Οχι και “ρε” 
1 Like
*βρε
Νταξ εν προκειμένω πάντως, ο Χαραλαμπίδης τριγκαρίστηκε ξεκάθαρα λόγω Φραγκούλη, που
αν ήταν κάποιος άλλος, πιθανολογώ πως δεν θα ασχολούνταν καν
1 Like
say more
εδιτ - α οκ
καλα ο Φραγκούλης γράφει κακίες για να γράφει κακίες. Εντελώς άστοχο το παρακάτω.
Η επανάληψη του «καταστασιακού» δεν αποτελεί το σοβαρότερο πρόβλημα εδώ. Ο «Νυχτερινός Εκφωνητής» συνθλίβεται από τον υπέρμετρο ναρκισσισμό του Χαραλαμπίδη, ο οποίος αυτοθαυμάζεται διαρκώς στον «θρόνο» της solo παρουσίας του, χρησιμοποιεί οτιδήποτε παλιακό μέσα σ’ ένα τεχνολογικά άψογα συγχρονισμένο με το παρόν studio (με το γραμμόφωνο τερματίστηκε το cringe!) και ενίοτε φιγουράρει χορευτικά με τόση πόζα και στυλ που λες και θέλει να παραδώσει μαθήματα ακόμη και στον Τζον Τραβόλτα (του « Pulp Fiction » , μην πάμε παρακάτω και καούν όλα τα λαμπάκια των φωτεινών dancefloor…).
O Τσουβέλας πάντως βγήκε στον Λιάγκα και έκανε δύο σωστά σχόλια : 1. πως επ αφορμή της κριτικής, δέχεται απειλές θανάτου (που οκ, then internet happened, αλλα δεν ξερω ποσοι θα θελατε να βιώσετε κάτι παρόμοιο) και 2. πως αν ελεγε κατι αναλογο αυτός σε στανδαπ ή ο Λιαγκας, παιζει και να χάνανε τη δουλειά τους.
Έχω βαρεθεί που στο όνομα του woke/antiwoke τελικα πολλοί βρήκαν πάτημα να ειναι απλά αγενείς. Και φυσικα ο Φραγκούλης στο σάητ του χασκογελάει.
2 Likes
Ο Λιάγκας δεν έχασε την δουλειά του για πόσα άλλα ανά τα χρόνια, δεν νομίζω πως θα ίδρωνε το αυτί του με κάτι τέτοιο. Και, συνεπακολούθως και χωρίς να έχω κάτι με τον Τσουβέλα, για εμένα τρως άκυρο από τα αποδυτήρια όταν βγαίνεις στην εκπομπή τέτοιου ανθρώπου.
ελπιζω να εχετε δωσει ηδη το κλικ σας στο ειδωλο
4 Likes
Δεν (παρ)ακολουθω Λουμπεν (δλδ δεν ειμαι luben fan, οχι οτι δεν βλεπω καποιο βιντεο που μπορει να πεσει στο διαβα μου) και δεν ηξερα οτι κανουν βιντεο μεγαλυτερο των 2’. Ποσο μαλλον τετοιου στιλ. Το συγκεκριμενο επεσε στο διαβα μου απο προταση γνωστου που εκτιμω και πατησα play.
Για να καταλαβετε ποσο νον-λουμπεν-φαν ειμαι, το ειδα σε τρια διαφορετικα δεκαλεπτα. Εξαιρετικο. Στο πρωτο δεκαλεπτο σχηματιζονταν αποριες στο κεφαλι μου, τις οποιες μετα ο παρουσιαστης εξεφραζε μονος του και απαντουσε. Γελουσα στη μεση του δρομου. Ειδικα στην απορια για τον Αλφζ, ξεκαρδιστηκα.
Απευθυνθηκα σε εναν συναδελφο που ξερω οτι καπως εχει μια σχεση με Λουμπεν, του ζητησα να δωσει συγχαρητηρια στον παρουσιαστη “απο εναν αγνωστο του”, ετυχε να ειναι προσωπικος του φιλος 
Ρε σεις, αριστο βιντεο, πολυ καλη παρουσιαση. Εχει λαθακια, αλλα σιγα, ειναι τοσο καλο που δεν εχει καμια σημασια.
Αν εχετε 30 λεπτα διαθεσιμα, δειτε το.
ΕΔΙΤ: γιατι νομιζα οτι ειμαστε σε καποια γενικη θεματικη κατηγορια και απαντησα; Μαλλον ειναι για κανενα “Βαριεμαι”… Σορι.
1 Like
Οποιος θα ελεγε πως δεν θα ηθελε να ακουσει τον Τσακωνα των φτηνων τσιγαρων να τραγουδαει white limo λεει ψεματα
1 Like
Δυστυχως δεν ειμαι Ελλαδα να παω να στηριξω, αλλα αν κανεις σας δει το Arcadia, Που εχει καλες κριτικες (!), ας μπει να γραψει δυο γραμμες, ευχαριστώ
θα γράψω τις επόμενες μέρες τίποτα - overall πολύ καλό, με μερικές μικρό-ενστάσεις (κυρίως στην μάλλον αχρείαστη ένταξη στη ταινία μερικών στοιχείων του weird κινήματος, που δεν ενοχλούν συνολικά αλλά ίσως θα ήταν καλύτερα να έλειπαν).
Αλλά γενικότερα πολύ ωραία και βαθιά/αυθεντικά συναισθηματική ταινία και αρκετά πρωτότυπη για την εγχώρια βιομηχανία in some ways (που καλύτερα να μην τους αναφέρω εδώ, είναι λίγο spoiler της πλοκής)
Δεν το βάζω στο RIP topic αλλά το αφήνω εδώ - για να προτείνω και κάτι παράλληλα:
Πέθανε χτες σε ηλικία 87 ετών ο Δημήτρης Κολλάτος, ο οποίος μπορεί να μην λέει πολλά σε κάποιους όμως ήταν υπεύθυνος για μερικές από τις πιο σημαντικές (και κυρίως εντόνως αντισυμβατικές) ταινίες του μεταπολιτευτικού Ελληνικού σινεμά, όπως το “Συμπόσιο” του 1972, το “Η ζωή μου με τον Άλκη” του 1988 ή τα “Κόκκινο τριαντάφυλλο σου έκοψα” του 1993 - ένας καλλιτέχνης ευρύτερα γνωστός για την τόλμη με την οποία καταπιανόταν με πολλά δύσκολα κοινωνικά θέματα (σε σινεμά, θέατρο και λογοτεχνία) της εποχής.
Κυνηγήθηκε πολλές φορές από τη λογοκρισία και την Εκκλησία (αν και παραδόξως τα είχε βρει στα γεράματα με τον Χριστόδουλο), τόσο για το αναρχικό χιούμορ που έντυσε τις περισσότερες φορές το βιτριολικό του πολιτικό σχόλιο, όσο και για την προσπάθεια απενοχοποίησης του γυμνού σε θέατρο και σινεμά των 70ς, ενώ ανάμεσα στα πολλά θέματα που κάλυψε με το έργο του (ομοφυλοφιλία, φυλετικές μειονότητες κτλ) ξεχώρισε για το ευρύ κοινό εκείνο του αυτισμού - ένα θέμα μάλλον ταμπού για αρκετό κόσμο πριν μερικές δεκαετίες, το οποίο ο ίδιος ανέδειξε όσο πιο συνειδητά μπορούσε με το εξαιρετικό και πολύ-ακουσμένο "Η ζωή μου με τον Άλκη" και σε δεύτερο χρόνο με το “Κόκκινο τριαντάφυλλο σου έκοψα” :
Στο πρώτο έχουμε τον ‘Αλκη, ένα αυτιστικό παιδί που έχει φέρει σ’ απελπισία το οικογενειακό του περιβάλλον και κυρίως τη Γαλλίδα μητέρα του, η οποία θέλει να το κλείσει σε ίδρυμα. Στην απόφαση αυτή αντιτίθεται ο πατέρας του 'Αλκη, που δέχεται το πρόβλημα του γιού του και προσπαθεί να επικοινωνήσει μαζί του.
Πρωταγωνιστεί ο ίδιος o σκηνοθέτης αλλά και ο ένας εκ των δύο αυτιστικών του γιών ο Αλέξανδρος (ο άλλος είναι ο Άλκης, που δανείζει το όνομά του στον τίτλο) που κέρδισε και βραβείο ερμηνείας το 1988 στο Διεθνές Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Είναι εν πολλοίς μια ταινία βασισμένη σε πραγματικά καθημερινά βιώματα του σκηνοθέτη και του γιού του - ταινία που αξίζει να αναζητήσει κανείς γιατί είναι ένα σινεμά που δεν έβλεπες συχνά (ή και καθόλου) εκείνα τα χρόνια πάνω σε ένα θέμα, όπως ανέφερα και νωρίτερα, ελαφρώς “δύστροπο” για μεγάλο μέρος του κοινού της εποχής (το οποίο και προσπαθεί να επικοινωνήσει με το ευρύ κοινό ο σκηνοθέτης).
Στη δεύτερη ταινία, ο σκηνοθέτης μαζί με τον Άλκη (τον Αλέξανδρο δηλαδή) ξαναβλέπουν τις ταινίες που έκαναν μαζί, αναλογίζονται το παρελθόν και την αυτοκτονία της συζύγου και μητέρας των παιδιών του, η οποία αυτοκτόνησε μερικά χρόνια νωρίτερα (πραγματικό συμβάν, καθώς η πρώην σύζυγος του σκηνοθέτη δεν άντεξε την ψυχολογική πίεση της ζωής με 2 αυτιστικά παιδιά).Ταινία αυτοβιογραφική, με προφανέστατη διάθεση ψυχανάλυσης που στοχάζεται συν τοις άλλοις και πάνω στην αυτοχειρία.
Δυστυχώς ο πραγματικός Άλκης πέθανε πριν μερικά χρόνια στα 44 του από καρδιά, ενώ ο Αλέξανδρος είναι πλέον ηθοποιός/σκηνοθέτης και ζει στο Παρίσι με την οικογένειά του (υπάρχει και ένας τρίτος αδερφός από άλλη γυναίκα, αρκετά μικρότερος, ο οποίος και νομίζω κάνει τα πρώτα του βήματα στην υποκριτική σήμερα).
Ειδικά το “Η ζωή με τον Άλκη” παίζει να το είχα δει και 3-4 φορές πιτσιρικάς, μια με το σχολείο και προβολή μέσα στην τάξη, μια σπίτι με γονείς, μια λίγο αργότερα πάλι σε μια εκδήλωση στο Ηράκλειο - τεσπά μια ταινία που έχω συνδέσει πολύ με την παιδική μου ηλικία.
Κατά τα άλλα, αξίζει κανείς να αναζητήσει φυσικά το "Συμπόσιο", το οποίο και παίζει με τη ρευστότητα του φύλου αλλά και την σεξουαλική απελευθέρωση, τον έρωτα και την ομοφυλοφιλία όπως λίγες (ή και καμία) ταινίες μπορούσαν να επεξεργαστούν και να αποτυπώσουν στο πανί εκείνη την εποχή (και με soundtrack-άρα Σπανού)
Αυτά.-
8 Likes
Σήμερα για όσους μπαρμπάδες μείνουν μέσα, σαν και εμένα, στο κανάλι της Βουλής έχει το “Ακατανίκητοι Εραστές” του 1988 από τον Σταύρο Τσιώλη → αντιγράφω από αλλού σύνοψη:
Ο μικρός Βασίλης το σκάει από το ορφανοτροφείο, τριγυρίζει στο κέντρο της Αθήνας κι ύστερα παίρνει το τραίνο για την Τρίπολη. Περιπλανιέται στην ορεινή Αρκαδία και πέφτει πάνω σε μια κοπέλα που της έχει χαλάσει το αυτοκίνητο. Οι δυο τους θα συνεχίσουν την περιπλάνηση για ολόκληρο το καλοκαίρι, μέχρι να γυρίσει ο μικρός στο σπίτι της γιαγιάς του, ένα ερείπιο χωρίς κανένα ίχνος ζωής. Η κοπέλα χάνεται και ο μικρός κατεβαίνει στην Τρίπολη, όπου κάνει διάφορες δουλειές για να ζήσει. Ανήμερα της γιορτής του, ο Βασίλης εγκαταλείπει την πόλη και παίρνει το δρόμο της επιστροφής για το χωριό του.
Δεν το δείχνει τόσο συχνά, υπάρχει προφανώς online αλλά είναι καλή ευκαιρία για όποιον ενδιαφέρεται σήμερα να το τσεκάρει - ωραίο και αρκετά μελαγχολικό road movie στα πρότυπα του Τσιώλη της περιόδου εκείνης, το οποίο περνάει καμιά φορά λίγο στο ντούκου- κανάλι Βουλής 22.00
7 Likes
Την είχα πετύχει κάποτε, συνιστώ κι εγώ, είναι μια κάπως μελαγχολική ταινία που όμως σε κρατάει.
2 Likes
Το εχουμε σε rip απο DVD που μας ειχε δωσει ο Τσιωλης ντε 
3 Likes