά, γράφει υπό άλλους όρους, αλλά δεν αλλάζει προσωπικότητα. Δεν τη νοιάζει το black metal, τη νοιάζει η μουσική που έχει στο προσωπικό της όραμα και κλείνει αυτό τον δίσκο με το ανεπανάληπτο “Automata1980”. Ένας μουσικός κόσμος σε δέκα λεπτά.

8. Thy Catafalque - “Naiv”: Με κέρδισε το εξώφυλλο αρχικά. Νομίζω είναι από τα πιο ωραία που έχω δει. Θα μπορούσε να είναι και εξώφυλλο βιβλίου. Τώρα… ο καθένας έχει το δικαίωμα να ακούει ό,τι θέλει μέσα σ’ ένα δίσκο. Άσχετα από το τι λέει συμβολικά ο συνθέτης. Οπότε, αν πω ότι ακούω ψήγματα από Thorns μέσα σ’ αυτό τον δίσκο, πιθανώς να λάβω ένα “είσαι κολλημένος μάλλον. Λίγο”. Ναι, αλλά το θέμα είναι ότι ο Λιθουανός (που στην πραγματικότητα είναι Ούγγρος, αλλά εμένα με είχε καθίσει το “Λιθουανός” στο μυαλό) φίλος μας προσφέρει τον avant δίσκο της χρονιάς με μία τουμπανιασμένη παραγωγή που θα μπορούσε να κάνει ακόμα και τους Rammstein να τη ζηλέψουν για τον τελευταίο τους δίσκο.

9. Lumiere - “Phases”: Ο Φάνης είναι ένα παιδί που δεν διστάζει να παίξει αυτήν τη μουσική. Ειλικρινά δε μπορώ να την προσδιορίσω και είναι μάταιος κόπος από την άλλη μεριά. Ας πούμε ότι μία σταγόνα από Μάνο Χατζιδάκι ρίχνεται μέσα σε μία χύτρα όπου το ενορχηστρωτικό μοτίβο είναι το ζητούμενο. Όχι απλά για να το ακούς, ίσως και για να περπατάς με όρεξη μέσα στην πόλη σου, όποια κι αν είναι αυτή. Πολύ πιάνο και πολλές ιδέες που έρχονται η μία μετά την άλλη. Ναι, αυτός ο δίσκος είναι μία επική συνέχεια του ντεμπούτου που προηγήθηκε το '16. Και το “Lupus” είναι μια πανδαισία με τον Καβάφη να σε δίνει θάρρος ευγενικά ακουμπώντας σε στον ώμο.

10. Pallbearer - “Forgotten Days”: Μετά το αγαπημένο μου ντεμπούτο τους περίμενα έναν τέτοιο δίσκο. Οι προηγούμενοι δε με προ(σ)καλούσαν να τους ξανακούσω, κι έτσι επέστρεφα ξανά στο “Sorrow and Extiction”. Όχι από συνήθεια, αλλά επειδή όντως είναι θεαματικός δίσκος. Να, όμως, που το “Forgotten Days” έρχεται και κάνει τους Pallbearer ν’ ανοίγονται με έναν πολύ όμορφο τρόπο σε αυτό το doom. Δεν έχει πλέον σημασία να συνεχίσουν την πορεία του πρώτου τους, αλλά εδώ γίνονται για μένα ξανά πολύ οικείοι. Δεν είναι ο θρήνος που ακούγεται στις κιθάρες τους, αλλά το σκουριασμένο πλοίο που αντικρίζει τον ήλιο, είναι η ελπίδα του και ξέρει ότι θα ξαναβγεί στ’ ανοιχτά. Έστω κι αν είναι το τελευταίο του ταξίδι πριν τον συναντήσει.

Ούγγρος, όχι Λιθουανός ε.

Πολύ καλά τα λες, ειδικά για Hail Spirit Noir και Yovel. Τη Nalyssa δεν την άκουσα στον πρώτο δίσκο μιας και δεν ήταν αυτό που περίμενα από τα singles, αλλά έτσι όπως τα λες, θα την κάνω τη νέα μου προσπάθεια. Το Naiv το άκουσα αρκετά όταν βγήκε, αλλά τώρα δεν θυμάμαι τίποτα, κάτι που μετανιώνω…

Με σχετική σειρά προτίμησης. Θα κάνω προσπάθεια να χωρέσω μια ντουζίνα (καλύτερες, άλλωστε) κυκλοφορίες γιατί σίγουρα μου άρεσαν πολλά παραπάνω πράγματα μέσα στη χρονιά και έχω πολλά παραπάνω στην “ουρά” για να ακούσω.

Ulcerate - Stare into Death and be Still
Katatonia - City Burials
Enslaved - Utgard
Triptykon - Requiem
Ulver - Flowers of Evil
Yovel - Forthcoming Humanity

Ένα κλικ πιο κάτω:
Hellripper - The Affair of Poisons (η πιο χοτ θρας μπάντα εκεί έξω)
Psychotic Waltz - The God Shaped Void
Hail Spirit Noir - Eden in Reverse
Run the Jewels - RTJ4
Code Orange - Underneath
Kvelertak - Splid
Havukruunu - Uinuos Syömein Sota

edit: 13 τελικά, δε μου πήγαινε η καρδιά να αφήσω έξω το Kvelertak

1. Silent Skies - Satellites

Ίσως όχι το καλύτερο που άκουσα φέτος (αυτό είναι εύκολα το Nightwish) αλλά σίγουρα το πιο συγκλονιστικό, δε βγάζει καν νόημα αυτό που έγραψα και δε με νοιάζει καθόλου, πιάνο από τον Vikram και η φωνή του Englund να λέει στο βάθος “never felt this alone”, στίχοι από την ψυχή του Englund και το Storm Within του, μια διασκευή -απωθημένο του Englund που την κάνει να φαίνεται σαν να ήταν πάντα δικό του το κομμάτι, δίσκος βίωμα του Englund και δικό μου, η απόλυτη αποτύπωση της χρονιάς μου, 6η μέρα από τότε που βγήκε και παίζει στο σερί 1 φορά κάθε απόγευμα και άλλη 1 φορά τα ξημερώματα πριν πέσω για ύπνο. Κανονικά τελειώνει με το instrumental 1999, στη δικιά μου σειρά τελειώνει με το Walls.

2. Nightwish - Human . :II: Nature

3. Chaosbay - Asylum

4. Dark Tranquillity - Moment

5. Genus Ordinis Dei - Glare Of Deliverance

6. Pain Of Salvation - Panther

7. Fates Warning - Long Day Good Night

8. Countless Skies - Glow

9. Black Fate - Ithaca

10. Wolfheart - Wolves Of Karelia

11. Vredehammer - Viperous

Πολυ καλο το silent skies,δεν το ειχα παρει χαμπαρι και εκτιμω αρκετα μουσικα οτιδηποτε εχει μεσα Englund

Ας γραψω κι εγω τη φετινη λιστα μου, σαν απλος ακροατης και οχι ειδημονας, αν και αισθανομαι πως καλυτερη λιστα για το 2020 θα γραψω το 2025 που θα εχω ακουσει ακομα περισσοτερους απο τους φετινους δισκους και θα έχουν ωριμάσει μέσα μου περισσότερο όσα άκουσα φέτος

1. Oceans of slumber- Oceans of slumber Με μια “συνηθισμένη” φωνή από την θεάρα Cammie (χεχεχε οκ, παρτε το καλοπροαιρετα), κάθε δευτερόλεπτο είναι μοναδικό.
2. Enslaved- Utgard Οτι πιο συμπαγές άκουσα φέτος, φοβερή ατμόσφαιρα, πειραματισμος με ουσια, κάθε κομμάτι έχει τον δικό του λόγο ύπαρξης. Καταπληκτικό
3. Pain of salvation- Panther Τέχνη ρε αιδοία. Προοδευτική μουσική από την καρδιά.
4. Skaphe- Skaphe3 10/10 Άποκοσμο, πολυεπίπεδο και απολύτως εθιστικό
5. Code orange- Underneath Με όλο το βάρος της δήλωσης, ειναι το “Slipknot” του 2020.
6. The Ocean - Phanerozoic II: Mesozoic | Cenozoic - κλασικη περιπτωση δισκου που οσο τον ακουω τοσο περισσοτερο μου αρεσει. Μπηκε στις καθυστερησεις στη λιστα, αφου τον ακουσα την προηγουμενη βδομαδα. Αν τον ειχα ακουσει πιο πριν παιζει να ηταν πιο ψηλα.
7. Deftones- Ohms Μεγάλη δισκάρα από μια μπάντα που χαράσει το δικό της δρόμο
8. Ulcerate- Stare into death and be still - Μεγαλη δισκαρα απολυτως ατμοσφαιρική. Δεν εχω ακουσει τα προηγουμενα τους, αλλα θα το κανω σιγουρα
9. Psychotic Waltz - The god-shaped void - Psychotic waltz το 2020? ναι, αν πρόκειται για ενα τοσο ωριμο και καλλιτεχνικά στοχευμενο δίσκο. Ανελπιστη επιστροφη.
10. Caligulas horse- Rise radiant Ένας από τους δίσκους που φέτος με εκαναν να ακούσω ενα ιδιωμα που περυσι θεωρούσα πως είχα αφήσει πίσω μου. Άρτιο.
11. Hail spirit noir- Eden in reverse Μπορεί να μην είναι (ενα ακόμα) αριστούργημα που ελπίζαμε πως θα βγάλουν, αλλα παραμένει ένας πάρα πολύ δυνατός δίσκος από αυτη τη μοναδική μπάντα.
12. Uada- Djinn Μπορεί να μην είναι οσο υπεργαματο ηταν το πρωτο τους, αλλα ειναι σπουδαιος δισκος
13. Benediction- Scriptures - Αγνη, ριφατη, ωμη πόρωση
14. Blue oyster cult- The symbol remains - Απο που ηρθε αυτο? Οι BoC παντα ηξεραν να γραφουν τραγουδαρες, και αποδεικνυουν πως ακομα ξερουν τον τροπο
15. Ulver- Flowers of evil - Ηταν τοσο καλο που με εκανε να ακουσω αρκετες φορες στο ριπιτ κατι τοσο εξω απο τα ακουσματα μου
16. Solstafir- Endless twilight of codependent love Ωριμο και γεματο μουσικοτητα. Αν δεν με χαλαγε λιγο η φωνη του Addi θα ηταν ακομα πιο ψηλα
17. Sepultura- Quadra - Εχουν περασει οι εποχες που οι Sepultura φερνανε τα πανω κατω στο metal αλλα ακομα πειραματιζονται και φετος εβγαλαν εναν εξαιρετικο ακομα δισκο
18. Paradise lost- Obsidian- Ναι ρε Παρανταης Λοστ Ομπσιντιαν, 失乐园-黑曜石, πως το λενε
19. Testament- Titans of creation - Thrash απο το πανω ραφι απο μια μπαντα που δειχνει να μην την επηρεαζουν τα χρονια που περνανε
20. Sodom- Genesis XIX- τα ιδια ακριβως με το #19. Θα μου αρεσε ακομα περισσότερο αν ειχε τα πιο blackened φωνητικα του EP

εγω δυστυχως δε καταφερα να ακουσω 20 μεσα στη χρονια.βαζω μια λιστα(τυχαια σειρα) με δισκους που ακουσα περισσοτερο κ τους περισσοτερους τους εχω ηδη αγορασει

FATES WARNING – Long day good night
H.E.A.T. – H.e.a.t. II
PARADISE LOST –Obsidian
PSYCHOTIC WALTZ – The God-shaped void
WYTCH HAZEL – III: Pentecost
PAIN OF SALVATION – Panther
ARMORED SAINT–Punching the sky
ETERNAL CHAMPION – Ravening iron
CALIGULA’S HORSE-Rise Radiant
STYGIAN CROWN - Stygian Crown
HORISONT - Sudden Death
NIGHTWISH-Human Nature
SACRED OUTCRY-Damned for all time
CIRITH UNGOL-Forever Black
NIGHT - High Tides – Distant Skies
PEARL JAM-Gigaton
BRUCE SPRINGSTEEN-A letter to you
BLUE OYSTER CULT-The symbol remains

David Keenan - A Beginner’s Guide to Bravery
Zeal & Ardor - Wake of a Nation
Yovel - Forthcoming Humanity
Fantastic Negrito - Have You Lost Your Mind yet?
Pain of Salvation - Panther
CocoRosie - Put the Shine On
Hello Operator - Hello Operator
Emel - The Tunis Diaries
Gaupa - Feberdröm
DakhaBrakha - Alambari
Omar Rodriguez-Lopez - The Clouds Hill Tapes, Pt. II
The End - Allt Är Intet
Lina_ Raul Refree - Lina_ Raul Refree
Matt Elliott - Farewell to All we Know
Maria José Llergo - Sanación
Gezan (下山) - KLUE (狂)
Ihsahn - Pharos
Ihsahn - Telemark
Nothing But Thieves - Moral Panic
Balothizer - Cretan Smash