Καλησπέρα σε όλους, είπα να γράψω κι εγώ κάτι στο subforum, Άγγελος από Αθήνα, 38, από σπουδές οικονομικών επιστημών και innovation management, ιδιωτικός υπάλληλος, πρώην ερασιτεχνης μπασκετοπαικτης, κατά περιόδους μανιώδης αναγνώστης βιβλίων, πρόσφατα παντρεμένος και ξέρω και από βέσπα (κάτι λίγα, άνευ διπλώματος)
Θα ήθελα να μοιραστώ την πρώτη φορά που άκουσα μεταλ- μεταπηδησα κατευθείαν σε αυτό μετά από κάτι χαζομάρες που άκουγα στο δημοτικό και λίγο ελληνικό χιπ χοπ που άκουγα στην πρώτη γυμνασίου- βέβαια θυμάμαι στο δημοτικό ενα φιλαράκι να μου έχει γράψει σε κασέτα το eye of the tiger-τι ωραίες ΠΑΣΟΚ εποχες- και να το ακούω στο ριπιτ μέχρι να διαλυθεί τελείως η TDK
Fast forward στη δευτέρα γυμνασίου- 1995 Πάσχα πάμε επίσκεψη με την οικογένειά μου στον αδερφό της μάνας μου τη γυναίκα και τα δύο παιδιά του, εκ των οποίων το μεγάλο ήταν ακριβώς στην ηλικία μου (θενκς Φώτη, εσύ τα άρχισες όλα). Μετά τα εδέσματα μαζευόμαστε να παίξουμε hero quest και σε μια φάση που σηκωνομαι- μάλλον για κατούρημα (θενκς κατούρημα) καλομπανιζω στη βιβλιοθηκη του που είχε μια φτωχή πλην τίμια δισκοθήκη, απαρτιζόμενη κυρίως από helloween, iron maiden και Metallica. Αντικρίζοντας τα περίεργα εξώφυλλα τους-ημουνα και στο σωστό κλιμα ήδη λόγω του hero quest- τον ρωτάω τι είναι ορε ξάδερφε όλα αυτά και ο γίγαντας τραβάει και μου δινει το 10% της δισκοθηκης του, δηλαδή το fear of the dark και το walls of Jericho- το οποίο πρέπει να ήταν και η γιαπωνέζικη έκδοση.
Περνάνε λίγες ώρες, γυρνάω σπίτι και λέω για να βάλω να ακούσω στο τίμιο το στερεοφωνικό τι είναι αυτά που ακούει ο ξαδερφος, αρχίζοντας στην τύχη από το walls of jericho
Ακούγονται απο το στερεοφωνικό χασμουρητα , κάτι που μάλλον είναι σπίρτο, ένα ραδιόφωνακι, happy happy helloween μελωδίες, ρέψιμο και ξαφνικά κραυγές και
(Ωωω ρε φίλε)
Τα τύμπανα της εισαγωγης, και η ριφαρα και μετά από λίγο μια φωνή αρκετά μελωδική και ταυτόχρονα πολύ επιθετική , καμιά σχέση με ότι είχα ακούσει ως τότε. Και ρεφρεναρα (Starlight! Fallin’ in deep through your eyes!Starlight! Shinin’ down for your soul to arise)
Παθαίνω πλάκα με το walls of jericho μετά παθαίνω πλάκα και με το fear of the dark (ναι, ξέρω έχουν βγάλει και πολύ καλύτερα οι maiden, αλλά για μένα τότε το fotd ήτανε εικόνισμα) τα ακούω καθημερινά πολλές φορες, μέχρι που μια μερά συνειδητοποιω πως ο ψηλός τύπος που έπαιζε στο παιδικό στην ομάδα του μπάσκετ και φοράει συνήθως μαύρες περίεργες μπλούζες φοράει και μια μπλούζα metallica καμια φορά, λες να ειναι οι ιδιοι metallica που ακούει και ο ξάδερφος λέω και του πιάνω κουβέντα για μουσική, καταλήγοντας να μου γράψει 4 κασέτες με metal και να ακούσω για πρώτη φορά πάρα πολλά συγκρότηματα. Με τα πολλά ο Τάκης (rip) γίνεται κολλητός φίλος, εγώ αρχίζω να χαλάω πάνω από το μισό χαρτζιλίκι μου στο Μοναστηράκι και στο metropolis για cd, να αντιγράφω κασέτες, αργοτερα να πηγαίνω σε συναυλιες και γενικώς μια τρέλα που κρατάει αμείωτη μέχρι και σήμερα, 25 χρόνια μετά.
Αυτααα
